«Πρόσεχε τά πάθη σου»
“ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ” Τόμος γ΄
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
Τόν ὄγδοο αἰῶνα στήν ἀνατολική Μεσόγειο ἤκμασε ἕνα μεγάλο καί ἔνδοξο βασίλειο, τό βασίλειο τῶν Ἀσσυρίων.
Οἱ βασιλεῖς του ἦσαν καλοί στρατηλάται, ἐπιδέξιοι πολιτικοί, σοφοί νομοθέτες καί τό βασίλειο τῶν Ἀσσυρίων ἦταν σεβαστό στούς φίλους του καί φοβερό στούς ἐχθρούς του. Ἡ πρωτεύουσα του Νινευί, ἦταν τό Παρίσι τῆς Ἀνατολῆς. Εἶχε πληθυσμό δύο ἑκατομμύρια κατοίκους, καί ἦταν στολισμένη μέ καλλιμάρμαρα κτίρια, ἀριστουργήματα ἀρχιτεκτονικῆς διά τή συμμετρία τους, τήν κομψότητά τους, τούς ρυθμούς τους. Σ᾿ αὐτή τήν πόλι, πού ζοῦσε τή ζωή τῆς ἁμαρτίας ὁ Θεός ἔστειλε τόν προφήτη Ἰωνᾶ νά κηρύξη μετάνοια, εἰ δέ μή θά καταστρεφόταν ὁλοσχερῶς. Οἱ Νινευίτες τότε μετενόησαν καί ἀπέφυγαν τήν καταστροφή. Μετά ὅμως ἔλεγαν. Τί ἐπάθαμεν; Ποῦ εἶναι ἡ καταστροφή μέ τήν ὁποία μᾶς ἀπειλοῦσε αὐτός ὁ Ἰουδαῖος; Ἀδικα θρηνούσαμε, καί ἐκλιπαροῦσαμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἄδικα κλαίγαμε, καί τά δάκρυά μας ἀνακατεμένα μέ τή σκόνη τῶν δρόμων ἔφτιαχναν λάσπη, σάν ἐκείνη πού οἱ τεχνίτες φτιάχνουν τούς πλίνθους. Ἄδικα κοιτάζαμε τή δύσι τοῦ ἡλίου καί περιμέναμε τήν τρίτη ἡμέρα μέ τήν δύσι τοῦ ἡλίου νά ἔλθη ἡ καταστροφή, ὅπως μᾶς ἔλεγε αὐτός ὁ φαλακρός Ἑβραῖος.
«Τρεῖς ἡμέρες καί Νινευί καταστραφήσεται».
Ἄς ἀρχίσωμε λοιπόν τά γλέντια.
Ἄς πιοῦμε γλυκό κρασί, καί ἄς χορέψωμε μέχρι τό πρωί. Μᾶς ξεγέλασε ὁ Ἰωνᾶς.
Ἔτσι λοιπόν οἱ Νινευίτες ζοῦσαν τή ζωή τῆς ἁμαρτίας, καί ὁ Θεός δέν ἔδειξε ἐπιείκεια, καί σπλαγχνικότητα τώρα. Τήν κατέστρεψε ὁλοσχερῶς. Σ᾿ αὐτό λοιπόν τό βασίλειο βασίλευσε μιά πονηρή βασίλισσα, ἡ Σεμίραμις. Ἡ πονηριά της καί ἡ ὡμότητά της, ἔμειναν παροιμιώδεις.
«Εἶναι πονηρός», ἔλεγαν οἱ Ἀσσύριοι, «σάν τή Σεμίραμι».
Θέλετε νά μάθετε πῶς ἀνέβηκε στόν θρόνο; Ἀκούσατε.
Βασίλευε τότε ὁ σύζυγός της, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας καλοκάγαθος ἄνθρωπος. Πρᾶος, φιλειρηνικός, καί ἀγαπητός σέ ὅλους. Ἀγαποῦσε τούς ὑπηκόους του, τούς κυβερνοῦσε μέ μεγαλοψυχία καί καλωσύνη. Ὅλοι ἦταν εὐχαριστημένοι μαζί του. Ὅταν τόν ἔβλεπαν τόν ζητωκραύγαζαν καί τοῦ ἔλεγαν. Νά ζήσης χίλια χρόνια βασιλιᾶ μου. Ποτέ νά μήν πεθάνης. Σέ ἀγαπᾶμε καί σέ θέλομε γιά πάντα. Βασιληᾶς παντοτεινός. Ὅταν ὅμως ἔβλεπαν τή βασίλισσα, σκυθρώπαζαν, καί σώπαιναν. Ἡ Σεμίραμις ἕνα εἶχε σκοπό, νά βασιλεύση, ἀντί τοῦ συζύγου της. Τοῦ ἔλεγε λοιπόν κάθε πρωί καί κάθε βράδυ. Ἀφοῦ μέ ἀγαπᾶς, κάμε μου μιά χάρη. Ἀφησέ με νά βασιλεύσω ἕνα εἰκοσιτετράωρο. Νά ξεκουραστῆς κι ἐσύ, ἀπό τίς πολλές ἔγνοιες καί σκοτοῦρες. Μόνο ἕνα ἡμερόνυκτο νά βασιλεύσω. Τίποτε ἄλλο. Μετά ἡ βασιλεία εἶναι δική σου. Τί ἔχης νά φοβηθῆς; Διατί δέν μοῦ δίνεις αὐτή τή χαρά; Σέ παρακαλῶ, σέ ἱκετεύω!
Τέλος ὁ βασιληᾶς, καλοκάγαθος, καί ἀπονήρευτος ὅπως ἦταν, ὑπέγραψε ἕνα διάταγμα εἰς τό ὁποῖον ἔλεγε ὅτι «διά μίαν ἡμέραν καί νύχτα, βασίλισσα τοῦ ἐνδόξου βασιλείου τῶν Ἀσσυρίων θά εἶναι ἡ Σεμίραμις. Αὐτή ἔχει νομοθετική, ἐκτελεστική καί δικαστική ἐξουσία. Εἰς αὐτήν θά ὑπακούη ὁ στρατός, οἱ στρατηγοί, οἱ κρατικές ἐξουσίες, οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, οἱ εἰσπράκτορες τῶν φόρων, καί ὅλος ὁ ἔνδοξος καί εὐγενικός λαός τῶν Ἀσσυρίων».
Ὅταν ἡ Σεμίραμις ὑπερήφανη, ἀγέρωχη, ἀλαζονική ἀνέβηκε στό θρόνο, ἐκάλεσε τόν στρατηγό, καί τοῦ ἔδωκε νά ἐκτελέση τό πρῶτο βασιλικό διάταγμα. Τί ἔλεγε τό διάταγμα;
«Ὁ βαληᾶς συλλαμβάνεται, φυλακίζεται καί ἐκτελεῖται ὡς ἀνίκανος καί ἐπιζήμιος διά τόν λαόν καί τό ἔθνος τῶν Ἀσσυρίων».
Ἔτσι ἐβασίλευσε ἡ Σεμίραμις πού ἄφησε ὄνομα σκληρῆς καί ἄσπλαγχνης βασίλισσας.
Κάτι ἀνάλογο κάμει καί ἡ ἁμαρτία, κάμει καί ὁ διάβολος. Σέ παρακινεῖ, σέ προτρέπει καί σοῦ λέγει. Κάμε μία φορά τήν ἁμαρτία. Ἁμαρτησε μόνο μιά φορά. Ὄχι ἄλλη. Ὄχι δεύτερη.Καί αὐτό τό ἐπαναλαμβάνει ἐπίμονα καί σταθερά. Καί ὅταν πείσει τό νέο μας ν᾿ ἁμαρτήση, τότε ἡ ἁμαρτία, ὁ διάβολος, ἀνεβαίνει εἰς τόν αὐχένα του, γίνεται ὁ κυρίαρχος, καί ὁ σκληρός κυβερνήτης του, καί δέν ἐγκαταλείπει τό θῦμα του,ἕως ὅτου τό καταστρέψη ὁλοσχερῶς, τό κάμει ἕνα ζωντανό πτῶμα, ἕνα ζωντανό νεκρό.
Πρόσεχε νέε μου μήν ἁμαρτήσης! Κλεῖσε τ᾿ αὐτιά σου, στούς δελεαστικούς ψιθύρους τοῦ διαβόλου. Πές του ἕνα ἀποφασιστικό ΟΧΙ. Ἀρνήσου τίς προτροπές του. Ἀντέταξε δύναμι στίς ἐπιθυμίες πού σοῦ ὑποκινεῖ καί μεῖνε σταθερός καί ἀνυποχώρητος στό στρατόπεδο τῶν ἀγωνιστῶν, τῶν ἡρώων τῆς πίστεως. Ἡ πρώτη νίκη θά φέρη τήν δεύτερη, καί ἡ δεύτερη τήν τρίτη, οὕτως ὥστε πάντοτε νά νικᾶς καί νά θριαμβεύης στόν σκληρό αὐτό ἀόρατο πόλεμο κατά τοῦ ἐχθροῦ, τοῦ πραγματικοῦ μας ἐχθροῦ, τοῦ ἀνυποχωρήτου, τοῦ ἄσπλαγχνου ἐχθροῦ μας τοῦ διαβόλου. Καί γνώριζε τοῦτο. Δέν εἶσαι μόνος εἰς τόν πόλεμο αὐτό. Ἔχεις σύμμαχο καί βοηθό καί ἐνισχυτή τόν Κύριο, μέ τόν ὁποῖο πάντοτε θά νικᾶς καί θά στήνης τρόπαια κατά τοῦ ἐχθροῦ.
Συνεχίζεται.....
Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων
ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ
τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Λάρισα 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου