«Πῶς θά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας» Ἰωάννου 14,21 - Μάρκου 8,34-36

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Πῶς θά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας»

Ἰωάννου 14,21 - Μάρκου 8,34-36 Ὁμιλία στίς 22-8-2017 (Ὁμιλία σέ Νέους)

Σήμερα, παιδιά, θά μελετήσουμε ἀπό τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγγέλιο, τό ὁποῖο εἶναι τό τέταρτο κατά σειρά Εὐαγγέλιο. Μετά τό κατά Ματθαῖον, τό κατά Μάρκον καί τό κατά Λουκᾶν εἶναι τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, ὅπου στό 14^ο κεφάλαιο (ιδ΄) καί στόν 21^ο στίχο, λέει ὁ Κύριος: «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, καί ἐγώ ἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν». Διαβάζουμε καί τήν ἑρμηνεία: «Γιά νά σᾶς μεταδωθεῖ ἡ νέα ζωή, πού θά σᾶς κάμει ἕνα μέ Ἐμένα, πρέπει πρωτίστως νά Μέ ἀγαπᾶτε. Σᾶς ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτός πού ἐγκολπώθηκε τίς ἐντολές Μου καί τίς φυλάττει, αὐτός καί μόνο εἶναι πού Μέ ἀγαπάει». Μᾶς μιλάει δηλαδή, γιά τό ποιός εἶναι αὐτός πού ἀγαπάει πραγματικά τόν Θεό, αὐτός, ὁ ὁποῖος τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. «Ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς». Εἶναι δηλαδή χαρακτηριστικό, εἶναι ἀναγκαῖο, εἶναι προϋπόθεση, γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό, νά τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Στή συνέχεια τί λέει; «Ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου». Ὅποιος Μέ ἀγαπάει, θά ἀγαπηθεῖ ἀπό τόν Πατέρα Μου καί Ἐγώ θά ἀγαπήσω αὐτόν καί διά τοῦ ἐσωτερικοῦ πνευματικοῦ φωτισμοῦ καί τῆς νέας ζωῆς πού θά τοῦ μεταδώσω, θά καταστήσω τόν ἑαυτό Μου φανερό σ’ αὐτόν, θά ἐμφανίσω τόν ἑαυτό Μου σ’ αὐτόν. Ἔπειτα, μᾶς λέει ὁ Χριστός μας τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀμοιβαίας ἀγάπης. Ἐάν, λέγει, τηρήσετε τίς ἐντολές Μου, θά Μέ ἀγαπήσετε. Καί ἄν Μέ ἀγαπήσετε καί Ἐγώ θά σᾶς ἀγαπήσω καί ὁ Πατέρας Μου θά σᾶς ἀγαπήσει καί Ἐγώ θά ἐμφανιστῶ σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού θά Μέ ἀγαπήσει, θά τοῦ ἀποκαλυφθῶ. Πῶς θά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ; Ὁ Θεός γνωρίζει, μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος ξέρει. Ἔχουμε Ἁγίους πού στή ζωή τους εἶδαν τόν Θεό ὡς Φῶς, εἶδαν τό ἄκτιστο Φῶς, τούς ἀποκαλύφθηκε ὁ Θεός, γιατί προηγουμένως τήρησαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ἄν πᾶμε καί λίγο πρίν, στόν στίχο 15, τί λέει ἐκεῖ; «Ἐάν ἀγαπᾶτέ με, τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσατε». Ἐάν πραγματικά Μέ ἀγαπᾶτε, τηρῆστε τίς ἐντολές Μου. Ἀπό ἐδῶ κάτι καταλαβαίνουμε, παιδιά, ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό δέν εἶναι αὐτό πού λέει ὁ πολύς ὁ κόσμος... συναισθήματα... νά ἔχεις μέσα στήν καρδιά σου μιά συγκίνηση γιά αὐτό τό Πρόσωπο. Εἶναι κάτι παραπάνω. Τί εἶναι;

- Τί σημαίνει ἀγαπάω τόν Θεό σύμφωνα μέ αὐτά πού λέει ἐδῶ;

- Τηρῶ τίς ἐντολές.

Τηρῶ τίς ἐντολές. Δηλαδή εἶναι κάτι πολύ πιό εὐρύ. Ὄχι ἁπλῶς αἰσθάνομαι κάτι, ἀλλά κάνω κάτι. Καί ὄχι κάτι... ἀλλά ὅ,τι κάνω εἶναι αὐτό πού θέλει ὁ Θεός καί τότε μπορῶ νά φτάσω νά Τόν ἀγαπήσω. Μά θά μοῦ πεῖτε:

- Εἶναι εὔκολο αὐτό τό πράγμα; Μποροῦμε νἀ ἀγαπήσουμε τόν Θεό; Τί λέτε; Μποροῦμε; Κι ἄν δέν μποροῦμε καί δυσκολευόμαστε, γιατί δυσκολευόμαστε νἀ ἀγαπήσουμε τόν Θεό;

- Πιστεύω ὅτι μποροῦμε νά Τόν ἀγαπήσουμε, ἀλλά ἔχουμε τά πάθη μας καί βάζουμε πρῶτα τό θέλημά μας καί ὄχι αὐτό πού θέλει ὁ Θεός.

Αὐτό εἶναι! Ἔχουμε μέσα μας ἄλλες ἀγάπες. Γιά νά ἀγαπήσω κάποιον, νά ἔχω κάποιον στήν καρδιά μου, θά πρέπει νά ὑπάρχει χῶρος στήν καρδιά μου. Ὅταν ὅμως στήν καρδιά μας ἔχουμε τήν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἔχουμε τόν ἑαυτό μας, ἔχουμε φιλαυτία, ἐγωισμό, ἔχουμε κέντρο τόν ἑαυτό μας, ἡ καρδιά μας εἶναι γεμάτη ἀπό τό ἐγώ μας, ἀπό ἐμᾶς, ἀπό τόν ἑαυτό μας. Ὁπότε δέν ὑπάρχει χῶρος οὔτε γιά τόν Θεό οὔτε καί γιά κανέναν ἄνθρωπο. Ἡ καρδιά μας ὅλη εἶναι γεμάτη ἀπό τόν ἑαυτό μας.

Γι’ αὐτό λέει ὁ Χριστός μας, λίγο πρίν, στό κατά Μάρκον Εὐαγγέλιο, στόν στίχο 34 τοῦ (η΄) 8^ου κεφαλαίου, «προσκαλεσάμενος τόν ὄχλον σύν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι». Ὅποιος θέλει νά Μέ ἀκολουθήσει, νά γίνει πραγματικά μαθητής Μου, πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, νά κόψει δηλαδή καθετί πού δέν ἀρέσει στόν Θεό, κάθε πάθος του, κάθε ἀδυναμία του, τό θέλημά του. «Καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι». Καί ἄς σηκώσει τόν σταυρό του καί ἄς Μέ ἀκολουθήσει.

Κοιτάξτε τώρα ἐδῶ, παιδιά μου, τί λέει. Μᾶς λέει τίς προϋποθέσεις γιά νά μποῦμε στό σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ.

- Μποροῦνε ὅλοι νά μποῦνε στό σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ λέτε; Νά κάνουμε εἰσαγωγικές ἐξετάσεις καί νά δοῦμε ποιός θά μπεῖ;! Ποιό εἶναι τό μάθημα πού ἐξετάζεται;

Εἶναι τρία τά μαθήματα γιά νά μποῦμε στό σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτά τά τρία α΄ πού λέει: ἀπαρνησάσθω - ἀράτω - ἀκολουθείτω. Βλέπετε; Τρία α΄! Εἶναι αὐτά τά τρία μαθήματα. «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Τί θά πεῖ αὐτό τό πρῶτο μάθημα;

- Νά ἀπαρνηθῶ τόν ἑαυτό μου, τό θέλημά μου.

Ἔτσι, γιατί κυρίως ἑαυτός μας εἶναι τό θέλημα. Αὐτό πού μᾶς κάνει, παιδιά, καί ξεχωρίζουμε ἀπό ὅλα τά ὄντα καί ἀπό τά φυτά, τά ἄψυχα, εἶναι τό ὅτι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἔχουμε αὐτό πού λέμε θέλημα, ἔχουμε ἐπιθυμίες καί ἔχουμε καί τό αὐτεξούσιο. Ὁ Θεός μᾶς ἔφτιαξε νά μποροῦμε νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Βέβαια μέσα σέ κάποια ὅρια. Δέν μπορεῖς, ἄς ποῦμε, νά πετάξεις, γιατί δέν ἔχεις φτερά. Ἅμα εἴχαμε φτερά, μπορεῖ καί νά πετάγαμε... Ἀλλά μπορεῖς ὅμως νά ἐπιλέγεις: «θά γίνω καλός ἤ κακός;», «θά κάνω προσευχή ἤ θά χαζεύω;», «θά πηγαίνω γιά ἐξομολόγηση ἤ δέν θά πηγαίνω;». Εἴμαστε ἐλεύθεροι νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Ὁ Θεός μᾶς εἶπε τί πρέπει νά κάνουμε, ἀλλά μᾶς ἔκανε ἐλεύθερους. Δέν μᾶς ἀναγκάζει αὐτό πού πρέπει νά τό κάνουμε θέλουμε - δέν θέλουμε. Μᾶς τό λέει ὡς ὁδηγία, γιατί εἶναι Πατέρας μας καί λέει «παιδιά Μου, ἄν θέλετε νά ζήσετε καί νά μήν πεθάνετε αἰώνια καί χωριστεῖτε ἀπό Μένα πού εἶμαι ἡ Ζωή, ἡ μοναδική καί ἡ πλήρης ζωή καί ἡ ζωή μέσα στή χαρά καί τή μακαριότητα, θά πρέπει νά κάνετε κάποια πράγματα». Ἀλλά αὐτό δέν μᾶς ἀναγκάζει, δέν μᾶς τό ἐπιβάλλει, ὅπως δέν ἀναγκάζει νά τό κάνουν καί οἱ ἄγγελοι. Ξέρετε; Καί οἱ ἄγγελοι ἔχουν αὐτεξούσιο. Γι’ αὐτό καί κάποιοι ἀπό αὐτούς τούς ἀγγέλους τί κάνανε; Κάνανε ἀνταρσία καί εἶπαν «Θεέ, ἐμεῖς δέν Σέ θέλουμε». Ἔτσι ἔπεσε ὁ ἑωσφόρος, ἐκεῖνος ὁ ἀρχάγγελος. Ἐπειδή ἦταν αὐτεξούσιος - καί εἶναι καί τώρα - εἶπε στόν Θεό «ὄχι» καί μέ τό πού εἶπε «ὄχι» καί σκέφτηκε νά βάλει τόν θρόνο του πάνω ἀπό τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἔπεσε, ἔχασε τό φῶς του καί μαζί μ’ αὐτόν καί πολλοί ἄλλοι ἄγγελοι ἔπεσαν καί ἔγιναν δαίμονες, διάβολοι.

Ἔτσι εἴμαστε κι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, παιδιά. Καί τώρα λέει ὁ Χριστός μας, προσέξτε: αὐτό τό χαρακτηριστικό πού ἔχετε, τήν ἐλευθερία, τό αὐτεξούσιο, τό θέλημα ὅπως τό λέμε, τή βούληση, αὐτό πρέπει νά τό ἀρνηθεῖτε. Δηλαδή θά πεῖς: νά πάψω νά θέλω; Ὄχι, νά θέλεις ὅ,τι θέλει ὁ Χριστός. Δέν μποροῦμε νά πάψουμε νά θέλουμε. Ἕνα θέλημα θά ἔχουμε πάντα, κάθε στιγμή. Ἀλλά αὐτό πού θέλουμε, τό θέλει καί ὁ Χριστός;

- Κάνουμε τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ; Συνήθως ποιό θέλημα κάνουμε;

- Τό δικό μας.

Τό δικό μας θέλημα κάνουμε. Λέει λοιπόν ὁ Χριστός: Θέλεις νά περάσεις στό δικό Μου σχολεῖο; Θέλεις νά γίνεις μαθητής Μου; Θέλουμε. Δέν θέλουμε; Ἔ, τό πρῶτο μάθημα εἶναι αὐτό, πρέπει νά πάρουμε τό πρῶτο α΄, πού εἴπαμε εἶναι: «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν», νά ἀπαρνηθοῦμε τήν ἐλευθερία μας. Μέ ποιά ἔννοια; Ὄχι νά γίνουμε δοῦλοι, σκλάβοι. Ἀλλά τί; Ἐλεύθερα νά ποῦμε: Θέε μου, ἐγώ ἀπό δῶ καί ἐμπρός ἀποφασίζω νά μήν κάνω ὅ,τι θέλω ἐγώ, ἀλλά νά σκέφτομαι: τί θέλεις τώρα νά κάνω; Αὐτή τή στιγμή, τώρα, τί θέλει ὁ Χριστός ἀπό μένα; Τώρα θέλει νά προσέχω. Νά προσέχω ἐδῶ, γιατί ἀκούω τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τροφή, εἶναι φαγητό γιά τήν ψυχή μου. Δέν θέλει νά σκέφτομαι ἄλλα πράγματα. Δέν θέλει νά κοιτάω τί γίνεται ἔξω, ποιός περνάει κ.λ.π. Θέλει νά προσέχω. Καί ἄν μπορῶ καί νά προσεύχομαι. Γιατί; Γιατί, ὅταν προσευχόμαστε καί συγχρόνως ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, αὐτός μπαίνει βαθιά-βαθιά μέσα μας καί ποτίζει τήν καρδιά μας καί φυλάγεται ἐκεῖ πολύ καλά.

- Θυμάστε τήν παραβολή τοῦ σπορέως; Τί εἶναι ὁ σπόρος πού πέφτει, πού ρίχνει ὁ σπορέας; Ξέρετε; Πού λέει ἄλλος σπόρος ἔπεσε στόν δρόμο, ἄλλος ἔπεσε στά ἀγκάθια, ἄλλος ἔπεσε στήν καλη γῆ... Ποιός εἶναι ὁ σπόρος;

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τώρα λοιπόν ἐμεῖς σπέρνουμε τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ. Ὁ σπόρος πού θά πέσει; Θά πέσει σέ πέτρες, σέ βράχο; Θά πέσει σέ πατημένο δρόμο; Θά πέσει σ’ ἕνα χωράφι πού ἔχει ἔτσι καλό χῶμα ἀλλά ἔχει καί ἀγκάθια καί θά ἀνέβουν τά ἀγκάθια καί θά τόν πνίξουνε; Ἤ θά πέσει σ’ ἕνα καλό χωράφι καί δέν θά βρεῖ ἐμπόδια καί θά μεγαλώσει καί θά κάνει ἑκατονταπλάσιο καρπό; Αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς. Γι’ αὐτό τώρα, λοιπόν, λέει ὁ Χριστός, νά προσέχετε καί νά προσεύχεστε γιά νά μπεῖ ὁ σπόρος μέσα βαθιά καί νά μείνει ἐκεῖ, νά μήν τόν πνίξουν τά ἀγκάθια, νά μήν ξεραθεῖ, νά πέσει σέ καλή γῆ, σέ καλό χῶμα. Καί τίς μέρες πού εἶστε ἐδῶ αὐτό νά φροντίζετε, ὅ,τι μπορεῖτε νά ρουφήξετε, νά μπεῖ βαθιά στήν καρδιά σας καί νά τό φυλάξετε. Γιατί ἐδῶ στό μοναστήρι ὅλα εἶναι ἅγια. Βέβαια μπορεῖ νά ὑπάρξει καί κάτι κακό, κάτι σκανδαλιστικό... δέν θά τό πάρουμε τό κακό. Γιατί ὁ διάβολος μπαίνει παντοῦ... Ἀλλά ἡ ζωή ἐδῶ εἶναι ἔτσι φτιαγμένη, ὥστε νά μᾶς βοηθάει νά ζοῦμε πνευματικά καί νά φτάσουμε ν’ ἀγαπήσουμε τόν Κύριο.

- Θέλεις λοιπόν νά μπεῖς στό σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ;

Πρῶτα εἶναι νά ἀρνηθεῖς τό θέλημά σου. Αὐτό εἶναι κυρίως πού μᾶς ξεχωρίζει ἀπό ὅλα τά ζῶα κ.λ.π. ἀπό ὅλα τά ὄντα καί μᾶς κάνει νά γινόμαστε ἕνα μέ τόν Θεό, ὅταν θέλουμε αὐτό πού θέλει κι Ἐκεῖνος.

- Τί θέλει ὁ Θεός σέ τελευταία ἀνάλυση γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους;

- Νά σωθοῦμε.

Αὐτό εἶναι! Ὁ Θεός θέλει νά σωθοῦμε καί μᾶς παρακαλάει νά σωθοῦμε. Τόσο μᾶς ἀγαπάει, πού μᾶς λέει, παιδιά μου, προσέξτε, θέλω νά προσπαθήσετε νά σωθεῖτε. Μά θά μοῦ πεῖτε: Γιατί δέν θέλει ὁ Θεός νά μᾶς βάλει ὅλους στόν Παράδεισο; Καί βέβαια θέλει. Ἀλλά ποιός φταίει;

- Ἐμεῖς.

Ἐμεῖς! Ξέρετε, γιατί δέν θέλουμε;

Ἀγαπᾶμε τά θελήματά μας. Ἔχουμε δικά μας θελήματα καί λέμε, ἔ, ἐντάξει, λέει ὁ Θεός τώρα νά κάνουμε προσευχή... ἐγώ δέν θέλω, θέλω νά κοιμηθῶ... Ὁ Θεός λέει νά κάνουμε νηστεία. Ἐγώ δέν θέλω νά κάνω νηστεία. Ὁ Θεός λέει νά συγχωρέσω αὐτή πού μοῦ μίλησε ἄσχημα. Ἐγώ δέν θέλω. Θέλω νά κρατήσω χαρακτήρα, πού λέει ὁ κόσμος, νά τό παίξω θιγμένη. Μετά λοιπόν, πῶς θά πᾶς στόν Παράδεισο; Γιατί ἐκεῖ δέν χωρᾶς, δέν μπορεῖς νά ἔχεις κακίες καί νά πᾶς στόν Παράδεισο. Καί νά σέ βάλει ὁ Θεός μέ τό ζόρι, θά πεῖς καί στόν Θεό «γιατί μέ ἔβαλες ἐδῶ;... ἐγώ δέν θέλω νά εἶμαι ἐδῶ μαζί Σου καί νά ἀκούω αὐτά πού λές καί νά Σέ βλέπω...». Ἑπομένως, δέν εἶναι τό ἐμπόδιο ὁ Θεός πού δέν πᾶμε στόν Παράδεισο. Τά θελήματά μας εἶναι, τά ὁποῖα εἶναι διεστραμμένα, εἶναι ἐγωιστικά.

Τό πρῶτο, λοιπόν, εἶναι νά ἀρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας. Μετά τό δεύτερο α΄ ποιό εἶναι;

- «Καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ».

- Τί νά σημαίνει ἄραγε αὐτό, νά ἄρουμε τόν σταυρό μας; Αἴρω τί θά πεῖ;

- Σηκώνω.

Σηκώνω. Νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας.

- Ποιόν σταυρό μας; Ἔχετε κανέναν σταυρό ξύλινο στό δωμάτιό σας νά τόν σηκώνετε..; Τί ἐννοεῖ ὁ Χριστός νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας; Ποιός εἶναι ὁ σταυρός μας;

- Οἱ δυσκολίες πού ἔχουμε, οἱ δοκιμασίες...

Πού μᾶς τίς δίνει ὁ Θεός, ἔ; Ἤ πού μᾶς τίς βάζει ὁ κόσμος. Εἴδατε πού λέγαμε χθές, θέλεις νά ζήσεις χριστιανική ζωή καί οἱ «φιλενάδες», πού δέν εἶναι φιλενάδες, θά σέ εἰρωνευτοῦνε, ἐπειδή ντύνεσαι ἔτσι, ἐπειδή θά μάθουν ὅτι πᾶς στήν Ἐκκλησία, θά μάθουν ὅτι δέν χορεύεις, θά σέ βλέπουν πού δέν βάφεσαι, δέν στολίζεσαι καί θά σέ κοροϊδεύουν καί θά σέ θεωροῦν καθυστερημένη. Αὐτός εἶναι ἕνας σταυρός, εἶναι ὁ σταυρός τοῦ χριστιανοῦ. Ἤ ἄν, ἄς ποῦμε, δείξεις συγχωρητικότητα καί ἕναν πού σοῦ κάνει κακό δέν τοῦ κάνεις κι ἐσύ κακό, θά σέ ποῦνε χαζό. Θά ποῦνε: Τί εἶναι αὐτή; Ἀπό ποῦ μᾶς ἦρθε; Εἶναι παράξενο γιά τόν κοσμικό ἄνθρωπο, ἡ ζωή ἡ χριστιανική. Καί ἐπειδή αἰσθάνεται ὅτι αὐτό εἶναι τό σωστό, τόν πολεμάει. Τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ὁ κοσμικός ἄνθρωπος τόν πολεμάει. Ξέρετε γιατί;

- Γιατί ἐλέγχεται.

Ἐλέγχεται μέσα του... Καί λέει, γιά νά τό κάνει αὐτή, μπορῶ κι ἐγώ, ἀλλά ἐγώ δέν θέλω καί ἐπειδή δέν θέλω, θά προσπαθήσω νά κάνω κι αὐτή νά μήν τό κάνει. Βλέπετε κακία; Ὅπως στό παραμύθι πού ἔκοψε μιά ἀλεπού τήν ούρά της καί λέει, πρέπει ὅλες νά κόψετε τήν οὐρά σας. Ἔτσι καί ὁ κόσμος σήμερα, ἐπειδή οἱ πιό πολλοί κάνουν ἐλεύθερες καί προγαμιαῖες σχέσεις, λένε, πρέπει ὅλοι νά κάνουν. Κι ἄν εἶναι καμία κοπέλα πού δέν κάνει τέτοιες σχέσεις, λένε πώς εἶναι ἄρρωστη, ὅτι ἔχει ψυχολογικά, ὅτι εἶναι ἀκόμα διεστραμμένη λένε... Φοβερά πράγματα! Γιατί; Γιατί ἐλέγχονται καί ξέρουν ὅτι κάνουν λάθος ἔτσι πού κάνουν. Κι ὅταν εἶναι κανένας σωστός, λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «αὐτός εἶναι βαρύς καί βλεπόμενος» (Σοφ.Σολ. 2,14) καί πού τόν βλέπουν δηλαδή τούς εἶναι βαρύς. Οἱ κακοί ἄνθρωποι, ὅταν βλέπουν ἕναν καλό τούς κάθεται στό στομάχι, δέν τόν μποροῦνε. Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά παραξενευόμαστε, παιδιά, ἅμα ἀντιμετωπίζουμε ἀπό τούς γύρω μας ἐχθρότητα. Μή μᾶς παραξενεύει. Τό εἶπε ὁ Χριστός. «Ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων» (Ματθ. 24,9). Μπορεῖτε νά μοῦ τό ἐξηγήσετε στά νέα ἑλληνικά; Τό ἔσεσθε τίνος ρήματος εἶναι;

- Τοῦ εἶμαι.

Εἶναι μέλλοντας τοῦ ρήματος εἶμαι. Τί θά πεῖ; Θά εἶστε μισητοί ἀπό ὅλους, οἱ χριστιανοί. Ὅποιος θέλει νά εἶναι πραγματικά τοῦ Χριστοῦ, τελικά θά φτάσει σ’ ἕνα σημεῖο πού θά τόν μισήσουν ὅλοι! Φοβερό δέν εἶναι αὐτό; Θά πεῖς: Χριστέ μου ἀλήθεια; Εἶναι δυνατόν; Δηλαδή, θά εἶναι πάρα πολλοί καί μάλιστα στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου μπορεῖ νά εἶναι καί ὅλοι, νά μή βρίσκεις ἕναν ἄνθρωπο πού νά σέ παραδέχεται ὡς χριστιανό καί νά ἐγκρίνει τήν ζωή σου. Ὅλοι θά σοῦ λένε ὅτι δέν κάνεις σωστή ζωή και θά σέ ἀποστρέφονται, θά σέ ἀποφεύγουν, θά σέ λένε φανατική, τοῦ κατηχητικοῦ, ὅτι ζεῖς στό μεσαίωνα. Δέν πρέπει νά μᾶς πειράζει αὐτό. Ἴσα-ἴσα αὐτό μᾶς φέρνει καί στεφάνια. Εἶναι ὁ σταυρός μας πού μᾶς πάει στήν ἀνάσταση. Βλέπετε καί ὁ Χριστός μας, πρίν πάει στήν Ἀνάσταση πέρασε ἀπό Σταυρό. Δέν μπορεῖς νά πᾶς στήν ἀνάσταση, ἄν δέν περάσεις ἀπό τόν σταυρό.

Ἀλλά καί κάποιος ἄλλος θά εἶναι ὁ σταυρός μας, ἐκτός ἀπό αὐτούς ὅλους τούς πειρασμούς πού θά ἔχουμε ἀπό ἔξω, ἀπό τούς κακούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι κι αὐτοί δέν εἶναι κακοί, ἔγιναν κακοί, διέστρεψαν τήν φύση τους, ἐπειδή κάνανε ὑπακοή στόν διάβολο καί ὄχι στόν Χριστό. Ἐκτός ὅμως ἀπό αὐτούς τούς πειρασμούς, πού εἶναι καί αὐτοί σταυρός, ἔχουμε καί κάποιους ἄλλους πειρασμούς ἀπό μέσα μας. Εἶναι αὐτά, πού εἴπατε προηγουμένως, τά πάθη μας κι αὐτά μᾶς δυσκολεύουν. Τά ὁποῖα τά κληρονομοῦμε κι αὐτά ἀπό τόν πρῶτο Ἀδάμ καί τήν Εὔα πού ἔπεσαν στήν ἁμαρτία καί ἔχουμε κι ἐμεῖς μέσα μας μιά ροπή στήν ἁμαρτία, στό κακό. Καί μᾶς φαίνεται τό κακό γλυκό. Μᾶς φαίνεται ἡ ἁμαρτία εὐχάριστη καί δυσκολευόμαστε νά ἀντισταθοῦμε καί γίνεται μέσα μας μία πάλη. Καταλαβαίνουμε ὅτι εἶναι λάθος ἀλλά μᾶς ἀρέσει. Γιατί μᾶς ἀρέσει; Γιατί ὁ διάβολος μᾶς τό παρουσιάζει ὡραῖο. Εἶναι ἕνα δηλητήριο καί στό βάζει σέ χρυσόχαρτο, τοῦ βάζει ἕνα ὄμορφο περιτύλιγμα. Ὅπως κάνουν μερικές φορές οἱ γκάνγκστερ. Φτιάχνουν ἕνα ὡραῖο δέμα καί μέσα βάζουν τήν βόμβα! Σοῦ τό στέλνουν, ἀνοίγεις το δέμα καί σκοτώνεσαι... Ἔτσι εἶναι καί ὁ διάβολος. Σοῦ φτιάχνει ἔτσι τήν ἁμαρτία μέ ἕνα ὡραῖο πακετάρισμα καί σοῦ λέει πάρ’το νά δεῖς τί ὡραῖο πού εἶναι! Καί τό ἀνοίγεις ἐσύ καί σκοτώνεσαι, γιατί τά ὀψώνια - ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας εἶναι θάνατος.

Ὁπότε ἕνας ἄλλος σταυρός εἶναι τά πάθη καί οἱ κακίες πού ἔχουμε μέσα μας. Αὐτά, λέει ὁ Χριστός, πρέπει νά τά νεκρώσουμε, νά τά σταυρώσουμε. Δηλαδή τόν κακό ἑαυτό μας νά τόν σκοτώσουμε, τήν ἁμαρτία πού ὑπάρχει μέσα μας, τήν ροπή, τήν ὁρμή. Νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός αὐτό. Καί ἐνῶ σοῦ λέει ὁ διάβολος: κοίταξε ἐκεῖ πέρα νά δεῖς αὐτό τό βιβλίο, τό βίντεο, τήν ἐκπομπή, ἔ, μπορεῖ νά ἔχει καί κάτι πονηρό ἤ κακό, δέν πειράζει, δέν θά πάθεις τίποτα. Μιά φορά μόνο νά τό κοιτάξεις... Ἔτσι, σιγά-σιγά, σέ κάνει νά βλέπεις ὅλο καί πιό πολύ καί νά ἐπιθυμεῖς καί νά τά κάνεις κιόλας αὐτά πού βλέπεις τά κακά, τά πονηρά, τά βρώμικα κ.λ.π. Ὁπότε, ἀντί νεκρώνεις τά πάθη, ὑποκύπτεις καί πεθαίνεις. Λοιπόν, λέει ὁ Χριστός πρέπει νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τά πάθη μας, αὐτό σημαίνει νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας. Νά μήν ποῦμε: ὤχ, τώρα ἐγώ γιατί νά παλέψω;... ὅλοι εἶναι παραδομένοι στίς σαρκικές ἡδονές... γιατί ἐγώ νά ἀντισταθῶ;... γιατί ἐγώ νά φυλάξω τόν ἑαυτό μου ἁγνό καί καθαρό μέχρι τόν γάμο, ὅπως λέει ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι, θά κάνω ὅ,τι κάνουν ὅλες... θά κάνω σχέσεις, μπορεῖ νά κάνω καί κανένα παιδί καί μετά νά τόν ἀναγκάσω νά μέ παντρευτεῖ καί ἔτσι νά βρῶ κι ἐγώ τήν εὐτυχία...

- Μά θά τήν βρεῖς τήν εὐτυχία ἔτσι;

Δέν ὑπάρχει περίπτωση, γιατί μιά ζωή ἀντίθετη ἀπό τόν νόμο τοῦ Θεοῦ ποτέ δέν φέρνει εὐτυχία. Μιά ζωή μέ τήν ἁμαρτία φέρνει τόν θάνατο. Καί νά σᾶς πῶ καί κάτι παιδιά; Ἄν κι ὁ ἄλλος πού θέλεις νά πάρεις δέν ἔχει κάνει τήν ἴδια προσπάθεια, πού λέει ἐδῶ ὁ Χριστός, δηλαδή ν’ ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, νά σηκώσει κι αὐτός τόν σταυρό του, νά νεκρώσει τά πάθη του, ψέματα σοῦ λέει ὅτι σέ ἀγαπάει. Σέ κοροϊδεύει. Γιατί; Γιατί δέν ἔχει ἀγαπήσει τόν Χριστό. Κι ἄν δέν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, κανέναν ἄνθρωπο δέν μποροῦμε ν’ ἀγαπήσουμε, γιατί -εἴπαμε- μέσα μας ἔχουμε τόν ἑαυτό μας. Ὅσο δέν ἀγαπᾶμε τόν Χριστό, ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτό μας. Καί ὁ δρόμος, γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, εἶναι -εἴπαμε- νά τηρήσουμε τίς ἐντολές. Γιά νά τηρήσουμε τίς ἐντολές, πρέπει νά φύγουν αὐτά τά ἐμπόδια, νά γίνουμε μαθητές τοῦ Χριστοῦ, νά ἀπαρνηθοῦμε τό θέλημά μας. Γιατί, ὅταν ἔχεις τό δικό σου ‘θέλω’, δέν κάνεις τό ‘θέλω’ τοῦ Χριστοῦ, δέν κάνεις τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Γιατί τά θελήματά μας, κατά κανόνα, νά μή σᾶς πῶ ὅλα, 99,99% εἶναι ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού θέλει ὁ Θεός. Ἐπειδή γεννιόμαστε ἄρρωστοι καί τά θελήματά μας εἶναι ὅλα ἄρρωστα. Τά θελήματά μας εἶναι ὅλα πρός τό κακό, πρός τήν ἁμαρτία, πρός τόν διάβολο, ὁπότε εἶναι ἀντίθετα μέ αὐτά πού λέει ὁ Χριστός. Γι’ αὐτό μᾶς ἐμποδίζουν τά θελήματα ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό.

Καί σοῦ λέει ὁ Χριστός: Θέλεις νά βρεῖς τήν χαρά σου; Νά ἀρνηθεῖς τό θέλημά σου, νά πάρεις ἀπόφαση νά νεκρωθεῖς ὡς πρός τήν ἁμαρτία, νά σταυρώσεις τόν κακό ἑαυτό σου καί μετά, τό τό τρίτο α΄: νά Μέ ἀκολουθήσεις. Ἔτσι, λέει, θά μπορέσεις νά μπεῖς στά ‘μικρά νήπια’, ἄν πάρουμε αὐτή τήν ἀπόφαση νά ἀρνηθοῦμε τό θέλημά μας καί νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας. Μέ τό πού τό πήραμε ἀπόφαση, δέν τό κάναμε κιόλας. Τό πήραμε ἀπόφαση καί ἀρχίζουμε νά ἀκοῦμε τά μαθήματα στό σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ. Ἄν εἴμαστε καλοί μαθητές καί ἐφαρμόζουμε αὐτά πού λέει ὁ Χριστός, τότε σιγά-σιγά πᾶμε στά μεγάλα νήπια, στήν πρώτη δημοτικοῦ, στήν δευτέρα, στήν τρίτη... καί μποροῦμε νά φτάσουμε καί στό γυμνάσιο καί στό λύκειο καί στό Πανεπιστήμιο. Γι’ αὐτό μέσα στήν Ἐκκλησία ἔχουμε διάφορες βαθμίδες. Ἔχουμε τούς χριστιανούς πού εἶναι πιό χαμηλά, ἔχουμε καί τούς πολύ μεγάλους Ἁγίους πού εἶναι στό Πανεπιστήμιο, ὅπως ἦταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, πού μπορεῖ μόνο νά σέ ἔβλεπε καί νά σοῦ ἔλεγε τί σκέφτεσαι, νά σοῦ ἔλεγε τό ὄνομά σου, νά σοῦ ἔλεγε τί ἔχεις μέσα στήν ψυχή σου. Ὅπως ὁ γιατρός μέ τήν ἀκτινογραφία βλέπει τά ἐσωτερικά μας ὄργανα, ἔτσι καί αὐτοί οἱ Ἅγιοι βλέπανε τόν ἐσωτερικό κόσμο τοῦ ἀνθρώπου, τήν ψυχή του. Λέγανε: «ἐσύ Μαρία, γιά νά γίνεις καλά, θέλεις αὐτό καί αὐτό ἀκριβῶς τό φάρμακο..». Σοῦ ἔλεγε ἀκριβῶς τί ἔπρεπε νά κάνεις. Ἀλλά κι αὐτό δέν σέ θεράπευε, ἄν κι ἐσύ δέν ἔβαζες σέ ἐφαρμογή αὐτά πού σοῦ ἔλεγε.

Ἔτσι λοιπόν, παιδιά μου, γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό πρέπει νά κάνουμε αὐτά τά τρία α΄, νά μποῦμε στό σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ. Καί μετά τί λέει; «Ὅς γάρ ἄν θέλῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ᾿ ἄν ἀπολέσῃ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν» (Μαρκ. 8,35). Προσέξτε, τώρα μιλάει γιά θάνατο, καί λέει, ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του, νά μήν πεθάνει ἡ ψυχή του, αὐτός θά τήν χάσει! Μά θά πεῖς, παράξενο πράγμα! Ἀπό τή μιά λέει νά σώσει τήν ψυχή του καί μετά λέει πρέπει νά τήν χάσει. Ἐδῶ ἡ ψυχή ἔχει τήν ἔννοια τῆς ζωῆς καί ἐννοεῖ ὁ Χριστός μας, ὅτι ἴσως χρειαστεῖ ἐκεῖ πού σηκώνεις τόν σταυρό σου ἀκόμα καί νά σταυρωθεῖς σωματικά, δηλαδή νά πεθάνεις, ἄν εἶναι καιρός μαρτυρίου, ὅπως πεθαίνανε στά 300 πρῶτα χρόνια οἱ χριστιανοί πού τούς σκότωναν. Ἔχουμε περίπου 11.000.000 μάρτυρες στούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες. Μόλις ὁμολογοῦσαν ὅτι εἶναι χριστιανοί εἴτε τούς ἔπαιρναν τό κεφάλι κατευθείαν ἤ μετά ἀπό πολλά βασανιστήρια, τούς κόβανε τά δάχτυλα, τίς γλῶσσες, τούς βγάζανε τά μάτια, τούς ξύνανε τό σῶμα μέ σιδερένια νύχια, τούς καίγανε... Φοβερά πράγματα τούς κάνανε, γιά νά τούς ἀναγκάσουν νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό, νά ποῦνε πώς δέν πιστεύουν στόν Χριστό. Ἔχουμε πολλούς τέτοιους ἁγίους. Γι’ αὐτό λέει ἐδῶ ὁ Χριστός: θέλεις νά φυλάξεις τήν ζωούλα σου; Δέν θέλεις νά γίνεις μάρτυρας, ὅταν σέ καλέσει ὁ Θεός; Θά τήν χάσεις τότε τήν ψυχή σου. Γιατί εἶπε ὁ Χριστός «ἄν ντραπεῖτε καί δέν μέ ὁμολογήσετε καί Ἐγώ θά ντραπῶ νά πῶ στόν Θεό-Πατέρα ὅτι εἶστε δικοί Μου. Ἀφοῦ ἐσύ ντρέπεσαι μπροστά στούς ἀνθρώπους νά πεῖς ὅτι εἶσαι χριστιανή, δέν θά πῶ καί Ἐγώ στόν Πατέρα ὅτι εἶσαι δικός Μου... ἀφοῦ δέν εἶσαι. Ψέματα θά πῶ; Ὅταν λοιπόν θελήσεις νά φυλάξεις τήν ζωούλα σου, νά μήν πεθάνεις γιά χάρη τῆς πίστης, τότε λέει θά τήν χάσεις τήν ψυχή σου. Ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του, ἐννοεῖ τήν ζωή του, νά κάνει πώς δέν εἶναι χριστιανός, νά τό παίξει ἄς ποῦμε κρυπτοχριστιανός καί μπροστά στόν κόσμο νά ἀρνεῖται ὅτι εἶναι χριστιανός... αὐτό δέν τό θέλει ὁ Χριστός. Ἅμα, λέει, κάνεις ἔτσι, θά τήν χάσεις τήν ψυχή σου, θά πᾶς στήν κόλαση.

Καί συνεχίζει: «ὅποιος ἀπολέσει τήν ψυχή του ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου αὐτός θά τήν σώσει». Ὅποιος φτάσει νά δώσει τήν ζωή του γιά Μένα καί γιά τό Εὐαγγέλιο, χάσει τήν ζωή του, δηλαδή πεθάνει, τόν σκοτώσουν καί γίνει μάρτυρας, αὐτός ἔσωσε τήν ψυχή του. Βλέπετε; Θέλει δηλαδή ὁ Χριστός μας νά εἴμαστε τόσο πολύ ἀποφασισμένοι καί δοσμένοι, ὥστε νά μή λογαριάσουμε τίποτα προκειμένου νά μήν ὑποκύψουμε στήν ἁμαρτία, στό κακό, στόν διάβολο καί στόν θάνατο. Γιατί γιά τόν χριστιανό ὁ θάνατος δέν εἶναι κάτι κακό. Ἴσα-ἴσα εἶναι κάτι καλό. Γιατί; Γιατί μᾶς πάει στόν Χριστό. Οἱ Ἅγιοι θέλανε νά πεθάνουνε, δέν φοβόντουσαν τόν θάνατο. Γιατί ὁ θάνατος εἶναι ἡ πόρτα, εἴπαμε, πού ἀνοίγει καί σέ πάει στόν Χριστό, ὅταν εἶσαι ἐδῶ μέ τόν Χριστό. Ἦταν χαρά γιά αὐτούς ὁ θάνατος, γι’ αὐτό καί δέν τά βάζανε μ’ αὐτούς πού τούς σκότωναν. Δέν τούς μισοῦσαν, νά ποῦνε «παλιάνθρωπε, τί σοῦ ἔκανα καί μέ σκοτώνεις;», ἀλλά κάνανε προσευχή γιά αὐτούς, τούς εὐγνωμονοῦσαν καί τούς ἔκαναν καί δῶρα. Γιά σκέψου νά κάνεις δῶρα στόν δήμιό σου, σ’ αὐτόν πού σοῦ παίρνει τό κεφάλι! Αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός χριστιανός, γιατί ἀγαπάει τόν Χριστό καί ἐπειδή ἀγαπάει τόν Χριστό ἀγαπάει καί ὅλους τούς ἀνθρώπους καί δέν φοβᾶται νά δώσει τήν ζωή του. Γιατί εἴδατε τί λέει ὁ Χριστός ἐδῶ; Ἄν φοβηθεῖς νά δώσεις τήν ζωή σου γιά Μένα, θά τήν χάσεις τήν ψυχή σου. Ἐνῶ, ἄν δώσεις τήν ζωή σου γιά Μένα, θά κερδίσεις τήν ψυχή σου. Αὐτό ἔχει σημασία.

Λέει στόν 36 στίχο: «τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;» (Μαρκ. 8,36). Κανένα κέρδος δέν ἔχεις. Πές ὅτι ἔγινες μεγιστάνας τοῦ πλούτου.. Ὠνάσης, αὐτός ὁ πολύ πλούσιος... καί τί ἔγινε; Ἅμα ζημιώσεις τήν ψυχή σου; Ἅμα γίνεις ἄπιστος; Ἅμα γίνεις ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶς τόν κόσμο καί ὄχι τόν Θεό; Κανένα κέρδος! Ὅλα αὐτά τά πλούτη πού ἔχεις σέ τίποτα δέν θά σέ ὠφελήσουν. Ἀκόμα-ἀκόμα καί τή ζωή σου ἤ τή ζωή τοῦ παιδιοῦ σου δέν μπορεῖς νά τήν φυλάξεις. Σᾶς ἔχω πεῖ γιά τόν Ὠνάση, πού τό παιδί του εἶχε ἕνα ἀτύχημα μέ τό ἑλικόπτερο; Αὐτός ἦταν πάμπλουτος, θά τόν ἔχετε ἀκούσει, εἶχε πάρα πολλά καράβια... ἦταν ἐφοπλιστής. Τό παιδί του μπῆκε στό νοσοκομεῖο καί ἔλεγε: ὅποιος γιατρός σώσει τό παιδί μου, θά τοῦ δώσω τήν μισή μου περιουσία. Ἀμύθητη περιουσία! Κανένας γιατρός δέν μπόρεσε νά σώσει τό παιδί του... Δέν εἶναι τά λεφτά... Νά κερδίσεις τόν κόσμο ὅλο δέν ὠφελεῖ, ἅμα ζημιώσεις τήν ψυχή σου. Ἐνῶ, ἄν αὐτός ἄς ποῦμε ἦταν ἅγιος; Καί ἀντί νά ἐργαστεῖ νά μαζέψει χρήματα -μιά ὑπόθεση- ἔκανε μιά δυνατή προσευχή ὡς ἅγιος; Τί λέτε; Μπορεῖ ὁ Θεός νά ἄκουγε τήν προσευχή του καί νά ἔκανε καλά τό παιδί του, χωρίς νά ἔδινε οὔτε μία πεντάρα ἀπό χρήματα... Δέν εἶναι τά χρήματα, εἶναι ἡ ἀρετή πού ἔχει άξία, αὐτό πού παίρνουμε μαζί μας μετά τόν θάνατο.

Ἑπομένως, παιδιά μου, προσοχή πολύ νά μή μᾶς πλανέψουν, μή μᾶς κοροϊδέψουν, μή μᾶς ποῦνε «σ’ ἀγαπάω καί θά σέ κάνω εὐτυχισμένη». Κανένας δέν μᾶς κάνει εὐτυχισμένους, μόνο ὁ Χριστός μᾶς κάνει. Οὔτε κι ἐσύ νά λές, θέλω νά ἐρωτευθῶ, θέλω νά ἀγαπήσω... νά νομίζεις ὅτι ἔτσι θά γίνεις εὐτυχισμένη. Δέν μπορεῖς. Μόνο ἄν ἀγαπήσεις τόν Χριστό, τότε θά γίνεις πραγματικά εὐτυχισμένη. Μόνο ἄν κάνεις αὐτή τήν πορεία, δηλαδή καθαριστεῖς ἀπ’ τά πάθη, ἀπαρνηθεῖς τό δικό σου θέλημα καί ἀκολουθήσεις τόν Χριστό, τότε βρίσκεις, παιδιά, τήν ἀληθινή μακαριότητα, τήν χαρά καί τήν ἀληθινή ἀγάπη. Νά θυμάστε: ἀληθινή ἀγάπη εἶναι αὐτή πού ξεκινάει ἀπό τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό. Ὅταν ἀγαπήσουμε σωστά τόν Χριστό, μετά ἀγαπᾶμε σωστά καί τούς ἄλλους. Καί οἱ ἄλλοι, τότε μᾶς ἀγαπᾶνε καί λένε ἀλήθεια καί ὄχι ψέματα, ὅταν ἀγαπᾶνε πρῶτα τόν Χριστό. Γι’ αὐτό μήν παιδεύεστε… ὅπως ἀναρωτιοῦνται μερικές κοπέλες «αὐτός εἶναι γιά μένα ἤ δέν εἶναι γιά μένα;»… «μ’ ἀγαπάει ἤ δέν μ’ ἀγαπάει;».. Νά πάρουμε μιά μαργαρίτα, νά δοῦμε ποῦ θά πέσει… Ἀνοησίες εἶναι αὐτά. Δέν εἶναι θέμα τύχης. Ἀγαπάει τόν Χριστό; Αὐτό θά ἐξετάσεις. Ἐσύ ἀγαπᾶς τόν Χριστό; Ἄν ἐσύ δέν ἀγαπᾶς καί ἐκεῖνος δέν ἀγαπάει, σίγουρα δέν θά πάει καλά τό πράγμα, δέν θά πετύχει ἡ οἰκογένεια καί ὁ γάμος, οὔτε θά βρεῖς χαρά καί εὐτυχία. Ἄν ἐσύ ἀγαπᾶς τόν Χριστό, τότε εἶσαι στή σωστή πορεία. Τότε θά μάθεις καί θά καταλαβαίνεις καί τί εἶναι ὁ ἄλλος.

Ἕνας πού ἀγαπάει τόν Χριστό, παιδιά, καταλαβαίνει καί τούς ἄλλους, ἄν εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἤ ὄχι, ἄν ἀγαπᾶνε τόν Χριστό ἤ ὄχι, ἄν ἀγαπᾶνε καί τόν ἴδιο ἤ ὄχι. Λέει κάπου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «ὁ πνευματικός ἄνθρωπος κατανοεῖ πάντας, ἐνῶ αὐτόν δέν τόν καταλαβαίνει κανένας» (Α΄Κορ. 2,15), ἀπό τούς ἀνθρώπους πού δέν εἶναι πνευματικοί. Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι τόν ἄνθρωπο τόν πνευματικό δέν τόν καταλαβαίνουνε. Σᾶς εἶπα: τούς κάθεται στό στομάχι. Γιατί; Δέν μποροῦνε νά τόν χρησιμοποιήσουν. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, παιδιά, εἶναι ἀληθινά ἐλεύθερος, δέν γίνεται δοῦλος. Σπάει τό σύστημα, τό διαβολικό σύστημα τοῦ κόσμου τό διαλύει. Γι’ αὐτό δέν τόν θέλουνε τόν ἅγιο. Ξέρετε ὅτι εἶχαν πάει κάποιοι μασόνοι νά σκοτώσουν τόν Ἅγιο Παΐσιο; Εἴχανε στείλει τρεῖς ἀνθρώπους μέ μαχαίρια ἕτοιμους, νά τόν σκοτώσουν. Τί τούς πείραζε; Ἕνα γεροντάκι στό Ἅγιο Ὄρος.. μακριά ἀπό τήν τηλεόραση, ἀπό τά μέσα… Γιατί νά τόν σκοτώσουν; Τί τούς ἔκανε; Στό δαιμονικό αὐτό σύστημα τοῦ μασονισμοῦ; Τούς πείραζε! Γιατί δέν μποροῦσαν νά τόν χρησιμοποιήσουν, νά τόν βάλουν στά δικά τους καλούπια. Ἀπ’ τήν ἄλλη, πήγαιναν τόσοι ἄνθρωποι ἐκεῖ καί ἄκουγαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἀλλάζανε καί καταλαβαίνανε ὅτι ἡ μασονία εἶναι σκοτάδι, εἶναι διάβολος, προσκυνάει τόν διάβολο καί δέν πήγαιναν ἐκεῖ πέρα. Καί ὁ διάβολος δέν τό ἤθελε αὐτό, λέει: «αὐτό τό γεροντάκι ἐγώ θά τό ξεκάνω, θά τό διώξω ἀπ’ τή ζωή, θά τό σκοτώσω».

Θέλεις νά γίνεις ἀληθινά ἐλεύθερος; Πρέπει νά βρεῖς τόν Χριστό. Ἄν ὅμως δέν βρεῖς τόν Χριστό, γίνεσαι δοῦλος. Εἶσαι δοῦλος στόν κόσμο, εἶσαι δοῦλος στά δικά σου θελήματα, εἶσαι δοῦλος στά πάθη σου.

Ἡ ἀληθινή ἀγάπη, παιδιά, ξεκινάει ἀπό τόν Χριστό. Καί ἡ πρώτη μας ἀγάπη, θυμηθεῖτε, εἶναι ὁ Χριστός, πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός. Βλέπετε τί λέει ὁ Χριστός; «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, τῆς καρδίας σου, τῆς διανοίας σου…» (Μαρκ. 12,30).

Ξέρω ὅτι θέλετε κάπου νά δώσετε τήν καρδιά σας. Ἔτσι μᾶς ἔχει κάνει ὁ Θεός, ὅλους μας. Ἰδίως τούς νέους ἀνθρώπους. Κάπου θέλουν νά δώσουν τήν καρδιά τους. Προσέξτε νά μήν τήν δώσετε σέ ἄνθρωπο. Στόν Χριστό νά τήν δώσετε τήν καρδιά σας. Δέν λέω νά μήν παντρευτεῖτε. Ἄν θέλετε νά παντρευτεῖτε, νά παντρευτεῖτε, ἀλλά τήν καρδιά σας νά τήν δώσετε στόν Χριστό. Ἀλλιῶς θά κάνουμε λάθη καί θά χτυπᾶμε τό κεφάλι μας μετά, ἄν τήν καρδιά μας τήν δώσουμε σ’ ἕναν ἄνθρωπο. Καί τόν καλύτερο ἄνθρωπο νά βροῦμε, εἶναι ἄνθρωπος. Ἡ πρώτη ἐντολή εἶναι νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό. Καί ὅταν ἀγαπήσεις τόν Χριστό καί δώσεις τήν καρδιά σου στόν Χριστό, μετά ὁ Χριστός θά σέ βοηθήσει καί θά σέ ὁδηγήσει καί ἄν εἶναι θέλημά Του καί εἶναι γιά τό καλό σου, θά σοῦ δώσει καί ἕναν ἄνθρωπο. Ἀλλά πάλι θά εἶναι ἄνθρωπος. Πάλι δέν πρέπει νά τόν βάλεις στήν θέση τοῦ Χριστοῦ ἤ πάνω ἀπό τόν Χριστό -Θεός φυλάξοι- καί νά τόν λατρεύεις σάν εἴδωλο… ἀλλά κάτω ἀπό τόν Χριστό. Πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Χριστός καί μετά εἶναι ὁ σύζυγος, μετά εἶναι τά παιδιά, ἄν σοῦ δώσει ὁ Θεός παιδιά, μετά εἶναι ἡ μητέρα σου, ὁ πατέρας σου, τά ἀδέλφια σου, τά ξαδέλφια σου, τά ἀνίψια σου, ὁτιδήποτε. Μετά ὅλος ὁ κόσμος καί μετά εἶναι τά σκυλιά σου, τά γατιά σου, ἔ; Μερικοί ἀγαπᾶνε τά σκυλιά τους καί τά γατιά τους πάνω ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἤ τά αὐτοκίνητά τους… κι ἄν τούς γρατσουνίσεις τό αὐτοκίνητο μπορεῖ νά σέ στείλουν στό νοσοκομεῖο. Αὐτό εἶναι διεστραμμένη ἀγάπη. Αὐτό πιά εἶναι ἀλλοτρίωση, δέν μιλᾶμε γιά αὐτά…

Σᾶς ἔχω πεῖ μιά ἱστορία μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο; Κάποτε εἶχε πάει στό κελί του μιά ὁμάδα παιδιῶν. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἐκεῖ δυό μικρά γατάκια, ὅπως ἔχουμε κι ἐμεῖς ἐδῶ. Λέει ἕνα ἀπό τά παιδιά: Γέροντα νά τό πάρω αὐτό τό γατί; Ἔ, λέει ὀ Γέροντας, πάρ’το. Νόμιζε νά τό πάρει ἐκείνη τήν ὥρα ἐκεῖ… Ἐκεῖνος, ὅμως, τό πῆρε στήν ἀγκαλιά του καί τό πῆρε μαζί του. Ἔφυγε ἀπ’ τό μοναστήρι, πῆρε καί τό γατί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου! Πῆγαν σέ ἕνα ἄλλο μεγάλο μοναστήρι, πού εἶναι κοντά, στήν Ἰβήρων, θά τό ἔχετε ἀκούσει… Πῆγαν ἐκεῖ στό ἀρχονταρίκι, ὅπως πᾶνε ὅλοι οἱ ξένοι, νά τούς τακτοποιήσει ὁ ἀρχοντάρης, νά τούς δώσει δωμάτιο.. Αὐτός εἶχε τό γατί στήν ἀγκαλιά του. Τοῦ λέει ὁ ἀρχοντάρης, ὁ μοναχός, σέ παρακαλῶ, τό γατί δέν μπορεῖς νά τό ἔχεις ἐδῶ μέσα, νά τό βγάλεις ἔξω. Ὄχι, λέει αὐτός, δέν γίνεται, τό γατί ἐγώ θά τό ἔχω μαζί μου. Πῶς, λέει, μέ τό γατί θά πᾶς στό δωμάτιο; Ναί, λέει. Δέν γίνεται, τοῦ λέει αὐτό, δέν μπορεῖς. Ἔ, πῶς…; Δέν γίνεται, λέει, δέν γίνεται. Καλά, λέει, τότε θά κοιμηθῶ ἔξω! Καί προτίμησε νά κοιμηθεῖ ἔξω ὅλη τήν νύχτα παρά νά ἀφήσει τό γατί. Καί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη, αὐτό εἶναι διαστροφή τῆς ἀγάπης.

Πρῶτα ἀγαπᾶμε τόν Θεό, μετά ἀγαπᾶμε τούς γονεῖς μας, τήν οἰκογένεια κ.λ.π. μετά ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μετά ἀγαπᾶμε τά ζῶα. Ὄχι πάνω ἀπ’ τούς ἀνθρώπους τά ζῶα! Γι’ αὐτό προσοχή παιδιά! Νά μή κάνουμε διαστροφή στίς ἀγάπες, ἀντιστρέψουμε τίς ἀγάπες. Τό παθαίνουν πολλοί ἄνθρωποι αὐτό.

Ἐρ. : Πάτερ, ἄς ποῦμε, κάποιοι ἄνθρωποι δέν ἔχουν παιδιά καί παίρνουν ἕνα ζῶο, ἕναν σκύλο, καί τό ἀγαπᾶνε πάρα πολύ..

Ἀπ. : Ἄν τό ἀγαπᾶνε πάνω ἀπό τό παιδί τοῦ γείτονα, πάνω ἀπό τά παιδιά ὅλου τοῦ κόσμου καί ἀπό τά γυφτάκια καί ἀπό ὅλα τά παιδιά, εἶναι κακό. Γιατί τό σκυλί δέν ἔχει τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι κακό. Ἔχεις κάνει λάθος στήν ἱεραρχία. Ὑπάρχει μία τάξη, μία ἱεραρχία στήν ἀγάπη. Εἴπαμε, πάνω-πάνω ὁ Θεός, μετά εἶναι ὁ ἄντρας σου, ἡ γυναίκα σου, ἄν ἔχεις. Μετά εἶναι ὁ πατέρας σου, ἡ μάνα σου. Προσέξτε το κι αὐτό! Ὅταν παντρεύεσαι, δέν εἶναι ἡ μάνα σου μετά τόν Θεό. Μετά τόν Θεό εἶναι ὁ ἄντρας σου καί μετά εἶναι ἡ μάνα σου. Γιατί μερικοί -μερικές εἶναι κολλημένοι καί δέν θέλουν νά χωριστοῦν ἀπ’ τή μάνα τους καί δημιουργοῦνται ἕνα σωρό προβλήματα. Πάει ἡ μάνα σου, μετά τήν ξεχνᾶς... Ὄχι τήν ξεχνᾶς, τήν βάζεις πιό κάτω. Κι ἅμα σοῦ πεῖ ὁ ἄντρας σου κάτι ἀντίθετο μ’ αὐτό πού λέει ἡ μάνα σου, πρέπει νά κάνεις αὐτό πού λέει ὁ ἄντρας σου. Αὐτά θά σᾶς τά λέει καί ὁ Πνευματικός, ὅταν μεγαλώσετε, ἀλλά σᾶς τά λέω γιά νά τά ξέρετε.

Ἐρ. : Πῶς γίνεται νά φτάσεις σ’ αὐτό τό στάδιο τῆς ἀπληστίας καί νά κάνεις ὅπως ἐκεῖνος πού κοιμόταν καί ξυπνοῦσε καί σκεφτόταν τά λεφτά του στήν τράπεζα;

Ἀπ. : Ἅμα ἀφεθεῖ ὁ ἄνθρωπος στά πάθη του, παιδιά μου, μετά εἶναι ἄδειος, εἶναι κενός. Κι αὐτό τό κενό του προσπαθεῖ μέ κάτι νά τό γεμίσει. Ὁ πλούσιος λοιπόν, ἐπειδή νομίζει ὅτι μέ τά λεφτά θά γεμίσει τό κενό, θέλει ὅλο καί περισσότερα. Τοῦ λέει καί ὁ λογισμός, ἄν πάρεις περισσότερα, θά γεμίσει τό κενό σου, γιατί θά ξεπεράσεις τόν ἄλλον πλούσιο. Κάνει κι αὐτός ὁ καημένος τόν ἀγῶνα του νά ξεπεράσει τόν ἄλλον, νά γίνει πρῶτος στήν Ἑλλάδα. Μετά τοῦ λέει ὁ διάβολος: ἄ, πρέπει νά γίνεις πρῶτος στά Βαλκάνια. Ἄν γίνει πρῶτος στά Βαλκάνια, μετά τοῦ λέει ὅτι πρέπει νά γίνει πρῶτος στήν Εὐρώπη. Μετά τοῦ λέει, πρέπει νά γίνεις πρῶτος στόν κόσμο. Γιατί νά σέ ξεπερνάει ὁ ἄλλος; Ἔτσι γίνεται ἄπληστος καί μένει ὁ ἄνθρωπος ἄδειος, γιατί ἡ ψυχή εἶναι πνευματική. Γεμίζει μέ λεφτά; Μέ φαγητά; Μέ τίποτα δέν γεμίζει. Μέ ταξίδια; Δέν γεμίζει μ’ αὐτά ἡ ψυχή. Ἡ ψυχή, γιά νά γεμίσει, θέλει τόν Χριστό. Εἶναι πλασμένη κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή τό πρόγραμμα τῆς ψυχῆς εἶναι νά μοιάσει στόν Χριστό. Ἄν δέν ἀκολουθήσεις αὐτό τό πρόγραμμα πού σοῦ ἔχει βάλει ὁ Δημιουργός, καταλαβαίνεις ὅτι δέν πᾶς καλά, ὅτι εἶσαι ἄρρωστος καί πέφτει ὁ ἄνθρωπος σέ μιά μελαγχολία, σέ μιά κατάθλιψη, γιατί καταλαβαίνει ὅτι δέν εἶναι στόν σωστό δρόμο καί εἶναι μέσα στό σκοτάδι. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι φτιαγμένος γιά τόν Χριστό, γιά τό φῶς. Ὅταν λοιπόν δέν πάει στό φῶς καί μένει κλεισμένος μέσα στόν ἑαυτό του, στόν ἐγωισμό του, εἶναι μέσα στό σκοτάδι κι αὐτό τοῦ φέρνει αὐτή ὅλη τήν ψυχολογική ἀνωμαλία. Ὅλα αὐτά τά ψυχολογικα πού ἔχουνε οἱ ἄνθρωποι σήμερα, εἶναι ἀκριβῶς γιατί πᾶνε ἀντίθετα στό ἐσωτερικό τους πρόγραμμα, πού εἶναι νά μοιάσεις στόν Χριστό. Μήν τό πάθουμε λοιπόν αὐτό, παιδιά. Νά τά βάλουμε τά πράγματα στή σωστή σειρά. Πρῶτα εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Θεό. Μέ ὅλη σου τήν καρδιά, λέει, μέ ὅλη σου τήν ψυχή, μέ ὅλη σου τήν διάνοια. Βλέπετε τί λέει; Μέ ὅλη σου τήν καρδιά. Δηλαδή ὅλη σου τήν καρδιά θά τήν δώσεις στόν Χριστό, ἄσχετα ἄν θά παντρευτεῖς ἤ δέν θά παντρευτεῖς. Ὁτιδήποτε καί νά κάνεις, ἡ καρδιά σου πρέπει νά εἶναι στόν Χριστό. Καταλάβατε; Ὄχι ἕνα κομμάτι, ὁλόκληρη. Ὄχι 99% στόν Χριστό καί 1% κάπου ἀλλοῦ. Ὅλη ἡ καρδιά σου στόν Χριστό! Γιατί ὁ Χριστός μᾶς θέλει ὁλόκληρους, δέν μᾶς θέλει σκισμένους, κομματιασμένους. Γιατί αὐτό εἶναι θάνατος, ὅταν κομματιάζεις τήν καρδιά σου.

Καί νά σᾶς πῶ κάτι; Ὅλοι αὐτοί οἱ νέοι καί οἱ νέες πού κάνουν αὐτές τίς προγαμιαῖες σχέσεις, κάθε φορά πού πετᾶνε μία σχέση, γιατί δέν κάνουν μόνο μία, κάνουν δεύτερη, τρίτη... πετᾶνε καί ἕνα κομμάτι ἀπ’ τήν καρδιά τους καί στό τέλος μένουνε χωρίς καρδιά. Δηλαδή τί σημαίνει χωρίς καρδιά; Δέν ἔχουν δύναμη νά ἀγαπήσουν κανέναν μετά. Καί λέει ἡ κοπέλα «δέν θέλω νά δῶ κανέναν ἄντρα» καί τό ἀγόρι «δέν θέλω νά δῶ καμία γυναῖκα». Γιατί δέν ἔχουν πλέον δύναμη νά ἀγαπήσουν, γίνονται ἀνάπηροι πνευματικά. Αὐτή ἡ δυστυχία, τό νά μήν μπορεῖς ν’ ἀγαπήσεις, εἶναι ἡ κόλαση. Ὁ κολασμένος εἶναι αὐτός πού δέν μπορεῖ ν’ ἀγαπήσει. Βλέπετε, πῶς ἡ ἁμαρτία φτάνει τόν ἄνθρωπο σιγά-σιγά στήν κόλαση, ἀπό αὐτή τήν ζωή. Τόν ἀχρηστεύει τόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε μιά δύναμη μέσα μας ν’ ἀγαπᾶμε. Αὐτή τήν δύναμη πρέπει νά τή δώσεις στόν Χριστό καί ὄχι σέ ἀνθρώπους. Καί ἄν τή δώσεις στόν Χριστό, μετά ὁ Θεός θά σοῦ πεῖ τί ἀκριβῶς πρέπει νά κάνεις γιά νά σωθεῖς.

Τό τέλειο; Νά σᾶς τό πῶ. Μή νομίσετε ὅτι θέλω νά σᾶς κάνω προπαγάνδα, νά σᾶς κάνω μοναχές. Ὄχι! Εὔχομαι καί προσεύχομαι νά γίνει ὅ,τι θέλει ἡ καθεμιά σας ἀλλά νά εἶναι ἐν Χριστῶ, εἴτε νά παντρευτεῖτε εἴτε νά γίνετε μοναχές εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο θέλετε.. νά ἀφιερωθεῖτε. Δέν εἶναι ὑποχρεωτικά ἤ τό ἕνα ἤ τό ἄλλο. Μπορεῖς νά μείνεις μέσα στόν κόσμο καί νά μήν παντρευτεῖς οὔτε νά γίνεις μοναχή. Δέν εἶναι μία κατάσταση δύο δρόμων. Ἔχει πολλούς δρόμους. Ἀλλά, ὅπου καί νά εἶσαι, νά τηρεῖς τίς ἐντολές. Τό τέλειο ξέρετε ποιό εἶναι; Λέει ὁ Χριστός: «νά Μέ ἀγαπήσετε μέ ὅλη σας τήν καρδιά». Τό τέλειο εἶναι νά κάνεις αὐτό πού ἔκανε ὁ Χριστός. Νά μιμηθεῖς τόν Χριστό σέ ὅλα. Τί ἔκανε ὁ Χριστός; Ἔκανε γάμο ὁ Χριστός; Ὄχι. Ἔζησε παρθενικά. Ἡ τέλεια ζωή εἶναι ἡ παρθενική ζωή. Δηλαδή ἡ ζωή τοῦ μοναχισμοῦ, ὅπως εἶναι σήμερα. Ἄν θέλει κανείς νά ζήσει μέ ἀσφάλεια τήν παρθενική ζωή, θά πρέπει νά γίνει μοναχός-μοναχή. Αὐτό εἶναι τό τέλειο. Ἀλλά αὐτό δέν τό ἐπιβάλλει ὁ Χριστός. Δέν λέει, πρέπει ὅλοι νά γίνετε ἔτσι, νά μείνετε ἔτσι. Ἄν θέλετε νά κάνετε οἰκογένεια, λέει ὁ Χριστός, νά εἶναι εὐλογημένο, θά σᾶς τόν εὐλογήσω τόν γάμο. Ἀλλά ἕναν γάμο, προσέξτε! Μέ ἕνα πρόσωπο. Ὄχι δεύτερο γάμο.

Ξέρετε, κανονικά δέν ὑπάρχει δεύτερος γάμος. Σήμερα πάρα πολλοί ἄνθρωποι εἶναι χωρισμένοι καί ξαναπαντρεμένοι. Ξέρετε τί λέει τό Εὐαγγέλιο; Αὐτός πού θά παντρευτεῖ ἕναν χωρισμένο ἤ μία χωρισμένη, κάνει μοιχεία. Δέν ἐπιτρέπεται κανονικά αὐτός πού χωρίζει νά ξαναπαντρευτεῖ. Εἶναι ἁμαρτία ὁ δεύτερος γάμος. Θά πεῖς: Γιατί τό κάνει ἡ Ἐκκλησία; Τό κάνει, γιά νά μήν κάνει ὁ ἄνθρωπος κάτι χειρότερο καί τοῦ βάζει ἕνα φρένο ἐκεῖ καί τοῦ λέει, ἄντε, νά σοῦ δώσω μιά εὐλογία νά κάνεις ἀκόμα ἕναν γάμο, νά περιοριστεῖς τουλάχιστον σ’ ἕνα πρόσωπο ἀκόμα. Γιατί, ἅμα δέν ἔχει καί τήν δέσμευση, μπορεῖ νά πάει καί σέ τρίτο καί σέ πέμπτο καί σέ δέκατο... νά γίνει τελείως ἀνήθικος. Ἀλλά, ἄν δεῖτε καί στίς εὐχές πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία γιά τόν δεύτερο γάμο, μιλάει γιά μοιχεία, γιά ἁμαρτία δηλαδή μιλάει. Δέν εἶναι καλό πράγμα δηλαδή ὁ δεύτερος γάμος. Ἕναν γάμο εὐλόγησε ὁ Θεός μέ ἕνα πρόσωπο ὡς συγκατάβαση στήν ἀδυναμία μας. Τό τέλειο, εἴπαμε, εἶναι νά μήν κάνεις κανέναν γάμο, νά μείνεις ἔτσι παρθένος, ὅπως σέ ἔκανε ὁ Θεός. Δέν θέλεις; Λοιπόν... θά κάνεις ἕναν γάμο. Αὐτό εἶναι τό κατά Θεόν. Καταλάβατε; Ἔτσι μᾶς θέλει ὁ Χριστός. Ὄχι αὐτό πού γίνεται στίς μέρες μας. Τότε ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τήν χαρά του καί ξεπερνάει τήν μελαγχολία του, ξεπερνάει ὅλα τά πάθη πού ἔχει μέσα του καί βρίσκεται στό φῶς.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

https://hristospanagia3.blogspot.gr/