Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης στοὺς χορηγούς τῆς νέας ταινίας γιὰ τὸν θεοσοφιστὴ Καζαντζάκη!

 Μιὰ νέα ταινία ἔρχεται στὸ κινηματογραφικὸ προσκήνιο τὶς ἑπόμενες ἡμέρες. Πρόκειται γιὰ τὴν ταινία "Καζαντζάκης" τοῦ σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδῆ μὲ τὴν ὁποία σκιαγραφεῖται ἡ ζωὴ τοῦ βλάσφημου καὶ θεοσοφιστὴ συγγραφέα ποὺ δυστυχῶς ἀναχώρησε ἀμετανόητος γιὰ τὴν ἄλλη ζωή.

Τὸ ἀκόμα μεγαλύτερο ζήτημα εἶναι ὅτι στοὺς ὑποστηρικτὲς καὶ χορηγούς τῆς ἐν λόγω ταινίας ἐμφανίζονται πλὴν αὐτῶν ποὺ στηρίζουν τὶς ἐκδηλώσεις τῶν Gay Pride καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἀκαδημίας Κρήτης!  Τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ὁ πιστὸς λαὸς ἀγωνιᾶ γιὰ τὴν ἀνόθευτη διδασκαλία τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησευτικῶν στὶς νεανικὲς ψυχές, κάποιοι ἄλλοι ἔχουν ἐπιλέξει ἀπὸ ἐπιστημονικὲς ἕδρες Θεολογίας νὰ ἀλλοιώνουν τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας καὶ νὰ προβάλουν προσωπικότητες πνευματικὰ διεστραμμένες.

Γιὰ τὸ ζήτημα "Καζαντζάκης" μᾶς ἔχουν διαφωτίσει μὲ τὸν διαυγῆ λόγο τοὺς μεγάλες μορφὲς τῆς πίστης μας. Γράφει ὁ σπουδαῖος Φώτης Κόντογλου σὲ ἐπιστολή του: "Ὁ Καζαντζάκης ὑπῆρξε πολὺ στενὸς φίλος μου, εἶναι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ἐπιπόλαιος, καὶ ἀγαπᾶ τοὺς βερμπαλισμοὺς καὶ τὶς φωνές. Ἀντίποδα τῶν ὅσων πιστεύουμε καὶ ἀγαποῦμε! Ἐπαιξε μὲ ὅλα, μὲ βουδδισμούς, μὲ νιτσεϊσμούς, μὲ χριστιανισμούς, μὲ ὅ,τι θέλεις. Τὰ γραφόμενά του εἶνε κούφια, κοινοτοπίες κι’ ὁλοένα γίνονται χειρότερα. Ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἐλεήσει."

Ἀλλὰ καὶ ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἱερομόναχος Ἰσαὰκ γράφει  «ὁ π. Παΐσιος ἀποστρεφόταν τὸν Καζαντζάκη, λόγω τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν βλασφημιῶν του καὶ δὲν ἠθελὲ οὔτε νὰ....

βλέπη οὔτε νὰ ἀκούει τὸ ὄνομά του». Εἶναι παραδειγματικὴ καὶ διδακτικὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, ἀλλὰ καὶ ἡ φωτισμένη ἐπιχειρηματολογία του, στὴν περίπτωση ποὺ κατέβηκε ὁ ἴδιος στὴ Θεσσαλονίκη (1988) καὶ πρωτοστάτησε σὲ διαδήλωση μπροστά σε αἴθουσα κινηματογράφου γιὰ νὰ ματαιωθεῖ, ὅπως καὶ ἐγινέ, ἡ προβολὴ τῆς βλάσφημης ταινίας τοῦ Σκορτσέζε «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ποὺ βασιζόταν στὸ ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καζαντζάκη. Διηγεῖται σχετικὰ ὁ βιογράφος του: «Πέρα ἀπὸ τὶς μεμονωμενὲς ἀντιδράσεις τοῦ εὐσεβοῦς ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀποφασίσθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία συντονισμένη διαμαρτυρία, στὶς 6-7 Νοεμβρίου (ν.η.) τοῦ ἰδίου ἔτους (1988). Ζητήθηκε καὶ ἡ συμμετοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ὅμως ἀρκετοὶ ἀντέδρασαν ἀρνητικά. Δὲν θεωροῦσαν καὶ τόσο πνευματικὸ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τέτοια θέματα λέγοντας ὅτι ἡ περιφρόνησή τους πρὸς τὸ ἔργο γίνεται αἰτία νὰ προβληθῆ λιγώτερο.

Ὁ Γέροντας εἶχε τελείως ἀντίθετη ἄποψη: “Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας”, ἔλεγε “δέκα Χριστιανοὶ ὑπερασπίστηκαν δυναμικὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὴν Χρυσὴ Πύλη καὶ μαρτύρησαν γι' αὐτήν. Τώρα ποὺ βλασφημεῖται τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε. Ἂν ζούσαμε τότε ἐμεῖς οἱ “διακριτικοὶ” καὶ “γνωστικοὶ” θὰ λέγαμε στοὺς δέκα μάρτυρες: “Ἔτσι δὲν ἐνεργεῖτε πνευματικά• περιφρονεῖστε τὸν Σπαθάριο ποὺ ἀνεβαίνει νὰ γκρεμίσει τὴν εἰκόνα, καὶ ὅταν ἀλλάξει ἡ κατάσταση, θὰ βάλουμε στὴ θεση της ἄλλη εἰκόνα, καὶ μάλιστα πιὸ βυζαντινή. Αὐτὸ εἶναι τὸ φοβερό! Τὴν πτώση μας, τὴν δειλία, τὸ βόλεμά μας τὸ παρουσιάζομε σὰν κάτι ἀνώτερο!”.

tideon

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2017/11/blog-post_96.html#more