Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. 7ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. 7ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-07-2013
(Σύναξη καλοκαριοῦ, γυναικῶν)
http://www.hristospanagia.gr

Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.

Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό. Ο Δημιουργός προτιμά τους ανθρώπους που ομολογούν στο Θεό τις αμαρτίες τους, όχι τα καλά τους έργα.

Πῶς μπορῶ νὰ δῶ ἄν ἔχω ταπείνωση; Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης

Περὶ ταπεινώσεως

Ὅποιος ἔχει τήν ταπείνωση μιμεῖται τόν ἴδιο τόν Χριστό. Οὐδέποτε παρεκτρέπεται, οὔτε κατακρίνει, οὔτε ὑπερηφανεύεται. Τίς ἐξουσίες ποτέ δέν τίς ἐπιθυμεῖ. Ἀποφεύγει τίς τιμές τῶν ἀνθρώπων. Δέν φιλονικεῖ γιά κανένα πράγμα τοῦ κόσμου τούτου!

Δέν ἔχει παρρησία, ὅταν ὁμιλῆ, καί δέχεται πάντοτε τίς συμβουλές τῶν ἄλλων. Ἀποφεύγει τά ὡραῖα ἐνδύματα, καί ἡ ἐξωτερική του ἐμφάνιση εἶναι ἁπλή καί ταπεινή.

Ὁ ἄνθρωπος, πού ὑπομένει ἀγόγγυστα ταπεινώσεις καί ἐξουδενώσεις, πάρα πολύ ὠφελεῖται. Γιά τοῦτο, ὄχι νά λυπῆσαι, ἀλλά ἀπεναντίας νά χαίρεσαι γι’ αὐτά, πού ὑποφέρεις. Κερδίζεις ἔτσι τήν πολύτιμη ταπείνωση, μέ τήν ὁποία σώζεσαι.

«Ἐταπεινώθην καί ἔσωσέ με (ὁ Κύριος)» (Ψαλμ. Ριδ΄ 6). Αὐτή τή ρήση πρέπει νά τήν ἔχωμεν πάντοτε κατά νοῦν.

Ἡ μετάνοια τοῦ ἀδίστακτου τυχοδιώκτη. Ὁ στάρετς Θεόφιλος ὁ διά Χριστόν σαλός, ἀσκητής τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.(1788-1853 μ.Χ.)

Ο Θεόφιλος ιδιαίτερα απέφευγε τήν συνάντηση με διανοούμενους καί μέ τους επιφανείς κοινωνικά. Περισσότερο απ’ όλους όμως αντιπαθούσε εκείνους πού ονομάζονταν «άνθρωποι της άμαξας», αυτούς δηλαδή πού καθισμένοι πάνω σε άμαξες έρχονταν νά δουν τόν Θεόφιλο σάν κάτι αξιοπερίεργο.

«Τί ζητάτε από έναν βρωμιάρη σαν κι εμένα;» συνήθιζε να ρωτάη τους ενοχλητικούς επισκέπτες. «Γιατί μέ ψάχνετε εμένα έναν άθλιο φτωχό Στάρετς καί μεγάλο αμαρτωλό;».

«Μιά καλή κουβέντα Μπάτουσκα, μιά συμβουλή, λίγη καθοδήγηση καί παρηγοριά», συνήθως απαντούσε ο επισκέπτης.

«Πηγαίνετε στον Μεγαλόσχημο Παρθένιο. Αυτός μπορεί να σας διδάξη, εγώ δέν έχω τίποτα νά σας πω. Προσπέστε στην Ύπεραγία Θεοτόκο καί στους άγιους Πατέρες της Λαύρας Περτσέσκαγια, με αγνή πίστη κι εκείνοι θά σας δώσουν ό,τι χρειάζεστε, εγώ δέν έχω τίποτα».

Μερικές φορές ο Στάρετς, προχωρούσε περισσότερο ακόμα καί από τέτοιες αποθαρρυντικές απαντήσεις, έσπρωχνε μακρυά όλους εκείνους πού συνωστίζονταν γύρω του καί έφευγε γρήγορα από ανάμεσά τους. Καί στ’ αλήθεια, τι απαντήσεις μπορούσε νά τούς δώση; Συνήθως οί ερωτήσεις ήταν πολύ κοσμικές. Κάποιος θά τού ζητούσε την βοήθεια γιά νά κερδίση μιά δίκη από τήν οποία κάποιος φτωχός θάβγαινε ζημιωμένος. Άλλοι προσπαθούσαν νά μάθουν αν ο γιος τους θά έπαιρνε προαγωγή στή δουλειά του. Αλλος ζητούσε συμβουλές γιά το αν έπρεπε νά παντρέψη τον γιό του μέ μια πλούσια νύφη ή τήν κόρη του μ’ έναν ονομαστό γαμπρό. Άλλοι πάλι ζητούσαν προσευχές γιά νά πάρουν αξιώματα ή μεγάλες συντάξεις.

Τριώδιον, Σωστικόν καί Ἅγιον

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Βλέπετε, προσέχετε, ἀγρυπνεῖτε, προτρέπει τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐπισημαίνει ἐπίσης καί ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας». (Β΄Κορ., κεφ.στ΄, στ.2) καί «Μακάριος ἀνὴρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς». (Ψαλμ.λθ΄,στ.5)

Ὁ ἅγιος Παΐσιος γράφει καί προτρέπει νά ἐνεργοποιήσουμε τό ὀρθόδοξο φιλότιμο, ὥστε νά πετύχουμε τόν σκοπό καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής ὑποδεικνύει τόν τρόπο πού ὁδηγεῖ στό στόχο. Λέει: «Λοιπὸν τὴν ἀρχὴ τῆς κατὰ Θεὸν ὠφέλειάς σου, παιδί μου, ὀφείλεις νὰ τὴν κάνεις ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο: πρέπει νὰ μελετᾶς καὶ νὰ συλλογίζεσαι ἀκατάπαυστα χωρὶς ποτὲ νὰ ξεχνᾶς ὅλες τὶς οἰκονομίες (τὶς διευθετήσεις καὶ τοὺς μυστηριώδεις τρόπους τῆς θείας βουλῆς) καὶ τὶς εὐεργεσίες ποὺ σοῦ ἔκανε κι᾿ ἐξακολουθεῖ νὰ σοῦ κάνει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου· ὄχι τυλιγμένος ἀπὸ τὴ λήθη ποὺ προκαλεῖ ἡ κακία ἢ ἐξαιτίας τῆς ραθυμίας νὰ ξεχνᾶς τὶς πολλὲς καὶ μεγάλες πρὸς ἐσένα εὐεργεσίες Του, καὶ ἔτσι νὰ περνᾶς τὸν ὑπόλοιπο καιρό σου χωρὶς ὠφέλιμα ἔργα καὶ χωρὶς εὐχαριστία.

Ὁ ρῶσος μοναχός Γεώργιος ὁ ἔγκλειστος μίλησε γιά τόν Ἀντίχριστο

Ο Κύριος τους έδωσε την απάντηση που ταιριάζει σ’ όλους ανεξαίρετα τους σαρκικούς ανθρώπους, σ’ όλους όσοι είναι προσκολλημένοι στα εγκόσμια, σ’ όλους όσοι ζουν μέσα στην αμαρτία, στις ατέλειωτες βιοτικές μέριμνες καί στις υλικές απολαύσεις. Απάντησε, λοιπόν, ο Θεάνθρωπος στούς Φαρισαίους: «Η βασιλεία του Θεού δεν έρχεται μέ τρόπο ορατό», δηλαδή η βασιλεία του Θεού δεν θα γίνει αντιληπτή μέ τα σωματικά μάτια μας, «ούτε θα πούνε τότε, “Να, εδώ είναι” ή “Να, εκεί είναι”. Γιατί η βασιλεία τού Θεού είναι κιόλας μέσα σας». Αυτό σημαίνει: Πρέπει ν’ αφήσετε τη σαρκική καί αμαρτωλή ζωή, να μετανοήσετε, να ζήσετε σύμφωνα μέ τίς ευαγγελικές εντολές, να καθαρίσετε καί να στολίσετε μ’ αυτές τον ναό της ψυχής σας.  Αν έτσι κάνετε, το Άγιο Πνεύμα θα επισκεφτεί την ψυχή σας, γιά να ολοκληρώσει την κάθαρση καί τόν στολισμό της. Σε τέτοιον ναό έρχεται ο Θεός καί εγκαθιδρύει την πνευματική καί αόρατη, αλλά συνάμα καί αισθητή καί αντιληπτή, βασιλεία Του. Όποιος δέχτηκε μέσα του τη βασιλεία του Θεού, αυτός έχει ξεκάθαρη αντίληψη γιά τή δεύτερη έλευση του Θεανθρώπου- αυτός μπορεί ν’ αναγνωρίσει τον Αντίχριστο καί να τον αποφύγει ή να του αντισταθεί. 

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του»

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του.Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.

Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:

Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.

Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.

Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

Ἅγιος Θεοφάνης τοῦ Ριχλώβ(+5/18 Ιανουαρίου 1977)

  Ο μεγάλος αυτός σύγχρονος ασκητής (κατά κόσμον Ιωάννης Θεοδόσιος Μεντβεντιεβ) γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1881 στο χωριό Φεστοβέτς,στην περιοχή Τσερνιγκώβ(Ουκρανία).Οι ευλαβείς γονείς του ονομάζονταν Θεοδόσιος και Ευφημία.Όταν ήταν δύο ετών ο πατέρας του εκοιμήθη.Η μητέρα του, τον μεγάλωσε με φόβο Θεού.Απεφοίτησε τρεις τάξεις του σχολείου (zemstvα-σχολεία της εποχής όπου τα παιδιά φοιτούσαν τρεις τάξεις)

Μαζί με την μητέρα του πήγαιναν για προσκυνήματα:στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου και στον Άγ.Νικόλαο στο Ριχλόβ.Μια φορά μετά από ένα προσκύνημα ο νεαρός Ιωάννης αποφάσισε να μείνει στο μοναστήρι παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του.Ο μέλλοντας ασκητής μπήκε στο μοναστήρι την παραμονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου,στις 7 Σεπτεμβρίου.Αργότερα γιόρταζε αυτήν την ημέρα με ξεχωριστή πνευματική χαρά...
Το πρώτο διακόνημά του ήταν να ξυπνάει την νύχτα τους μοναχούς.Με την ίδια αγάπη έκανε το διακόνημά του και στον φούρνο και στα μελίσσια κ.α.
Για να ενισχύσει την πίστη και την άσκηση του νεαρού ασκητή ο Θεός του έστειλε διάφορες ασθένειες αλλά και την θαυματουργική τους ίαση

«Δόξα σέ Σένα, Τριαδικέ Θεέ μου, πού φωτίζεις τό σκοτεινό πρόσωπο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας....»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Δόξα σέ Σένα, Ζωοποιέ Πατέρα, Ζωοποιέ Υἱέ καί Ζωοποιό Ἅγιο Πνεῦμα, στό Θεό μου, τήν ἁπλή ὕπαρξη. Ἐσύ μᾶς σώζεις πάντα ἀπό τόν πνευματικό θάνατο πού προκαλοῦν στήν ψυχή μας τά πάθη μας.