Σελίδες

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Περί πνευματικοῦ νόμου, Ἁγίου Μάρκου τοῦ ἀσκητοῦ, Κεφ. 31-40. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Περί πνευματικοῦ νόμου, Ἁγίου Μάρκου τοῦ ἀσκητοῦ, Κεφ. 31-40. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-8-2013 (Σύναξη Κυριακῆς)
http://www.hristospanagia.gr

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 21-05-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. κστ΄ 1, 12 - 20

κστ΄ 1, 12 - 20




Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Θ΄ 1 - 38

Θ΄ 1 - 38








Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας Θεοφύλακτος)

ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Ἰωαν. Εὐαγγέλιον Κεφ. θ΄

Καὶ προχωρῶντας εἶδε κάποιον τυφλὸ ἐκ γενετῆς· τὸν ρώτησαν οἱ μαθηταὶ του καὶ τοῦ εἶπαν· «Δάσκαλε, ποιὸς ἁμάρτησε αὐτὸς ἤ οἱ γονεῖς του γιὰ νὰ γεννηθῆ τυφλός;» Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ ἱερὸ ὁ Κύριος μηχανεύεται τρόπο νὰ διασκεδάση τὸν θυμὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ βαδίζει γιὰ νὰ θεραπεύση τὸν τυφλό. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο θέλει νὰ μαλακώση τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπείθειά τους, ἄν καὶ δὲν ἐδόχοντα αὐτοὶ καμμιὰ ἐπίδραση. Συνάμα τοὺς ἔδειχνε ὅτι δὲν εἶπε μάταια καὶ κομπαστικά «Πρὶν γίνη ὁ Ἀβραάμ, ἐγὼ ὑπῆρχα».
Νὰ ποὺ κάνει ἕνα θαῦμα ποὺ δὲν τὸ ἔκανε κανένας πρωτύτερα. Μπορεῖ ν’ ἄνοιξε κάποιος τὰ μάτια ἑνὸς τυφλοῦ· ὄχι ὅμως τυφλοῦ γεννημένου. Εἶναι φανερὸ λοιπὸν ὅτι σὰν Θεὸς ποὺ ὑπῆρχε καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ κάνει αὐτὸ τὸ θαῦμα, ποὺ δὲν εἶχε γίνει ὡς τότε. Ἐπίτηδες πῆγε καὶ στὸν τυφλό· δὲν πῆγε ὁ τυφλός σ’ ἐκεῖνον. Ἔτσι λοιπὸν κι οἱ μαθητὲς ὅταν τὸν εἶδαν ποὺ παρατήρησε προσεκτικὰ τὸν τυφλό, τὸν ρώτησαν· «ποιὸς ἁμάρτησε αὐτὸς ἤ οἱ γονεῖς του, γιὰ νὰ γεννηθῆ τυφλός»; Φαίνεται ὅμως ἡ ἐρώτηση ἄστοχη.

Ἡ Ἁγία Λυδία ἀπό τούς Φιλίππους Καβάλας. Ἡ πρώτη Εὐρωπαία πού βαφτίστηκε Χριστιανή. Δεῖτε τό ἱερό μνημεῖο καί διαβάστε γιά τόν βίο τῆς Ἁγίας

Εορτάζει στις 20 Μαΐου εκάστου έτους. 

Ο Απόστολος Παύλος βρισκόταν στην Τρωάδα όταν είδε σε όραμα ένα Μακεδόνα να τον καλεί να πάει στη Μακεδονία να τους διδάξει την πίστη. 

 
Ο Παύλος το θεώρησε σημείο από τον Θεό και αμέσως ξεκίνησε το ταξίδι παίρνοντας μαζί του τους εκλεκτούς συνεργάτες του Τιμόθεο, Σίλα και Λουκά. Αποβιβάζονται στη Νεάπολη, την σημερινή Καβάλα, και αναχωρούν για την πόλη των Φιλίππων.
 
Έξω από την πόλη και κοντά στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτου είναι ο τόπος προσευχής των Ιουδαίων. Στις συγκεντρωμένες εκεί γυναίκες κήρυξε ο Παύλος, για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Οι γυναίκες τον άκουσαν με προσοχή και με ευλάβεια, ιδιαιτέρως όμως, η Λυδία. Η Λυδία μέχρι εκείνη την στιγμή έψαχνε συνεχώς τον αληθινό Θεό και γι’ αυτό από ειδωλολάτρισσα που ήταν έγινε Ιουδαία και άρχισε την αναζήτηση του Μεσσία. Όταν άκουσε, λοιπόν, τον Απόστολο Παύλο να τους μιλάει για τον Λυτρωτή του κόσμου, τον Χριστό, δέχεται αμέσως την χριστιανική θρησκεία και ζητά επίμονα να γίνει χριστιανή. Ο Παύλος την βαπτίζει στα νερά του ποταμού Ζυγάκτου και, έτσι, η Λυδία γίνεται το πρώτο μέλος της πρώτης Εκκλησίας της Ελλάδος.

Μιά πνευματική του κόρη πού πῆγε νά μονάση σέ Μοναστήρι -τήν ἔλεγαν Παρθενία- εἶδε ὁλόκληρη ὁπτασία τήν Δευτέρα Παρουσία. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Ήρθε ένας πνευματικός άνθρωπος σήμερα καί μου έλεγε γιά την κα Μαρία Παπαμακαρίου στην Αθήνα, ήταν σάν τήν αδελφή Ταβιθά. Πολύ πλούσια κυρία. Όλη τήν περιουσία της την διέθεσε σε πτωχούς.Εκείνα τά δύσκολα χρόνια τής Κατοχής μάς είχε προστατέψει μέ τον αδερφό μου σαν μητέρα. Τελευταία είχε κάνει ένα μεγάλο ορφανοτροφείο, είχε βοηθήσει πολλά παιδάκια. Την ώρα πού ξεψυχούσε, έλαμψε τό πρόσωπό της σάν τον ήλιο. Ενα φως υπέρλαμπρο είδαν οι δικοί της μέσα στο δωμάτιο- καί με ζητούσε: «Πού είναι η Μακρίνα, το Μακρινάκι νά το δω;». Πρόφθασα νά την δω την τελευταία ώρα.
Θυμήθηκε η κυρία Μαρία κάποιον Γέροντα πού είχε πολλή εγκράτεια καί άσκησι στήν μοναχική του ζωή. Αυτόν τον άνθρωπο, τον έζησα καί εγώ από κοντά, τότε πού ήμουν στην Αθήνα. Μέναμε μέ τον αδελφό μου στο Μαρούσι, στήν κα Παπαμακαρίου, καί πηγαίναμε πολλές φορές στο Μοναστηράκι του καί βοηθούσαμε. Γιά κελί είχε ένα φούρνο χτισμένο από πλινθιά καί έμπαινε μέσα καί κοιμόταν. Από τό κελλάκι του έβγαιναν ζουζούνια καί διάφορα ζωύφια. «Άφησέ τα, παιδί μου, νά βγούνε, είναι ευλογημένα απ’ τον Θεό καί αυτά, τά έστειλε νά μέ επισκεφτούν», έλεγε. Τόση αγάπη είχε ακόμη καί στα ζώα! Μιά φορά πήγανε κάποιοι Αρχιερείς νά τον δουν καί όπως ήταν μέσ’ τίς στάχτες, ξυπόλητος, σάν διά Χριστόν σαλός, παρουσιάστηκε, έβαλε μετάνοια καί ασπάστηκε τό χέρι τους.

Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου, Νέες οἰκουμενιστικές προκλήσεις!

ΝΕΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ!

Αρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου,
Προϊσταμένου Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς

  Συμπληρώνεται ήδη ένας χρόνος από τη σύγκληση της «Συνόδου» της Κρήτης και ο κάθε συνειδητός πιστός μπορεί να καταλάβει τις τρομακτικές επιπτώσεις της στο εκκλησιαστικό σώμα. Στη σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα έχουν διαμορφωθεί δύο κυρίως τάσεις, λίαν αποπροσανατολιστικές σχετικά με την «Σύνοδο» αυτή.
Η μία τάση κατευθύνεται από οικουμενιστικούς κύκλους και ισχυρίζεται, ότι η «Σύνοδος» δήθεν υπήρξε ένα μεγάλο και ιστορικό γεγονός για την Εκκλησία, δεν έβλαψε την Ορθόδοξη πίστη και διεκήρυξε την ενότητα στην πίστη, την λατρεία και στην διοίκηση όλων των κατά τόπους Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Η δεύτερη κατευθύνεται από ορισμένους συντηρητικούς κύκλους, οι οποίοι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μέσα στα συνοδικά κείμενα την επίσημη συνοδική κατοχύρωση του Οικουμενισμού και την αναγνώριση των ετεροδόξων αιρετικών ως εκκλησιών. Γι’ αυτό και την υποβαθμίζουν, την παρουσιάζουν ως ένα ασήμαντο γεγονός που ήδη «ξεχάστηκε». Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να πουν ότι η «Σύνοδος» αυτή «πέθανε και ετάφη»!
   Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Ἄφησες τήν εὐχή, παιδί μου, γι’ αυτό ἔφυγε τό νερό-Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Φωτο:imverias.blogspot.com
  Στο σπίτι μας παραπάνω καθόταν ένας καλόγηρος και, κρίσις Θεού, ήτανε δαιμονισμένος. Οι γέροι δεν μπορούσαν να έρχονται κάτω στο σπίτι μας, να μεταλάβουν, και πήγαινα εγώ στο σπίτι τους απάνω, που είναι ο πάτερ- Γεδεών εκεί απάνω, και τους μετελάμβανα.

Πήγαινα στο Ιερό, έβγαζα το Αρτοφόριο, ερχόντουσαν οι γέροι στην Ωραία Πύλη εκεί και τους μετελάμβανα. Αυτός μου ‘λεγε: «Ο διάβολος εκεί κάθεται στην άκρη, στη Λιτή». Του λέω: «Τον βλέπεις;» «Τον βλέπω», λέει. Και ο ίδιος έλεγε ότι:«Όταν λέω την ευχή ταράττεται ο διάβολος, όταν λέω δεύτερη φορά αφρίζει· την τρίτη ευχή άφαντος γίνεται!» Να η δύναμις της ευχής. Αυτό που λένε τα βιβλία μας ότι:
— Παιδί μου, λέει ο Γέροντας, πες την ευχή. — Μα λέω και δεν καταλαμβάνω τίποτες. — Δεν καταλαμβάνεις, λέει, εσύ, αλλά ο διάβολος καταλαμβάνει και φεύγει. Νά, σ’ αυτόν τον καλόγηρο. Α, να πούμε και τον άλλο με το καλάθι. Ένας υποτακτικός, σαν ο Γέροντας τώρα, λέει τον πατερ-Αρσένιο:

Ἕνας σύγχρονος νεομάρτυρας στίς ΗΠΑ .


Η προφητική φωτογραφία του π. Ιωάννη λίγο πριν τον θάνατό του. (βλ. παρακάτω)


Ο Άγιος Νεομάρτυρας πατήρ Ιωάννης της Σάντα Κρούζ γεννήθηκε το 1937 στο χωριό Αποίκια της νήσου Άνδρου και λεγόταν Καρασταμάτης. Σε ηλικία 20 ετών πηγαίνει στην Αμερική και δημιουργεί οικογένεια. Χειροτονείται ιερέας και για 10 χρόνια εργάζεται με ιεραποστολικό ζήλο στην Αλάσκα και αφού διακόνησε την Εκκλησία σε πολλούς Ναούς ήρθε στην Σάντα Κρουζ στον Ναό του Προφήτη Ηλία το 1981 που τον τελειοποίησε και τον εγκαινίασε και γίνεται κέντρο ορθόδοξης ομολογίας σε όλη την περιοχή όπου οι άνθρωποι ήταν απομακρυσμένοι από τον Θεό και την Εκκλησία.
Ο πατήρ Ιωάννης ήταν απλός στην συμπεριφορά του, αγαπούσε τους ενορίτες του και η πόρτα του σπι τιού του ήταν πάντα ανοιχτή, και την νύχτα ακόμη όποιος τον ζητούσε έμπαινε μέσα και πολλές φορές φώνα ζαν οι δικοί του γιατί φοβόντουσαν τους κακοποιούς της νύχτας.
Τα κηρύγματα του ήταν πύρινα, αγαπούσε τον Θεό και ήθελε όλοι να Τον αγαπήσουν. Πήγαινε στα πάρκα και μιλούσε με νέους ανθρώπους που δεν γνώριζαν τίποτε για τον Θεό ή ήταν σε άλλα δόγματα ή ήταν Εβραίοι.
Στην Άνδρο συμβαίνει ένα θαύμα με τους κρίνους της Παναγίας. Όταν ανθίζουν οι κρίνοι τους πηγαίνουν στην Εικόνα της. Αργότερα, όπως είναι φυσικό, ξεραί νονται και πέφτουν. Πέφτουν και τα φύλλα και μένει το ξερό κοτσάνι. Τ’ αφήνουν έτσι ξερά τα κοτσάνια στην Εικόνα Της και όταν έρθει η γιορτή της, κάθε χρόνο, αυτά ανθίζουν και βγάζουν μπουμπούκια.

Τέσσερις ἁγιοκατατάξεις στό Πατριαρχεῖο Ρουμανίας:Ὅσιοι Ἰάκωβος,Σίλας,Παΐσιος καί Νάθαν.

Αποτέλεσμα εικόνας για sfanti putneni putna
 Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ρουμανίας στην συνεδρία της 6ης και 7ης Ιουνίου 2016 αποφάσισε  την αγιοκατάταξή του Οσίου  Ιακώβ της Πούτνα και των Οσίων Σίλα,Παισίου και Νάθαν.Το γεγονός θα λάβει μέρος στις 14 Μαίου 2017 στην Μονή Πούτνα.Η μνήμη τους θα τιμάται στις 15 και αντίστοιχα 16 Μαίου.

20 Μαΐου Συναξαριστής. Θαλλελαίου τοῦ ἰατροῦ καὶ τῶν σύν αὐτῷ Ἀλεξάνδρου καί Ἀστερίου, Λυδίας τῆς Φιλιππησίας, Πλατίλλας τῆς Ρωμαίας, Ασκλᾶ Μάρτυρος, Βαυδελίου Ἱερομάρτυρα, Ζαωουλών καί Σωσσάνης, Ἱλαρίου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Μεμέλᾳ, Οὐτρίλλου Ἐπισκόπου, Θαλασσίου Ὁσίου, Μάρκου Ἐρημίτου, Θεοδώρου Ἐπισκόπου, τῶν Ὁσίων Ἰωάννου, Ἰωσήφ καί Νικήτα, Ἀνακομιδή καί Μετακομιδή ἱεροῦ Λειψάνου Νικολάου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ, Τιμοθέου ἡγεμόνος, Ανακομιδή ἱερών λειψάνων Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Στεφάνου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Θαλλέλαιος ὁ ἰατρός καί οἱ σύν αὐτῷ μαρτυρήσαντες Ἀλέξανδρος καί Ἀστέριος
 

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπό τον Λίβανο καί ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ (283-284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καί ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί προσέφερε στούς πάντες ἀφιλοκερδῶς καί μέ ἀγάπη τίς ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτό καί ἐντάσσεται στήν κατηγορία τῶν γνωστῶν Ἀναργύρων.

Γιά τήν πίστη του στον Χριστό τον συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες στην Ἀνάζαρβο, πρωτεύουσα τῆς δεύτερης ἐπαρχίας τῆς Κιλικίας, κρυμμένο μέσα στο δάσος και τον ὁδήγησαν στον ἄρχοντα Τιβεριανό.
Ἐκεῖνος, ἐπειδή ὁ Ἅγιος δέν πειθόταν νά θυσιάσει στα εἴδωλα, πρόσταξε νά τοῦ τρυπήσουν τούς ἀστραγάλους και νά τον κρεμάσουν μέ το κεφάλι προς τά κάτω. Τόση δε ἦταν ἡ ὑπομονή τοῦ Ἁγίου, τήν ὁποία ἐπέδειξε  κατά το φρικτό αὐτό μαρτύριο, ὥστε δύο ἀπό τούς βασανιστές του στρατιῶτες, ὀνόματι Ἀλέξανδρος και Ἀστέριος, πίστεψαν και ἀφοῦ ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στον Χριστό, ἀποκεφαλίσθηκαν.