Στήν Εἴσοδο τῆς Θεοτόκου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων (Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Στήν Εἴσοδο τῆς Θεοτόκου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων (Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-11-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης www.hristospanagia.gr

Τί μποροῦμε νά κάνουμε γιά τούς κεκοιμημένους (Ἁγ. Ἰωάννου Μαξίμοβιτς, π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τί μποροῦμε νά κάνουμε γιά τούς κεκοιμημένους (Ἁγ. Ἰωάννου Μαξίμοβιτς, π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 4-11-2017 (Σύναξη) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος – τό ὑπ’ ἀριθμόν 1 ἁμάρτημα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

-Η αποδοχή του δυτικού ορθολογιστικού ουμανισμού (το αμάρτημα αρνήσεως της Εκκλησίας).

-Ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας από εγκάθετους επισκόπους (δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε, φροντίστε να σωθείτε μόνοι σας).

-Ο πόλεμος εναντίον των Μοναστηριών.

-Οι ολέθριες εθνικές συνέπειες με την απώλεια εδαφών και αιχμαλωσία του λαού.

-Η δύναμη της μετανοίας και της εν Χριστώ ζωής.

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 25/04 του 1983.

Κἂν ὁλόκληρος δὲ λαὸς ἁμάρτῃ, οὐ νικᾷ τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν. Ἐμοσχοποίησεν ὁ λαὸς, καὶ οὐκ ἀπέστη ὁ Θεὸς τῆς φιλανθρωπίας· ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν· καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο. Καὶ οὐ μόνος δ’ ὁ λαὸς ἥμαρτε, ἀλλὰ καὶ Ἀαρὼν ὁ ἀρχιερεύς. Μωϋσῆς γάρ ἐστιν ὁ λέγων, Καὶ ἐπ’ Ἀαρὼν ἐγένετο ὀργὴ Κυρίου· καὶ ἐδεήθην, φησὶν, ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ συνεχώρησεν αὐτῷ ὁ Θεός. Εἶτα Μωϋσῆς μὲν αἰτῶν ὑπὲρ ἀρχιερέως ἁμαρτάνοντος, ἐδυσώπει τὸν Κύριον· Ἰησοῦς δὲ ὁ μονογενὴς, αἰτῶν ὑπὲρ ἡμῶν οὐ δυσωπεῖ τὸν Θεόν; Κἀκεῖνον μὲν διὰ τὸ πταισθὲν οὐκ ἐκώλυσεν ἐλθεῖν εἰς ἀρχιερωσύνην· σὲ δὲ ἐξ ἐθνῶν ἐλθόντα, κεκώλυκεν εἰσελθεῖν εἰς τὴν σωτηρίαν; Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.

Ακόμη, λέγει, όχι μόνο άτομα αλλά και λαός ολόκληρος ακόμη αν αμαρτήσει και αυτόν ο Θεός μπορεί να τον συγχωρήσει, διότι δεν νικούν την φιλανθρωπία του Θεού οι αμαρτίες ενός ολοκλήρου λαού. Και έχει το παράδειγμα εδώ της μοσχοποιήσεως του Ισραήλ. Πριν προχωρήσω όμως για να δούμε την μοσχοποίηση του Ισραήλ θα ‘θελα να σας έλεγα το εξής.

Αλήθεια, ο λαός μας αυτή τη στιγμή έχει πολλές αμαρτίες; Βέβαια κάθε λαός έχει αμαρτίες, όχι ως πρόσωπα αλλά ως λαός. Διότι έχει πάρα πολύ σημασία αυτό, το να δούμε όχι τα άτομα αλλά τον λαό σαν σύνολο. Έχει πάρα πολύ σημασία, το ξαναλέγω. Πράξεις τις οποίες δεν κάνουν πρόσωπα αλλά κάνει ο λαός. Αυτή τη στιγμή ο λαός μας έχει φοβερές αμαρτίες. Όταν λέγω ‘αυτή τη στιγμή’ βέβαια, 160 τόσα χρόνια, να εξηγούμεθα, δηλαδή μετά το 1821. Πράγμα που σας το έχω ξανααναφέρει εδώ, θα το ενθυμήστε αλλά δεν πειράζει αν το ξαναπούμε, ότι ο λαός μας άρχισε να αμαρτάνει όσο δεν αμάρτανε τα 400 χρόνια δουλείας εις τους Τούρκους. Ως λαός το ξαναλέγω.

Δέν ὑπάρχει Πορφυριανή ἀλλά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική θεολογία

«Ἡ Μεταπατερική Θεολογία ἐπείγεται νά φέρει νέα διαθήκη στόν κόσμο, τήν ἐπιλεγομένη τρίτη διαθήκη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου[1]. Θά εἶναι ἕνας νέο-βαρλααμισμός πού θά στηρίζεται στίς ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες, στόν στοχασμό καί στό συναίσθημα καί ἀπώτερο σκοπό θά ἔχει τήν ἀμνήστευση τῶν παθῶν, γιά νά γίνει τάχατες πιό σύγχρονο καί βατό τό Εὐαγγέλιο καί πιό χαρούμενη ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν! Tούς κουράζει πρακτικά ὁ Σταυρός, ἡ θεραπευτική πρακτική τῶν παθῶν καί θέλουν ἀμνηστευτικές θεωρίες γιά τά πάθη, μέ ἐκκλησιαστικό περιτύλιγμα, προκειμένου νά παρηγορήσουν τήν συνείδησή τους. Tό ρωσικό σύνθημα "ἀγάπη καί ἐλευθερία" τούς βόλεψε πολύ γιά νά ἑδραιώσουν τήν "θεολογία τῶν παθῶν" πού πρεσβεύουν. Θέλουν ὅμως, κάπου νά στηρίξουν τίς θεωρίες τους γιά νά μή φαίνονται ἀποκεκομμένοι ἀπό τήν Παράδοση καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Bρῆκαν ἔτσι τόν Ἅγιο Πορφύριο ἐπειδή μιλοῦσε  γιά τήν ἀγάπη ἀλλά ποιά ἀγάπη; Τήν χριστοειδή ἀγάπη πού εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα μετανοίας, ἄσκησης καί σταυρικοῦ ἀγῶνα! Ὄχι ἀγαπολογία, ὄχι ἕναν ἰδεοληπτικό ἀγαπισμό πού εἶναι στήν πράξη ἀναίρεση τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης… Kαί στήν πράξη ὅλοι αὐτοί βιώνουν καί ἐξωτερικεύουν τά ἄκρως ἀντίθετα ἀπ’ αὐτά πού θεωρητικά πρεσβεύουν. Mίσος, ἐκδίκηση, εἰρωνεία, περιφρόνηση, λυσσαλέα ἐπιθετικότητα σέ ὅσους τούς ἀμφισβητοῦν. Δικαιώνουν τήν κρητική μαντινάδα: "ὅλο γι’ ἀγάπη μᾶς μιλοῦν καί μόνο μίσος βγάνουν καί νά ἐπιβουλεύονται αὐτό κυρίως κάνουν".. Mἠν παραξενεύεσθε γι’ αὐτό. Tόσοι αἱρετικοί παρερμήνευσαν τά λόγια τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων, τόν Ἅγιο Πορφύριο θά ἀφήσουν; Ἐπειδή δέν μποροῦν νά μιλήσουν ἀνοιχτά γιά μοντέρνα πίστη, τρίτη διαθήκη κ.λ.π., ἐπενόησαν τόν ὅρο "Mεταπατερική" καί "Συναφειακή" Θεολογία. Δέν ἄντεξε ὅμως ἡ ἐτικέτα αὐτή στήν γνήσια θεολογική προσέγγιση καί μιλᾶνε τώρα γιά "ἐποχή τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου"! Tό κάνουν αὐτό Ἐπίσκοποι πρωτίστως, μήν ξενίζεσθε… Ἕνας προβληματικός ἀνώτατης βαθμίδας κληρικός - τόν ἀγαπῶ τόν καημένο, ταλαίπωρη ψυχή - κηρύσσει ἀναφανδόν ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀπεκήρυξε στόν 21o αἰῶνα τούς παλαιούς Ἁγίους καί στήν Τρίτη χιλιετία θά θεολογεῖ μέ τό στόμα τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου! Tίνος Πορφυρίου; Ὄχι τοῦ πολυχαρισματικοῦ Γέροντα τῆς Μαλακάσας πού γνωρίσαμε καί ἀγαπήσαμε, ἀλλά τοῦ "Πορφυρο-γέννητου" μέσα στίς σαλωνάτες κόγχες τῶν ἐμπαθῶν ἐπιθυμιῶν τους… Mία "Πορφυριανή Θεολογία" ὅπως τήν λένε, ὄχι ἐκ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ὁρμώμενη ἀλλά ἀπό τά πάθη τους καί τόν στοχασμό τους ἐκπορευομένη…».

Μοναχός Ἰωάννης

---

[1] Βλ. Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, Τὰ ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου στὴν Ἐκκλησία, ἡ τρίτη διαθήκη καὶ ὁ ἔσχατος πειρασμος, Ἠχητικό: arnion.gr  Ὁμιλία ἀριθμὸς 57, 21-11-1982 «Ὁ Ἀντίχριστος κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρας», Ἀπομαγνητοφώνηση [47:12 – 54:15] Φαίη γιὰ τὸ ἰστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ, https://averoph.wordpress.com/2017/07/30/%CF%80,
http://www.hristospanagia.gr/?p=68193

ΠΗΓΉ:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο

Ὁ ἅγιος Πορφύριος μιλάει γιά τόν Παράδεισο

 Άκου να δης τι μου πέρασε στο νου μου, τι ωραίο πράγμα είναι αυτός ο Παράδεισος· «ίνα βλέπωσι δια παντός το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς», λέει στο Ευαγγέλιο, και θέλω να πω, να ο Παράδεισος δεν έχει ούτε κρυστάλλινα νερά, ούτε λουλούδια, ούτε τριαντάφυλλα, ούτε, ούτε, ούτε. Όλα τα έχει ο Παράδεισος. Το παν έχει, αλλά το παν είναι το πρόσωπο του Θεού. Αυτό είναι: το πρόσωπο του Θεού. Με καταλάβατε; Αυτό είναι το παν, όλα· και τα λουλούδια και τα κρυστάλλινα νερά και τα παραδείσια πουλάκια και, και, και όλα. Θα μου πης, «εκείνα δεν είναι;». Μπορεί να είναι και εκείνα, όλα μπορεί να είναι, ναι, αλλά όλα τα μεγαλεία περικλείονται στο πρόσωπο του Θεού.

 Να, είδες εκεί είναι η εορτή, όπου «ήχος καθαρός εορταζόντων και των καθορόντων του Σου προσώπου το κάλλος το άρρητον», διαρκώς να βλέπω το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Αυτός είναι ο Παράδεισος: «του οράν τον Κύριον δια παντός». Δηλαδή, πώς να πούμε; Τώρα βλέπεις τον Θεό, ζεις τον Θεό, ενούσαι με την πηγή της ζωής, με την πηγή της χαράς, ενούσαι με το παν. Ο Θεός είναι το άκρως εφετόν. «Των εφετών η ακρότης». Να ο Παράδεισος.

 

– Πώς να φτάσουμε όμως σε αυτήν την αγάπη;

ΠΑΤΗΡ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ-Τό δεύτερο μέρος ἄρθρου τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Κυρίλλου, Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυίδ Εὐβοίας στό περιοδικό «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», ἀφιερωμένο στόν Γέροντα Ἰάκωβο

Π. Ιάκωβος Τσαλίκης

Συνεχής η θαυματουργική παρουσία του π. Ιάκωβου Τσαλίκη στους πιστούς

Ο γέροντας γεννήθηκε σης 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς. Την Θεοδώρα από το Λιβίσι της Μικράς Ασίας και τον Σταύρο από την Ρόδο. Η οικογένεια της μητέρας του ήταν γνωστοί στο Πατριαρχείο, ευεργέτες των σχολείων της Μάκρης και με σπουδαία εκκλησιαστική παράδοση. Στις αρχές του 1922 «Τούρκοι πιάσανε τον πατέρα του ο οποίος οδηγήθηκε στα βάθη της Ασίας. Μετά την καταστροφή η οικογένεια του ακολούθησε τον σκληρό δρόμο της προσφυγιάς. Το καράβι τους μετέφερε στην Ιτέα και από εκεί πήγαν στην Άμφισσα Εκεί για καλή τους τύχη το 1925 βρήκαν τον πατέρα του μικρού Ιακώβου και μαζί πλέον η οικογένεια μετακινήθηκε στο χωριό Φαράκλα της Εύβοιας. Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την εκκλησία ήταν έκδηλη. Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον. Συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του. Το 1933 τελείωσε το δημοτικό αλλά οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας του δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει στο γυμνάσιο. Ακολούθησε τον πατέρα του στην δουλειά του. Ο μητροπολίτης Χαλκίδος εντυπωσιασμένος από το ψάλσιμο του τον χειροθέτησε αναγνώστη. Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Έτρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντας του ότι θα γίνει ιερέας. Το 1947 ο Ιάκωβος πήγε στρατιώτης. Τα πειράγματα των συναδέλφων του που του είχαν βγάλει το παρατσούκλι ο «πάτερ Ιάκωβος» αλλά και ο χλευασμός τους δεν τον πτοούσαν. Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυση του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρονών χάνει και τον πατέρα του. Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.

Η ΝΕΑ ΤΟΥ ΖΩΗ ΣΑΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ

Έχοντας εκπληρώσει την επιθυμία της μητέρας του, να παντρέψει την αδελφή του το Νοέμβριο του 1952 προσέρχεται στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ στις Ροβιές, για να εκπληρώσει και την δική του επιθυμία Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στην Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα. Έτσι συνέχισε η ζωή του ασκητή Ιάκωβου, εργασία στο μοναστήρι, προσευχή στο ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ, οι θεοπτίες και θαύματα τα οποία με τον καιρό πλήθαιναν. Ο βαθμός άσκησης του ήλθε σε υψηλά πνευματικά επίπεδα και πολλές φορές οι δαίμονες τον έδειραν βάναυσα Ο ίδιος έβλεπε και συνομιλούσε συχνά με τους οσίους Δαβίδ και Ιωάννη Ρώσο, ενώ το προορατικό του χάρισμα ήταν σπουδαίο.

Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης στοὺς χορηγούς τῆς νέας ταινίας γιὰ τὸν θεοσοφιστὴ Καζαντζάκη!

 Μιὰ νέα ταινία ἔρχεται στὸ κινηματογραφικὸ προσκήνιο τὶς ἑπόμενες ἡμέρες. Πρόκειται γιὰ τὴν ταινία "Καζαντζάκης" τοῦ σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδῆ μὲ τὴν ὁποία σκιαγραφεῖται ἡ ζωὴ τοῦ βλάσφημου καὶ θεοσοφιστὴ συγγραφέα ποὺ δυστυχῶς ἀναχώρησε ἀμετανόητος γιὰ τὴν ἄλλη ζωή.

Τὸ ἀκόμα μεγαλύτερο ζήτημα εἶναι ὅτι στοὺς ὑποστηρικτὲς καὶ χορηγούς τῆς ἐν λόγω ταινίας ἐμφανίζονται πλὴν αὐτῶν ποὺ στηρίζουν τὶς ἐκδηλώσεις τῶν Gay Pride καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἀκαδημίας Κρήτης!  Τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ὁ πιστὸς λαὸς ἀγωνιᾶ γιὰ τὴν ἀνόθευτη διδασκαλία τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησευτικῶν στὶς νεανικὲς ψυχές, κάποιοι ἄλλοι ἔχουν ἐπιλέξει ἀπὸ ἐπιστημονικὲς ἕδρες Θεολογίας νὰ ἀλλοιώνουν τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας καὶ νὰ προβάλουν προσωπικότητες πνευματικὰ διεστραμμένες.

Γιὰ τὸ ζήτημα "Καζαντζάκης" μᾶς ἔχουν διαφωτίσει μὲ τὸν διαυγῆ λόγο τοὺς μεγάλες μορφὲς τῆς πίστης μας. Γράφει ὁ σπουδαῖος Φώτης Κόντογλου σὲ ἐπιστολή του: "Ὁ Καζαντζάκης ὑπῆρξε πολὺ στενὸς φίλος μου, εἶναι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ἐπιπόλαιος, καὶ ἀγαπᾶ τοὺς βερμπαλισμοὺς καὶ τὶς φωνές. Ἀντίποδα τῶν ὅσων πιστεύουμε καὶ ἀγαποῦμε! Ἐπαιξε μὲ ὅλα, μὲ βουδδισμούς, μὲ νιτσεϊσμούς, μὲ χριστιανισμούς, μὲ ὅ,τι θέλεις. Τὰ γραφόμενά του εἶνε κούφια, κοινοτοπίες κι’ ὁλοένα γίνονται χειρότερα. Ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἐλεήσει."

Ἀλλὰ καὶ ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἱερομόναχος Ἰσαὰκ γράφει  «ὁ π. Παΐσιος ἀποστρεφόταν τὸν Καζαντζάκη, λόγω τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν βλασφημιῶν του καὶ δὲν ἠθελὲ οὔτε νὰ....

βλέπη οὔτε νὰ ἀκούει τὸ ὄνομά του».

Ἠλία Μηνιάτη:Λόγος πανηγυρικός εἰς τά εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Λόγος Πανηγυρικός εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

Ηλία Μηνιάτη

(1669-1714)

Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων

«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα')

Ιδού η μεγαλύτερα θυσία, όπου να έγεινε προς τον Θεόν, αφού εκτίσθη ο κόσμος. Μαρία, η αειπάρθενος κόρη, εις την ηλικίαν τριών χρόνων προσφέρεται να αφιερωθή προς τον Κτίστην, εις τον ναόν της Ιερουσαλήμ. Καθώς δεν εστάθη άλλο ένα τελειότερον πράγμα, έτσι δεν εστάθη άλλη μία τιμιωτέρα προσφορά και εις τον Θεόν πλέον ευπρόσδεκτος. Όθεν, όταν εγώ με ευλαβητικήν θεωρίαν στοχάζομαι την σεβάσμιον ταύτην είσοδον, φαίνεται μοι να βλέπω ένδοξον αλη­θινά και λαμπράν πανήγυριν εδώ κάτω εις την γην, μέσα εις την αγίαν πάλιν άλλ' όμως και άλλην ενδοξοτέραν και λαμπροτέραν φαν­τάζομαι εκεί επάνω εις τον ουρανόν, μέσα εις τον παράδεισον. Βλέ­πω εδώ να προπορεύωνται λαμπαδηφόροι παρθένοι, πανηγυρίζουσαι χαρμασύνως την αειπάρθενον και εκεί αστραπομόρφων αγγέλων ταξιαρχίαι να χορεύουσιν, υμνολόγουσαι φαιδρώς την εν σώματι καθαρωτέραν των Ασωμάτων.

Εδώ ο μέγας αρχιερεύς απλώνει τας ευλαβητικάς χείρας και, θεία επιπνοία εμφορηθείς, εισάγει μέσα εις τα άγια των αγίων την έμψυχον κιβωτόν τού αγιάσματος˙ και εις τον ίδιον καιρόν ανοίγει τους μακαρίους κόλπους ο προαιώνιος πατήρ και δέχεται εκ δεξιών τού θρόνου της θείας μεγαλειότητος τού υιού αυτού την προορισθείσαν μητέρα.

Ἅγιος Φιλούμενος ὁ Νεοιερομάρτυρας

  Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος, ο οποίος εορτάζει σήμερα 16 Νοεμβρίου, αγάπησε τον Χριστό. Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.

Ο Άγιος Φιλουμένος, κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου. Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων. 

Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.

 Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα, ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

 Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γην των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρός.

Σταχυολογήματα ἀπό τό ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ τοῦ Κώστα Παπαγεωργίου

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/10/blog-post_285.html

Ὅλη ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_636.html

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 21 Νοεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 21 Νοεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)