Ἡ ἀνάγκη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀνάγκη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-11-2017 (Σύναξη στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν Πέλλας) http://www.HristosPanagia.gr

Πνευματικά Μελετήματα περὶ Προσευχῆς

 

Ἄγνωστος συγγραφεύς

 

ΜΕΛΕΤΗΜΑ 1ον

 

Μὲ τὴν προσευχὴ μιλάει ὁ ἄνθρωπος ἄμεσα μὲ τὸν Θεό. Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος γίνεται παιδὶ τοῦ Θεοῦ! Μὲ τὴν προσευχὴ ξεπερνιοῦνται τὰ ἐμπόδια τοῦ βίου τούτου, δηλαδὴ οἱ θλίψεις, οἱ 

στενοχώριες, τὰ βάσανα, οἱ δυστυχίες, οἱ στερήσεις, οἱ μηχανορραφίες, οἱ ραδιουργίες, οἱ καταλαλιὲς καὶ οἱ συκοφαντίες. Μὲ τὴν προσευχὴ συντρίβονται τὰ βέλη τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.

 

Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε τὴ μακαρία ὑπομονὴ τοῦ Θεανθρώπου καὶ Σωτῆρα Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε περισσότερη πνευματικὴ δύναμη!… Μὲ τὴν προσευχὴ παίρνουμε τὴν οὐράνια παρηγοριὰ καὶ παραμυθία τῆς ψυχῆς! Μὲ τὴν προσευχὴ ἀποκτοῦμε τὴν Οὐράνια Σοφία. Μὲ τὴν προσευχὴ τελοῦνται τὰ ἑπτὰ μυστήρια της Ἐκκλησίας μας. Μὲ τὴν προσευχὴ λαμβάνουμε τὸν ἐπιούσιον ἄρτον, δηλαδὴ τὰ ὑλικὰ καὶ τὰ πνευματικὰ ἀγαθά! Μὲ τὴν προσευχὴ ἀντλοῦμε περισσότερο θάρρος, ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδες.

 

Μὲ τὴν προσευχὴ οἱ ἅγιοι ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐτέλεσαν θαύματα, νεκροὺς ἀνέστησαν, ἀσθενεῖς θεράπευσαν καὶ λογής-λογὴς βασανιστήρια ὑπέμειναν!… Μὲ τὴν προσευχὴ γινόμαστε ὅμοιοι μὲ τοὺς ἁγ. Ἀγγέλους, οἱ ὁποίοι νύχτα-μέρα ὑμνοῦν καὶ δοξολογοῦν τὸν Θεό! Μὲ τὴν προσευχὴ γίνονται τὰ θαύματα. Μὲ τὴν προσευχὴ θεραπεύονται ἀνίατες ἀσθένειες καὶ ἐκδιώκονται τὰ δαιμόνια! Μὲ τὴν προσευχὴ μποροῦμε νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας καὶ νὰ βαδίσουμε ἀπρόσκοπτα τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν προσευχὴ δυναμώνεται ἡ πίστη μας στὸν Θεό!… Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά μας καθαρίζονται ἀπὸ κάθε κοσμικὴ πονηρία! Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά μας γίνονται ναὸς τοῦ Παναγίου Πνεύματος! Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα εἰσέρχονται καὶ κατοικοῦν στὶς καρδιές μας!…

Ποτέ πρίν, οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν ὑποβληθεῖ σέ τόσο σκληρές δοκιμασίες καί πειρασμούς ὅπως τώρα. ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ.

Οι άνθρωποι αλλάζουν με την υιοθέτηση του ιερού βαπτίσματος. Ο Κύριος περιμένει από μας να μετανοήσουμε, περιμένοντας μας να ξεκινήσουμε την πορεία της σωτηρίας της ζωής. Ο Κύριος μας έχει δώσει χρόνο να μετανοήσουμε και πρέπει να ζήσουμε αυτή τη φορά με τον τρόπο του Θεού. Ποτέ πριν, οι άνθρωποι δεν έχουν υποβληθεί σε τόσο σκληρές δοκιμές και πειρασμούς όπως τώρα. Όμως, όσο περισσότερους πειρασμούς, τόσο ΠΙΟ ΠΟΛΥ Η ΧΑΡΙΣ.
Κανένας άνθρωπος δεν περνά από τη ζωή χωρίς έλεγχο. Τώρα υπάρχει μια εισροή διαβολικών γοητειών, πολλοί μάγοι έχουν γίνει στον κόσμο. Αυτοί είναι υπάλληλοι του διαβόλου.

Ὁ ἀνθελληνισμός τοῦ Ν. Καζαντζάκη

Πέρα από κάποιες σπάνιες εκφράσεις του φιλικές για την Ελλάδα, ο Ν.Κ. παρουσιάζεται σε πάρα πολλά σημεία των έργων του και ιδιαίτερα στις επιστολές του σαν ένας από τους χειρότερους ανθέλληνες της Ιστορίας. Όταν, δηλ., βρέθηκε στη Μόσχα, έγραψε στις 28.10.1927, μια επιστολή στο φίλο του Πρεβελάκη, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής: «Πόσο μακριά βρίσκεσαι εδώ απ’ την επιπόλαιη, φτενή, μικρόμυαλη, μικρόψυχη Ελλάδα. Τι ντροπή ν’ ανήκης σε μια ράτσα ξεπεσμένη, ξεπλυμένη, φελάχα! Πρέπει όλα αυτά να τα νικήσουμε, να ξεφύγουμε, να πολεμήσουμε μέσα μας ό,τι μας σμίγει με το ρωμέικο αίμα» (Γράμμα 41, Πρεβελάκη, 400 Γράμματα, σελ. 56).

Κατά παρόμοιο δε τρόπο έγραψε και στις 9.4.1929 και πάλι από τη Μόσχα τα εξής: «Προτιμώ τη Γερμανία απ’ τη Γαλλία. Το Παρίσι μυρίζει πολλή Ελλάδα και η Ελλάδα -οι Έλληνες- μου είναι μισητή» (Γράμμα 79, Πρεβελάκη, 400 Γράμματα, σελ. 121).

Τόσο μεγάλη, δηλ., ήταν η αποστροφή που ένοιωθε για την Ελλάδα, ώστε να εύχεται να του κοπεί «κάθε πιθανότητα εργασίας στην Ελλάδα», γιατί «δεν τη θέλει» (Γράμμα 83, Πρεβελάκη, 400 Γράμματα, σελ. 133). Κατά παρόμοιο, άλλωστε, τρόπο γράφει και στην επιστολή της 23.3.1932 ότι «πρέπει να κάνωμε τα πάντα να μη γυρίσουμε στην Ελλάδα. Η επιστροφή μας εκεί θάναι σίγουρα ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω» (Γράμμα 150, Πρεβελάκη, 400 Γράμματα, σελ. 311-312).

Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στό σύμπαν

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Αρχιμανδρίτου Επιφανίου Χατζηγιάγκου,

καθηγητού Φυσικής, Αστρονομίας και διευθυντού του Αστεροσκοπείου της Φλώρινας

Το πιο σημαντικό ερώτημα

Υπάρχει Θεός; Ένα ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα. Η ύπαρξη του Θεού είναι το πιο βασικό θέμα της ζωής μας. Αν υπάρχει Θεός και μεταφυσικός κόσμος, η ζωή μας έχει νόημα και περιεχόμενο. Αν δεν υπάρχει Θεός, η ζωή μας είναι μια πορεία που ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν.

Γι' αυτό, η πρώτη και βασική αλήθεια που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως είναι η ύπαρξη του Θεού: «Πιστεύω εις ένα Θεόν». Και ο απόστολος Παύλος τονίζει: «Πιστεύσαι δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται» (Εβρ. 11, 6).Δηλαδή, εκείνος που πλησιάζει το Θεό για να Τον λατρεύσει, θα πρέπει προηγουμένως να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός και ότι θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.

Αφού λοιπόν η ύπαρξη του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστεως, γι' αυτό και πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο από τους υλιστές και άθεους.

Ο Θεός μέσα από τα έργα Του

Πώς θα μπορούσε κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και να πιστέψει στην ύπαρξή Του;

«Λόγος περί τοῦ τί πρέπει νά ζητῶμεν ἐκ τοῦ Θεοῦ»

«ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΩΜΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Ήλία Μηνιάτη «Διδαχαί καί λόγοι»

Ἕνας φίλος τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὀνόματι Περῖλλος, τοῦ ἐζήτησε δέκα τάλαντα, διά νά κάμῃ τήν προῖκα τῶν δύο θυγατέρων του. Ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ ἔδωκε πενῆντα· εἶναι ἱκανά δέκα, μόνον, εἶπε ὁ Περῖλλος· ναί, ἀπεκρίθη ὁ Ἀλάξανδρος, δέκα εἶναι ἱκανά νά τά δώσω ἐγώ· «ἱκανά μέν σοί λαβεῖν, ἐμοί δέ οὐχ ἱκανά δοῦναι». Ἄλλος στρατιώτης πάλιν τοῦ ἐζήτησε διά ἐλεημοσύνην ὀλίγα χρήματα, καί αὐτός τοῦ ἐχάρισε μίαν ὁλόκληρον πόλιν· ἔμεινεν ἐκστατικός εἰς τόσον μεγάλον χάρισμα ἐκεῖνος ὁ πτωχός, καί τοῦτο – εἶπεν – εἶναι πολύ διά ἕνα στρατιώτην· μά τοῦτο , ἀπεκρίθη ὁ μεγαλόδωρος βασιλεύς, δέν εἶναι πολύ διά ἕναν Ἀλέξανδρον.

Τί θέλω νά εἰπῶ μέ ταῦτα, χριστιανοί;

Ὅποιος θέλει νά ζητήσῃ ἕνα χάρισμα ἀπό τόν μέγαν Ἀλέξανδρον, ἄς ζητήσῃ τι ἄξιον τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἀλλέως κάνει ἄδικον τῆς μεγάλης ἐκεῖνης ψυχῆς·

καί ὅποιος θέλει νά ζητήσῃ τινά χάριν ἀπό τόν Θεόν, τόν μέγα Βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἄς ζητήσῃ τι ἄξιον τοῦ Θεοῦ.

Ἁγίου Κυρίλλου, ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ.ΙΗ΄ «Ἰησοῦ, ὑιέ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με.»

Προσήλθε λοιπόν αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός ˙ ονομάζει δε Αυτόν «υιό Δαβίδ»˙ διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον Ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ελέησέ με, υιέ του Δαβίδ». Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «Η πίστη σου σε έχει σώσει».

Ας τον μιμηθούν, λοιπόν, αυτόν που ήταν ασθενής στους οφθαλμούς, όσοι διαιρούν στα δύο τον ένα Κύριο Ιησού Χριστό, καθώς ο τυφλός πλησιάζει τον Σωτήρα των πάντων Χριστό ως Θεό και Τον ονομάζει και Κύριο και υιό του Δαβίδ. Μαρτυρεί δε τη δόξα Του, με το να επιζητεί από Αυτόν μια ενέργεια που ταιριάζει απόλυτα στον Θεό. Ας θαυμάζουν επίσης το σθένος της ομολογίας του˙ μερικοί πράγματι τον επιτιμούσαν, επειδή ομολογούσε την πίστη του, αυτός όμως δεν υποχωρούσε, ούτε και μειωνόταν η παρρησία του από όσους τον εμπόδιζαν. Ήξερε ότι η πίστη μάχεται με τα πάντα και τα πάντα νικάει˙ για τον λόγο αυτό τον επιτιμούσαν, αλλά αυτός, πιστός, δεν υποχωρούσε, αλλά ακολουθούσε τον Δεσπότη, γνωρίζοντας ότι είναι καλή η υπέρ της ευσεβείας «αναίδεια»˙ γιατί αν για τα χρήματα υπάρχουν πολλοί αναιδείς, για τη σωτηρία της ψυχής δεν χρειάζεται να ενδύεται κανείς την καλή αναίδεια;

Κυριακή ΙΔ΄Λουκᾶ, Λουκᾶ 18,35-43-θεραπεία τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς,π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

2-12-1984

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς ἳνα ἀναβλέψωμεν»

Οι αξιοθαύμαστοι άνθρωποι, αγαπητοί μου, πάντοτε και παντού υπάρχουν. Είτε είναι πλούσιοι, είτε είναι πτωχοί, είτε είναι υγιείς, είτε είναι ασθενείς, είτε είναι εύσημοι, είτε είναι άσημοι. Ένας τέτοιος ήταν και ο τυφλός της Ιεριχούς, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Ενώ ο Κύριος εσυνοδεύετο από έναν όχλον ολόκληρον και εγγίζει την πόλιν της Ιεριχούς, ένας τυφλός ήτο καθισμένος πλάι στο δρόμο και εζητιάνευε. Άκουσε τον θόρυβον και εζητούσε να μάθει περί τίνος πρόκειται. Και όταν του είπαν ότι «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται», τότε εκείνος «ἐβόησε λέγων· Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με.».

Σας είπα ότι βρίσκει κανείς θαυμαστούς ανθρώπους οπουδήποτε. Και πράγματι βλέπει κανείς εδώ μία συντριπτική διαφορά επικλήσεως. Όταν ερώτησε ο τυφλός «τι συμβαίνει;», ο όχλος του απήντησε, οι παρακείμενοι άνθρωποι εκεί από τον όχλο, του απήντησαν: «Ο Ιησούς ο Ναζωραίος». Εκείνος, ο τυφλός, όταν φωνάζει τον Ιησούν, τον αποκαλεί «υιόν Δαυίδ». Ποια είναι η διαφορά; Τρομακτικά μεγάλη. Είναι γνωστό ότι η Ναζαρέτ δεν ήτο καλής φήμης χωριό.

Ὅποιος παραμένει στόν ἥλιο κι ὅποιος μνημονεύει τό Θεό, δέ θά παγώσει ποτέ...

  «Συνήθισε να μνημονεύεις το Θεό,όχι μόνο οταν προσεύχεσαι,αλλα κάθε ώρα και στιγμή της ημέρας, αφού Εκείνος είναι πανταχού παρών.Ετσι θα επισκεφτεί την ψυχή σου η ειρήνη και το έργο σου θ' αποκτήσει νόημα.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 03 Δεκεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 03 Δεκεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)