«Οἱ πατέρες μή παροργίζετε τά τέκνα ὑμῶν» (Ἐφ. 6,4), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Οἱ πατέρες μή παροργίζετε τά τέκνα ὑμῶν» (Ἐφ. 6,4), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία στίς 13-5-2018 (ὁμιλία στό Καθολικό τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, ζωντανή μετάδοση, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Ἀδελφοί, μεγάλος εἶναι ὁ φόβος τήν ὥρα τοῦ θανάτου»

 ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

Πολλές φορές την ώρα του θανάτου τους οι ενάρετοι ενθαρρύνονται από κάποια θεϊκή επισκίαση, ενώ οι αμαρτωλοί κυριεύονται από τρόμο.

Γι΄ αυτούς που επανέρχονται στη ζωή μετά το θάνατό τους.

Του αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου

Χάρη στη φιλανθρωπία του Θεού, συμβαίνει και τούτο σε πολλούς δικαίους: Να βλέπουν στα τελευταία τους οπτασίες ορισμένων αγίων, ώστε να μη φοβηθούν με την απόφαση του θανάτου τους, αλλά να λυθούν από το δεσμό της σάρκας χωρίς λύπη και φόβο, καθώς φανερώνεται στην ψυχή τους με ποιους αγίους θα είναι συμμέτοχοι στον ουρανό. Αρκετές φορές μάλιστα, για παρηγορία της ψυχής που βγαίνει, εμφανίζεται ο ίδιος ο Αρχηγός της ζωής και ανταποδότης των πράξεών μας. 

Πάνω σ΄ αυτό, θα μιλήσω για την Ταρσίλα, τη θεία μου. (Η Αγία Ταρσίλα ήταν αδελφή του πατέρα του αγίου Γρηγορίου, Γορδιανού).

 

Ζούσε ησυχαστικά μαζί με δύο αδελφές της, και με την αδιάλειπτη προσευχή και τη μεγάλη εγκράτειά της ανέβαινε συνεχώς στην κορυφή της αγιότητος. Σ΄ αυτήν εμφανίστηκε σε όραμα ο προπάππος μου Φήλιξ, που διετέλεσε αρχιεπίσκοπος αυτής της Εκκλησίας της Ρώμης, και της έδειξε έναν τόπο στολισμένο με την αιώνια λαμπρότητα, λέγοντας:

 

- Έλα! Σε περιμένω σ΄ αυτή τη φωτεινή κατοικία.

 

Σύντομα την έπιασε πυρετός κι έφτασε στα τελευταία της. Και όπως συνήθως όταν πεθαίνουν σπουδαίοι άνδρες και γυναίκες, συγκεντρώνονται πολλοί για να παρηγορήσουν τους συγγενείς τους, έτσι και σ΄ αυτήν, την ώρα της εξόδου της κύκλωσαν το κρεβάτι της πολλοί άνδρες και γυναίκες.

Ὁ ἅγιος Διονύσιος, τρία χρόνια μετά τή μεταστροφή του, ἐπισκέφτηκε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο στά Ἱεροσόλυμα, στό σπίτι τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅπου ἐκείνη ἔμενε μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Νά τί γράφει σχετικά μέ τήν ἐπίσκεψη αὐτή σέ μίαν ἐπιστολή του πρός τόν Ἀπόστολο Παῦλο:

Παραθέτουμε στή συνέχεια τη μαρτυρία γιά τη Θεομήτορα ενός συγχρόνου της, τού άγιου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, μορφωμένου και ονομαστού Αθηναίου, πού μεταστράφηκε στή χριστιανική πίστη από τον Απόστολο Παύλο. Ο άγιος Διονύσιος, τρία χρόνια μετά τη μεταστροφή του, επισκέφτηκε τήν Υπεραγία Θεοτόκο στά Ιεροσόλυμα, στό σπίτι του Ευαγγελιστού Ιωάννου, όπου εκείνη έμενε μετά τήν Ανάληψη του Κυρίου. Να τί γράφει σχετικά με τήν επίσκεψη αυτή σε μιαν επιστολή του πρός τον Απόστολο Παύλο:

«Δεν πίστευα —το ομολογώ ενώπιον του Κυρίου, ω θαυμάσιε οδηγέ και ποιμένα μας— ότι εκτός από τον ύψιστο Θεό ήταν δυνατό να υπάρχει οποιοδήποτε πρόσωπο πού να είναι γεμάτο από θεία δύναμη και θεία χάρη. Όμως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί αυτό πού είδα και κατάλαβα όχι μόνο με τα ψυχικά μου μάτια αλλά και με τα σωματικά Είδα, λοιπόν, με τα μάτια μου τη θεόμορφη και αγιότερη απ’ όλα τα ουράνια πνεύματα Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ήταν ένα δώρο της χάριτος του Θεού, της συγκαταβατικότητας του κορυφαίου αποστόλου (Ιωάννου), καθώς και της απέραντης καλοσύνης, ευσπλαχνίας και ευμένειας της ίδιας της Παρθένου. Ομολογώ ξανά και ξανά μπροστά στον παντοδύναμο Θεό, μπροστά στον πανάγαθο Σωτήρα και μπροστά στην ένδοξη και πάντιμη Μητέρα Του, πώς, όταν με οδήγησε σ’ εκείνην, τη θεόμορφη και παναγία Παρθένο, ο Ιωάννης, η κεφαλή των ευαγγελιστών και των προφητών, πού, ενώ ζει με σάρκα, λάμπει όπως ο ήλιος στον ουρανό, με τύλιξε μια θεία λάμψη, λάμψη ζωηρή και αμείωτη, φωτίζοντάς με όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά, καθώς και μια υπερκόσμια, μια υπέροχη ευωδία με συνεχείς εναλλαγές. 

Σάν ἀστραπή

ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ

Ο Ηγούμενος Αντώνιος, της Λαύρας της Αγίας Τριάδος στήν Ρωσία, διηγήθηκε: Ζούσε στήν μονή μας κάποιος διάκονος, ο οποίος μια μέρα, αφού πολύ κοπίασε να εκτελέση το διακόνημά του, μόλις μπήκε στο κελί του, έπεσε κάτω νεκρός.
Εγώ στενοχωρήθηκα, μήπως από τον υπερβολικό κόπο, απέθανε. Άρχισα λοιπόν, να προσεύχομαι θερμά γι'αύτόν. Τήν παραμονή της τεσσαρακοστής ημέρας από τον θάνατό του, ενώ κοιμόμουν λίγο, ακούω ξαφνικά κάποιον να με πλησιάζει.

Τό κελλί του Γέροντος Ἐφραίμ Κατουνακιώτη (φωτογραφίες)

Πῶς ἡ ἁγνότητα τῆς ψυχῆς γίνεται ὅπλο κατά τῆς πλάνης; Ὅσιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

 "Ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος έλεγε: "Η υπομονή στις ταπεινώσεις αγωνίζεται από μόνη της εναντίον των παθών για την απόκτηση της αγνότητας. Όταν τα πάθη κατατροπώνονται η ψυχή αποκτά αγνότητα. Και η αληθινή αγνότητα εφοδιάζει την ψυχή με παρρησία τον καιρό της προσευχής".Μία σπάνια αναφορά συναντάμε εδώ για την επίσης σπάνια αρετή τηςαγνότητας.
Ο όσιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ επικαλείται τα λόγια του Αγ. Ισαάκ του Σύρου που προβαίνει σε μια πνευματική αποκάλυψη.
Υφίστασθε ταπεινώσεις και δέχεστε ύβρεις και αδικίες; Τότε λέει ακούστε το μυστικό, που κρύβεται μέσα σε πέντε  λέξεις  κλειδιά! Μέσα σε μία αλυσίδα επαγωγών:
    ΥΠΟΜΟΝΗ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΘΩΝ-ΑΓΝΟΤΗΤΑ
Δηλαδή, όταν αντιμετωπίζουμε τις προσβολές με υπομονή, συμβαίνει μια αυτόματη διαδικασία.
 
Η υπομονή αυτή καθεαυτή αναλαμβάνει από μόνη της αγώνα εναντίον των παθών μας. Έτσι μπορούμε να δούμε τα πάθη μας να υποχωρούν μόνο με την υπομονή μας. 

Με αυτό τον τρόπο κερδίζεται η αγνότητα με την ευρύτερη έννοιά της. Γενικά η ψυχή μας εξαγνίζεται, καθαρίζεται, λευκαίνεται, όταν οι αμαρτίες μας ξερριζώνονται.

Ἅγιος Παΐσιος: "Ὅταν δῆς πὼς δὲν βοηθᾶς τον άλλον μὲ τὴν ἀγάπη σου, τὴν λιγοστεύεις μὲ διάκριση· ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἀπὸ ἀγάπη τὸ κάνεις".

  – Γέροντα, πῶς γίνεται νὰ ἀγαπάη κανεὶς τὸ ἴδιο ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς ἀγαπάη μὲ διάκριση;
– Ἀγαπάει ὅλους τὸ ἴδιο, ἀλλὰ δὲν ἐκδηλώνει τὴν ἀγάπη του σὲ ὅλους τὸ ἴδιο.Ἄλλον τὸν ἀγαπάει ἀπὸ μακριά, γιατὶ χρειάζεται νὰ τὸν κρατήση σὲ ἀπόσταση,ἄλλον ἀπὸ κοντά, ἀνάλογα μὲ τὸ τί ὠφελεῖ τὸν καθένα. Σὲ ἕναν δὲν πρέπει καθόλου νὰ μιλήση, σὲ ἄλλον πρέπει νὰ πῆ δυὸ λόγια, σὲ ἄλλον λίγα παραπάνω. – Μπορεῖ, Γέροντα, ἡ ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης μου νὰ βλάψη τὸν ἄλλον; 

Γέροντα Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα:Τό δίχτυ τῶν λογισμῶν

  

Λογισμοί εμφυτεύονται στο νου μας κάθε ώρα και στιγμή, απ΄όλες τις πλευρές και τις κατευθύνσεις. Αν μπορούσαμε να δούμε τις ακτίνες των λογισμών θα βλέπαμε ένα μεγάλο δίχτυ λογισμών. Ο καθένας μας έχει έναν δέκτη στο μυαλό του, έναν δέκτη πολύ πιο ακριβή και περίπλοκο από τον αντίστοιχο ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό. Πόσο υπέροχο είναι το ανθρώπινο μυαλό !! Δυστυχώς δεν το εκτιμούμε αυτό. Δε γνωρίζουμε πώς να ενώσουμε τον εαυτό μας με την πηγή της Ζωής και να νιώσουμε χαρά. 

Ἀγάπην πρός τόν πνευματικόν σας ὁδηγόν ... ( Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης )

 Κρατείτε μετ’ επιστήμης και επιμελείας την πίστιν και την αγάπην προς τον πνευματικόν σας οδηγόν, διότι εδώ έγκειται η ζωή και ο θάνατος της ψυχής.

Ηχητικό Αγιολόγιο 31 Μαίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 31 Μαΐου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

31 Μαΐου Συναξαριστής. Ἑρμείου Μάρτυρα, Πετρονίλης Μάρτυρος, Κρήσκεντος Μάρτυρα, Εὐσεβίου καὶ Χαραλάμπους Μαρτύρων, Μάγου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων πέντε Μαρτύρων ἐν Ἀσκαλώνι, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κανδίου, Κανδιανοῦ, Κανδιανέλλης καὶ Πρώτου, Λουπικίνου Ἐπισκόπου, Πασχασίου ἐκ Ρώμης, Εὐσταθίου Πατριάρχου, Φιλοθέου Μητροπολίτου, Φιλοσόφου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Βόριδος καὶ Νικολάου Μαρτύρων, Ἱεροθέου τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρα

Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἑρμείας καταγόταν ἀπὸ τὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου τοῦ Ἀντωνίνου (138-161 μ.Χ.). Ὑπηρετώντας ὡς στρατιώτης στὶς Ρωμαϊκὲς λεγεῶνες, κατὰ τὸ διωγμὸ ποὺ κινήθηκε τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, διεβλήθη καὶ αὐτὸς ὡς Χριστιανός, συνελήφθη δὲ καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ δούκα Σεβαστιανοῦ, ἐξαναγκαζόμενος νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.
 Ὁ Ἑρμείας ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ συνέτριψαν τὶς σιαγόνες, τοῦ ἔγδαραν τὸ δέρμα τοῦ προσώπου, τοῦ ἔσπασαν τοὺς ὀδόντες καὶ τὸν ἔριξαν σὲ ἀναμμένο καμίνι.
Ἀφοῦ ἐξῆλθε ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ μαρτύρια αὐτά, ποτίστηκε μὲ ἰσχυρότατο δηλητήριο. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ δοκιμασία αὐτὴ ἐξῆλθε ἀβλαβής, καὶ ἔγινε πρόξενος μεταστροφῆς πρὸς τὸν Χριστὸ τοῦ μάγου ποὺ τοῦ χορήγησε αὐτό. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ὁ μάγος ἀποκεφαλίσθηκε, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι εἰδωλολάτρες.
Ὑποβλήθηκε σὲ σειρὰ νέων βασανιστηρίων, τέθηκε ἐντὸς ζέοντος ἐλαίου καὶ τυφλώθηκε, στὴ συνέχεια δὲ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες, ἀφοῦ κρεμάσθηκε σὲ δένδρο, τελειώθηκε διὰ ἀποκεφαλισμοῦ. Ἀξιώθηκε ἔτσι τοῦ μαρτυρικοῦ στεφάνου.

31 Μαΐου. Ἑρμείου μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Πέμ. α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α΄ 28 - β΄ 9).

Ρωμ. 1,28          Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,

Ρωμ. 1,28                  Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.

Γιατί κάποιοι τιμωροῦνται σ' αὐτόν τόν κόσμο γιά τίς ἁμαρτίες τους καί κάποιοι ὄχι;, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Γιατί κάποιοι τιμωροῦνται σ' αὐτόν τόν κόσμο γιά τίς ἁμαρτίες τους καί κάποιοι ὄχι;, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφόρου Θεοτόκη, Κυρ. τοῦ Τυφλοῦ, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία στίς 13-5-2018 (κήρυγμα στή Θεία Λειτουργία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Τό θέλημα εἶναι τό χάλκινο τεῖχος πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό (Ἀββάς Ποιμήν)

 

Όποιος «έχει θέλημα» και δεν το καταπολεμά δια της υπακοής σε Πνευματικό πατέρα, ζει ζωή υπερήφανη, εγωιστική, ζει υπό την επήρεια του πονηρού πνεύματος και βασανίζεται. Οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται και ταλαιπωρούν διότι δεν κόβουν το θέλημά τους ο ένας στον άλλο, κατά το «Υπακούετε αλλήλοις».

Αυτό, το θέλημα είναι σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες το χάλκινο τείχος, που μας χωρίζει από τον Θεό διότι μας εμποδίζει να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Διαβάζουμε στο Γεροντικό: «Ο αββάς Ποιμήν είπε, ότι το θέλημα του ανθρώπου είναι τείχος χάλκινο ανάμεσα σ αυτόν και το Θεό, και πέτρα που (γυρίζει) και χτυπάει τον ίδιο (τον άνθρωπο). Αν λοιπόν το εγκαταλείψει, θα λέει κι αυτός (όπως ο προφήτης Δαβίδ): «Εν τω Θεώ μου υπερβήσομαι τείχος» (Ψαλμ. 17:30). 

 

Αν πάλι το δικαίωμα συνεργαστεί με το θέλημα, τότε ο άνθρωπος νικιέται»[1].

«Αιματηρός» αγώνας απαιτείται για την αποβολή του ιδίου θελήματος. «Η Πατερική πείρα χαρακτήρισε …τον αγώνα (του ανθρώπου) για την εκκοπή του ιδίου θελήματος, σαν μαρτύριο και σταυρό. Ο αγώνας αυτός αποτελεί βασικό στοιχείο της ορθόδοξης πνευματικότητας. Διότι όταν κανείς ικανοποιεί το θέλημά του, αρχικά απολαμβάνει την τέρψη της ηδονής, η οποία όμως είναι εφήμερη, παραπλανητική και καταλήγει γρήγορα σε απογοήτευση και πίκρα. Γι αυτό και η εκκοπή του θελήματος αξιολογείται περισσότερο από τη νηστεία και την προσευχή, οι οποίες χωρίς την υπακοή αυξάνουν τον εγωκεντρισμό και ενισχύουν τη φιλαυτία. Αυτός που επιμένει στο θέλημά του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν μπορεί να γνωρίσει το θέλημα του Θεού»[2].

Όσοι δεν αρνούνται το θέλημά τους νοσούν από υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.

Ὁ δρόμος τῆς Ἀγάπης δρόμος σωτηρίας

Φροντίστε, όσο μπορεί ο καθένας, να ενωθείτε μεταξύ σας. Γιατί όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο ενώνεται και με το Θεό.

Και για να καταλάβετε τη σημασία αυτού του λόγου, θα σας πω ένα παράδειγμα από τους Πατέρες. Φανταστείτε ένα κύκλο  πάνω στη γη, σαν ένα σχήμα στρογγυλό που χάραξε κάποιος με διαβήτη απ' το κέντρο του κύκλου. Προσέξτε τώρα. Υποθέστε ότι ο κύκλος αυτός είναι ο κόσμος και ότι το κέντρο του κύκλου είναι ο Θεός. Οι ακτίνες του κύκλου από την περιφέρεια προς το κέντρο είναι οι δρόμοι για το Θεό, δηλαδή οι τρόποι ζωής των ανθρώπων. Προχωρούν λοιπόν οι άγιοι προς το εσωτερικό του κύκλου επιθυμώντας να πλησιάσουν το Θεό.

Και όσο προχωρούν προς το κέντρο τόσο πλησιάζουν και το Θεό  και μεταξύ τους. Το ίδιο σκεφτείτε και για το χωρισμό. Γιατί, όταν μακραίνουν από το Θεό και στρέφονται προς τα έξω, είναι φανερό πως όσο βγαίνουν και απομακρύνονται από το Θεό τόσο απομακρύνονται και από τους άλλους. Και αντίστοιχα, όσο απομακρύνονται από τους άλλους τόσο απομακρύνονται και από το Θεό.

Τόν κάρφωσαν μέ τήν τρίαινα

ΣΤΗΝ  Μυτιλήνη, ζούσε ένας άνθρωπος πολύ σκληρός, πεισματάρης και φοβερά φιλάργυρος, ονόματι Σ. Οικονόμου.

Με την εκκλησία δεν είχε ουδεμία επαφή.Η σκληρότητά του, παίδευε πάρα πολύ τήν φιλήσυχη γυναίκα του. Τα χρήματά του, τα είχε σ’ ένα πουγκί, κρεμασμένα στο λαιμό του, μέχρι και τήν τελευταία μέρα της ζωής του .

Το 1971, λίγο πριν πεθάνει, κατά τις τελευταίες ώρες του, παρευρίσκονταν στο δωμάτιο του, τα δύο παιδιά του. Η σύζυγός του. βασανισμένη από τον Ίδιο, είχε πεθάνει προ πολλού.

Κάποια στιγμή η κόρη του, πού ήταν μόνη στο δωμάτιό του, βλέπει τον πατέρα της ν’ αγριεύει, κοιτάζοντας έντρομος πρός το ταβάνι. Γυρίζει κι εκείνη το κεφάλι της πρός το Ίδιο σημείο και τί να δη!

If a person or several people have an ascetic spirit...

If a person or several people have an ascetic spirit, it is very helpful to others.

Ἡ Ἱερά Παράδοσις καί οἱ αἱρετικοί (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Περί των πηγών της διδασκαλίας του Ιησού

Προτιθέμενοι να ελέγξωμεν και διαφωτίσωμεν άμα τας πεπλανημένας δοξασίας των κατά της Ορθοδοξίας επιτιθεμένων κακοβούλως Διαμαρτυρομένων Πρεσβυτεριανών, αυτοκαλουμένων Ευαγγελικών, κρίνομεν αναγκαίο να πραγματευθώμεν πρώτον περί της Πηγής του Θείου Λόγου. Πηγή της Θρησκείας του Σωτήρος Χριστού είναι ο θείος Αυτού τε και των θεοπνεύστων Αποστόλων λόγος. Ο θείος λόγος μετεδόθη εξ αρχής διά στόματος εις τον κόσμον, «Η πίστις εξ ακοής…» (Ρωμ. ι’ 17). Ενεχαράχθη δε και ενετυπώθη διά ζώσης φωνής εις τας καρδίας και διανοίας των ακουσάντων αυτόν. Προϊόντος όμως του χρόνου οι θείοι Απόστολοι, μη επαρκούντες εις την εξάπλωσιν των μεγάλων αληθειών της θείας αποκαλύψεως εις τα έθνη, και προς εμπέδωσιν των υπ’ αυτών ιδρυθεισών Εκκλησιών και υπό των πιστευσάντων χριστιανών παρακαλούμενοι, είτε και υπ’ άλλων αιτιών παρακινούμενοι, έγραψαν εξ αυτών τινές κατά διαφόρους εποχάς Επιστολάς κατ’ έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος ως και κατόπιν τα τέσσερα Ευαγγέλια. Αι Πράξεις λοιπόν των Αποστόλων, αι Επιστολαί και τα Ευαγγέλια απετέλεσαν τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης. Η Καινή λοιπόν αυτή Διαθήκη, απαρτιζομένη εκ των τεσσάρων Ευαγγελίων, του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννου, εκ των Πράξεων των Αποστόλων, εκ των δέκα και τεσσάρων επιστολών του Αποστόλου Παύλου, εκ των επτά καθολικών επιστολών των Αποστόλων Πέτρου, Ιακώβου, Ιούδα και Ιωάννου και εκ της Αποκαλύψεως του Ιωάννου ήτοι εξ είκοσι και επτά θεοπνεύστων βιβλίων, αποτελείτο, ως είπομεν, Κανόνα της Καινής Διαθήκης. Εκτός, δε του Κανόνος (βιβλίου) τούτου της Κ. Διαθήκης έχομεν και την Παλαιάν Διαθήκην, απαρτιζομένην εκ τριάκοντα και εννέα θεοπνεύστων κανονικών βιβλίων. Και η μεν πρώτη καλείται Νέα Γραφή, ή Καινή Διαθήκη, η δε δευτέρα Παλαιά Γραφή ή Παλαιά Διαθήκη και αι δύο ομού ονομάζονται Αγία Γραφή.

Η Αγία λοιπόν αυτή Γραφή είναι ο γραπτός λόγος του Θεού, είναι η πρώτη και κυριωτάτη πηγή της Αληθούς θρησκείας του Παλαιού και του Νέου Ισραήλ, ήτοι των Εβραίων και των Χριστιανών. Είναι τέλος τα δύο δηνάρια του Κυρίου άτινα άφησε τω Πανδοχεί ίνα επιμεληθεί του περιπεσόντος εις τούς ληστάς ανθρώπου. Και πηγή της μεν των Εβραίων θρησκείας είναι η Παλαιά Γραφή, της δε εξ αποκαλύψεως θρησκείας του Ιησού Χριστού κυρίως πηγή είναι η νέα Γραφή, μαρτυρουμένη όμως και βεβαιουμένη υπό των Νόμων και των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης η οποία έχει τας αυτάς βάσεις.

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος Ντάνσταν ἀρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας

 

 19 Μαΐου

Ο άγιος Ντάνσταν (Dunstan) γεννήθηκε περί το 924 στο Μπάλτονσμπόρω, κοντά στο Γκλάστονμπέρυ. Ο πατέρας του, Χέορσταν, ήταν ευγενής Σάξονας από τη Δύση και η μητέρα του, Σύνεθριθ, που διήγε βίο αγίας, έλαβε θαυματουργικά την πρόρρηση της δόξας στην οποία εκλήθη ο γιος της.

Η εκπαίδευση του παιδιού ανατέθηκε σε ιρλανδούς μοναχούς που διέμεναν στο Γκλάστονμπέρυ. Το παιδί έδειξε αγάπη για τη μάθηση σε όλους τους τομείς της γνώσης, κυρίως όμως μια φλογερή ευσέβεια. Αφού χειροτονήθηκε στους κατώτερους βαθμούς της ιερωσύνης, εισήλθε στην υπηρεσία του θείου του, Έθελχελμ, αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας, και κατόπιν στην αυλή του βασιλιά Έθελσταν. Κάποιοι αυλικοί, φθονώντας τις εύνοιες των οποίων έχαιρε ο νέος κληρικός, τον κατηγόρησαν ότι μελετούσε την ειδωλολατρική γραμματεία και τη μαγεία, έτσι εγκατέλειψε την αυλή και κατέφυγε στο Γουίντσεστερ, κοντά στον επίσκοπο Έλφεγκε, με τον οποίο είχε συγγένεια.

Υπό την επίδραση του τελευταίου, ο Ντάνσταν έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε ιερέας. Αποσύρθηκε τότε στον Γκλάστονμπέρυ, για να ζήσει ως ερημίτης, κοντά στο μοναστήρι που ήταν τότε ερειπωμένο. Η αγιότητα του βίου του άρχισε να ακτινοβολεί στην περιοχή και η Έθελφλαντ, ανεψιά του βασιλιά, ο οποίος πεθαίνοντας της άφησε τη μεγάλη περιουσία του, λάβαινε αφειδώς τις συμβουλές του.

Μετά τον θάνατο του Έθελσταν, ο νέος ηγεμόνας Εδμόνδος Α’ (939-946) κάλεσε τον ερημίτη για να τον κάνει ένα από τους προσωπικούς του συμβούλους. Η εύνοια αυτή γέννησε εκ νέου συκοφαντίες που κατέληξαν στην απομάκρυνσή του. Μετά από ένα ατύχημα στο κυνήγι, από το οποίο σώθηκε εκ θαύματος, ο βασιλιάς, συνειδοτοποιώντας ότι αιτία ήταν η άδικη έξωση του Ντάνσταν, τον τοποθέτησε ηγούμενο στο μοναστήρι του Γκλάστονμπέρυ, το οποίο ανακαίνισε και ίδρυσε στο εσωτερικό του μία σχολή (943).

Ἅγιος Παΐσιος: « …νά ξεσηκωθεῖτε, ἄν θελήσουν νά σᾶς δώσουν τέτοια ταυτότητα»

  Ήταν κι άλλοι προσκυνητές, περί τα δέκα άτομα όλοι μαζί, και καθίσαμε στα κούτσουρα. Τότε, ο Γέροντας πήγε μέσα στο Κελλί του και μας έφερε την ταυτότητα ενός Ελληνοαμερικανού. 

Στο πάνω μέρος είχε τον γραμμωτό κώδικα και από κάτω την φωτογραφία. Μας την έδειξε και μας είπε:

Ηχητικό Αγιολόγιο 30 Μαίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 30 Μαΐου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Εἶπε μοναχός...

ΕΊΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Ευλογημένος είναι ο άνθρωπος στον οποίο υπάρχει η αγάπη του Θεού. Επειδή φέρει μέσα του τον Θεό. Ο Θεός είναι αγάπη και αυτός που μένει στην αγάπη μένει στο Θεό. 

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/05/blog-post_811.html?m=1

30 Μαΐου Συναξαριστής. Ἰσαακίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐμμελείας Ὁσίας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφροδισίου, Ἀγαπίου, Εὐσεβίου, Ρωμανοῦ, Τελετίου, Χαραλάμπους καὶ Χριστίνης, Εὔπλου Μάρτυρος, Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος, Ναταλίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρωμανοῦ, Τελετίου καὶ τοῦ πλήθους καέντων, Κυπριανοῦ ἐξ Ἀντιοχείας, Βαρλαὰμ Μάρτυρος, Βενανδίου Ὁσίου, Ἡσαΐου καὶ Νικάνορος Ὁσίων, Ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ἐν Δεξιοκρατιαναῖς.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής
 

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντος (364-378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν.
Μιλώντας πρὸς τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰ πλήθη, δὲν δίσταζε νὰ ἐλέγχει καὶ αὐτὸν τὸν αὐτοκράτορα γιὰ τὶς ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές του.
Τὸ 378 μ.Χ. συνάντησε τὸν Οὐάλεντα, ἐνῶ ἀναχωροῦσε γιὰ τὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Γότθων ποὺ εἰσέβαλαν στὸ Βυζάντιο, καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀπόδος ταῖς ποίμναις τοὺς ἀρίστους νομέας καὶ λήψει τὴν νίκην ἀπονητί· εἰ δὲ τούτων μηδὲν δεδρακὼς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρὸν τὸ πρὸς κέντρα λακτίζειν, οὕτω γὰρ ἐπανήξεις καὶ προσαπολέσεις τὴν στρατιάν».

30 Μαΐου. Ἰσαακίου ὁσίου, ἡγουμένου τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τετ. α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α΄ 18-27).

Ρωμ. 1,18          Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,

Ρωμ. 1,18                  Ηυδόκησε δε ο Θεός να δώση την εκ πίστεως δικαίωσιν, καθόσον τα έργα του κόσμου είναι τέτοια, ώστε εξ αιτίας των φανερώνεται και ξεσπάει η οργή του Θεού από τον ουρανόν εναντίον κάθε ασεβείας και κάθε αδικίας των πονηρών ανθρώπων, οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν και κατέχουν την αλήθειαν, ζουν μέσα εις την αδικίαν.

Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως Δ΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως Δ΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-5-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή ροή, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως Γ΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως Γ΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία στίς 14-5-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Ὀρθόδοξη Διδασκαλία Περί τῶν Ἀγγέλων» Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ὀρθόδοξη Διδασκαλία Περί τῶν Ἀγγέλων»

Π. Σεραφείμ Ρόουζ

Ὁμιλία στίς 2-10-2017

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, σκέφτηκα σήμερα νά συνεχίσουμε σχετικά μέ τήν ἔξοδο τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, τό ὁποῖο ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον. Σκέφτηκα νά δοῦμε κι ἕνα βιβλίο πού ἔχει γράψει ἕνας σύγχρονος ἁγιασμένος ἄνθρωπος, κεκοιμημένος τώρα, ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ, τό ὁποῖο ἔχει τίτλο: «Ἡ ψυχή μετά τόν θάνατο» καί ὑπότιτλο: «Οἱ Μεταθανάτιες ἐμπειρίες στό φῶς τῆς Ὀρθόδοξης Διδασκαλίας»¹.

Ὅπως λέει στήν εἰσαγωγή ὁ π. Ἰωάννης Δρογγίτης, ὁ ὁποῖος ἐπιμελήθηκε αὐτό τό βιβλίο, «Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἀναπτύσσεται σέ ἕνα κοσμικό περιβάλλον καί ἔχει δεχθεῖ μία παιδεία οὐμανιστική στό πνεῦμα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ διαφωτισμοῦ», δηλαδή μιά παιδεία πού βασίζεται στή λογική καί ὄχι στήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ ὀρθόδοξη θεολογία, αὐτός ὁ ἄνθρωπος λοιπόν, πού ἔχει ὡς κυβερνήτη του τή λογική, δηλαδή ὅ,τι πίπτει στίς αἰσθήσεις, τό ὁποῖο ἐπεξεργάζεται μετά μέ τόν ἐγκέφαλο, «στέκεται μέ ἀμηχανία» μπροστά στό φαινόμενο τοῦ θανάτου, ἀκόμα καί στό τί εἶναι «ἀγάπη, μετάνοια, εὐλάβεια καί ἄλλα. Ἀδυνατεῖ νά τά κατανοήσει καί νά τά ἑρμηνεύσει, γιατί τά προσεγγίζει ὄχι μέ νοῦ «καθηγεμόνα καί αὐτοκράτορα», ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, «ἀλλά ἀποπροσανατολισμένο καί «δοῦλο τῶν ἀλόγων παθῶν»². Ἕναν νοῦ, δηλαδή, σκοτισμένο ἀπό τά πάθη.

Γι’ αὐτό σκέφτηκα ὅτι πρέπει νά δοῦμε τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τό θέμα αὐτό, ἡ ὁποία ὄντως ὑπάρχει καί δέν εἶναι ἀσαφής καί συγκεχυμένη. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἔχουν δώσει ὅλα τά βασικά στοιχεῖα γύρω ἀπό τό θέμα τοῦ θανάτου καί τοῦ τί ἀκολουθεῖ μετά τόν θάνατο. Μέσα ἀπό τά συναξάρια, μέσα ἀπό τίς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων, ἀλλά καί μέσα ἀπό τίς ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων θά δοῦμε σιγά-σιγά τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Σήμερα ὑπάρχει βέβαια καί πολλή φιλολογία, πολλά βιβλία γράφονται καί πολλά περιοδικά ἐκδίδονται, τά ὁποῖα ἔχουν σχέση μέ τά φαινόμενα αὐτά γύρω ἀπό τόν θάνατο, μέ τίς ἐπιθανάτιες ἤ μεταθανάτιες ἐμπειρίες, μέ τήν παραψυχολογία κ.λ.π.

Θά δεῖτε ὅτι ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ χρησιμοποιεῖ καί τέτοιες καταγραφές, μαρτυρίες, ἐμπειρίες, ἔρευνες, πού ἔχουν κάνει ἄθεοι, ἀγνωστικιστές, ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν σχετίζονται μέ τήν Ὀρθοδοξία, μπορεῖ νά εἶναι προτεστάντες ἤ ἁπλῶς γιατροί, ἐπιστήμονες, ψυχίατροι, ψυχολόγοι κ.λ.π. Καί παρουσιάζει αὐτή τήν θέση τους σέ ἀντιδιαστολή μέ αὐτό πού ἐμεῖς ἔχουμε ὡς ἐμπειρία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι καταγραμμένη στήν Ἁγία Γραφή καί στούς Ἁγίους Πατέρες. Ἔτσι μπορεῖ νά καταδειχτεῖ ἡ πλάνη ὅλων αὐτῶν τῶν διδασκαλιῶν καί τῶν θέσεων. Ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη πλευρά βλέπουμε καί κάτι ἄλλο, ὅτι ἐπιβεβαιώνεται μέσα ἀπό τήν ἀρνητική πλανεμένη διδασκαλία αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ὅτι ὄντως ὑπάρχει ἡ μετά θάνατον ζωή. Καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά ὅτι ὑπάρχει καί ὁ διάβολος, ὑπάρχει καί ἡ πλάνη, καί ὁ διάβολος μετασχηματίζεται καί σέ ἄγγελο φωτός³.

Ἔχουμε ὑπόψη μας πολλά περιστατικά, τά ἔχουμε ἤδη ἀναφέρει ἀπό τόν Εὐεργετινό, γιά τό πῶς ἐξέρχεται ἡ ψυχή τῶν ἀνθρώπων καί τό πῶς πολλές φορές συμβαίνουν ὑπερφυσικά φαινόμενα, ἰδίως ὅταν ἕνας ἄνθρωπος εἶναι ἅγιος. Ἔχουμε ὑπόψη μας ἐπίσης, ἐμπειρίες ἁγίων πού πληροφορήθηκαν γιά τήν ὕπαρξη τῶν τελωνίων, τῶν ἐναερίων δαιμονικῶν πνευμάτων, τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά δυσκολέψουν τήν ψυχή κατά τήν πορεία της πρός τόν Θεό.

Θά πρέπει νά δοῦμε λίγο ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τούς Ἀγγέλους, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε μία βάση καί νά μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε τίς, δαιμονικές κατά βάση, ἐμπειρίες σ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού ἀναφέραμε προηγουμένως.

Ἄς δοῦμε λοιπόν, σιγά-σιγά, τήν διδασκαλία μας γιά τούς Ἀγγέλους. «Γνωρίζουμε ἀπό τούς λόγους τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ», λέει ὁ π. Σεραφείμ, «ὅτι μετά τόν θάνατο τήν ψυχή τήν συναντοῦν Ἄγγελοι. «Ἐγένετο δέ ἀποθανεῖν τόν πτωχόν καί ἀπενεχθῆναι αὐτόν ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν κόλπον Ἀβραάμ»⁴»⁵. Συνέβη νά πεθάνει ὁ πτωχός καί νά βρεθεῖ ἀπό τούς ἀγγέλους στόν κόλπο τοῦ Ἀβραάμ, λέει στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο.

Οἱ προσευχές (Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος)

Οι προσευχές μας δεν εισακούονται διότι δεν είμαστε άξιοι. Πρέπει να γίνεις άξιος, για να προσευχηθείς. Όταν τακτοποιήσεις όλες τις εκκρεμότητες και ετοιμασθείς, τότε πάεις και προσφέρεις το δώρο σου.

Άξιοι γίνονται όσοι επιθυμούν και λαχταρούν να γίνουν του Χριστού, όσοι δίνονται στο θέλημα του Θεού. Να μην έχεις κανένα θέλημα, αυτό έχει μεγάλη αξία, είναι το παν. Ο σκλάβος δεν έχει θέλημα. Το να μην έχομε κανένα θέλημα μπορεί να γίνει μ’ έναν τρόπο απαλό· με την αγάπη στον Χριστό και την τήρηση των εντολών Του.

Μόνον ο Χριστός μπορεί να μας βγάλει απ’ τον κλοιό της ερημιάς. Προσευχή και μετάνοια και ελεημοσύνη. Δώστε έστω κι ένα ποτήρι νερό, αν δεν έχετε χρήματα. Και να ξέρετε ότι όσο αγιάζεσθε, τόσο εισακούονται οι προσευχές σας.

Να μην εκβιάζομε με τις προσευχές μας τον Θεό. Να μη ζητάμε απ’ τον Θεό να μας απαλλάξει από κάτι, ασθένεια κ.λπ. ή να μας λύσει τα προβλήματά μας, αλλά να ζητάμε δύναμη και ενίσχυση από Εκείνον, για να τα υπομένομε. Όπως Εκείνος κρούει με ευγένεια την πόρτα της ψυχής μας, έτσι κι εμείς να ζητάμε ευγενικά αυτό που επιθυμούμε κι αν ο Κύριος δεν απαντάει, να σταματάμε να το ζητάμε.

Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του. Εφόσον πιστεύομε στην αγαθή Του πρόνοια, εφόσον πιστεύομε ότι Εκείνος γνωρίζει τα πάντα απ’ τη ζωή μας κι ότι πάντα θέλει το αγαθόν, γιατί να μη δείχνομε εμπιστοσύνη; Να

προσευχόμαστε απλά και απαλά, χωρίς πάθος και εκβιασμό. Ξέρομε ότι παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα είναι γνωστά, γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιον του Θεού. … Εμείς να μην επιμένομε· η προσπάθεια κάνει κακό αντί για καλό. Μην κυνηγάμε ν’ αποκτήσομε αυτό που θέλομε, αλλά να τ’ αφήνομε στο θέλημα του Θεού. Γιατί όσο το κυνηγάμε τόσο αυτό απομακρύνεται.

Άρα, λοιπόν υπομονή και πίστη και γαλήνη. Κι αν το ξεχάσομε εμείς ο Κύριος ποτέ δεν ξεχνάει κι αν είναι για το καλό μας, θα μας δώσει αυτό που πρέπει κι όταν πρέπει.

ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: «Μέχρι τότε τά καρδιογραφήματά μου ἦταν σχεδόν ἴσια γραμμή …»

  [Αφηγείται η κ. Πετρούλα Βότση] Το 1969 κάποιος νέος, δικηγόρος 25-30 ετών, ήρθε στην Αίγινα για να πάει στον Άγιο. Ο νέος αυτός υπέφερε σοβαρά από την καρδιά του. Ήταν πολύ βαρειά άρρωστος. Ερχόμενος στο Μοναστήρι, το βρήκε κλειστό. Είχε δύσει ο ήλιος. Δεν μπορούσε να μπει.
 Κατέβηκε εδώ που βρισκόμαστε τώρα (σ.σ. η συνέντευξη πάρθηκε στο εξοχικό της κ. Πετρούλας Γιαννακοπούλου, που βρίσκεται απέναντι από τη στάση «Μονή Αγίου Νεκταρίου» του αστικού λεωφορείου, δίπλα στο καφεστιατόριο.
Τότε ήταν να μικρό σπιτάκι όπου κατοικούσε η μητέρα της κυρίας Πετρούλας, αείμνηστη Μαρία Βότση). Ήταν ένα κέντρο απέναντι, του Ρόδη.
Πήγε το παλληκάρι εκεί και ρώτησε μήπως υπάρχει κανένα διαθέσιμο δωμάτιο γιατί ήθελε να εκκλησιαστεί από την αρχή-αρχή του Όρθρου, την επομένη στο Μοναστήρι.
 Το αντιλήφθηκε η μητέρα μου.
– Παιδί μου, του λέει, εδώ μένω εγώ. Θα σ’ αφήσω το κλειδί κι εγώ θα πάω να μείνω στην κόρη μου την Ευφημία. Θα κοιμηθείς στο κρεβάτι μου.
– Ευχαριστώ πολύ. Μήπως υπάρχει κανένα ρολόι; Πώς θα ξυπνήσω στις 4 το πρωί για να πάω στον Όρθρο;
– Αυτό, παιδί μου, δεν το ‘χω.
Όλα όμως έγιναν μια χαρά. Το παλληκάρι ξύπνησε κι ανέβηκε στον Άγιο. Το πρωί που ήρθε η μητέρα μου δεν το βρήκε. Ήταν στο Μοναστήρι.
Πέρασε κανένας χρόνος. Ταξιδεύαμε με τον «Πορτοκαλή Ήλιο» [πλοίο της γραμμής] για τον Πειραιά. Το προηγούμενο βράδυ κατά τις 2, ακούσαμε ωραιότατους ύμνους να ψέλνονται από καμιά δεκαπενταριά παλληκάρια και κοπέλες. Τι ομορφιά ήταν αυτή! Στάθηκαν εδώ έξω από το καμαράκι που λέμε κι έψελναν.

Protection when enemies are attacking. Psalms 26, 90

 Protection when enemies are attacking. Psalms 26, 90

"... And the bomb will not burst" 

(What the Elder John of Optina told me)

Sergei Alexandrovich Nilus and his wife Elena Alexandrovna came to the Optina to  father John (Salov). The elder accepted us with joyful caress 

"Take the stool," he said, embracing me, "sit next to me." 

"Are you reading the psalms?" he asked me. I was embarrassed then I did not even have a short prayer rule, I did not read any psalms.

" I know" I answered,  «Save me», «Have mercy on me, God» ... 

-"And what else?"

-"Yes, father, I read all the psalms and, at least not by heart, but I know everything..."

The elder interrupted my self-justification: 

"It's not that I want to ask you what your rule is, but whether you are still reading Psalm 26 the Lord is my enlightenment? " 

"No, sir, I do not read."

"Well, that's what I'm going to tell you. "You once told me that your enemy is sending his arrows against you. Do not fear! Not one of them will touch you; do not fear any trash, as trash will remain trash. Only accept my advice as a rule: before your morning and evening prayers read Psalms 26 and 90 — and before them, the Archangel’s rejoicement : Rejoice, Virgin Theotokos...If you do this, no conflagration will ever consume you, nor water will drown you… A bomb will not blow you apart"

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 26-5-2018 ἕως 28-5-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 26-5-2018 ἕως 28-5-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼  2018 (1827)

• ▼  Μαΐου (349)
  • ▼  28 Μαϊ (12)
    • Πόντῳ ἐκάλυψε Φαραὼ σὺν ἅρμασιν, Κανόνας τῆς Πεντη...
    • «Ἡ Ἔξοδος τῆς Ψυχῆς ἀπό τό σῶμα» Εὐεργετινός, Τόμο...
    • Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου: Ἐξομολόγησις Μοναχοῦ
    • «– π. Πορφύριε, τί τῆς ἔκανες τῆς γυναίκας καί τήν...
    • Πορίσματα Ἡμερίδας μέ θέμα: «Ἀφῆστε με νά ζήσω!» [...
    • Γέροντας Σωφρόνιος: "Στήν ἐπαφή σου μέ τούς ἄλλους...
    • Ἡ ἀπουσία τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ διακρίνεται ἀπό τήν π...
    • Ὁ Ὅσιος Συμεών ὁ Στυλύτης, ὁ ἐν τῷ Θαυμαστῷ Ὄρει. ...
    • Ηχητικό Αγιολόγιο 28 Μαίου
    • Οἱ Ἁγίες Παρθενομάρτυρες Ἰουλία, Τεκούσα, Ἀλεξανδρ...
    • 28 Μαΐου Συναξαριστής. Εὐτυχίου Ἐπισκόπου, Ἑλικωνί...
    • 28 Μαΐου. ♰ Δευτέρα μετά τήν Πεντηκοστήν. ΤΟΥ ΑΓΙΟ...

Ἅγιος Παΐσιος: "Δέν πρέπει νά βγάζει κανείς συμπεράσματα γιά ἕναν ἄνθρωπο ἀπό αὐτό πού φαίνεται, ἐάν δέν μπορεῖ νά διακρίνει αὐτό πού κρύβεται".

   

"– Γέροντα, πώς μπορώ να μιμηθώ την αρετή μιας αδελφής, όταν κρύβεται;

 

– Χαμένο τόχει να μην κρυφθεί; Οι Άγιοι έκαναν μεγαλύτερο αγώνα, για να κρύψουν την αρετή τους, παρά για να την αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι διά Χριστόν σαλοί; Ξέφευγαν πρώτα από την υποκρισία του κόσμου και έμπαιναν στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας. Αλλά και αυτό δεν τους έφθανε, γι’ αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία για την αγάπη του Χριστού. 

 

Ύστερα δεν τους απασχολούσε ό,τι κι αν τους έκαναν, ό,τι κι αν τους έλεγαν οι άλλοι. Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση, για να το κάνεις αυτό. Ενώ ένας κοσμικός άνθρωπος, αν του πει καμμιά κουβέντα ο άλλος, θίγεται ή, αν δεν τον επαινέσει για κάτι που κάνει, στενοχωριέται, αυτοί χαίρονταν, όταν οι άνθρωποι είχαν χαλασμένο λογισμό γι’ αυτούς.

Ὁ ὁμολογητής π. Μιχαήλ Μπογκοσλόφσκι

  Ο νέος ομολογητής του Χριστού π. Μιχαήλ και οι συνεφημέριοί του, νέοι ομολογητές επίσης, Βίκτωρ και Αλέξανδρος, αποτελούν τους ουράνιους προστάτες του Μπερντιάνσκ, μιας μικρής πόλης στα βόρεια παράλια της Αζοφικής Θάλασσας.

Ο π. Μιχαήλ γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1883 στο χωριό Σόσκι της επαρχίας Ταμπώφ. Μετά τη βασική του εκπαίδευση φοίτησε στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο του Ταμπώφ και στη Θεολογική Ακαδημία της Πετρουπόλεως. Πήρε το πτυχίο του το 1909 και διορίστηκε καθηγητής της ηθικής και δογματικής στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο Ταυρίδας στη Συμφερούπολη.

 Εργάστηκε αρκετά χρόνια στο Σεμινάριο, μέχρι το 1921, οπότε οι μπολσεβίκοι αποφάσισαν να το κλείσουν. Τότε ο Μιχαήλ διορίστηκε καθηγητής της λογικής και της παιδαγωγικής στο Γυμνάσιο Στανισέφσκι της Συμφερουπόλεως. Εκεί γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του. Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια ωρίμασε στην ψυχή του η απόφαση να αναδεχθεί την ιερωσύνη. Ήταν, πραγματικά, μια ηρωική για την εποχή του απόφαση. Μετά τον γάμο του, λοιπόν, και σε ηλικία τριάντα οκτώ χρονών, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον αρχιεπίσκοπο Ταυρίδος Νικόδημο (Κρότκωφ) και τοποθετήθηκε εφημέριος του Ναού της Αναλήψεως της πόλης Μπερντιάνσκ.

 Κατά τη δεκαετία του 1920 οι σοβιετικές αρχές οργάνωναν συχνά αντιθρησκευτικές διαλέξεις και συζητήσεις, στις οποίες η προσέλευση ήταν ελεύθερη. Ο π. Μιχαήλ συμμετείχε ενεργά σ’ όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Παίρνοντας τον λόγο, κατατρόπωνε πάντοτε τους αθέους, ανασκευάζοντας εύκολα τα επιχειρήματά τους, χάρη στην εξαιρετική θεολογική και εγκυκλοπαιδική του κατάρτιση.

Ὁ Γέροντας φλεγόταν ὅλος!

    

Ρώσος όσιος Νεκτάριος (1853-1928).

Ο π. Αδριανός Ριμαρένκο, όταν του ζητήθηκε να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του μεγάλου Γέροντος Νεκταρίου [Ρώσος όσιος Νεκτάριος (1853-1928)], αρνήθηκε λέγοντας:

–Φοβάμαι να σκιαγραφήσω μια τέτοια μεγάλη μορφή, που για μας ήταν η εικόνα του ακτίστου φωτός!

Θυμάμαι με δέος μιαν επίσκεψή μου στον Στάρετς: Μου είπε να προετοιμασθώ για εξομολόγηση και μου υπέδειξε να διαβάσω το ευαγγέλιο. Στάθηκα μπροστά στο αναλόγιο κι άρχισα να διαβάζω μεγαλοφώνως.

Εκείνος αποσύρθηκε στο κελλί του και φαίνεται πως προσευχόταν. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν εγώ τελείωσα την ανάγνωση, έστρεψα το βλέμμα μου προς την μισάνοιχτη πόρτα και το θέαμα που αντίκρυσα μ’ έκανε να φωνάξω δυνατά.

Ηχητικό Αγιολόγιο 29 Μαίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 29 Μαΐου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Γέροντα, πότε γιορτάζουμε; Ὅταν γεννηθήκαμε ἤ ὅταν βαπτισθήκαμε;

 

- Γέροντα, πότε γιορτάζουμε; Όταν γεννηθήκαμε ή όταν βαπτισθήκαμε;

- Γιορτάζουμε όταν γιορτάζει ο Άγιός μας, το όνομα του οποίου πήραμε στο Βάπτισμα.

- Τότε τί γίνεται με όσους έχουν ονόματα, που δεν είναι ονόματα Αγίων;

29 Μαΐου Συναξαριστής. Θεοδοσίας Παρθενομάρτυρος, Κυρίλλου Μάρτυρα, Ὀλβιανοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρός καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ τῶν μαρτύρων, Ρεστιτούτου Μάρτυρος, Ἀλεξάνδρου Πατριάρχου, Μαξιμίνου Ἐπισκόπου, Σισιννίου Ἱερομάρτυρα και τῶν σὺν αὐτῷ Μαρτυρίου καὶ Ἀλεξάνδρου, Μαξίμου Ἐπισκόπου, Ἱερεμίου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Θεοδοσίας Ὁσιομάρτυρος, τῶν Ὁσίων Βότου, Φήλικος καὶ Ἰωάννου τῶν Ἐρημιτῶν, Ἐθελμπέρτου βασιλέως, Ὑπομονῆς Ὁσίας, Ἀνδρέου Νεομάρτυρος, Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἰωάννου Νάννου του νεομάρτυρος, Εὐθυμίου Ἱερομάρτυρος, Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ἐγγύηση τῶν Ἁμαρτωλῶν»

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Παρθενομάρτυρας
 

Ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Φοινίκης καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ ἐτῶν διέπρεπε τόσο γιὰ τὴν εὐσέβεια, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ζῆλο της ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, διαδίδοντας αὐτὴ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρισσῶν γυναικῶν καὶ ἑλκύοντας πολλὲς ἀπὸ αὐτές.

Κατὰ τὸ πέμπτο ἔτος τῶν διωγμῶν, βρισκόμενη στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, συνελήφθη καὶ δέσμια ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντα Οὐρβανοῦ. Ἐπειδὴ ἡ Ἁγία δὲν πειθόταν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, διατάχθηκε ὁ σκληρὸς βασανισμὸς αὐτῆς.

Τῆς κόπηκαν οἱ μαστοὶ καὶ τῆς καταξεσκίσθηκαν τὰ πλευρά, ἡμιθανὴς δέ, πιεζόταν νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἡ Θεοδοσία, μὲ φωνὴ ποὺ μόλις ἀκουγόταν, δήλωσε καὶ πάλι ὅτι ἦταν καὶ θὰ παρέμενε Χριστιανή. Τότε ὁ Οὐρβανός, γεμάτος ἀπὸ ὀργή, διέταξε, ἀφοῦ βασανισθεῖ σκληρότερα, νὰ ριχθεῖ στὴ θάλασσα, ὅπου ἔλαβε καὶ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς δόσιν θεόσδοτον, τὴν παρθενίαν τὴν σήν, ἀγῶσιν ἀθλήσεως, Θεοδοσία σεμνή, τῷ Λόγῳ προσήγαγες· ὅθεν πρὸς ἀθανάτους, μεταστᾶσα νυμφῶνας, πρέσβευε Ἀθληφόρε, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων, ῥυσθῆναι ἐκ πολυτρόπων, ἡμᾶς συμπτώσεων.

29 Μαΐου. Θεοδοσίας παρθενομάρτυρος. Ἀλεξάνδρου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τρ. α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α΄ 1-7, 13-17).

Ρωμ. 1,1            Παῦλος, δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ

Ρωμ. 1,1                     Εγώ ο Παύλος είμαι δούλος του Ιησού Χριστού, αφωσιωμένος ψυχή και σώματι εις αυτόν, κεκλημένος από τον ίδιον στο αποστολικόν αξίωμα, ξεχωρισμένος δια να κηρύττω το χαρμόσυνον μήνυμα της σωτηρίας, την οποίαν ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους.

Πόντῳ ἐκάλυψε Φαραὼ σὺν ἅρμασιν, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πόντῳ ἐκάλυψε Φαραὼ σὺν ἅρμασιν, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 7-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Ἡ Ἔξοδος τῆς Ψυχῆς ἀπό τό σῶμα» Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Ι΄,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ Ἔξοδος τῆς Ψυχῆς ἀπό τό σῶμα»

Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Ι΄

Ὁμιλία στίς 23-9-2017

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἴμαστε στήν δεκάτη ὑπόθεση τοῦ Εὐεργετινοῦ πού ἔχει τίτλο: «Ἡ ψυχή μετά τήν ἔξοδό της ἀπό τό σῶμα δέχεται φοβερή ἐξέταση στόν ἀέρα, ἀπό τά πονηρά πνεύματα πού τήν συναντοῦν καί τῆς ἐμποδίζουν τήν ἄνοδο»¹. Ἑπομένως τό θέμα μας εἶναι τί συμβαίνει κατά τόν θάνατο, κατά τήν φρικτή ὥρα τοῦ θανάτου, κατά τήν ἔξοδο τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα. Αὐτό εἶναι ὁ θάνατος. Δέν εἶναι μία ἐξαφάνιση, ἀλλά ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα. Ὁ ἄνθρωπος, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, εἶναι τό συναμφότερο, δηλαδή εἶναι ψυχή καί σῶμα. Σκέτη ἡ ψυχή δέν εἶναι ἄνθρωπος οὔτε σκέτο τό σῶμα, ἀλλά μαζί.

«Στόν βίο τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου: Κάποτε ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἑτοιμαζόταν νά φάει κατά τήν κανονισμένη ὤρα. Σύμφωνα, λοιπόν, πρός τή συνήθεια σηκώθηκε γιά νά προσευχηθεῖ. Ἦταν τότε ἡ ἐνάτη ὥρα». Ἔκανε τήν ἐνάτη, ὅπως συνηθίζεται στά Μοναστήρια καί μάλιστα τίς ἡμέρες τῆς νηστείας. Δηλαδή ἔτρωγε στίς τρεῖς ἡ ὥρα τό μεσημέρι. «Ἐκείνη ὅμως ἀκριβῶς τή στιγμή αἰσθάνθηκε τόν ἑαυτό του νά ἔχει ἁρπαγεῖ νοερῶς», δηλαδή ὁ νοῦς του εἶχε ἁρπαχτεῖ. «Τό δέ παράδοξο ἦταν αὐτό: καθώς στεκόταν, ἔβλεπε τόν ἑαυτό του, σάν νά εἶχε βγεῖ ἀπό τό σῶμα καί νά ὁδηγεῖται ἡ ψυχή του ἀπό μερικούς στόν ἀέρα. Ἔπειτα βλέπει μερικούς ἀσχημοπρόσωπους καί φοβερούς νά στέκουν μπροστά του στόν ἀέρα καί νά θέλουν νά τόν ἐμποδίσουν, γιά νά μήν πέρασει»². Εἶναι τά πονηρά πνεύματα, τά ὁποῖα ὑπάρχουν στόν ἀέρα. Ὅταν ἐξέπεσαν καί ἀπό ἄγγελοι ἔγιναν δαίμονες, ἔπεσαν στή γῆ, καί ἔχουμε τά πνεύματα αὐτά τά πονηρά, τά ὁποῖα κυκλοφοροῦν στή γῆ καί στόν ἀέρα.

«Οἱ ὁδηγοί τῆς ψυχῆς του τότε», οἱ Ἄγγελοι, «ἄρχισαν νά φιλονικοῦν μέ τούς φοβερούς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν λογαριασμό, μήπως ἡ ψυχή πού συνόδευαν, ἦταν ὑπεύθυνη ἀπέναντί τους γιά κάποιο χρέος»³. Εἶναι τά λεγόμενα τελώνια, τά ὁποῖα εἶναι πραγματικότητα. Κάποιοι δέν τά θεωροῦν πραγματικά, καί τήν διδασκαλία αὐτή περί τελωνίων τήν ὀνομάζουν μύθο. Ἀλλά νά πού δέν εἶναι καθόλου μύθος καί τό βλέπουμε μέσα στούς βίους τῶν Ἁγίων, καί μάλιστα ἐδῶ στόν βίο τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου.

Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου: Ἐξομολόγησις Μοναχοῦ

 Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, Καθηγούμενος Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου († 1980)

Στο αρχείον της Μονής των Θαψανών, στην Πάρο, υπάρχει ένα χειρόγραφον σημείωμα του οσίου Φιλοθέου Ζερβάκου που φέρει τίτλο, «Εξομολόγησις Μοναχού».

1ον) Δεν αγαπώ τον Θεόν με όλην μου την ψυχήν, την καρδίαν και την διάνοιαν κατά την εντολήν του Κυρίου· δεν έχω τελείαν υπακοήν εις τον νόμον του Θεού και τας εντολάς του· δεν φυλάττω τας υποσχέσεις τας οποίας έδωσα εν τω βαπτίσματι και εν τω αγίω σχήματι ενώπιον του Θεού, των Αγγέλων, των Αγίων και των ανθρώπων.

 

2ον) Δεν προσεύχομαι, δεν αναγινώσκω με προσοχήν, με κατάνυξιν και ευλάβειαν.

 

3ον) Εις δε τας ιεράς ακολουθίας και αγρυπνίας ακόμη και κατά την φρικτήν ώραν της λειτουργίας, ίσταμαι χωρίς φόβον, προσοχήν και ευλάβειαν. Πολλάκις δε έχω απρεπείς, αισχρούς, ακαθάρτους και βλασφήμους λογισμούς κατ’ αυτήν την φοβεράν ώραν της θείας λειτουργίας και της ιεράς ακολουθίας.

 

 4ον) Δεν έχω μετάνοιαν αληθινήν, γνησίαν, ειλικρινή, ούτε πένθος, ούτε δάκρυα. Δεν εξομολογούμαι με συντριβήν καρδίας και με συναίσθησιν ότι εξομολογούμενος και παριστάμενος ενώπιον του πνευματικού μοι πατρός παρίσταμαι και εξομολογούμαι ενώπιον του παντοκράτορος Θεού, όστις είναι πανταχού παρών και γινώσκει τα πάντα, τα παρελθόντα, τα παρόντα και μέλλοντα, τους διαλογισμούς και τα βάθη της καρδίας εκάστου.

 

5ον) Εις το μυστήριον της θείας κοινωνίας προσέρχομαι αναξίως, άνευ της πρεπούσης ετοιμασίας, άνευ συναισθήσεως, άνευ φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης.

«– π. Πορφύριε, τί τῆς ἔκανες τῆς γυναίκας καί τήν ἔκανες καλά; Ἄν δέν εἶχα πιάσει τόν ὄγκο μέ τό χέρι μου καί δέν τόν εἶχα δεῖ μέ τά μάτια μου, δέν θά τό πίστευα»

 [Διηγείται ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης]: 

Μου ήλθε μια μοναχούλα και είχε βγάλει εδώ στο χέρι της ένα πράγμα σαν καρύδι. Όταν μου το έδειξε:

– Έλα να σε πάω επάνω στον Καθηγητή, της είπα (ήμουν τότε στην Πολυκλινική).

– Εγώ δεν ήλθα για τον Καθηγητή, μου λέει, ήλθα σε σας.

– Τη σταύρωσα στο μέτωπο, της σταύρωσα το χέρι και την έστειλα στο μοναστήρι της.  Έγινε καλά.

– Μια άλλη εξομολογουμένη, καθώς εξομολογείτο, διέκρινα με τα μάτια της ψυχής ότι έχει καρκίνο στο στήθος.

– Είσαι καλά, της λέω; Εσύ κάτι έχεις.

– Ναι, πάτερ μου, αλλά ντρέπομαι να το ειπώ.

– Πήγαινε τώρα επάνω στον τάδε γιατρό εκ μέρους μου, να σε δει. Και μετά έλα να μου πεις εδώ.

 Όταν γύρισε, είχε όντως καρκίνο, την είχαν στείλει για εξετάσεις και σε τρεις μέρες θα έμπαινε στο χειρουργείο.

Πορίσματα Ἡμερίδας μέ θέμα: «Ἀφῆστε με νά ζήσω!» [Πολεμικό Μουσεῖο, 6 Μαΐου 2018]

  Την Κυριακή 6. 5. 2018 πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών από το Κίνημα υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων «Αφήστε με να ζήσω!», επιστημονική Ημερίδα με τον ίδιο τίτλο.

Τα πορίσματα αυτής της Ημερίδας είναι τα εξής:

• Η σύλληψη ενός νέου ανθρώπου στα μητρικά σπλάγχνα αποτελεί μέγιστο θαύμα, που καταπλήσσει καθέναν που το προσεγγίζει. Απέναντι στο υπέροχο αυτό θαύμα της δημιουργίας μιας νέας ζωής οφείλουμε οι πάντες να σταθούμε με βαθύ δέος και απόλυτο σεβασμό.
• Ο σεβασμός της αξίας και του δικαιώματος της ζωής του αγέννητου παιδιού έγκειται στο γεγονός ότι αυτό υφίσταται ως αυτοτελής ψυχοσωματική οντότητα «εξ άκρας συλλήψεως», δηλαδή από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του. Αυτό αποτελεί βασική αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία στηρίζεται στο Χριστολογικό της δόγμα. Συνεπώς η καταστροφή της ζωής του εμβρύου σε οποιαδήποτε στάδιο της ανάπτυξής του συνιστά μεγάλη αμαρτία και ύβρη απέναντι στον Θεό.
• Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα ανέρχονται στις 300.000+ ετησίως με παρατηρούμενη αύξηση στα ανήλικα κορίτσια. Υπολογίζεται ότι από το 1986, οπότε ετέθη σε ισχύ ο νόμος που απελευθέρωσε τις εκτρώσεις, μέχρι σήμερα, ένας πληθυσμός όσο περίπου ο σημερινός της Ελλάδος έχει σφαγιασθεί.
• Οι εκτρώσεις διακρίνονται σε χειρουργικές και χημικές – φαρμακευτικές. Στις δεύτερες, εκτός από το καθαυτό εκτρωτικό χάπι (RU-486), πρέπει να συγκαταλεχθούν δυνητικά και τα αντισυλληπτικά χάπια, τα οποία εκτός από αντισυλληπτική δράση έχουν και εκτρωτική (χάπι της επόμενης ημέρας), καθώς και το σπιράλ. Παραλλήλως χιλιάδες γονιμοποιημένα έμβρυα καταστρέφονται σε πρώιμο στάδιο κατά τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Γέροντας Σωφρόνιος: "Στήν ἐπαφή σου μέ τούς ἄλλους νά εἶσαι πάντοτε ἁπλός καί εὐχάριστος"....

  

"Αρχή της πνευματικής ζωής είναι η αρχή της πάλης κατά των  παθών. Η νίκη κατά των παθών είναι το δυσχερέστερο έργο. Η νίκη αυτή είναι η πιο μεγαλειώδης από όλες. Η απάθεια είναι ανώτερη από το χάρισμα της θαυματουργίας. Τα πάθη νικώνται με μακρό, επίμονο βαρύ αδιάλειπτο αγώνα ημέρα και νύχτα και με τη συνέργεια της χάριτος.

Κατά τη συναναστροφή σας με τους άλλους ανθρώπους μου φαίνεται καλό να διατηρείτε κάποια απόσταση και να κλείνεστε στον εαυτό σας. 

Για το σκοπό αυτόν είναι καλό να ενεργείτε ως εξής: Για να μη θλίψετε τον αδελφό σύμφωνα με την εντολή, πρέπει να είστε πάντοτε στην επαφή σας με τους ανθρώπους απλός και ευχάριστος. 

Ο ίδιος όμως να μη δίνετε αφορμή για συζητήσεις και να μην ενθαρρύνετε τη συνομιλία. 

Σας ρωτούν κάτι; Απαντήστε με καλή διάθεση. Δεν χρειάζεται όμως να υποβάλετε ερωτήσεις να αρχίζετε διάλογο, να τον ενθαρρύνετε....