[Διηγείται ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης]:
Μου ήλθε μια μοναχούλα και είχε βγάλει εδώ στο χέρι της ένα πράγμα σαν καρύδι. Όταν μου το έδειξε:
– Έλα να σε πάω επάνω στον Καθηγητή, της είπα (ήμουν τότε στην Πολυκλινική).
– Εγώ δεν ήλθα για τον Καθηγητή, μου λέει, ήλθα σε σας.
– Τη σταύρωσα στο μέτωπο, της σταύρωσα το χέρι και την έστειλα στο μοναστήρι της. Έγινε καλά.
– Μια άλλη εξομολογουμένη, καθώς εξομολογείτο, διέκρινα με τα μάτια της ψυχής ότι έχει καρκίνο στο στήθος.
– Είσαι καλά, της λέω; Εσύ κάτι έχεις.
– Ναι, πάτερ μου, αλλά ντρέπομαι να το ειπώ.
– Πήγαινε τώρα επάνω στον τάδε γιατρό εκ μέρους μου, να σε δει. Και μετά έλα να μου πεις εδώ.
Όταν γύρισε, είχε όντως καρκίνο, την είχαν στείλει για εξετάσεις και σε τρεις μέρες θα έμπαινε στο χειρουργείο.
Όταν γύρισε λοιπόν την έβαλα να γονατίσει μαζί μου.
– Λέγε εσύ μέσα σου την ευχή, της λέω. Κι έλεγα εγώ μέσα μου προσευχή. Ύστερα την εσταύρωσα και την έστειλα να κάνει ό,τι της είπαν οι γιατροί.
Όταν σε τρεις ημέρες ήλθε για το χειρουργείο, ήταν καλά. Δε υπήρχε ούτε όγκος, ούτε τίποτα.
Ο γιατρός κατέβηκε, εκτός εαυτού, στο εκκλησάκι και με βρήκε.
– Ρε παπά, τι της έκανες της γυναίκας και την έκανες καλά; Αν δεν είχα πιάσει τον όγκο με το χέρι μου και δεν τον είχα δει με τα μάτια μου πριν τρεις μέρες, δεν θα το πίστευα.
Συνέχισε ο Γέροντας:
– Πολλά πράγματα βλέπουν τα μάτια μου. Πάρα πολλά θαύματα.
Η χάρις του Θεού επενεργεί διά την πίστιν των ανθρώπων.
Να πιστεύεις ότι γίνονται και σήμερα θαύματα. Διότι ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.
Από το βιβλίο του Μοναχού Αγαπίου, “Η Θεϊκή φλόγα, που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος” (εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου “Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”, Μήλεσι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου