Τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ καί ἡ ἀντιμετώπισή τους

Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου!

«Είμαι λυπημένη», γράφεις. «Δεν μπορώ να βρω ειρήνη πουθενά. Κάτι με καταθλίβει. Την καρδιά μου την πλάκωσε ένα βάρος και την τύλιξε ένα σκοτάδι».

Η δύναμη του Σταυρού είναι μαζί μας! Πάρε θάρρος και στάσου ακλόνητη. Ο εχθρός αντιλήφθηκε ότι θέλεις να εγκαταλείψεις τον κόσμο, όπου άνετα αποκομίζει κέρδη, κι έτσι σε… αποχαιρετά μ’ αυτές τις δυσκολίες, τη μελαγχολία, την ατονία, τη χαύνωση. Δεν είσαι η μόνη∙ όλοι όσοι θέλουν ν’ αφιερωθούν ολοκληρωτικά στον Θεό, δέχονται  τέτοιες επιθέσεις, ο καθένας όμως με διαφορετικό τρόπο. Εσύ βασανίζεσαι από το πλάκωμα της καρδιάς και το σκοτάδι∙ άλλος παραλύει από το φόβο∙ κάποιος τρίτος πνίγεται μέσα σ’ ένα πέλαγος άτοπων λογισμών∙   κι ένας τέταρτος ταλαιπωρείται από αλλεπάλληλους πειρασμούς.  Ο πονηρός, για να πετύχει τους ανόμους σκοπούς του, χρησιμοποιεί σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίπτωση και τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, σκοτίζοντας το νου και αναστατώνοντας την καρδιά.

Συνήθως αυτό συμβαίνει ξαφνικά, σαν ξέσπασμα καταιγίδας. Τέτοια είναι τα τερτίπια των εχθρών μας, των δαιμόνων. Τριγυρνούν παντού, όπως οι συμμορίες των ταραχοποιών . Όταν βρουν  πόρτες ανοιχτές και αφύλαχτες, ορμούν μέσα στα σπίτια μας και αναποδογυρίζουν τα πάντα. Αφού τα κάνουν γυαλιά-καρφιά, εμφανίζονται, αφήνοντάς μας σε κατάσταση οδύνης και αμηχανίας. Ωστόσο , μόνο και μόνο απ’ αυτό το κακό, δεν βλάπτεται η ψυχή μας. Ούτε για την επίθεση των εχθρών είμαστε ένοχοι, ούτε για τη διατάραξη που προξενούν στην εσωτερική μας κατάσταση, ούτε για τους λογισμούς που σπέρνουν στο νου μας ή τα συναισθήματα που ξεσηκώνουν στην καρδιά μας. Ο Θεός δεν μας κατακρίνει γι’ αυτά, φτάνει να μην υπάρχει δική μας συγκατάθεση. Ας κάνουμε υπομονή ως την παρέλευση της δυσκολίας…

… Μην κάνεις πίσω! Ο Κύριος παραχώρησε αυτή τη δοκιμασία για ν’ αποδείξεις ότι η απόφασή σου είναι σοβαρή και σταθερή. Αφού, λοιπόν, Εκείνος έστειλε τη δοκιμασία , πες σαν τον Ιώβ: « Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο, έτσι κι έγινε∙ ας είναι δοξασμένο τ’ όνομά Του!» ( Ιώβ 1:21) . Είχες ειρήνη, και τώρα έχεις πόλεμο. Ευλογητός ο Θεός για την ειρήνη, ευλογητός ο Θεός και για τον πόλεμο! Πες στον Κύριο: “ Θα υπομείνω τον πειρασμό, αν αυτό είναι το θέλημά Σου. Μόνο βοήθησέ με, Κύριε, να τον σηκώσω”. Πέσε μπροστά Του μ’ όλη σου την ύπαρξη ,ζητώντας και την πρεσβεία της πανάχραντης μητέρας Του.

Έχεις πόλεμο. Είναι μια ευκαιρία να δείξεις αν είσαι ικανή να πολεμάς για το αγαθό, όπως ένας στρατιώτης που υπερασπίζεται τα πατρογονικά χώματα∙ είναι μια ευκαιρία να ανδραγαθήσεις κατά την εχθρική επίθεση. Ο τρόπος είναι απλός: Άφησε τον εχθρό να χτυπάει. Εσύ πρόβαλε σταθερή άμυνα για το αγαθό. Πες μέσα σου ή ακόμα  και φωναχτά: “ Δεν θ’ αλλάξω το σκοπό και την απόφασή μου μήτε σ’ ένα γιώτα! Δεν επιθυμώ τίποτε απ’ αυτά που μου υποβάλει ο εχθρός”. Κατονόμασε ένα-ένα το κάθε πράγμα που σου υποβάλλει, απορρίπτοντας το με κατάρες. Κάλεσε τον Κύριο σε βοήθεια. Όλα θα περάσουν…

… Ο Θεός με τους πειρασμούς θέλει να μας εξασφαλίσει στεφάνια. Όποιος δεν υποχωρεί στον εχθρό, θα στεφανωθεί σαν μάρτυρας. Όλοι είμαστε ικανοί ν’ αποκτήσουμε στεφάνια, και εμείς και όσοι είναι κοντά μας και όσοι είναι μακριά μας. Είσαι κι εσύ, φυσικά, ικανή. Μόνο που χρειάζεσαι προσοχή και θάρρος, έτσι ώστε όλα να τα παίρνεις από τον Θεό και όλα να τ’ αποδίδεις σ’ Αυτόν.

Ο Θεός βοηθός!

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

γράμματα σε μια ψυχή»

ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

http://agiosmgefiras.blogspot.gr/2014/05/blog-post_390.html