Προς Δόξα Θεού σας γράφω το παρακάτω που είναι προσωπική εμπειρία για να δοξάσουμε όλοι για άλλη μια φορά το Θεό. Είναι μεγάλο και ίσως κουραστείτε κάποιοι να το διαβάσετε, αλλά νομίζω ότι αξίζει το κόπο.
ΥΓ 1. Για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας η νοσηλεύτρια είναι η κυρία Φύλλια που μένει στο Βύρωνα. Oi δύο Ορθοπεδικοί ξέρουν ποιοί είναι και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
ΥΓ 2. Ο Διευθυντής της Ορθοπεδικής ήταν ο Παναγιώτης Κράλης ( Παίδων) Για κάποια ψυχή που εργάζεται εκεί έβαλα και δεύτερη υποσημείωση.
Ο Κύριος βρίσκεται πάντα κοντά μας, ακόμα και όταν νομίζουμε ότι ήμαστε μόνοι μας. Το ίδιο και οι Άγιοι που μας παρακολουθούν άγρυπνα την κάθε στιγμή και τρέχουν να μας βοήθησουν όταν τους χρειάζόμαστε.
Υπήρξαν και αυτοί άνθρωποι, μαρτύρησαν για τον Κύριο και τώρα πρεσβεύουν για όλους εμάς που παλευούμε καθημερινά με τους πειρασμούς και τις αδυναμίες μας. Χαρη στην πρεσβεία της Παναγίας μας και των Αγίων μας ο Κύριος μας δείχνει ακόμα το έλεος Του .
Τον Άγιο Λουκά τον γνώρισα τo 2008. Μέχρι τότε δεν ήξερα την υπαρξή του. Μπήκε με μυστηριώδη τρόπο στην ζωή μου. Είμαι και εγώ μια από τις χιλιάδες δούλες του Κυρίου μας που ευεργετήθηκε και θεραπεύτηκε μέσω του Αγίου μας!
Όταν γνώρισα τον Άγιο Λουκά υπέφερα από φριχτούς πόνους στο δεξί πόδι. Η καλύτερη μου φίλη μου μίλησε για τον Αγιο Λουκά το Ρωσο τον ιατρό. Προσευχόμουν σε όλους τους Αγίους για να καλυτερεύσει το πόδι μου. Άκουσα μεν για τον Άγιο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Το μαρτυριό μου συνεχίζονταν με τον πόνο να έρχεται και να φεύγει. Ο γιατρός είχε δώσει κάποια θεραπεία η οποία όμως δεν με βοηθούσε . Υπήρξαν μέρες που ήταν αδύνατο να πάω την Κυριακή στην εκκλησία γιατί ήμουν στο κρεβάτι από πόνους. Κάποια Κυριακή που αισθάνθηκα καλύτερα, συνάντησα μια ευλαβή κυρία στην εκκλησία που πήγαινα. Ξέροντας την κατάσταση με το πόδι μου καθώς τελείωνε η λειτουργία έβγαλε και μου έδωσε μια εικόνα λέγοντάς μου :
'' Αύτή η εικόνα είναι θαυματουργή. Ο Άγιος είναι θαυματουργός και ήταν γιατρός. Να προσεύχεσαι και θα σε βοηθήσει!''
Κοίταξα την εικόνα να δω ποιός άγιος είναι και με έκπληξη έιδα τον Αγιο Λουκά το Ρώσο, τον άγιο για τον οποίο μου είχε μιλήσει και η φίλη μου. Ασπάστηκα την εικόνα του και την έβαλα μέσα στην τσέπη μου και μετά το ξέχασα τελείως. Ούτε προσευχήθηκα, ούτε την βοήθεια Του ζήτησα, ούτε τίποτα. Απλά το ξέχασα. Ο Άγιος όμως δεν με ξέχασε και τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για αυτό. Ήρθε κοντά μου για να μου δώσει να καταλάβω ότι έπρεπε να τρέξω κοντά του και θα με βοηθούσε.. Μετά από μία βδομάδα οι πόνοι είχαν ελαττώσει κάπως και μπορούσα να κινούμαι. Πήγα λοιπόν να πάρω το γιό μου από τα αγγλικά. Πηγαίνοντας για το σπίτι, μου ήρθε η σφοδρή επιθυμία να περάσω από την ενορία μας να προσευχηθώ στον Αγιο Δημήτριο πού ήταν ο αγαπημένος μου άγιος. Καθώς περνούσαμε από την εκκλησία, στάθηκα έξω από την κλειστή την πόρτα και προσευχόμαστε μαζί με το παιδί μου. Και τότε έκανα κάτι που δεν το συνήθιζα μέχρι τότε. Κάτι με έσπρωξε να δω τις ανακοινώσεις. Εμεινα άναυδη όταν έιδα ότι μετά από τρεις μέρες θα έφερναν στην ενορία μου τα λείψανα του ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ. Ένιωσα βαθύτατη συγκίνηση και κατάλαβα ότι δεν είναι τυχαίο.
'' Με ακολουθείς Άγιε μου; '' φώναξα αυθόρμητα ξαφνιάζοντας το παιδί μου.
Βρισκόμουν σε μεγάλη σύγχυση. Ξαφνικά από το πουθενά βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου μια άγνωστη γυναίκα να με αγκαλιάζει και εμένα και το παιδί μου και να με ρωτάει αν χρειάζομαι κάτι. Προσπαθώντας να συνέλθω την ακούω να λέει :
'' Eίμαι νοσηλεύτρια κοπέλα μου, αν χρειάζεσαι κάτι, ευχαρίστως να σε βοηθήσω. Θα μπορούσες να μου διαβασεις τις ανακοινώσειςκαλή μου, γιατί δεν έχω τα γυαλιά μου και δεν βλέπω να τις διαβάσω;''
Όταν άκουσε ότι έρχονται τα λείψανα του Αγίου Λουκά αναφώνησε από χαρά λέγοντας ότι ήταν πολύ θαυματουργός ο Άγιος και αν έχω πρόβλημα να προσευχόμαι σε εκείνον για να με βοηθήσει!! Κατάλαβα ότι δεν μιλούσε εκείνη, αλλά ο άγνωστος μέχρι τότε για μένα άγιος με το δικό της στόμα. Της είπα για το πόδι μου και ότι ήμουν πολύ απελπισμένη και εκείνη μου έδωσε το τηλέφωνο της να της τηλεφωνήσω, γιατί είχε μια καταπληκτική γιατρό που ήταν Ορθοπεδικός και καλός άνθρώπος!
Τα λείψανα ήρθαν και εγώ ''έτρεξα'' με λαχτάρα να τον προσκυνήσω! Ακουγα με πολλή συγκίνηση το κήρυγμα του ηγούμενυ της Μονης Σαγματά του.π. Νεκτάριου Αντωνόπουλου. Από την κάθε κουβέντα που έλεγε φαίνονταν το πόσο πολύ ευλαβούνταν τον Αγιο και τους υπόλοιπους νεομάρτυρες της Ρωσίας. Οταν τελείωσε το κήρυγμα βρήκα το γέροντα και του εξήγησα το προβλημά μου. Εκείνος με ενθάρρυνε και μου είπε να εχω πιστη και ο Αγιος θα με βοήθησει. Όταν έμεινε λίγος κόσμος πήρε τα λείψανα του Αγιου, μου τα έβαλε στο κεφάλι και μου διάβασε μια ευχή. Ένιωσα πολλή μεγάλη χαρά. Εκείνο το βράδυ δεν αισθάνθηκα κανένα πόνο.
Από κείνη την ημέρα λύθηκε το πρόβλημα του γιατρού, γιατί ο Αγιος μου φανέρωσε τους γιατρούς που ήθελε εκείνος για μένα Η μία ήταν η γιατρός για την οποία μου ειχε μιλήσει η κυρια που συνάντησα τυχαία και ό άλλος βρέθηκε τελείως ξαφνικά και μέσω ενος πολύ καλού μου φιλου. Και οι δύο είχαν πίστη και ευσέβεια στο Θεό και αυτό ήταν που έψαχνα να βρω!!
Έτσι άρχισε ο γολγοθάς μου. Εξετάσεις των εξετάσεων, μαγνητικές, ακτινογραφίες και τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου καλά. Η γιατρός που γνώρισα μέσω της κυρίας αυτής ήταν ένας ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ. Δεν ειναι γιατρός, ο άγγελος του συγκεκριμένου νοσοκομείου είναι! Δεν φανταζόμουν ότι θα βρω τόση καλοσύνη και γλυκύτητα σε γιατρό!! Αλλά και ό άλλος γιατρός που μου φανέρωσε ό Αγιος ήταν ένα καταπληκτικό παιδί και πιστός και αυτός στον Κύριο! Η διαγνωσή του όμως ήταν αποκαρδιωτική, γιατί μου μιλούσε για άσηπτη νέκρωση του δεξιού μου ποδιού. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε ήταν το χειρουργείο. Το χειρουργείο όμως θα γίνονταν και στα δύο πόδια. Πρώτα στο ένα και μετά απο δύο μήνες στο άλλο! Ειχα την ατυχία να γεννηθώ με βλεσά ισχία και λόγω της έντονης γυμναστικής είχαν φθαρθεί και οι χόνδροι , αλλά και δεν εφάπτονταν τα κόκαλα με την σπονδυλικη στήλη και έπρεπε να γίνονταν οστεοτομια, δηλ θα γίνονταν αντικατάσταση των χόνδρων με τεχνητούς!! Μια επέμβαση που γίνεται σε μεγάλες ηλικίες ενω εγώ ήμουν 33 ετών και μητέρα ενός ανήλικου παιδιού. Ηταν αδύνατο να μείνω στο κρεβάτι για σχεδον εξι μήνες. Το παιδί με χρειάζονταν!! Η απελπισία μου ήταν μεγάλη και η ελπίδα μου ηταν μόνο ο Θεός!
Αρχισα να προσεύχομαι με θέρμη στον Άγιο Λουκά. Ειχα διαβάσει τον βίο του και τον έιχα αγαπήσει! Έκλαψα διαβάζοντας τις τόσες εξορίες και τις τόσες δοκιμάσιες που πέρασε.. Τον θαύμασα για την ακλόνητη πίστη του και την απίστευτη καρτερία που έδειχνε, για το μεγαλείο της ψυχής του να υποφέρει τις τόσες δοκιμασίες χωρίς να κατηγορήσει ποτέ τους βασανιστές του! Είχαν την ελπίδα ότι θα με βοηθούσε. Την ελπιδα αυτή άρχισα να την χάνω όταν ο γιατρός δεν μου άφησε περιθώρια να ελπίζω στο θαύμα. Αυτός ήταν κατηγορηματικός. Ή θα έκανα την εγχείρηση ή στο μέλλον θα κινδύνευα με νέκρωση του ποδιού μου. Ήταν καλοκαίρι. Τον παρακαλέσα να περιμένουμε μέχρι το Φθινόπωρο . Ηθελα να κερδίσω χρόνο και περάσω ένα μήνα με προσευχή στον Αγιο.Ή γιατρός μου έδινε κουράγιο. Προσεύχονταν και εκείνη για μένα, αλλά δεν μπορούσε να επέμβει στην απόφαση του άλλου γιατρού που ήταν ο κυρίως γιατρός μου.
Το καλοκαίρι το πέρασα προσευχόμενη με πίστη στον Αγιο. Οταν έβαζα το βιβλίο και την εικόνα του επάνω στο πόδι μου, οι πόνοι περνούσαν και εγώ ανακουφίζομουν. Η τελευταία εξέταση ηταν το σπινθηρογράφημα. Μετά το σπινθηρογράφημα που ειχε αποφασιστεί να γίνει τον Οκτώβριο θα με χειρουργούσαν.. Κάποιες φορές απελπίστηκα, όμως εκει που απελπιζόμουν και βυθιζόμουν σε απελπισία κάτι γίνονταν και η ελπίδα ξαναζωντάνευε μέσα μου.
Οι προσευχές μου συνεχίζονταν και τον Αγιο τον ένιωθα κοντά μου. Το καλοκαίρι πέρασε και πλησίαζε ο καιρός για το χειρουργείο. Παρακαλούσα να γίνει κάτι να μην γίνει το χειρουργείο. Μου είχαν πει ότι τα υλικά αυτά δεν θα κρατούσαν πολύ και κάθε δέκα χρόνια θα έπρεπε να κάνω εγχείρηση στα πόδια!
Έκανα την ακτινογραφία της ρουτίνας στην γιατρό που προσεύχονταν πολύ για μένα. Αλλά τα αποτελέσματα αυτή την φορά μας ξάφνιασαν! Έδειχναν φανερή βελτίωση του χόνδρου. Ο πιο ανίδεος θα μπορούσε να καταλάβει αν έβλεπε τις προηγουμένες ακτινογραφίες το σοβαρό πρόβλημα του οστού. Το δεξί κόκαλο φαίνονταν σαν να ήταν φαγωμένο σε αντίθεση με το αριστερό! Τώρα η εικόνα ήταν σαφέστατα καλύτερη. Ομως το σπινθηρογράφημα θα μας έδειχνε αν πραγματικά χρειαζόμουν την εγχείρηση. Έτσι και έγινε. Περίμενα με αγωνία τα αποτελέσματα και όταν τα πήρα τηλεφώνησα στο γιατρό μου να συναντηθούμε αμέσως. Δεν μπορούσα να περιμένω ούτε λεπτό. Όταν το κοίταξε δεν ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ!!!
'' Είναι πολύ καλό! '' μου είπε '' Δεν υπάρχει πλέον ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ . Δεν το καταλαβαίνω αυτό '' συμπλήρωσε. Του είπα για τον Άγιο Λουκά και μου είπε σκεπτικός '' Μάλλον, ο Αγιος σε βοήθησε!'
Για να είμαι εντελώς σίγουρη πήγα το σπινθηρογράφημα και στην άλλη γιατρό ''τον άγγελο'' όπως την ονόμαζα εγώ. Και αυτή μου είπε ακριβώς τα ίδια! Μου είπε ότι δεν χρειάζεται πλέον να κάνω την εγχείρηση γιατί το σπινθηρογράφημα δεν έδειχνε να έχω κανένα πρόβλημα!! Δοξάσαμε με την γιατρό μαζί το Θεό και το Αγιο Λουκά!!
Από τότε έχουν περάσει 8 χρόνια!! Κατά διαστήματα νιώθω ελαφρά πονάκια, αλλά δεν συγκρίνονται με τους οδυνηρούς πόνους με ουρλιαχτά και με μέρες ακινησίας στο κρεβάτι! Νομίζω ότι ό Αγιος μου άφησε αυτούς τους πόνους που έχω κατά περιόδους για να τον θυμάμαι και να τον δοξάζω. Εχω δεθεί με τον Άγιο Λουκά. Είναι πλέον από τους αγαπημένους μου Αγίους. Γλύτωσε και το παιδί μου από σοβαρό χειρουργείο μαζί με την Παναγία μας. Ο γιος μου έπαθε ένα πολύ σοβαρό κάταγμα. Στο Παίδων μου είχαν πει ότι έπρεπε να του κάνουν χειρουργείο και θα έβαζε σίδερα. Δεν του επέτρεπαν να καθίσει στο κρεβάτι . Απαιτούσαν να είναι ξαπλωμένος. Η Παναγία μας και ο Άγιος Λουκάς θαυματούργησαν πάλι. Από την τρίτη μέρα ο γιος μου ήταν καθιστός στο κρεβάτι χωρίς να πονά, ενώ οι γιατροί έλεγαν ότι δεν είναι δυνατόν να γίνεται αυτό. Έφερα ιερέα στο σπίτι να τον Κοινωνήσει στις 13 Αυγούστου. Μετά την Θεία Κοινωνία ΄αρχισε να χρησιμοποιεί πατερίτσα ενώ μέχρι τότε έπρεπε να του κρατάω το πόδι για να τον πηγαίνω στον μπανιο. Ο γιος μου είχε μεγάλη πίστη τότε. Προσεύχονταν πολύ. Μου είπε λοιπόν μια μέρα ' Μην ανησυχείς, θα γίνω καλά'' Απόρησα και τον ρώτησα πώς το ξέρει . '' Είδα τον Άγιο Λουκά το Ρώσο στο ύπνο μου και με βοηθούσε να περπατήσω '' είπε. Επέμενε να Κοινωνήσει και ανήμερα της Παναγίας. Αναρωτιόμουν πώς θα τα κατάφερνα να τον πάω στην διπλανή εκκλησία. Με τη Χάρη της Παναγίας και του Αγίου Λουκά έγινε και αυτό. Μετέλαβε με τη Βοήθεια του Θεού. Πήγαμε για επαναξέταση στις 17 Αυγούστου. Το ατύχημα είχε γινει στο Προαύλιο σε Μετόχι του Αγίου Ορους την 1η Αυγούστου. Στην πρώτη Παράκληση της Παναγίας μας. Την άλλη μέρα θα έφευγε για εκκλησιαστική κατασκήνωση. Οι γιατροί όταν είδαν την ακτινογραφία ήταν έκπληκτοι. Μάλιστα ο διευθυντής της Α' Ορθοπεδικής του είπε χαρούμενος. '' Πέτα την πατερίτσα αγόρι μου, δεν την χρειάζεσαι. Έχει κολλήσει τελείως το κόκαλο και δεν θα χρειαστεί να βάλουμε σίδερα'' . Ο Δημήτρης μου έλεγε ότι αισθάνονταν καλά από μέρες και μου έλεγε ότι μπορούσε να περπάτησει, αλλά εγώ περίμενα την διάγνωση των γιατρών και τον υποχρέωνα να χρησιμοποιεί την πατερίτσα. Φύγαμε χαρούμενοι από το Παίδων δοξάζοντας το Θεό. Όταν υπάρχει Πίστις όλα γίνονται. Το μυστικό είναι η ακλόνητη πιστη και η εμπιστοσύνη στο Θεό ! Να μεσιτεύει ο Άγιος Λουκάς για όλους μας. Αμήν!
Το είδα εδώ
/2018/06/blog-post_70.html#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου