Οσία Ευπραξία.
Στο μοναστήρι που βρισκόταν η οσία Ευπραξία, υπήρχε η εξής συνήθεια. Αυτοί που κατοικούσαν γύρω από αυτό έφερναν τα άρρωστα παιδιά του και μετά, οι μεγαλύτερες από τις μοναχές, τα πήγαιναν στην εκκλησία κάνοντας προσευχή γι αυτά, και έτσι θεραπεύονταν.
Μια γυναίκα που είχε ένα παράλυτο και κωφάλλαλο παιδί οκτώ χρονών, το πήγε κι αυτή, κουβαλώντας το σχεδόν σαν ένα άψυχο φορτίο. Η θυρωρός, όταν είδε τι έχει το παιδί, το ανήγγειλε στην ηγουμένη.
Και αυτή είπε στην Ευπραξία:
– Πήγαινε να πάρεις το παιδί και να το πας στην εκκλησία.
Η Ευπραξία πήγε, και όταν είδε το παιδί σχεδόν ακίνητο και αναίσθητο, το ευσπλαχνίστηκε και αφού το αγκάλιασε του είπε:
– Ο Θεός ο οποίος σε δημιούργησε μακάρι να σε θεραπεύσει.
Και τότε αμέσως, μετά τα λόγια αυτά, το παιδί άρχισε να φωνάζει και να καλεί την μητέρα του.
– Αδελφή, ήλθες εδώ για να μας πειράξεις;
Αυτή όμως ορκιζόταν, πως το παιδί ήταν εκ γενετής παράλυτο και κωφάλο, και ποτέ του δεν περπάτησε, δεν άκουσε και δεν μίλησε μέχρι τη στιγμή που το πήρε στα χέρια της η μοναχή Ευπραξία και το πήγε στον ναό.
Τότε η ηγουμένη της είπε:
– Ορίστε λοιπόν, έχεις το παιδί σου υγιές. Πάρ’ το και να ευχαριστείς τον Θεό.
Έτσι, όλοι ομολογούσαν πως η Ευπραξία ήταν θεοφιλής.
Διασκευή από τον Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας, τόμος Ζ’, μήνας Ιούλιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου