SOS!!! Ἔκκληση σέ ὅσους διαβάζουν Μιχάλη Καλόπουλο

ΕΚΚΛΗΣΗ

ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ

ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟ

Tου Ιερομονάχου Λουκά Γρηγοριάτου

Αγαπητοί

Με αφορμή την συνέντευξη που ο κ. Μιχάλης Καλόπουλος έδωσε στην ομάδα Gateway (στο Διαδίκτυο), καταθέτουμε με συντομία τις σκέψεις μας, για να σας βοηθήσουμε στην κατανόησή της και στην αξιολόγηση του έργου του.

1. Διαφημίζει το βιβλίο του «Βιβλική Θρησκεία - Το μεγάλο ψέμα», ένα βιβλίο για ανυποψίαστους νεοέλληνες, αδύναμους να μελετήσουν την Αγία Γραφή της πίστεώς τους για να καταλάβουν το «μεγάλο ψέμα» του Μιχάλη Καλόπουλου, που γίνεται πιο μεγάλο καθώς ανακυκλώνεται μέσα στην ιστορία. Είναι λίγος ο χώρος εδώ για να πούμε το γιατί. Σίγουρα θα θυμάστε και άλλους θεωρητικούς της αθεΐας που πέρασαν και χάθηκαν. Η αλαζονεία πάντως με την οποία μιλάει στο βιβλίο του, ότι δηλαδή λυπάται εκείνον τον δύστυχο Χριστιανό που θα τολμήση να αντιπαραθέση λόγο στην επιχειρηματολογία του, δεν τιμά το έργο του. Θυμίζει τον χριστιανοκατήγορο Κέλσο τον Αθηναίο, στον οποίο απήντησε μεθοδικώτατα ο μεγάλος Αλεξανδρινός, ο Ωριγένης.

Σας θυμίζουμε τί λέγει εισαγωγικά στο Κατά Κέλσου έργο του:

«Ο Σωτήρας και Κύριός μας Ιησούς Χριστός συκοφαντούμενος σιωπούσε και κατηγορούμενος δεν απαντούσε, διότι ήξερε ότι όλη του η ζωή και τα έργα του προς τους Ιουδαίους ήταν ανώτερα από φωνή που θα ήλεγχε την ψευδομαρτυρία και από λέξεις που θα συνιστούσαν απολογία προς τις κατηγορίες. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, φιλόθεε Αμβρόσιε, γιατί θέλησες να συντάξω απολογία για όσες ψευδομαρτυρίες κατά των Χριστιανών και κατηγορίες κατά της πίστεως των εκκλησιών έγραψε ο Κέλσος, σαν να μη είναι τα ίδια τα πράγματα ισχυρός έλεγχος και λόγος ανώτερος από κάθε συγγραφή που να εξαφανίζη τις ψευδομαρτυρίες και να μη αφήνη την παραμικρή πιθανότητα στις κατηγορίες να σταθούν».
Και συμπληρώνει αμέσως στην συνέχεια ο Ωριγένης: «Ο Ιησούς λοιπόν πάντοτε ψευδομαρτυρείται και δεν υπάρχει καιρός που οι άνθρωποι να μη τον κατηγορούν από κακία. Ο ίδιος βέβαια και τώρα σιωπά για όλα αυτά και δεν αποκρίνεται με λόγια, απολογείται όμως και ελέγχει και ανατρέπει τις ψευδομαρτυρίες και τις κατηγορίες με την ζωή των γνησίων Του μαθητών (σ.σ. των αγίων Του, θα λέγαμε σήμερα), η οποία βροντοφωνάζει τα αντίθετα προς αυτές και είναι ανώτερη από κάθε ψευδομαρτυρία»¹.

2. Υπερτιμώντας ο Μιχάλης Καλόπουλος την σημασία της Μυθολογίας εις βάρος της χριστιανικής Αγίας Γραφής υποστηρίζει στην συνέντευξη: «η ελληνική μυθολογία που είναι αρχαιότερη, πληρέστερη και αυθεντικότερη καταλεηλατήθηκε από τους συγγραφείς της Βίβλου».

Κατ’ αρχήν η απάντησή του είναι πολύ πρόχειρη. Το ερώτημα «ποιος αντέγραψε ποιον» απησχόλησε τους αρχαίους κριτικούς² και τους Χριστιανούς ιστορικούς³. Δεν θα δώσουμε τώρα συνολική απάντηση. Θα κινήσουμε όμως την περιέργειά σας με την πληροφορία ότι ο Ορφέας, ο Πυθαγόρας, ο Σόλων και ο Πλάτων επισκέφθηκαν την Αίγυπτο και άλλες περιοχές και συμπεριέλαβαν πλείστα εξωελλαδικά στοιχεία στην θρησκεία, την φιλοσοφία ή τις συγγραφές τους. Ενδεικτικά θα παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα: «Ο Ορφέας πήγε στην Αίγυπτο και έλαβε μέρος στην τελετή και κοινώνησε τα Διονυσιακά μυστήρια. Επειδή οι Κάδμειοι τον αγαπούσαν και τον τιμούσαν, τους έκανε χάρη να μεταθέση (στην Βοιωτία) την γένεσι του θεού (Διονύσου, με τον γνωστό μύθο της Σεμέλης). Ο πολύς λαός όμως είτε από άγνοια είτε γιατί ήθελε να θεωρήται Έλληνας ο θεός (Διόνυσος), δέχθηκε ευχαρίστως τις τελετές και τα μυστήρια»⁴. Οι αρχαίοι χριστιανοί ιστορικοί πάντως αντεπεξήλθαν σε ένα γόνιμο διάλογο για το ζήτημα «ποιος αντέγραψε ποιον» και έχουν ώριμες θέσεις. Αξίζει να τις ερευνήσετε.

Έπειτα, η ελληνική Μυθολογία έχει δεχθή καταλυτική κριτική από τους ιδίους τους αρχαίους φιλοσόφους και τους τραγικούς⁵. Οι φιλόσοφοι την απέρριψαν ή την εξιδανίκευσαν, οι τραγικοί την ειρωνεύθηκαν, αναδεικνύοντας την ενδόμυχη προσδοκία της μονοθεΐας και του αληθινού Λυτρωτή. Σας θυμίζουμε τι γράφει ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος: «Εις Θεός, εν τε θεοίσι και ανθρώποισι μέγιστος, ούτε δέμας θνητοίσι όμοιος ουδέ νόημα». Ο ίδιος πάλι για την μυθολογία των ποιητών: «πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδός τε, όσα παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν,... ως πλείστ’ εφθέγξαντο θεών αθεμίστια έργα, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν». Παρόμοια γράφουν οι τραγικοί, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης κ.ά. Ο Πλούταρχος μνημονεύει με ιδιαίτερη σοβαρότητα την πλήρη διαφωνία των φιλοσόφων προς τους ποιητάς, όσον αφορά την αξία της Μυθολογίας⁶.

Και τέλος, πρέπει να γνωρίζετε ότι για μας τους Χριστιανούς η Βίβλος δεν είναι η εβραϊκή μυθολογία. Είναι λόγος για τον αληθινό Θεό που δημιούργησε τον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να τον σώση. Ταυτόχρονα είναι λόγος για τον τρόπο που αποκτούμε την αυθεντική γνώση του Θεού, την κοινωνία μαζί Του. Ο ορθολογισμός του Μιχάλη Καλόπου­λου, που συχνά πυκνά εκτρέπεται σε ανορθολογισμό, δεν είναι η μέθοδος που εξασφαλίζει την κατανόηση της Βίβλου. Ερευνά και την ερμηνεύει με εσκοτισμένο μυαλό (χωρίς φωτισμό του Αγίου Πνεύματος), όπως οι προτεστάντες και οι ιεχωβίτες. Την παραπλανητική αυτή μέθοδο ακολούθησαν και άλλοι πριν από αυτόν. Εσείς θα αναζητήσετε την αυθεντική μέθοδο, της καθάρσεως του νου και της καρδιάς, που διασώζει η Ορθόδοξη Εκκλησία;

3.   Οι νεοέλληνες αγνοούν, υποστηρίζει ο κ. Καλόπουλος, την ελληνική Μυθολογία. Οι Έλληνες όμως, αντιπαρατηρούμε, που απέρριψαν την αρχαία ελληνική θρησκεία με πολλή επίγνωση και πολύ μαρτυρικό αίμα, την εγνώριζαν πάρα πολύ καλά. Τα Ελληνόπουλα προηγουμένων εποχών διδάσκονταν την ελληνική Μυθολογία στο πλαίσιο μιας ευρύτερης παιδείας που περιελάμβανε επίσης τα έπη, τις τραγωδίες, την ιστορία, την φιλοσοφία, την ποίησι και την τέχνη και όλη την αρχαία εθνική μας κληρονομιά. Οι δάσκαλοί τους όμως ήξεραν να ζυγίζουν την ηθική ποιότητα των μύθων και να απορρίπτουν την θρησκεία των ψευδοθεών. Εφήρμοζαν την τακτική του Μεγάλου Βασιλείου: οι μαθητές τους να ερανίζωνται όσα ομιλούν περί αρετής, «όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Γιατί σίγουρα οι μύθοι που περιγράφουν τις ανηθικότητες των ψευδοθεών του Ολύμπου (π.χ. παιδεραστία του Διός - υπόθεσις Γανυμήδους, μοιχεία της Ήρας) δεν έχουν την ίδια ηθική ή διδακτική αξία με άλλες διηγήσεις των ποιητών ή των τραγικών και των φιλοσόφων που εξαίρουν την φιλοπατρία, την φιλοξενία, την φιλανδρία, την σωφροσύνη, την ευορκία, την αρετή γενικά.

4.   Παραθέτει ο κ. Καλόπουλος αποσπάσματα από τα Ερμητικά κείμενα, για να αποδείξη ότι τα δόγματα της Βίβλου είναι κλεμμένα από αλλού. Έχει λάθος. Τα κείμενα που αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο έχουν γραφή από νεοπλατωνικούς φιλοσόφους μεταξύ 1ου και 3ου αιώνος μ. Χ. Η θεολογία τους είναι προφανές δάνειο από την διδασκαλία των Γνωστικών, προσαρμοσμένο μάλιστα στην νεοπλατωνική αντίληψη περί Θεού, τριαδικότητος του θείου Όντος, δημιουργίας του κόσμου και πτώσεως του ανθρώπου, ώστε να διασωθή ό,τι ήταν δυνατόν από την καταρρέουσα ειδωλολατρική θρησκεία. 

5.   Κυριευμένος από υστερία κατά του ιερατείου, που δήθεν ασυδοτεί εις βάρος μας υποσχόμενο «μεταθανάτια δώρα», ο Μιχάλης Κα­λόπουλος γράφει: «σήμερα, χωρίς δεύτερη σκέψη, με αντάλλαγμα τα υποθετικά μεταθανάτια δώρα των θρησκειών, καταθέτουμε μαζικά την υποστήριξή μας, στα χέρια των πλέον αδίστακτων κερδοσκοπικών ιερατείων, και είναι ακριβώς αυτή η δική μας απερίσκεπτη θεοσέβεια που γιγαντώνει την πανανθρώπινη ασυδοσία και τελικά προάγει την πιο σκληρή αθεΐα στο όνομα κάποιων δήθεν θεών». Θυμίζουμε όμως ότι και η αρχαιοελληνική θρησκεία συντηρούσε μυστήρια ελευσίνεια, κρόνεια, φρυγικά, σαμοθράκεια, αιγυπτιακά (Ίσιδος και Οσίριδος) και άλλα πολλά λογής-λογής και ολκής, για να προσφέρουν «μεταθανάτια δώρα»: «τοίσδε γαρ μόνοις [τοις τετελεσμένοις] εκεί ζην έστι, τοις δ’ άλλοισι πάντ’ εκεί κακά»⁷ και «ος αν αμύητος και ατέλεστος εις Άιδου αφίκηται, εν βορβόρω κείσεται, ο δε κεκαθαρμένος τε και τετελεσμένος, εκείσε αφικόμενος μετά θεών οικήσει»⁸.

Εκείνα λοιπόν τα μεταθανάτια δώρα ήσαν πραγματικά, ενώ τα χριστιανικά είναι υποθετικά; Ας αγγίξη λοιπόν η υστερία του και εκείνα τα δώρα και ας γκρεμίση ολάκερη την αρχαία θρησκεία ή ας παύση να υψώνη βέβηλη γλώσσα κατά του Χριστιανισμού.

Όσον αφορά πάντως την αναφορά του σε «αδίστακτα κερδοσκοπικά ιερατεία», είναι χρήσιμο να του υπενθυμίσουμε κάποια «ιερατεία» σύγχρονων θρησκειών που για ναό τους έχουν το χρηματιστήριο ή το καζίνο και απομυζούν θεμιτά ή αθέμιτα τους λαούς. Αυτά πού τα βάζει ο κ. Καλόπουλος; Στα πιο φτωχικά και ευγενή; Τα «ιερατεία» της σύγχρονης ψευδωνύμου γνώσεως των αστρολόγων, των εσωτεριστών, των γκουρού, των αποκρυφιστών, που υπόσχονται «δώρα» στην παρούσα και όχι στην μέλλουσα ζωή, πού τα τοποθετεί; Στους αδιάφθορους; Και τα εκατομμύρια των «πιστών» που τους ακριβοπληρώνουν από το υστέρημα του μόχθου τους, πού τους κατατάσ­σει; Στους εχέφρονες; Ας ιδούμε να γράψη λίγες αράδες και για όλους αυτούς!

Πάντως, όταν η συνείδησή μας ταράσσεται και κλυδωνίζεται από την σκανδαλολογία των ημερών, δεν είναι λογικό να ανάγουμε το σκάνδαλο σε δόγμα ούτε να αμφισβητούμε στο πρόσωπο αυτών που έπεσαν, έστω και χαμηλά, το ήθος των αξίων και την τιμή Εκείνου που εκπροσωπούν.

Για να μιλήσουμε εν τέλει επί της ουσίας: Ενδιαφερθήκατε ποτέ, εσείς, φίλοι αναζητητές της αληθινής γνώσης, να μάθετε ποιο είναι το νόημα της ιερωσύνης στα προχριστιανικά και εξωχριστιανικά θρησκεύματα και γιατί το αληθινό της νόημα βρίσκεται στην ιερωσύνη που απορρέει από το πρόσωπο του Χριστού; Ενδιαφερθήκατε να μάθετε για τον εθνικό, κοινωνικό, μορφωτικό και πνευματικό ρόλο του Ορθόδοξου κληρικού, αυτού του ήρωα στην εθνική μας ζωή επί δύο χιλιάδες χρόνια; Καλό θα ήτανε.

6.   Για τα εδάφια της Βίβλου που εξαγγέλλουν τις «εξουσιαστικές και κατακτητικές τάσεις» των Εβραίων, χρειάζεται προσοχή. Πολλή προσοχή. Ο Μιχάλης Καλόπουλος διαβάζει τα βιβλικά αυτά κείμενα με τα ίδια μάτια που τα διαβάζουν οι Σιωνιστές και οι Ταλμουδιστές. Δεν είναι αυτό ούτε φρόνιμο ούτε ελληνοπρεπές. Να υποθέσει κανείς κάτι πονηρό, ότι μια τέτοια ανάγνωση της Βίβλου εξυπηρετεί τα σχέδια των αντιχρίστων που βάλθηκαν να ξεριζώσουν από τον τόπο μας καθετί το χριστιανικό; Εμείς πάντως οι Έλληνες Χριστιανοί διαβάζουμε αιώνες τώρα τα εδάφια αυτά στις εκκλησιές μας, εμείς οι μοναχοί τα διαβάζουμε κάθε μέρα στα Μοναστήρια μας, και δεν βάλαμε ποτέ στον νου μας ότι λέγονται εναντίον μας. Μήπως δεν είμαστε Έλληνες ή μήπως είμαστε χαμηλής νοημοσύνης; Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα εδάφια της Βίβλου έχουν το πραγματικό τους νόημα, που ο Μιχάλης Καλόπουλος δεν φαντάσθηκε ή σκοπίμως απέκρυψε, αλλά είναι τόσο απλό να το βρη κάποιος στα έργα των Ελλήνων Πατέρων, όπως ο Μέγας Βασίλειος ή ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Οι καλοπροαίρετοι μπορούν να το επιχειρήσουν.

7.   «Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας μας για να βρει την ιστορική αλήθεια», κατά τον Μιχάλη Καλόπουλο, είναι «... η μεθοδική βάσανος της αμφισβήτησης». Συνιστούμε την ρήτρα του σε όλους σας. Μην εμπιστεύεσθε στα γραφόμενά του με τυφλή πίστη. Αμφισβητήστε τα πρώτα, αποδείξτε τα με υπευθυνότητα και μετά να τα αποδεχθήτε.

8.  «Οι ηλίθιοι εξουσιαστές του κόσμου, που καθημερινά απειλούν με αφανισμό τον πραγματικά θεϊκό αυτόν πλανήτη» (εννοεί μάλλον ο Μιχ. Καλόπουλος αυτούς που πυροδοτούν τους παγκοσμίους και τους σύγχρονους αποικιοκρατικούς πολέμους, που ρίχνουν τα πυρηνικά, κ.λπ.), δείτε το προσεκτικά, δεν είναι φορείς του Ορθοδόξου Ελληνικού πνεύματος, που είναι πνεύμα σεβασμού στον άνθρωπο και στην δημιουργία γενικά και καλλιεργείται αιώνες τώρα με την διδασκαλία και την ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά φορείς του πνεύματος της υπεροψίας, της αλαζονείας, της αυτοθεώσεως που γέννησαν οι αρνητές της (θρησκευτικοί και πολιτικοί) σε Ανατολή και Δύση και στην Ελλάδα μας.

9. Και κάτι τελευταίο για τον «Σύνδεσμο Απομυθοποιητών Ελλάδος» και όσους τους εμπιστεύονται: Εργασθήτε, φίλοι, εργασθήτε για να γκρεμίσετε ό,τι ιερό και όσιο έχουν στην ψυχή τους οι συμπατριώτες σας. Το ίδιο έκαναν και στην Σοβιετική Ένωση επί 70 χρόνια στον δικό τους λαό. Πολέμησαν την πίστη στον Χριστό. Κατάφεραν όμως να αναδείξουν εκατομμύρια μάρτυρες. Λέτε να το καταφέρετε και σεις στην χώρα μας; Πάντως, αν γκρεμίσετε σε κάποιες ψυχές την πίστη στον αληθινό μας Θεό, τον Ιησού Χριστό, σκεφθήτε τι θα βάλετε στην θέση της. Γιατί πολλοί στο παρελθόν έβαλαν πολλά υποκατάστατά της και είναι περίεργο που ακόμα υπάρχουν και άλλα! Στην περίπτωση όμως που δημιουργήσετε ανθρώπους απέλπιδες —γιατί η ζωή δεν είναι μόνο γνώση, αλλά έχει πόνο και θάνατο— αφήστε τους να επιστρέψουν στον Χριστό. Τους περιμένει με πολλή αγάπη! Κοντά Του, στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, στους Αγίους Του, βρίσκουμε την ελπίδα και την Ανάσταση.

Παραπομπές

1. Παραγρ. 1-2 (μετάφραση)
2. Βλ. Διογένη Λαέρτιου, Φιλοσόφων Βίοι, 1, 1-12
3. Βλ. Ευσεβίου, Ευαγγελική προπαρασκευή 
4. Διοδώρου Σικελιώτου, Ιστορική Βιβλιοθήκη 1, 23 
5. Συνοπτική παρουσίασή της θα βρείτε στο μικρό τεύχος «Νεοπαγανισμός», εκδ. Αποστολικής Διακονίας 2002, σσ. 16-20 
6. Ερωτικός, 763CD 
7. Σοφοκλής, Αποσπάσματα
8. Πλάτωνος, Φαίδων

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»
ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2005
ΤΕΥΧΟΣ 42