Ἡ ξεχειλισμένη κούπα (ἱστορία ἀπ’τό γεροντικό)

Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας , αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα. 

Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα. 

- Ευλογείτε , είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ . . . 

- Κάθισε , τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι .

- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού . . . , άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης. 

- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι , επέμεινε ο γέροντας. 

- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση . . . , συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.

- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ , είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του. 

- Μα εσείς την ξεχειλήσατε , πάτερ · το τσάι χύνεται απ`έξω ! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος. 

- Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις , ευλογημένε , έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς , πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω. 

http://katanixis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_9675.html