Ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Θεολόγος: «ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ»
῾Απόσπασμα από την Ερμηνεία ῾Αγίου Νικοδήμου ῾Αγιορείτου στην Α΄Επιστολή του Αγ. Ιωάννου
Συμπεραίνεται ότι το να ομολογεί κάποιος με το στόμα και να πιστεύει με την καρδιά του ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αληθινός Υιός του Θεού, οπωσδήποτε με την πίστη αυτή και την ομολογία κερδίζει ένα πολύ μεγάλο στέφανο και ένα μισθό υπερφυσικό. Ποιον μισθό; Την ενοίκηση και παραμονή του Θεού στην καρδιά αυτού που Τον πιστεύει και Τον ομολογεί και αντίστροφα το να μένει και αυτός ο πιστός στον Θεό.
Διαμέσου δε της όποιας αυτής ενοικήσεως, ο χοϊκός και πήλινος άνθρωπος γίνεται φοβερός και απλησίαστος σε όλες τις αντικειμενικές δυνάμεις των δαιμόνων. Και για να μιλήσω με συντομία ο λόγος αυτός του αγαπημένου μαθητή Ιωάννη, ότι δηλαδή ο Χριστός παραμένει σε αυτόν που ομολογεί τον Ιησού, Υιό του Θεού και το αντίστροφο, αυτός είναι όρος και κανόνας της τελειοποιήσεως του πιστού στην αρετή.
Αυτό είναι όμοιο με αυτό που λέει η νύμφη στο Άσμα Ασμάτων: "Εγώ με τον αγαπημένο μου και ο αγαπημένος μου με μένα".
Γι΄αυτό και οι αποκαλούμενοι Νηπτικοί Πατέρες, επειδή πείστηκαν με τον λόγο αυτό του Θεολόγου, διδάσκουν ένα πρακτικό τρόπο ασκήσεως της αγάπης προς τον Θεόν, ασκήσεως της πίστης και της ομολογίας ότι όλοι οι χριστιανοί πρέπει να μελετούν πάντοτε και να προσεύχονται αδιαλείπτως με αυτή τη σύντομη προσευχή που καλείται μονολόγιστη, η οποία λέγει: "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με".
Αυτός που μελετά συνεχώς αυτή την ευχή στην καρδιά του, αυτός ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού.
Αυτός δε που το ομολογεί αυτό, έχει τον Θεό να μένει στην καρδιά του και αυτός μένει στον Θεό και χαριτώνεται και αγιάζεται η καρδιά του και ναός του Θεού γίνεται και αξιώνεται πολλών και μεγάλων χαρισμάτων. Και σωρεία αγαθών απολαμβάνει από τον Θεό, όπως οι ίδιοι νηπτικοί πατέρες τα ομολογούν και μάλιστα ο Άγιος Κάλλιστος ο Ξανθόπουλος στη Φιλοκαλία.
Τ Ο Π Ρ Ω Τ Ο Τ Υ Π Ο
«Συμπεραίνεται ὅτι, τὸ νὰ ὁμολογῇ τινας μὲ τὸ στόμα καὶ νὰ πιστεύῃ μὲ τὴν καρδίαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἀληθινὸς υἱὸς τοῦ Θεοῦ, βέβαια ἡ πίστις καὶ ὁμολογία αὕτη προξενεῖ εἰς αὐτὸν ἕνα μεγαλώτατον στέφανον καὶ ἕνα ὑπερφυσικὸν μισθόν. Ποῖον; Τὴν ἐνοίκησιν δηλαδὴ καὶ μονὴν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ πιστεύοντος καὶ ὁμολογοῦντος, τουτέστι τὸ νὰ μένη ὁ Θεὸς εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἀντιστρόφως νὰ μένη εἰς τὸν Θεόν. Διὰ μέσου δὲ τῆς ὁποίας ἐνοικήσεως ταύτης ὁ χοϊκὸς καὶ πήλινος ἄνθρωπος γίνεται φοβερὸς καὶ ἀπλησίαστος εἰς ὅλας τὰς ἀντικειμένας δυνάμεις τῶν δαιμόνων. Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ συντόμως: ὁ λόγος οὗτος ὁπού λέγει ὁ ἠγαπημένος Ἰωάννης, ὅτι ὁ Θεὸς μένει ἐν τῷ ὁμολογοῦντι τὸν Ἰησοῦν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀντιστρόφως ὅτι ὁμολογῶν μένει ἐν τῷ Θεῷ, αὐτὸς εἶναι ὅρος καὶ κανὼν τῆς κατ᾽ ἀρετὴν τελειότητος. Ὅμοιον γὰρ εἶναι τοῦτο μὲ ἐκεῖνο ὁπoὺ λέγει ἡ ἀσματίζουσα νύμφη: «ἐγὼ τῷ ἀδελφιδῷ μου, καὶ ὁ ἀδελφιδός μου ἐμοί» (Ἆσμ. ϛ´, 3) …Διὰ τοῦτο καὶ οἱ καλούμενοι νηπτικοὶ Πατέρες πειθόμενοι εἰς τὸν λόγον τοῦτον τοῦ θεολόγου διδάσκουν έναν τρόπον ἀσκήσεως τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, ἀσκήσεως τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ὁμολογίας, ὅτι ὅλοι οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ μελετοῦν πάντοτε καὶ νὰ προσεύχωνται ἀδιαλείπτως ταύτην τὴν σύντομον καὶ μονολόγιστον καλουμένην εὐχὴν τὴν λέγουσαν· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Ὁ γὰρ ταύτην τὴν εὐχὴν μελετῶν συνεχῶς εἰς τὴν καρδίαν του, αὐτὸς ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ δὲ τοῦτο ὁμολογῶν ἔχει τὸν Θεὸν μένοντα εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ αὐτὸς μένει εἰς τὸν Θεὸν καὶ χαριτώνεται καὶ ἁγιάζεται ἡ καρδία του καὶ ναὸς Θεοῦ, γίνεται καὶ ἀξιώνεται πολλῶν καὶ μεγάλων χαρισμάτων. Καὶ σωρείαν ἀγαθῶν ἀπολαμβάνει παρὰ Θεοῦ, καθὼς οἱ αὐτοὶ νηπτικοὶ Πατέρες τὰ ἀριθμοῦν καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Κάλλιστος ὁ Ξανθόπουλος παρὰ τῇ Φιλοκαλίᾳ.»
-----------------------
(Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Ἑρμηνεία εἰς τὴν πρώτην Ἐπιστολὴν Ἰωάννου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου