Ἡ ἐξουδετέρωση τοῦ ἀσκητικοῦ κόπου διά τῆς προσευχῆς

Ἡ ἐξουδετέρωση τοῦ ἀσκητικοῦ κόπου

διά τῆς προσευχῆς

Ἡ ἄσκηση, βέβαια, δημιουργεῖ κόπωση στό σῶμα καί ὑπάρχει ἡ πιθανότητα τῆς «γκρίνιας», ὅπως ἐπισήμαινε ὁ Ὅσιος Γέροντας. Ἡ προσευχή ὅμως, δίδασκε, ἐξουδετερώνει τόν σωματικό κόπο. Πρέπει ὁ ἀγωνιζόμενος πιστός, παρατηροῦσε ὁ Ἅγιος, νά προλαβαίνει καί νά ἐξουδετερώνει τήν «γκρίνια» τοῦ κουρασμένου σώματος, ἀνεβάζοντας τήν ἔνταση τῆς προσευχῆς. Αὐτό, βέβαια, τό ἔλεγε ἐκ πείρας, ἀφοῦ τό εἶχε προηγουμένως βιώσει στόν προσωπικό του ἀγῶνα.

Τόνιζε μάλιστα ὅτι δέν ἀρρωσταίνει κανείς ἀπό τήν ἄσκηση, ἄν τήν κάνει ἀπό ἀγάπη καί μέ ἀγάπη πρός τόν Κύριο. «Ὅταν ὁ σωματικός κόπος -μετάνοιες, ἀγρυπνίες, θυσίες-», δίδασκε, «γίνεται μέ ἀγάπη, μέ ἔρωτα, τότε δέν βλάπτει τό σῶμα»¹.

Συμπερασματικά

Ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω στοιχεῖα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου, ἀλλά καί ἀπό τόν τρόπο πού ὁ ἴδιος ἔζησε, τήν τεράστια σημασία πού δίνει στήν ἄσκηση γιά τήν κατόρθωση τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἐπίσης, κατανοοῦμε ὅτι ὁ Ἅγιος θεωροῦσε ἀναγκαιότατη τήν σωματική κακοπάθεια, γι’ αὐτό καί τήν ἐξασκοῦσε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του.

Ἡ νηστεία, οἱ μετάνοιες, ἡ ἀγρυπνία καί γενικά ὅλη ἡ ἀσκητική σωματική ἀγωγή εἶναι ἀναγκαία γιά τήν ἕλκυση τῆς Θείας Χάρης ἔτσι, ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ψυχοσωματική ὑγεία καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου².

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο   

1 Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη, Ὀρθόδοξο βίωμα 6, Ὁ Ὅσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες-Διηγήσεις-Νουθεσίες), σελ.227.

2 Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 355-357.