Ὁ σύγχρονος ὑλισμός καί ἡ ἀνάγκη μετανοίας
καί ἐπιστροφῆς στήν Ὀρθοδοξία
Ἄχ, ὁ κόσμος τώρα, πολύ προσπαθεῖ νά ριχτεῖ πρός τήν ὕλη. Νά περιφρονήσει τό πνεῦμα. Νά περιφρονήσει τίς ἀξίες. Ὅλες αὐτές τίς ἀξίες... Σιγά-σιγά μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τίς ἔφτιαξε ὁ ἄνθρωπος. Τίς ἔφτιαξε ὁ ἄνθρωπος μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Τήν οἰκογένεια καί ὅλα αὐτά τά καλά καί ὡραῖα. Ἅμα τά περιφρονήσουμε, ἡ γῆ ἐδῶ, ἡ ζωή μας γίνεται χάος, γίνεται κόλαση. Μέ ναρκωτικά, μέ αὐτό, μέ ἐκεῖνο... Ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κοιτάζει τήν ἡδονή, νά θέλει νά ἱκανοποιεῖται... ἔτσι. Δέν βλέπει τά παιδιά πού αὐτοκτονοῦν, πού τρελαίνονται. Δέν πᾶς στά ψυχιατρεῖα νά δεῖς παιδάκια... 15, 16, 20 ἐτῶν, 25, 30, πού βασανίζονται. Θά μοῦ πεῖς: «Γιατί δέν τά βλέπει ὁ Θεός;». Μά, αὐτά εἶναι. Τά βλέπει ὁ Θεός, ἀλλά δέν «μπορεῖ» νά ἐπέμβει. Μπορεῖ, ὅμως, μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, νά ἔρθει, ὥστε οἱ ἄνθρωποι, νά ἀποκτήσουν μιά ἐπίγνωση, νά δοῦν τό χάος ὁλοζώντανο μπροστά τους. Νά ποῦν «Ἔ, πέφτουμε στό χάος, χανόμαστε». «Ὅλοι πίσω, ὅλοι πίσω. Γυρίστε πίσω.
Πλανηθήκαμε». Καί νά ἔρθουν πάλι στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Καί νά λάμψει ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Αὐτό, ἐμεῖς ἐπιδιώκουμε. Καί ἔτσι θέλουμε τά πράγματα σιγά-σιγά νά γίνουν, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, ἐργάζεται μυστικά. Δέν θέλει νά ἐπηρεάσει τοῦ ἀνθρώπου τήν ἐλευθερία. Τά φέρνει ἔτσι, καί σιγά, σιγά, σιγά πάει ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ πού πρέπει. Νά αὐτά εἶναι τῆς στιγμῆς πράγματα πού σοῦ λέω. Ναί, ἀλλά πρέπει... κι ἐμένα νά μοῦ δώσει δύναμη ὁ Θεός, νά σᾶς τά πῶ καμιά φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου