Ἡ Ὑποκρισία, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ὑποκρισία, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-02-2015 (Κήρυγμα στὴ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, Κυριακή τῆς Τυρινῆς.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, Κυριακή τῆς Τυρινῆς,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-2-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Τό μίσος καί ἡ ἔχθρα ὡς ἐμπόδια γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, Ἅγιος Ἱωάννης ὁ Χρυσόστομος (Κυριακή τῆς Τυροφάγου Ματθ.6 14-21)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ(Ματθ. 6, 14-21)

Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Το μίσος και η έχθρα ως εμπόδια για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας

Αν κανείς έχει αδικηθεί από τον πλησίον του, ας φέρει στο νου του τον Δαβίδ. Μόλις θυμηθεί τον πράο και ανεξίκακο προφητάνακτα, θα σβήσει την οργή, που σαν φωτιά κατακαίει την ψυχή του.

Για ποιο λόγο, πες μου, είναι εχθρός σου ο αδελφός σου; Μήπως σε έβρισε; Μήπως σε έκλεψε; Μήπως σε αδίκησε; Ό,τι κι αν σου έκανε, μην αναβάλλεις να κόψεις τα σκοινιά, που σε κρατούν δεμένο με την έχθρα. Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι δυσκολότερο. Μεθαύριο ακόμα πιο δύσκολο. Μέρα με τη μέρα η ντροπή σου θα μεγαλώνει και η έχθρα θα ριζώνει βαθύτερα στην καρδιά σου.

Δώσε μου, σε παρακαλώ, τη χαρά να ακούσω ότι πήγες και βρήκες τον εχθρό σου, τον αγκάλιασες και με τα δυο σου χέρια, τον έσφιξες με αγάπη, τον ασπάστηκες με δάκρυα. Και θηρίο αν είναι, θα συγκινηθεί από τη συμπεριφορά σου και θα ημερώσει. Έτσι, και τον εαυτό σου θα απαλλάξεις από κάθε κατηγόρια και εκείνον θα κερδίσεις, κάνοντάς τον να μεταβάλει την εχθρική του διάθεση σε φιλία και αγάπη.

Μη μου πεις: «Έχω εχθρό δύστροπο, κακόβουλο και αδιόρθωτο, γι’ αυτό δε θα μπορέσω ποτέ να τον κάνω φίλο». Ό,τι κι αν είναι, δεν μπορεί να ξεπερνάει σε κακότητα τον Σαούλ, που μολονότι μια και δύο και πολλές φορές σώθηκε από τον Δαβίδ, αυτός χίλιες φορές σκέφτηκε κακό εναντίον του. Και μολονότι, παρά τη διαγωγή του αυτή, πάλι ευεργετήθηκε από τον αμνησίκακο Δαβίδ, εξακολούθησε να τον επιβουλεύεται και να ζητάει τη θανάτωσή του.

Τι μπορείς να πεις για τον εχθρό σου; Ότι καταπάτησε τα χωράφι σου; Ότι άρπαξε τα ζώα σου; Ότι σε χλεύασε; Ότι σε απάτησε; Δεν προσπάθησε, πάντως, να σου αφαιρέσει και τη ζωή, όπως επανειλημμένα αποπειράθηκε αν κάνει ο Σαούλ σε βάρος του Δαβίδ.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: Ὅπως τά καράβια πού κινδυνεύουν ἐκπέμπουν S.Ο.S., ἔτσι κι ἐσύ νά λές συνεχῶς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ὑιέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με»

Του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

 

– Γέροντα, αισθάνομαι αδύναμη να αντιμετωπίσω οποιονδήποτε πειρασμό και δυσκολία.

– Δεν λες την ευχή; Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν S.Ο.S., έτσι κι εσύ να λες συνεχώς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησν με», και θα λαμβάνεις βοήθεια.

Εμένα, μια φορά, ο πειρασμός θα με έριχνε στον γκρεμό, αν δεν έλεγα την ευχή· η ευχή με έσωσε. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, ένα βράδυ είχα πάει σε μια σπηλιά που βρισκόταν σε ένα επικίνδυνο και απότομο μέρος. Ήταν πολύ μικρή· μόλις που χωρούσα καθιστός. Είχα βάλει μερικές πέτρες έξω από το άνοιγμά της, γιατί κάτω ήταν γκρεμός. Όλη τη νύχτα έλεγα την ευχή. Τα χαράματα, μέσα στην ησυχία, ακούστηκε ξαφνικά ένα τρομακτικό «κικιρίκου» και ένα δυνατό χτύπημα φτερών ακριβώς δίπλα μου. Ξαφνιάστηκα. «Κύριε Ιησού Χριστέ», φώναξα και πετάχτηκα έξω. Λίγο έλειψε να πέσω στον γκρεμό. Αμέσως όμως κατάλαβα ότι ήταν ο πειρασμός και συνέχισα την ευχή, ενώ τα αυτιά μου βούιζαν από τον θόρυβο.

– Γέροντα, όταν κανείς λέει την ευχή μόνο με το στόμα, χωρίς να συμμετέχει ο νους, αυτό βοηθάει;

– Βοηθάει και αυτό. Δεν διώχνει βέβαια τον εχθρό, αλλά, με τις ριπές που του ρίχνει, τον καθηλώνει εκεί που βρίσκεται.

Η ευχή έχει μεγάλη δύναμη· είναι φοβερό όπλο κατά του διαβόλου. Είναι σαν να πυροβολείς τον διάβολο με σφαίρες πνευματικές και δεν μπορεί να πλησιάσει. Μια φορά ένας δόκιμος μοναχός , που έμενε στην Σκήτη της Αγίας Άννης, έλεγε την ευχή, και ο διάβολος τον κορόιδευε και του έκανε συνέχεια «μμμ...». Ύστερα άκουσε τον διάβολο να φωνάζει: «Στη Σκήτη της Γριάς δεν μ’ αφήνουν οι καλόγεροι να πλησιάσω».

– Γέροντα, όταν έχω πονηρούς ή βλάσφημους λογισμούς και προσπαθώ να λέω την ευχή, μπορεί να επισύρω την οργή του Θεού;

Ὕμνος στήν Ἁγία Ζωή. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΥΜΝΟΣ  ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ.

Η Ζωή κοίταζε με δέος τον μοναχό μέσα στη φωτιά,

πώς καιγόταν χωρίς γογγυσμό, φόβο, ή στεναγμό!

Με τρόμο και ντροπή μετάνιωσε η Ζωή:

«’Ώ! τί κάνει αυτός ο άνθρωπος

μόνο και μόνο γιά να σώσει τήν ψυχή του!».

Η Ζωή γονατίζει και ικετεύει να τη συγχωρήσει- κλαίει.

Ζητάει να μάθει πώς ν' αντισταθεί στο κακό, πώς τήν ψυχή να σώσει και ν' αντισταθεί στον πειρασμό της σάρκας.

Ο άνθρωπος του Θεού αρχίζει κι αυτός να κλαίει από χαρά. Στή Βηθλεέμ τήν έστειλε, στή μακαρία Παύλα:

«Φύγε γυναίκα, σώσε τον εαυτό σου. Πήγαινε, μη χαθείς, η μακαρία Παύλα θά σου πει τα υπόλοιπα».

Ταπεινωμένη τελείως, αναχώρησε η Ζωή πάνω από τη γαλανή τη θάλασσα- σαν μικρή της αδελφή τη δέχτηκε η Παύλα και τη νουθέτησε.

Η Ζωή έκλαψε, η Ζωή άκουσε, υπέμεινε και παρέμεινε σιωπηλή. Έτσι πέρασαν δώδεκα καλοκαίρια, δώδεκα ολόκληρα χρόνια.

Η αδελφή Ζωή έγινε γνωστή ασκήτρια, με δάκρυα έπλενε το πρόσωπό της και πριν πεθάνει ρωτούσε το Θεό αν τήν είχε συγχωρήσει.

Τήν είχε ή δεν τήν είχε συγχωρήσει ο Θεός;

Ποτέ δέν μοιράσθηκε στά τρία ἡ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Προπαγάνδα τά περί μοιρασιᾶς της τό 1913

Ποτέ δέν μοιράσθηκε στά τρία ἡ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Προπαγάνδα τά περί μοιρασιᾶς της τό 1913

 

(τοῦ Νίκου Σταυριανίδη)

 

Δέν ἔχει δικαίωμα κανείς νά διαπραγματευτεῖ τή Μακεδονία

Τίς στιγμές πού διαβάζουν οἱ ἀναγνῶστες μας αὐτές τίς γραμμές, ἀρκετοί ἀπ’ αὐτούς ἔχουν πάρει τό δρόμο γιά τό συλλαλητήριο τῆς Ἀθήνας, πού ἤδη ἔχει ἀποκτήσει χαρακτηριστικά παλλαϊκοῦ καί πανεθνικοῦ ξεσηκωμοῦ. Ἐπειδή εἶχα τήν τύχη νά συνομιλῶ μέ τινές τῶν διοργανωτῶν, ἡ ἄποψη πού ἀποκόμισα εἶναι ὅτι πρόκειται γιά μία αὐθεντική πρωτοβουλία πολιτῶν, χωρίς πολιτικά, κομματικά, προσωπικά ἤ ἄλλα καπελώματα. Οἱ ἀθλιότητες πού ἐκτοξεύτηκαν ἀπό τόν ἴδιο τόν πρωθυπουργό, τούς ὑπουργούς, τά μέλη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τά φερέφωνά τους στά προπαγανδιστικά τους μέσα, εἶναι ἄνω ποταμῶν.

Πρόκειται λοιπόν γιά ἕναν αὐθεντικό λαϊκό ξεσηκωμό, ἐναντίον τῆς κυβέρνησης πού πῆρε τήν πρωτοβουλία νά «κλείσει» ἕνα ζήτημα, μέ ὅρους ἐθνικῆς ἥττας.

Γιατί πρόκειται γιά ἐθνική ἧττα ἤ μᾶλλον γιά ἐθνική καταστροφή.

Εἶναι ἕνα τεράστιο ψέμα ὅτι ἡ Μακεδονία γεωγραφικά ἐκτείνεται στά ἐδάφη τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων. Εἶναι ἕνα τεράστιο ψέμα ὅτι στή Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου μοιράστηκε ἡ Μακεδονία μέ τά ἑξῆς ποσοστά: Ἑλλάδα 51%, Σερβία 39% καί Βουλγαρία 10%. Στό κείμενο τῆς Συνθήκης πουθενά δέν ἀναφέρεται κάτι τέτοιο. Ἄρα, ἀφοῦ δέν ἦταν ποτέ γεωγραφικό τμῆμα τῆς Μακεδονίας, εἶναι πέραν λογικῆς νά γίνεται ὁποιαδήποτε διαπραγμάτευση γιά σύνθετη ὀνομασία μέ γεωγραφικό ὄρο.

Ἐπιπλέον, ὁ ὅρος Ἄνω Μακεδονία, εἶναι καί ἀνιστόρητος καί λάθος ὡς γεωγραφικός προσδιορισμός. Στήν Ἄνω Μακεδονία εἶχαν ἀναπτυχθεῖ τά βασίλεια τῆς Ἐλιμιώτιδας, τῆς Ἐορδαίας, τῆς Τυμφαίας, τῆς Ὀρεστίδας καί τῆς Λυγκηστίδας. Τά δυό πρῶτα βρίσκονταν στή σημερινή Π.Ε. Κοζάνης, τό τρίτο στήν Π.Ε. Γρεβενῶν, τό τέταρτο στήν Π.Ε. Καστοριᾶς καί τό πέμπτο στήν Π.Ε. Φλώρινας.

Μάλιστα τόν τίτλο Ὑπέρτιμος Ἔξαρχος Ἄνω Μακεδονίας ἔχουν μέχρι σήμερα οἱ μητροπολίτες Φλωρίνης καί Καστοριᾶς.

Ἡ ὡφέλεια τῆς νηστείας, Ἁγίου 'Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (Κυριακή τῆς Τυροφάγου Ματθ.6.14-21)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ(Ματθ. 6, 14-21)

Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

H ωφέλεια της νηστείας

Πολλοί χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγκώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σε εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σε έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από τον φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δε βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία»(Ματθ.17,21).

Αφού, λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν πρέπει κάτι να φοβόμαστε , αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη·γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία, απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει και από τη δουλεία μάς λυτρώνει και στην ελευθερία μάς ξαναφέρνει, ποιαν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;

Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σε όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί, που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.

Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του, στη νηστεία κατέφευγαν. Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο.

Οἱ ἁγίες Ζωή καί Φωτεινή.

Οι άγιες Ζωή και Φωτεινή

Ή Ζωή ήταν η πόρνη εκείνη που προκάλεσε τον άγιο Μαρτινιανό. Όταν όμως είδε το ασκητικό άλμα του μέσα στη φωτιά, προκειμένου να σβήσει κάθε πόθο, εκείνη μετάνιωσε πικρά. Αποσύρθηκε σε γυναικείο μοναστήρι στη Βηθλεέμ, όπου έζησε ασκητικά ως έγκλειστη με αυστηρή νηστεία.

Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος – Ἔργα, Τόμος ΣΤ΄ (Ἕκτος)

Περί πανοπλίας, προς τους μοναχούς / Για την πανοπλία, προς τους μοναχούς

Παραίνεσις περί ησυχίας / Παραίνεση για την ησυχία

Περί εγκρατείας, και του μη ζηλούν αμαρτωλούς, τον καιρόν προφασιζομένους· και εις τον Νώε / Για την εγκράτεια, και για το να μη ζηλεύουμε τους αμαρτωλούς, που προφασίζονται τον καιρό· και στον Νώε

Εις τον Λώτ· και περί ασφαλείας / Στον Λωτ· και για την ασφάλεια

Λόγος εις τον Άγιον Ηλίαν, τον προφήτην / Λόγος στον άγιο Ηλία, τον προφήτη

Λόγος εις τον προφήτην Δανιήλ και εις τους Αγίους Τρεις Παίδας. Και προς τον λέγοντα, ο καιρός πονηρός εστι, σωθήναι ου δύναμαι / Λόγος στον προφήτη Δανιήλ και στους αγίους Τρεις Παίδες. Και για κείνον που λέει, ο καιρός είναι πονηρός, δεν μπορώ να σωθώ

Λόγος περί ιερωσύνης / Λόγος για την ιεροσύνη

Απολογία προς αδελφόν περί Ηλί του ιερέως / Απάντηση σε αδελφό για τον Ηλί, τον ιερέα

Περί εορτών / Για τις εορτές

Λόγος εις τους εν Χριστώ κεκοιμημένους / Λόγος στους εν Χριστώ αποθανόντες

Περί Ιουλιανού του ασκητού / Για τον ασκητή Ιουλιανό

ΕΛΕΓΕ ἕνας μοναχός:Tό ξέρασμα τοῦ Ἅδη εἶναι ἀτελείωτο.

ΕΛΕΓΕ ένας μοναχός:

- Μην κάνετε διάλογο ούτε και διένεξη με τον  διάβολο, απλώς περιφρονείστε τον, διότι το ξέρασμα του Άδη είναι ατελείωτο. Και ένα ακόμη  διαβολάκι με τούς λογισμούς, πού σπέρνει, μπορεί να βάλει κάτω χίλιους δικηγόρους.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 17 Φεβρουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 17 Φεβρουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

17 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Θεοδώρου Τήρωνος, Μαριάμνης, Αὐξιβίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Ρωμύλου, Σεκουνδιανοῦ, Δονάτου καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς μαρτυρησάντων, Θεοδούλου Μάρτυρος, Θεοστηρίκτου Ὁσίου, Εὕρεση Λειψάνων Ἁγίου Μηνᾷ Καλλικελάδου, Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας βασιλέων, Θεοδώρου ἐκ Ρωσίας, Θεοδώρου Βυζαντινοῦ, Μιχαὴλ Νεομάρτυρα, Ρωμανοῦ ἐκ Τυρνόβου, Ἐρμογένους Πατριάρχου, Βαρνάβα Ὁσίου

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων (Ἑορτὴ Θεόδωρος)

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἀμάσεια στὴ Μαύρη Θάλασσα, ποὺ ὀνομαζόταν Χουμιαλὰ καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.), Γαλερίου (305-311 μ.Χ.) καὶ Μαξιμίνου (305-312 μ.Χ.).
Ὀνομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στὸ στράτευμα τῶν Τηρώνων, δηλαδὴ τῶν νεοσυλλέκτων, διοικούμενο ὑπὸ τοῦ πραιπόσιτου Βρίγκα.
Διαβλήθηκε στὸν πραιπόσιτο ὡς Χριστιανὸς καὶ κλήθηκε σὲ ἐξέταση. Ἐκεῖ ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ χωρὶς δισταγμό. Ὁ διοικητὴς Βρίγκας δὲν θέλησε νὰ προχωρήσει στὴν σύλληψη καὶ τιμωρία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, ἀλλὰ τὸν ἄφησε νὰ σκεφθεῖ καὶ νὰ τοῦ ἀπαντήσει λίγο ἀργότερα. Πίστευε ὅτι ὁ Θεόδωρος θὰ ἄλλαζε καὶ θὰ θυσίαζε στὰ εἴδωλα.

Ὁ Μεγαλομάρτυς, ὄχι μόνο παρέμεινε ἀδιάσειστος στὴν πίστη του, ἀλλὰ ἔκαψε καὶ τὸ ναὸ τῆς μητέρας τῶν θεῶν Ρέας, μετὰ τοῦ εἰδώλου αὐτῆς. Ἀμέσως τότε συνελήφθη καὶ
ρίχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες σὲ πυρακτωμένη κάμινο, ὅπου καὶ τελειώθηκε μαρτυρικά.
Ἡ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος ἐτελεῖτο στὸ ἁγιότατο Μαρτύριό του, τὸ ὁποῖο βρισκόταν στὴν περιοχὴ τοῦ Φωρακίου ἢ Σφωρακίου, τὸ Σάββατο τῆς Α’ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, δηλαδὴ τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Ἅγιος ἔκανε τὸ θαῦμα τῶν κολλύβων σώζοντας τὸν ὀρθόδοξο λαὸ ἀπὸ τὰ μιασμένα εἰδωλόθυτα, τὰ ὁποῖα ἐπρόκειτο ἀπὸ ἄγνοια νὰ φάει.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.
Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τὴ πηγὴ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος ἠγάλλετο, πυρὶ γὰρ ὁλοκαυτωθεῖς, ὡς ἄρτος ἠδύς, τὴ Τριάδι προσήνεκται. Ταὶς αὐτοῦ ἰκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

17 Φεβρουαρίου. ✝ Σάββατον τῆς τυρινῆς. Τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος τοῦ Τήρωνος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 22 - ς΄ 2).

Γαλ. 5,22           ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,

Γαλ. 5,22                  Ο καρπός όμως, τον οποίον το Αγιον Πνεύμα παράγει εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας, είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις, η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντι μας, η καλωσύνη και η διάθεσις να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία στους λόγους και τας υποσχέσεις μας,