Τί νά κάνουμε κάθε Κυριακή. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τί νά κάνουμε κάθε Κυριακή. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-4-2017 (Κήρυγμα στήν Θεία Λειτουργία) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/ , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (Ιω.20,19-31)

Ερμηνεία αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής του Θωμά (ομιλίες ΠΣΤ΄και ΠΖ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο)

«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα

γιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.(: Κατά την ημέρα εκείνη, την πρώτη της εβδομάδας, ενώ πλέον είχε βραδιάσει και οι θύρες του σπιτιού, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι οι μαθητές, ήσαν κλεισμένες για τον φόβο των Ιουδαίων, ήλθε ξαφνικά ο Ιησούς, στάθηκε στο μέσο και τους λέγει· “ειρήνη ας είναι σε σας”. Και αφού είπε τούτο, έδειξε σε αυτούς τα χέρια και την πλευρά Του, για να δουν τα σημάδια των πληγών και πιστέψουν ότι Αυτός είναι ο διδάσκαλός τους. Και τότε οι μαθητές, όταν είδαν τον Κύριο αναστημένο, χάρηκαν. Είπε, λοιπόν, τότε σε αυτούς ο Ιησούς· “ειρήνη σε σας. Όπως έστειλε εμένα ο Πατήρ, για να τελειώσω το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι και εγώ στέλνω εσάς, να μεταφέρετε στους ανθρώπους τη σωτηρία”. Και αφού είπε τούτο, φύσησε στα πρόσωπά τους την ζωογόνο πνοή της νέας ζωής και τους είπε· “λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα είναι συγχωρημένες και από τον Θεό. Σε όποιους όμως τις κρατείτε άλυτες και ασυγχώρητες, θα μείνουν αιωνίως ασυγχώρητες”)».

Ἡ μετάνοια δέν ἔχει τέλος πάνω στή γῆ

Η μοναχική ζωή είναι βεβαίως γεμάτη από πόνο, αλλά παρ’όλα αυτά έχει καί παρηγοριές, έτσι ώστε κατόπιν νά μήν μπορεί κανείς νά στραφεί πουθενά αλλού. Υποφέρουμε, καί με τις θλίψεις μας συμμετέχουμε στά παθήματα του Χριστού γιά τη σωτηρία τού κόσμου. Αλλά δέν χρησιμοποιούμε τέτοιες εκφράσεις για νά χαρακτηρίσουμε την κατάστασή μας την ζούμε μάλλον ως κατάσταση μετάνοιας στην οποία οφείλουμε νά παραμείνουμε. Η μετάνοια δεν έχει τέλος πάνω στη γη . Η οποιαδήποτε διαφορά μας με τον Χριστό απαιτεί βαθειά μετάνοια. Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει ότι, αν δεν είμαστε αληθινά όμοιοι με τον Κύριο σε όλα τά πράγματα, δεν θά μπορέσουμε νά μείνουμε αιωνίως μαζί Του... 

Έτσι, οφείλουμε νά συμπεριφερόμαστε με υπομονή.

Στην καθημερινή ζωή είναι πολύ σπουδαίο να «αφουγκραζόμαστε» από τό πρωί μέχρι τό βράδυ γιά νά ακούσουμε τις υποδείξεις τού Θεού, πού μάς λέει τί νά κάνουμε καί πώς νά ενεργούμε. Αλλά δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε οριστικά από τούς κακούς λογισμούς. Ακόμη καί αυτοί πού είναι τέλειοι δεν τό μπορούν. Η τελειότητά τους δεν είναι τέτοιας φύσεως πού να μήν ενοχλούνται από τίποτε.

Η τελειότητα συνίσταται σε αυτό: γιά όσους είναι έμπειροι στήν πνευματική ζωή, τούς είναι λιγότερο δύσκολο να υπερβούν αυτό πού προηγουμένως τούς κλόνιζε. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι η αιώνια ζωή δεν έχει άλλη πηγή παρά τον ἴδιο τον Θεό.

Γιατί ὁ Χριστός ἐνῶ εἶπε "Μή μοῦ ἄπτου" στήν Μαρία τήν Μαγδαληνή, ἐπέτρεψε στόν Θωμᾶ τήν ψηλάφισή Του; Καί γιατί παραγγέλνει συνάντηση στήν Γαλλιλαία;

Σχετικά με την φράση του "Μη μου άπτου", υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Μια από αυτές, λέει ότι ο Χριστός την εμποδίζει να Τον αγγίξει, επειδή καταλαβαίνει ότι η Μαρία η Μαγδαληνή, νομίζει πως μετά την ανάστασή Του θα είναι όπως πρώτα με τους μαθητές του. (και ότι θα συνέχιζε να μένει μαζί τους, ξανά, σωματικώς). Όμως ο Χριστός θέλει με αυτό να της στρέψει την προσοχή, ότι αυτό πλέον αλλάζει. Δεν θα είναι μαζί τους ως φθαρτός άνθρωπος, αλλά αντί γι' Αυτόν, θα είναι πλέον μαζί τους βοηθός το Άγιο Πνεύμα. Κι εκείνος θα επιβλέπει το Χριστιανικό έργο ως άφθαρτος άνθρωπος από τον ουρανό. Γι' αυτό αναφέρει ότι θα ανεβεί προς τον Πατέρα Του. Για να μην της αφήσει ψευδαισθήσεις ότι όλα θα είναι, όπως πρώτα.

Τα δύο τώρα γεγονότα, (της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και του Αποστόλου Θωμά), μεταξύ τους δεν πρέπει να συγχέονται, γιατί στον κάθε ένα από τους δυο, ο Χριστός,  τους έδωσε εκείνο που μπορούσαν να καταλάβουν, να νοιώσουν την συγκεκριμένη στιγμή. Τους εξισορόπησε δηλαδή τις ανάγκες τους. (ας σκεφτούμε μόνο το γεγονός ότι η Μαρία η Μαγδαληνή αρχικά, Tον Πέρασε ...για τον κηπουρό, ενώ αμέσως μετά δεν απίστησε διόλου. Ο δε Απόστολος απίστησε. Έτσι την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή, ήθελε να την ανυψώσει στον ουρανό, τον δε Απόστολο Θωμά να τον ανορθώσει από την απιστία στην πίστη - Τρεμπέλας - Υπόμνημα ει το Ιω. Ευαγγέλιον, σελ 698-699)

Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής γράφει για το "μη μου άπτου": οὐκ ἀξία (δηλ η Μαρία) τῆς τούτου κατά πνεῦμα καθέστηκεν ἐπαφῆς, καί ταῦτα τοῖς φαινομένοις αὐτόν ἐπιζητοῦσα· καί σάρκα δι᾿ ἡμᾶς γεγενημένον γινώσκουσα μόνον αὐτόν· ἀλλ᾿ οὐχί πρεπόντως καί Θεόν ἐκ Θεοῦ τοῦ Πατρός γεγεννημένον γινώσκουσα...

«Καρδιά Πάσχα, νοῦς λάμπα, μάτια δάκρυα»

 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Θά ἤθελα νά σᾶς πῶ μία διήγηση ἀπό ἕναν σύγχρονο ἁγιορείτη μοναχό, ὁ ὁποῖος ἔζησε σέ ἕνα Φιλοθεϊτικό Κελλί τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στήν Ρωσία, στήν Πολτάβα, τό 1882, καί κοιμήθηκε τό 1965 στό Ἅγιον Ὄρος, στήν ἰδιόρρυθμη τότε Μονή Φιλοθέου.

Λεγόταν Αὐγουστῖνος μοναχός, γιά τόν ὁποῖο γράφει ὁ ἅγιος Παΐσιος στό βιβλίο πού συνέγραψε γιά τούς Γέροντες πού συνάντησε στά Μοναστήρια καί στίς Σκῆτες τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ Γέροντας αὐτός, ὁ π. Αὐγουστῖνος, ζοῦσε μέσα στό πνεῦμα αὐτό πού σᾶς εἶπα προηγουμένως, γι’ αὐτό καί τό ἀναφέρω...

 

Τό διακόνημά του ἦταν νά συγκεντρώνη ὅλα τά γέρικα ζῶα τῆς περιοχῆς, τά ὁποῖα οἱ ἄλλοι μοναχοί –δέν εἶχαν αὐτοκίνητα τότε στό Ἅγιον Ὄρος, τουλάχιστον τότε, καί ὅλες οἱ ἐργασίες γίνονταν μέ τά μουλάρια– ὅταν αὐτά γερνοῦσαν καί δέν μποροῦσαν νά προσφέρουν καμμία ἐργασία, τά ἄφηναν στό δάσος νά τελειώσουν μόνα τους καί πολλές φορές κατασπαράσσονταν ἀπό τά θηρία καί ἀπό τούς λύκους κλπ. 

Ἐκεῖνος, λοιπόν, λυπόταν αὐτά τά ζῶα, τά συγκέντρωνε καί τά γηροκομοῦσε...Ἦταν γηροκόμος καί νοσοκόμος τους. Τό ἔκανε ἀπό ἀγάπη καί εὐγνωμοσύνη, γιατί τόσα χρόνια ἐξυπηρετοῦσαν τούς μοναχούς στά ἔργα τους. Καί ὅταν ἀργότερα οἱ δυνάμεις του δέν τοῦ ἐπέτρεπαν νά ἀνταποκριθῆ στό ἔργο αὐτό καί χρειάστηκε ὁ γερο-Αὐγουστῖνος νά πάη στό γηροκομεῖο τῆς Μονῆς, ζήτησε νά ἀναλάβη κάποιος ἀπό τούς μοναχούς τό διακόνημα αὐτό.

 

Ἐπίσης, αὐτός ἔδειχνε πολύ μεγάλη ἀγάπη σέ κάθε προσκυνητή.

Εἶχε πολύ μεγάλη εὐαισθησία ἐσωτερική καί κάθε ἕναν πού συναντοῦσε τοῦ ἔκανε ἐδαφιαία, στρωτή μετάνοια. 

Καί ὅταν τοῦ ἔλεγαν: «Γιατί, Γέροντα, βάζεις ἐδαφιαία μετάνοια στούς λαϊκούς;» ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε: 

Στήν Καινή Κυριακή καί στόν Ἀπόστολο Θωμᾶ.(Ἅγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Βιάζομαι να καταβάλω την οφειλή μου. Γιατί κι αν είμαι φτωχός, όμως θέλω να σας κάνω να νιώθετε ευγνωμοσύνη. Σας υποσχέθηκα να φανερώσω την απιστία του Θωμά· τώρα έρχομαι να εκπληρώσω την υπόσχεση μου. Βιάζομαι πρώτα να εξοφλώ τις πρώτες οφειλές, για να μη με πνίξουν οι τόκοι που μαζεύονται. Συνεργαστείτε και σεις στην καταβολή του χρέους μου και παρακαλέστε πολύ το Θωμά, να βάλει στα χείλη μου το άγιο δεξί του χέρι, το οποίο άγγιξε την πλευρά του Κυρίου, να δυναμώσει τη γλώσσα μου, για να σας εξηγήσει όσα επιθυμείτε να μάθετε. Κι εγώ παίρνοντας θάρρος από τις πρεσβείες του Αποστόλου και Μάρτυρα Θωμά, να κηρύξω την πρώτη του απιστία αλλά και τη δεύτερη ομολογία, που είναι βάση και θεμέλιο της Εκκλησίας.

Όταν μπήκε ο Χριστός στους μαθητές του, ενώ οι πόρτες ήσαν κλειστές και βγήκε πάλι με τον ίδιο τρόπο, έλειπε μονάχα ο Θωμάς. Ήταν κι αυτό έργο της θείας οικονομίας. Η απουσία του να προξενήσει περισσότερη ασφάλεια και βεβαιότητα.

Γιατί αν ήταν παρών ο Θωμάς, δε θα είχε αμφιβολία· κι αν δεν είχε αμφιβολία, δεν θα ζητούσε να ικανοποιήσει την περιέργεια του· και αν δεν ζητούσε να ικανοποιήσει την περιέργεια του, δε θα ψηλαφούσε· αν δεν ψηλαφούσε, δε θα ομολογούσε τον Χριστόν ως  Κύριο και Θεό· κι αν δεν ωμολογούσε Κύριο και Θεό τον Χριστό, δε θα είχαμε εμείς διδαχθεί να τον δοξολογούμε με  αυτόν τον τρόπο. Ώστε με την απιστία του ο Θωμάς μας έδειξε το δρόμο  προς την αλήθεια·  και αν και ήρθε μετά  σταθεροποίησε την πίστη μας.

Έλεγαν λοιπόν οι μαθητές στο Θωμά όταν ήρθε. «Έχομε δεί τον Κύριο», έχομε δει αυτόν που είπε· «εγώ είμαι το φως του κόσμου»· έχομε δει αυτόν που είπε «εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή και η αλήθεια»· και βρήκαμε την αλήθεια των λόγων να λάμπει μέσα στα πράγματα. Έχομε δει αυτόν που είπε «σε τρεις ημέρες ανασταίνομαι», κι αφού είδαμε την ανάσταση προσκυνήσαμε αυτόν που αναστήθηκε. Τον ακούσαμε να μας λέει «ειρήνη σ’  εσάς», κι αλλάξαμε την παραζάλη της λύπης σε γαλήνια χαρά.

Ὕμνος στήν Κωνσταντινούπολη. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Κωνσταντινούπολη,

Βασιλεύουσα Πόλη, δίπλα στον καταγάλανο Βόσπορο, ποιας άλλης πόλης η δόξα μπορεί ποτέ με τη δική σου να συγκριθεί;

Υπήρξες πεδίο μάχης φοβερό μεταξύ πνευματικών αντιπάλων: βλάσφημων αιρετικών και άγιων τού Θεού.

Σαν κόσκινο τούς ξεκαθάρισες όλους στο μακραίωνο πέρασμα των αιώνων, αποκαλύπτοντας τούς αποστάτες, αλλά και τούς υπηρέτες του Θεού. στή Σελεύκεια ως χριστιανή και μαρτύρησε διά στραγγαλισμού .

Σπιλώθηκες με αμαρτίες πολλών και με τη δυσωδία των αμαρτωλών, αλλά καθαγιάστηκες με το ποτάμι αίματος των μαρτύρων.

Ποιος μπορεί να απαριθμήσει τις στρατιές όλων των πνευματικών σου ηρώων, όλες τις ουράνιες οπτασίες κι oλα τα μυστήριά σου;

Ἡ σκληρότητα τοῦ κόσμου. Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπραντσιανινωφ

 «Ἐμᾶς μπορεῖ νὰ μᾶς τραβήξει ὁτιδήποτε. Καὶ ἡ ὀμορφιὰ τῆς Θ. Λειτουργίας καὶ τὸ νὰ ὑπηρετοῦμε ἕναν ὑψηλὸ σκοπό. Μ᾿ αὐτὰ ὅμως ὅλα, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ χάσουμε τὸ πιὸ βασικό. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἄφησε κάποιο σύστημα, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐντολές Του. Καὶ ἡ κυριότερη ἐντολή, εἶναι τῆς ἀγάπης πρὸς ὅλους καὶ ἰδιαιτέρως πρὸς τοὺς ἐχθρούς.

Σπήλαιο στήν Κόνιτσα πού προσευχόταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/01/blog-post_343.html

14 Απριλίου Συναξαριστής. Ἀριστάρχου, Πούδη καὶ Τροφίμου τῶν Ἀποστόλων ἐκ τοὺς ἑβδομήντα, Ἀρδαλίωνος Μίμου, Θωμαΐδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίου, Ἰωάννου καὶ Εὐσταθίου ἐκ Λιθουανίας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βιλένκ, Δημητρίου Νεομάρτυρα.

Ἡ Ἁγία Θωμαΐς ἡ Μάρτυρας (Ἑορτὴ Θωμαΐς)
 
Ἡ Ἁγία Μάρτυς Θωμαΐς γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν πνευματική της μόρφωση. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία εἶχε ἐπιδοθεῖ στὰ ἔργα τῆς φιλανθρωπίας καὶ τοῦ ἐλέους, συνοδεύοντας τὴν μητέρα της. Τὴ διακονία αὐτὴ ἐξακολούθησε νὰ τὴν ἀσκεῖ ἀκόμα καὶ ὅταν νυμφεύθηκε.
Ἡ Ἁγία εἶχε μία κατὰ πάντα εὐλογημένη οἰκογένεια. Μὲ τὸν σύζυγό της συνδεόταν μὲ ἀληθινὴ καὶ ἀνυπόκριτη ἀγάπη. Τὴν εἰρηνική τους ὅμως συνύπαρξη τὴν φθόνησε ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας, διάβολος καὶ θέλησε νὰ τοὺς χωρίσει, μάλιστα δὲ μὲ τραγικὸ τρόπο.
Κάποτε ποὺ ἡ Θωμαΐδα ἦταν μόνη της στὸ σπίτι, ἐπειδὴ ὁ σύζυγός της ἔλειπε σὲ δουλειές, δέχθηκε ἀνήθικη ἐπίθεση ἀπὸ τὸν πατέρα τοῦ συζύγου της, δηλαδὴ τὸν πεθερό της, ὁ ὁποῖος κυριευμένος ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς πορνείας καὶ ὑποδουλωμένος στὸ πάθος τῆς ἀκολασίας, ἤθελε νὰ ἔχει μαζί της ἐρωτικὴ σχέση. Ἡ Ἁγία, ἡ ὁποία εἶχε πάντοτε ζωντανὴ στὴ μνήμη της τὴν αἴσθηση τῆς πανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ ζοῦσε μὲ ἁγνότητα καὶ σωφροσύνη, ἀντιστάθηκε μὲ σταθερότητα καὶ παρρησία.

14 Ἀπριλίου. ✝ Σάββατον τῆς διακαινησίμου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς ἡμέρας. (Πρξ. γ΄ 11 - 16).

Πραξ. 3,11         Κρατοῦντος δὲ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος ἔκθαμβοι.

Πραξ. 3,11                Ενώ δε ο θεραπευθείς χωλός ακολουθούσε κατά πόδας τον Πετρον και τον Ιωάννην και δεν εχωρίζετο καθόλου από αυτούς, έτρεξε προς αυτούς όλος ο λαός μαζή με πολύν θαυμασμόν και έκπληξιν στο υπόστεγον, που ωνομάζετο στοά του Σολομώντος.