Ἀνάλυση τοῦ: Περί τῆς ἐλπίδος καί πεποιθήσεως στόν Θεό, Ἀόρατος Πόλεμος (Μέρος Α΄, Κεφ. γ΄), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀνάλυση τοῦ: Περί τῆς ἐλπίδος καί πεποιθήσεως στόν Θεό, Ἀόρατος Πόλεμος (Μέρος Α΄, Κεφ. γ΄), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, (Μέ μετάφραση στά Ρουμανικά) 3-5-2018, ζωντανή ροή, http://www.HristosPanagia.gr, Analiza: despre iad și credința în Dumnezeu, războiul interior (partea A, capitolul c), Ἁγ. Nicodemos Ἁyoritou, Arch. Savvas Ἁyoritis, 3-5-2018, stream live, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Ἡ Θεία Ἐπισκίαση στήν Κοίμηση τῶν Δικαίων» Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Ζ΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ Θεία Ἐπισκίαση στήν Κοίμηση τῶν Δικαίων»

Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Ζ΄

Ὁμιλία στίς 2-9-2017

Εἴμαστε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, στήν ζ΄ ὑπόθεση τοῦ Εὐεργετινοῦ τοῦ πρώτου τόμου, ἡ ὁποία ἔχει τίτλο: «Ὅτι πολλάκις αἱ τῶν ἐναρέτων ψυχαί ἐν τῷ θανάτῳ θείᾳ τινί ἐπισκιάσει παρακαλούμεναι, οὕτω τοῦ σώματος διαζεύγνυνται»¹. Πολλές φορές οἱ ψυχές τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων παρακαλούμεναι-ἐνθαρρυνόμεναι, κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου, ἀπό κάποια θεία ἐπισκίαση, ἔτσι ἀποχωρίζονται ἀπό τό σῶμα. Ὁ Θεός δηλαδή γλυκαίνει τό πικρό τοῦ θανάτου, τό ὁποῖο γνωρίζει ὅτι εἶναι πολύ ὀδυνηρό γιά ὅλους μας, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν πλάστηκε γιά νά πεθάνει, ἀλλά πλάστηκε γιά νά ζήσει αἰώνια σέ κοινωνία μέ τόν Θεό, σέ αἰωνία μακαριότητα. Γλυκαίνει αὐτό τό πικρό ποτήρι τοῦ θανάτου μέ ὡραιότατους τρόπους, θεϊκούς τρόπους ὅπως θά δοῦμε.

Πρῶτο περιστατικό ἀπό τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο. Ἔχει ἀρκετά περιστατικά ὁ Ἅγιος Γρηγόριος καί διαβάζουμε τό πρῶτο: «Εἰς τήν πόλιν τῆς Νουρσίας ζοῦσε κάποτε ἕνας Πρεσβύτερος». Ἡ Νουρσία εἶναι μιά μικρή πόλη στήν Κεντρική Ἰταλία. «Αὐτός ὁ Πρεσβύτερος ἐποίμαινε μέ μέγιστο φόβο Θεοῦ τήν Ἐκκλησία». Εἶχε δηλαδή πολλή εὐλάβεια, πολύ μεγάλη συναίσθηση τοῦ ρόλου του, τῆς ἀποστολῆς του. «Αὐτός λοιπόν ὁ Πρεσβύτερος ἀπό τότε πού χειροτονήθηκε ἀγαποῦσε τήν πρεσβυτέρα του ὡς ἀδελφή͘ ͘ τήν ἐφοβεῖτο ὅμως ὡς ἐχθρό καί δι’ αὐτό οὐδέποτε τήν ἄφησε νά τόν ἐγγίση ἀλλ΄ ἀπέκοψε τελείως ἐξ αὐτῆς καί αὐτήν ἀκόμα τήν σχέση τῆς συζυγικῆς ἐπικοινωνίας»². Προφανῶς καί μέ τή δική της συγκατάθεση, γιατί δέν ἐπιτρέπεται νά τό κάνει κάποιος μονομερῶς μέσα στό ζευγάρι αὐτό τό πράγμα. Κι ἐκείνη ἦταν ἑπομένως ἐνάρετη καί σώφρων καί ἤθελε νά προχωρήσουν πνευματικά καί ὁ ἴδιος γιά λόγους πνευματικούς, γιά νά ἀρέσει στόν Θεό, ἑκούσια, χωρίς νά εἶναι ὑποχρεωτικό αὐτό, ἄφησε τήν συζυγική σχέση καί εἶχε τήν πρεσβυτέρα του ὡς ἀδελφή.

«Οἱ ἅγιοι ἄνδρες», λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, «μαζί μέ ὅλα τά ἄλλα καλά πού ἔχουν καί στολίζουν τήν ψυχή τους, ἔχουν κι αὐτό τό γνώρισμα, ὅτι δηλαδή ἀπέχουν ὄχι μόνο ἀπ’ αὐτά πού δέν ἁρμόζουν, ἀλλά ἀποκόπτουν ἀπό τίς συνήθειές τους πολλές φορές καί αὐτά πού ἁρμόζουν»³ καί αὐτά δηλαδή πού ἐπιτρέπονται καί τά νόμιμα καί κάνουν περισσότερα ἀπ’ ὅσα ὁρίζει ὁ νόμος, ὁ χριστιανικός νόμος. Γιατί δέν εἶναι παράνομη ἡ συζυγική σχέση μέσα στόν γάμο, ὅμως αὐτός ὁ εὐλογημένος ἄνθρωπος τό ὑπερέβη αὐτό γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ.

Πῶς πρέπει νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία (Ἁγ.Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ)

 

 Κάθε φορά, που θέλεις να πας στην Εκκλησία, αν θέλεις, να είσαι συνεπής σε αυτά που λέει η αμώμητη πίστη μας, φρόντιζε να το θυμάσαι, να μη το ξεχνάς, ότι πηγαίνεις στο ολοκάθαρο παλάτι του Υψίστου. Εκεί, που είναι ο θρόνος Του. Εκεί, που αντηχεί άπαυστα ο αγγελικός ύμνος: άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαββαώθ!…

Πρόσεχε, λοιπόν, και πως πηγαίνεις, και πως μπαίνεις!…

 Αν η ψυχή σου είναι καθαρή από ψέμα, από μίσος, από έχθρες και κακίες, από επιθυμίες ρυπαρές, φόρεσε ρούχα απλά και ταπεινά, ρούχα που ταιριάζουν σε χριστιανούς (=όχι έξαλλα, όχι για επίδειξη, όχι ρούχα κοσμικών συνάξεων). Και πήγαινε στην Εκκλησία, με φόβο Θεού, με ταπείνωση, με αγάπη. Αν έτσι πας στην Εκκλησία, να το ξέρεις: Είσαι μακάριος και τρισμακάριος. Και στη ζωή αυτή! Και θα γίνεις ακόμη πιο μακάριος και τρισμακάριος, στην αιώνια ζωή!

 Αν, αντίθετα, θέλεις να πηγαίνεις στην Εκκλησία «κάπως διαφορετικά», δηλαδή με τον δικό σου τρόπο, όπως σου αρέσει εσένα, να το ξέρεις:

Ἀνακοίνωση γιά τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου πού ἐπιτρέπει τήν ἀναδοχή παιδιῶν ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια

 

 Μετά από την χθεσινή ψήφιση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας που επιτρέπει την αναδοχή παιδιών και από ομόφυλα ζευγάρια, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος διατυπώνει και πάλι την έντονη αντίθεσή της στην επιλογή της Πολιτείας να στερήσει από ορισμένα παιδιά το δικαίωμα ανάπτυξής τους μέσα σε ένα φυσιολογικό οικογενειακό περιβάλλον με πρότυπα πατρότητας και μητρότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να εμπιστεύεται ως βασική του αξία την οικογένεια.

Ὁ Ἰάκωβος καί ὁ πασᾶς...

Τότε που οι Τούρκοι ήταν εδώ, και ζούσαν από το πλιάτσικο, άρπαξε και φάει δηλαδή, έβαλαν στο μάτι ένα μοναστήρι του Αι-Γιάννη και αποφάσισαν να πάνε να το πάρουν. Είπαν μερικοί:

–Θα πάμε τη νύχτα να τους να τους πιάσουμε στον ύπνο, να σκοτώσουμε τους καλογέρους.

–Σταθείτε, τους λέει ο πασάς. Θα τους κάνω εγώ να το παραδώσουν μέρα-καταμεσήμερο, και από μοναχοί τους.

Οι άλλοι παραξενεύτηκαν, αλλά αυτός είχε το σχέδιό του. Μια και δυό λοιπόν κίνησε να πάει να βρει τον ηγούμενο. Τον βρήκε που διάβαζε στο ηγουμενείο.

–Πέτα το βιβλίο πέρα, του λέει ο πασάς, άκουσε προσεκτικά και κάνε όπως θα σου πω. Αλλιώς, ήρθε η ώρα σας.

–Στις διαταγές σου, είπε ο ηγούμενος.

–Άκου. Σε εικοσιτέσσερες ώρες θα ‘χεις αδειάσει στο μοναστήρι και θα ‘χετε φύγει όλοι. Μας χρειάζεται και θα το πάρουμε. Αν δεν ακούσετε το λόγο μου, θα δείτε τη χαντζιάρα μου, και τίναξε το μαχαίρι από το ζωνάρι του, να σκιάξει τον καλόγερο.

–Δεν είναι δικό μας, λέει ο ηγούμενος.

–Τίνος είναι;

Πρός Οἰκουμενιστάς

Λέγει ο Απ. Παύλος: «Τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις, δε κοινωνία φωτί προς σκότος; Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; η τις μερίς πιστώ μετά απίστου;» (Β  Κορ. 6, 14-15). Διότι ποιός συνεταιρισμός ημπορεί να υπάρχη μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας; Ποιά δε επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; Ποιά δε συμφωνία μπορεί να γίνη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Η ποιό μερίδιο δύναται να έχη ένας πιστός με ένα άπιστο;

Αυτός λοιπόν ο κανόνας δεν ίσχυε μόνον στην παλαιά εποχή, αλλά και σήμερα, για όλους εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Ιδιαίτερα μάλιστα θέλει να μας προφυλάξη από την σατανική κατάστρωση των σχεδίων των εχθρών της Ορθοδοξίας και του Έθνους του λεγόμενου οικουμενισμού.

Τι είναι Οικουμενισμός; Λέγει ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στο βιβλίο του «Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»: «Ο Οικουμενισμός είναι ένα κίνημα παγκόσμιο του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει ως μοναδικό σκοπό την πολιτική και την θρησκευτική ένωση της ανθρωπότητος. Ο Οικουμενισμός, με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον Κίνημα πολιτικόν και θρησκευτικόν, με σκοπόν την υποταγήν της ανθρωπότητος κάτω από μίαν παγκόσμιον Κυβέρνησιν… και την ένωσιν όλων των Θρησκειών εις μίαν Πανθρησκείαν, ώστε να εξαφανισθή ο Χριστιανισμός, να εξαφανισθή η σώζουσα Ορθόδοξος πίστις και να λατρεύεται στο τέλος, αντί του αληθινού Θεού, ο Σατανάς!».

• Παρατηρεί ο Μέγας Βασίλειος:

«Εκείνους που ομολογούν προσποιούμενοι την αληθή ορθόδοξη πίστη, έχουν όμως επικοινωνία με τους φρονούντας διαφορετικά, τους τέτοιους, ούτε αδελφούς να ονομάζουμε».

• 
  
  Ένα σωτήριο μάθημα πήρε από άγγελο Κυρίου για τους αιρετικούς ο π. Ευμένιος Σαριδάκης, όπως αναφέρεται στον βίο του:

«Ο Γέροντάς μας, π. Ευμένιος Σαριδάκης, προσευχόταν κάποτε για τον διάβολο. Τον σταμάτησε όμως ο Θεός, λέγοντάς του ότι η προσευχή αυτή είναι ατελέσφορη, ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Κάποτε, ο Γέροντας μου εκμυστηρεύθηκε ότι μνημόνευσε στην Πρόθεση τον Ευρωπαίο γνωστό ανθρωπιστή Ραούλ Φολλερώ, παπικό στο δόγμα, επειδή είχε ευεργετήσει το Λεπροκομείο και ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Τότε, άγγελος Κυρίου του πέταξε τη μερίδα από το άγιο Δισκάριο τρεις φορές.

Ἐργασία καί προσευχή. Ἡ πρώτη διώχνει τήν πλήξη καί ἡ δεύτερη τή θλίψη.

Στό κακοτράχαλο μονοπάτι τῶν θλίψεων θυμόμαστε τόν Θεό καί ζητᾶμε ταπεινά τή βοήθειά Του.

«Η ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ  Ἐγκλείστου

ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

[ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν]

      Ἀπό τά πρῶτα βήματα τῆς χριστιανικῆς του ζωῆς ὁ ἄνθρωπος συναντάει πολλές δυσκολίες. Καί ὅσο προχωράει, τόσο μεγαλώνουν οἱ δυσκολίες. Τό εἶπε, ἄλλωστε, ὁ Κύριος: «Στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν» (Ματθ. 7, 14). 

Ὅποιος, λοιπόν, ἀποφασίζει νά τραβήξει αὐτόν τό δρόμο καί νά περάσει αὐτή τήν πύλη, πρέπει νά ὁπλιστεῖ μέ μεγάλη ἀνδρεία, γιά ν ἀντιμετωπίσει νικηφόρα κάθε λογῆς ἐπιθέσεις, ἀντιδράσεις, ἐμπόδια καί πειρασμούς .

Γι’ αὐτό κι ἐσεῖς τώρα προχωρῆστε μπροστά μέ θάρρος, μέ γενναιότητα καί σταθερότητα. Τρέξτε σάν τόν ἀπόστολο Παῦλο, πού ἔλεγε: «Οὕτω τρέχω, ὡς οὐκ ἀδήλως» (Α΄ Κορ. 9, 26). Δηλαδή: Νά, ἔτσι τρέχω, μέ τά μάτια στηλωμένα στό τέρμα. Σέ ποιό τέρμα; Σ’ ἐκεῖνο πού ποθεῖτε νά φτάσετε κι ἐσεῖς – στή θέα τοῦ Θεοῦ, στή μέθεξή Του, στή βασιλεία Του.

Ὅποιος παλεύει γενναῖα μέ τά πάθη του καί τηρεῖ πιστά τίς θεῖες ἐντολές, αὐτός, ἀνάλογα μέ τήν πνευματική του πρόοδο, καθαρίζει τήν καρδιά του. Καί ὅσο καθαρίζεται, τόσο πλησιάζει τόν Κύριο, πού ὑποσχέθηκε καί ἐπιθυμεῖ νά κατοικήσει μέσα του, νά ἑνωθεῖ μαζί του: «Πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν πάρ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰω. 14, 23).

Ἡ προσευχή πού εἶναι μόνο λόγια δέν βοηθᾶ, ἐάν δέν συμμετέχει σ’ αὐτήν ἡ καρδιά! Ὁ Θεός εἰσακούει μόνον τίς θερμές προσευχές.

Ό αββάς Ζωίλος της Θηβαΐδος, επέστρεφε κάποτε από το Όρος Σινά και συνάντησε έναν μοναχό, ο οποίος του παραπονέθηκε ότι υπέφεραν πολύ από ξηρασία στο μοναστήρι. Του λέει ο αββάς: «Γιατί δεν προσεύχεστε και δεν ικετεύετε τον Θεό; Ό μοναχός απάντησε: «Προσευχηθήκαμε, παρακαλέσαμε, αλλά δεν ήρθε ούτε σταγόνα βροχής». Ο Ζωίλος είπε: 

«Είναι φανερό ότι δεν προσεύχεστε με θέρμη. Θέλεις να πεισθείς ότι έτσι συμβαίνει;» Μόλις ο γέροντας τελείωσε τη φράση του  ύψωσε τα χέρια προς τον ουρανό και προσευχήθηκε.

Ὕμνος στόν πολύαθλο δοῦλο τοῦ Θεοῦ Ἰώβ. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

Πες μου, αδελφέ, πόσα μπορείς να αντέξεις Κι εγώ θά σου πω πόσο άνθρωπος είσαι.

Ο Δίκαιος Ιώβ, ο πλούσιος και επιφανής, σπρώχτηκε από τον Σατανά πάνω σ’ έναν λόφο από κοπριά- όλος καλυμμένος ήταν με λέπρα και έλκη φοβερά, θέαμα οικτρό γιά τούς ανθρώπους και γιά τα σκυλιά.

Όσα είχε χάθηκαν όλα, μέσα σε μία μέρα. Όλα - εξόν η πίστη του και η υπομονή!

… Μή διαλαλεῖς ὅτι εἶσαι ἔγκυος, μέχρι νά φανεῖ.. ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΎΡΙΟΣ.

 « … Μη διαλαλείς ότι είσαι έγκυος, μέχρι να φανεί.. Μυστικά να χαίρεσαι, να προσεύχεσαι γι’ αυτό πού έχεις, χωρίς βλέμματα και σκέψεις των ανθρώπων. Μοναδικά, αποκλειστικά. Όσο πιο μυστικά, τόσο πιο δυνατά, πιο αυθεντικά. Όπως η Παναγία, έτσι και η Ελισάβετ (μητέρα Αγ. Ιω. Προδρόμου) «..και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε...»

11 Μαΐου Συναξαριστής. Μωκίου Ἱερομάρτυρα, Ἐβελλίου Μάρτυρα, Ἀνθίμου καὶ Σισινίου Ἱερομαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Βάσσου καὶ Φαβίου, Ἁρμοδίου Μάρτυρα, Διοσκούρου τοῦ Νέου, Ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου Ἰσαποστόλων, τῶν Ἁγίων Κλήμεντος, Σάββα, Ἀγγελαρίου, Γοράσδου καὶ Ναοὺμ τῶν Θαυματουργῶν, τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Ὀλυμπίας καὶ Εὐφροσύνης, Σοφρωνίου τοῦ Ἐγκλείστου, Νικοδήμου Ἀρχιεπισκόπου, Ἰωσὴφ Ἱερομάρτυρα, Ἀργυρίου τοῦ Ἐπανομίτου, Χριστοφόρου ἐκ Γεωργίας, Θεοφυλάκτου Ἐπισκόπου, Ἀλεξάνδρου Ἱερομάρτυρα.

Ὁ Ἅγιος Μώκιος ὁ Ἱερομάρτυρας
 
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Μώκιος καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὔπορους καὶ εὐσεβεῖς, τὸν Εὐφράτιο καὶ τὴν Εὐσταθία. Ἀγαπώντας τὸν ἱερατικὸ βίο, ἐπιδόθηκε ἀπὸ μικρὴ ἡλικία στὴ σπουδὴ τῶν ἱερῶν γραμμάτων καὶ χειροτονήθηκε ἱερέας τῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἀμφίπολη τῆς Θρᾴκης.
Ὡς ἱερεὺς δίδασκε μὲ θερμὸ ζῆλο του εἰδωλολάτρες νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πλάνη τους καὶ νὰ προσέλθουν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Μία ἡμέρα, ὅταν ὁ ἀνθύπατος Λαοδίκιος ἐπρόκειτο νὰ θυσιάσει στὸ θεὸ Διόνυσο, προσῆλθε ὁ Μώκιος καὶ μπροστὰ σὲ ὅλους ἀνέτρεψε τὸν βωμὸ καὶ διασκόρπισε τὰ θυμιάματα.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη καὶ ἀφοῦ κρεμάσθηκε καὶ γδάρθηκε μὲ σιδερένια νύχια στὸ πρόσωπο καὶ στὰ πλευρά, τέθηκε πάνω σὲ φωτιά. Παρέμεινε ὅμως ἀβλαβὴς καὶ ρίχθηκε δέσμιος στὴ φυλακή. Ἀργότερα ὑποβλήθηκε σὲ νέα ἀνάκριση καὶ ὑπέστη πιέσεις ἀπὸ τὸ νέο ἀνθύπατο Μάξιμο νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.
Ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει καὶ ὑποβλήθηκε σὲ νέα σκληρότερα βασανιστήρια. Τὸν ἔδεσαν πάνω σὲ τροχὸ καὶ καταμωλωπίσθηκε καὶ στὴν συνέχεια τὸν ἔριξαν στὰ θηρία. Ἀλλὰ καὶ πάλι ἐξῆλθε ἀβλαβής. Μπροστὰ στὰ θαύματα αὐτὰ ὁ λαὸς ζήτησε τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἁγίου, ὁ ἀνθύπατος ὅμως ἀπέστειλε αὐτὸν στὴν Ἡράκλεια καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Φιλιππήσιο στὸ Βυζάντιο, ὅπου τὸ 288 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοὺ (284-305 μ.Χ.), ὑπέστη τὸν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο.

11 Μαΐου. Κυρίλλου καί Μεθοδίου τῶν ἐκ θεσσαλονίκης ἰσαποστόλων καί φωτιστῶν τῶν Σλαύων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Παρ. ε΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιε΄ 5 - 12).

Πραξ. 15,5         Ἐξανέστησαν δέ τινες τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως τῶν Φαρισαίων πεπιστευκότες, λέγοντες ὅτι δεῖ περιτέμνειν αὐτοὺς παραγγέλλειν τε τηρεῖν τὸν νόμον Μωϋσέως.

Πραξ. 15,5                Εσηκώθηκαν όμως μερικοί, οι οποίοι προήρχοντο από την τάξιν των Φαρισαίων αλλά είχαν πιστεύσει στον Χριστόν, και έλεγαν, ότι πρέπει να περιτέμνουν τους εθνικούς, που δέχονται την νέαν πίστιν, και να τους παραγγέλουν να τηρούν όλας τας διατάξστου μωσαϊκού νόμου.