Προσευχή, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Προσευχή, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-5-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Ἐπιθανάτιες ἐμπειρίες» Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Η΄,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἐπιθανάτιες ἐμπειρίες»

Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Η΄

Ὁμιλία στίς 9-9-2017

Συνεχίζουμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν η΄ ὑπόθεση τοῦ Εὐεργετινοῦ, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο: «Περί ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀποθνήσκουν καί ἐπανέρχονται πάλι στή ζωή», γι’ αὐτούς πού πεθαίνουν καί γυρίζουν πίσω. «Αὐτό συμβαίνει κατά θεία οἰκονομία. Καί ὅτι πολλές φορές οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνῶ ἀκόμη ἀναπνέουν, βλέποντας αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν εἰς τόν ἅδη, τά βασανιστήρια τοῦ ἅδου καί τούς δαίμονες, τρέμουν, καί ὑπό τό κράτος αὐτοῦ τοῦ τρόμου ἀποχωρίζονται οἱ ψυχές τους ἀπό τό σῶμα»¹. Μέ ἕναν λόγο θά μᾶς μιλήσει τό κεφάλαιο αὐτό γιά τίς λεγόμενες ἐπιθανάτιες ἐμπειρίες, δηλαδή τίς περιπτώσεις ἐκεῖνες πού ὁ ἄνθρωπος ξαναγυρίζει πίσω. Ἔχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις σύγχρονες καί παλαιότερες, ὅπως θά δοῦμε ἐδῶ. Ἐπίσης, πῶς ἀντιλαμβάνονται τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ζωῆς τους οἱ ἄνθρωποι τήν πραγματικότητα τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, πῶς φαίνεται. Γιατί πέφτει τό καταπέτασμα κατά κάποιο τρόπο πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν πνευματικό κόσμο. Ἀκόμα, πῶς φαίνονται οἱ δαίμονες ἤ πῶς φαίνονται καί οἱ ἄγγελοι καί πῶς φεύγει μιά ψυχή ἁμαρτωλοῦ καί μιά ψυχή δικαίου. Ἀπ’ ὅ,τι καταλαβαίνουμε, ἐδῶ μᾶλλον θά μᾶς πεῖ γιά τίς ψυχές τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἀλλά ἔχουμε καί μαρτυρίες ἀπό ἀνθρώπους ἁγίους οἱ ὁποῖοι στίς τελευταῖες ὧρες τῆς ζωῆς τους βλέπουνε Ἁγίους, βλέπουνε τούς Ἀποστόλους, βλέπουνε τόν ἴδιο τόν Κύριο πού παίρνει τήν ψυχή τους καί πηγαίνουν στήν μακαριότητα.

«Τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου. Ἐρώτησις Πέτρου: - Πῶς θά ἐξηγήσουμε τό φαινόμενο πού συμβαίνει σέ πολλούς, κατά τό ὁποῖο αὐτοί ἁρπάζονται ἀπό τό σῶμα (ἄν καί αὐτό φαίνεται πλάνη) καί θεωρούμενοι πρός στιγμήν νεκροί, ἐφόσον καθίστανται ἄψυχοι, πάλι ξαναγυρίζουν στήν ζωή;»²

«Ἀπάντησις Γρηγορίου», τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου. Πῶς μποροῦμε νά ἐξηγήσουμε αὐτό τό φαινόμενο; «Αὐτό τό φαινόμενο, Πέτρε, ἐάν τό ἐννοήσει κανείς καλά, δέν εἶναι πλάνη, ἀλλά θεϊκή νουθεσία πρός τόν ἄνθρωπο». Εἶναι μιά θεϊκή συμβουλή, καθοδήγηση, παιδαγωγία, διδασκαλία. «Γιατί αὐτό τό φαινόμενο», τό νά πάει δηλαδή κανείς στόν ἄλλο κόσμο καί νά γυρίσει, ὅπως τό λέμε ἁπλά, «τό πραγματοποιεῖ ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ, κατ’ οἰκονομία, καί τό προσφέρει ὡς τήν μεγαλύτερη δωρεά ἐλέους, ὥστε πολλοί, μετά τήν ἔξοδο τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, νά ἐπανέρχονται πάλι στό νεκρωθέν σῶμα, γιά νά δοῦν μόνοι τους, μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τους, τά βασανιστήρια τοῦ Ἅδη, τά ὁποῖα δέν πίστευαν ὅσες φορές τά ἄκουγαν ἀπό τούς ἄλλους, καί ἔτσι νά φοβηθοῦν»³.

Ἡ ἔκπληξη τῶν Ἀγγέλων

  

Ἔκπληξη καὶ θαυμασμός! Αὐτὰ τὰ αἰσθήματα κατέλαβαν τὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν ποὺ ἔγιναν αὐτόπτες μάρτυρες τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου. Τὸ θέαμα ἦταν πράγματι ἐντυπωσιακό. Ὁ Κύριος ὕψωσε τὰ χέρια Του γιὰ νὰ τοὺς εὐλογήσει κι ἐνῶ τοὺς εὐλογοῦσε, ἄρχισε νὰ ὑψώνεται ἀπὸ τὸ ἔδαφος καὶ νὰ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανὸ μέσα σὲ σύννεφο ποὺ Τὸν μετέφερε σὰν ἄλλο ὄχημα βασιλικό. Σκηνὴ μεγαλοπρεπὴς καὶ ἐκπληκτική. 

Ἀλλὰ δὲν ἦταν μόνο οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐξεπλάγησαν ἀπὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως. Ἔκπληξη δοκίμασαν καὶ οἱ Ἄγγελοι, ποὺ εἶδαν τὸν Κύριο Ἰησοῦ νὰ συνεχίζει τὴ θριαμβευτικὴ πορεία Του στοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ ἀνεβαίνει μέχρι τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. «Ἄγγελοι, τὴν ἄνοδον τοῦ Δεσπότου, ὁρῶντες ἐξεπλήτ­τοντο», τονίζει ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος.

Ἡ ἔκπληξη τῶν Ἀγγέλων περιγράφεται συμβολικὰ μὲ ὑπέροχο τρόπο μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ:

–Ἀνοῖξτε τὶς πύλες νὰ περάσει ὁ Βασι­λιάς! ἀκούστηκε μὲ τόνο ἐπιβλητικὸ ἡ ἀγγελικὴ προσταγή: 

«Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρ­χοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης». 

–«Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δό­ξης;»… 

εἶναι Αὐτὸς ὁ Βασιλιὰς τῆς δόξας;

–«Κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός, Κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ», ἀπάντησε ἡ τιμητικὴ συνοδεία καὶ συνέχισε νὰ προστάζει: 

«Ἄρατε πύλας…»· ἀνοῖξτε τὶς πύλες τ’ οὐρανοῦ, διότι Αὐτὸς ποὺ εἰσέρχεται εἶναι ὁ «Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης».

Τά ἀπροσδόκητα λόγια πού εἶπε μία γυναίκα πόρνη στόν Ἅγιο Ἐφραίμ

 

ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

Συχνά η θεία χάρη διδάσκει, μέσω απλών ανθρώπων, αυτά που πρέπει, σε όσους εμπιστεύονται την πρόνοια του Θεού. Οι ταπεινοί καταδέχονται να διδάσκονται και από τους τυχαίους.

Από το βίο του αγίου Εφραίμ

Ο Μέγας Εφραίμ, πού ήταν πάντα αφοσιωμένος σε θεϊκές σκέψεις και σχεδόν ακατάπαυστα είχε νοερά μπροστά στα μάτια του την ημέρα της Κρίσεως και συνεχώς πενθούσε, «εμάκρυν εφυγαδεύων» κι αυτός, όπως ο ψαλμωδός, «και ηυλίσθη έν τη ερήμω» (Ψαλμ. 54:8), αποφεύγοντας κάθε θόρυβο και φασαρία και ζάλη της ζωής. Καθώς λοιπόν πήγαινε από τόπο σε τόπο, για να ωφελήσει και να οικοδομήσει ψυχές – γιατί σ΄αυτό τον κινούσε το Άγιο Πνεύμα-, άφησε κάποτε την πατρίδα του (Νίσιβη της Μεσοποταμίας) με εντολή του Θεού, όπως ο Αβραάμ (Γεν. 12:1), και 

ήρθε στην πόλη των Εδεσσηνών, τόσο για να προσκυνήσει τα τίμια λείψανα (του αποστόλου Θαδδαίου) και τους ιερούς τόπους, όσο και για να συναντήσει κάποιον λόγιο άνδρα, πού θα του έδινε καρπό γνώσεως.

 

Γι΄αυτό και παρακάλεσε το Θεό:

 

«Ιησού Χριστέ, Δέσποτα και Κύριε όλων, αξίωσέ με, μόλις θα μπω στην πόλη Έδεσσα, να συναντήσω έναν τέτοιον άνδρα, πού θα είναι ικανός να μιλήσει μαζί μου για την ωφέλεια και την οικοδομή της ψυχής μου».

«Δοῦλοι Χριστοῦ»_Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης: Ἐφεσίους 6 , 5-6 Ἁγίου Ἰουστίνο...

Ἀναστενάρια

Στις 26 Ιουνίου του '47, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, τόνιζε προς τον επίσκοπο Σερρών, με έγγραφό της που είχε σχεδόν τη μορφή στρατιωτικής τελικής διαταγής μάχης :

Αριθ.Πρωτ. 1531/Διεκπ.778-26/6/1947.

''Σεβασμιώτατε εν Χριστώ αδελφέ. Εις απάντησιν του υπ.αριθ.246/20-5-1947 εγγράφου υμών, δι' ου αναφέρετε ότι οι από του 1922 εγκατασταθέντες εις το χωρίον Αγία Ελένη Σερρών πρόσφυγες εκ Κωστή της Ανατολ. Ρωμυλίας, εξακολουθούν κατά την εορτήν του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης να εορτάζουν παλαιόν έθιμον της πατρίδας αυτών, τα καλούμενα Αναστενάρια, και παρακαλείτε όπως παράσχωμεν οδηγίας εάν πρέπει να επιδιώξετε την κατάργησιν αυτού, ή να επιδείξητε αδιαφορίαν, Συνοδική διαγνώμη, γνωρίζομεν υμίν ότι το εν λόγω έθιμον ως ειδωλολατρικόν και αναγόμενον εις τας οργιαστικάς εορτάς του Διονύσου, δέον να καταργηθή, χρησιμοποιουμένων πάντων των πνευματικών μέσων, των υπό της Εκκλησίας διατεθειμένων.''

Βιβλιοπαρουσίαση: "Τα αναστενάρια. Πώς εξηγούνται" του Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου

Εν όψει της εορτής των Αγίων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης της μητρός αυτού, κατά την οποίαν τελούνται κατά τόπους τα "αναστενάρια" (πυροβασία), κατάλοιπα αρχαίων θρακικών παγανιστικών εορτών του "θεού" Διονύσου, με χριστιανικό ένδυμα, προτείνουμε το πόνημα "Τα αναστενάρια. Πώς εξηγούνται". Ο συγγραφεύς, Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, εκθέτει το αληθές νόημα των ανόσιων τούτων αθεμιτουργιών.

Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

ΤΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ

(Πώς εξηγούνται)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα Αναστενάρια είναι ένα περίεργο για τους πολλούς φαινόμενο. Πρόκειται για το χορό, που γίνεται κάθε χρόνο στη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Θράκη και στη Μακεδονία. Πρόκειται, πιο συγκεκριμένα, για χορό, που γίνεται πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα. Και θεωρείται θαυμαστό και ανεξήγητο το γεγονός, ότι οι χορευτές του χορού αυτού δεν καίγονται.

Συρρέουν κάθε χρόνο αρκετοί περίεργοι, για να δουν, πώς οι Αναστενάρηδες περπατούν ανυπόδητοι, επάνω στα αναμμένα κάρβουνα, χωρίς να καίγωνται. Με τον έντεχνο δε θόρυβο κατάφεραν οι ενδιαφερόμενοι να θέσουν τα αναστενάρια και υπό την προστασίαν του τουρισμού, του νέου αυτού ειδωλολατρικού θεού, ο οποίος με τον τρόπον του τα ενισχύει και τα χρηματοδοτεί.

Ο χορός πάνω στ' αναμμένα κάρβουνα γίνεται σε συνδυασμό και με φωνές μα στεναγμούς των χορευτών, όπως: Αχ... Αχ... Εχ... Εχ... Ιχ... Ιχ... Γι' αυτό φαίνεται πήρανε και τ' όνομα "Αναστενάρια" από τους αναστεναγμούς των.

Το γεγονός, ότι οι χορευτές δεν καίγονται, καθώς και το ότι τ' Αναστενάρια γίνονται στη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ωδήγησε πολλούς αφελείς στο σημείο να νομίζουν, ότι οι Αναστενάρηδες δεν καίγονται γιατί τους βοηθάει ο Άγιος Κωνσταντίνος.

Την εντύπωσί τους αυτή μεγάλωνε και το γεγονός ότι οι χορευτές Αναστενάρηδες κρατούν στην ώρα του χορού τους εικονίσματα του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης.

Τι είναι, λοιπόν, τ' αναστενάρια;

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Ἰω. ιζ, 1-13), Ἑρμηνεία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στην Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ(Ιω. ιζ΄,1-13)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

[Μέρος Δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.ιζ΄,6-13]

(Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΠΑ΄ του αγίου που εμπεριέχεται στο Υπόμνημά του στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο )

«Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι (: φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους, τους οποίους Εσύ πήρες από τον κόσμο και μου τους έδωσες ως μαθητές μου. Ήσαν δικοί σου, σύμφωνα με την αγαθή διάθεση που είχαν, και Εσύ τους έδωσες σε Εμένα, και αυτοί φύλαξαν την εντολή Σου)»[Ιω.17,6].

«Μεγάλης βουλής Άγγελος» λέγεται ο Υιός του Θεού και για όλα τα άλλα, τα οποία δίδαξε και κυρίως διότι παρουσίασε τον Πατέρα στους ανθρώπους· τούτο ακριβώς και τώρα λέγει: «Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις (:Φανέρωσα το όνομά Σου στους ανθρώπους)»· (διότι αφού είπε: «τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω(: τελείωσα το έργο, το οποίο μου έδωσες να πραγματοποιήσω)»[Ιω.17,4], επεξηγεί πάλι αυτό, λέγοντας ποιο έργο ήταν· και όμως, ήταν φανερό το όνομα του Θεού·(διότι και ο Ησαΐας λέγει: «οἱ ὀμνύοντες ἐπὶ τῆς γῆς ὁμοῦνται τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν (:και όσοι από τους κατοίκους της γης βρίσκονται στην ανάγκη να ορκίζονται, θα ορκισθούν στον αληθινό Θεό)»[Ησ. 65,16])· αλλά εκείνο, το οποίο πολλές φορές είπα, αλλά και τώρα λέγω, δηλαδή ότι αν και ήταν φανερό το όνομα, ήταν όμως φανερό μόνο στους Ιουδαίους και όχι πάλι σε όλους αυτούς· τώρα όμως ομιλεί περί των εθνών. Και δεν δείχνει αυτό μόνο, αλλά ότι και τον ίδιο τον Πατέρα γνώρισαν. Δεν είναι δε όμοιο να μάθει κανείς ότι είναι Δημιουργός με το να μάθει ότι έχει και Υιό. Φανέρωσε δε το όνομα Αυτού και με λόγια και με έργα.

Μακαριστού γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Ἡ ἑ νό τη τα τῶν πι στῶν και η αίρεση του Οικουμενισμού

Εκφωνήθηκε στις 19/5/91, κατά την Κυριακή εορτασμού της μνήμης των Αγίων 318 Πατέρων της Α΄Οικουμενικής Συνόδου.

Παρακαλῶ πά ρα πο λύ προ σέξ τε αὐ τό ἐ δῶ τό ση μεῖ ο· εἶ ναι ἐ πί και ρο ὅ σο πο τέ ἄλ λο τε. Δι ό τι ὁ Οἰ κου με νι σμός αὐ τή τήν στιγ μή –πού δέν εἶ ναι τί πο τα ἄλ λο πα ρά ἕ να ἀ να κά τω μα ὅ λων τῶν αἱ ρέ σε ων, ἕ να ἀ να κά τω μα, πραγ μα τι κό ἀ να κά τω μα– σοῦ λέ ει: «θά ἔ χου με τήν ἑ νό τη τα ἐν ἀ γά πῃ». 

 Ὄ χι, κύ ριοι· ἡ ἑ νό τη τα δέν θά εἶ ναι μόνο ἐν ἀ γά πῃ, ἀλ λά θά εἶ ναι «ἐν ἀ γά πῃ καί ἐν ἀ λη θεί ᾳ». Καί τό «ἐν ἀ λη θεί ᾳ» ση μαί νει δογ μα τι κή ἀ λή θεια, δη λα δή ὀρ θο δο ξό τητα. Δέν μπο ρῶ ἐ γώ νά ἔ χω ἑ νό τη τα μ’ ἐσέ να, ὅ ταν ἐσύ δέν πι στεύ εις τοῦ το ἤ ἐ κεῖ νο καί ἡ πί στη σου εἶ ναι παρ δα λή. Δέν μπο ρῶ νά ἔ χω μαζί σου ἑ νό τη τα. 

     Ἐ ξάλ λου, για τί ἀ γω νί στη καν οἱ Πα τέ ρες τῆς Ἐκ κλη σί ας μας; Για τί τούς προ βάλ λει σή με ρα ἡ Ἐκ κλη σί α –του λά χι στον τούς Πα τέ ρες τῆς Α΄ Οἰ κου με νι κῆς Συ νό δου– καί τούς τι μᾶ; Γιά νά ὑ πεν θυ μί ζει ὅ τι ἡ ἑ νό τη τα πρέ πει νά εἶ ναι καί ἐν ἀ λη θεί ᾳ.

«Ἐ ὰν μὴ Κύ ριος φυ λά ξῃ πό λιν, εἰς μά την ἠ γρύ πνη σεν ὁ φυ λάσ σων»[12]. Ἐ άν ὁ Κύ ριος δέν φυ λά ξει τήν πό λη, μά ται α ἀ γρύ πνη σαν οἱ σκο ποί της, αὐτοί πού φυ λᾶ νε τήν πό λη. 

Τό λέ ω αὐ τό για τί ἔ χου με τούς Τούρ κους ἀ πό ’δῶ, τούς πα ρα τούρ κους ἀ πό ’κεῖ... τούς πα ρα πά νω καί τούς πα ρα κά τω... Ὅ λους αὐ τούς, ἄν μᾶς ἐ πι τε θοῦν, δέν θά μπο ρέ σου με νά κά νου με τί πο τα γιά νά τούς βγά λου με ἀ πό τήν πα τρί δα μας, ἐ άν τήν πα τρί δα μας δέν τήν φυ λά ει ὁ Χρι στός. Αὐ τό βε βαί ως δέν κα ταρ γεῖ τήν ἄ μυ να. Προ σέξ τε: δέν κα ταρ γεῖ τήν φύλαξη τῶν συνόρων. Μή πως καί οἱ Ἑ βραῖ οι δέν ἔ κα ναν πο λέ μους; Ὅ ταν ὅ μως ὁ Θε ός εὐ λο γοῦ σε τήν προ σπά θειά τους, ἦ ταν τρο παι ο φό ροι στόν πό λε μο· ὅ ταν δέν τήν εὐ λο γοῦ σε τήν προ σπά θειά τους, ἦ ταν κά τι φο βε ρό!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜ.ΣΥΝΟΔΟΥ
Ἡ ἑ νό τη τα τῶν πι στῶν 

Σή με ρα ἡ Ἐκ κλη σί α μας, ἀ γα πη τοί μου, τι μᾶ τήν μνή μη τῶν ἁ γί ων τρι α κο σί ων δε κα ο κτώ Πα τέ ρων τῆς Α΄ Οἰ κου με νι κῆς Συ νό δου, τῆς ἐν Νι καί ᾳ. Καί τήν τι μᾶ ἀ φε νός μέν γιά νά δο ξά σει τόν Ἅ γιο Τρι α δι κό Θε ό, πού πάν το τε δι α σώ ζει τήν ἀ λή θεια μέ σα στήν Ἐκ κλη σί α Του –δι ό τι οἱ Σύ νο δοι πάν το τε δι έ σω ζαν τήν ἀ λή θεια τή δογ μα τι κή– καί ἀφετέρου δέ γιά νά τι μή σει τούς θε ο φό ρους Πα τέ ρες πού συγ κρο τοῦ σαν αὐ τές τίς Οἰ κου με νι κές Συ νό δους.

Ἀλ λά ἡ Ἐκ κλη σί α μας ὁ μοί ως θέ λει νά προ βάλ λει –ἔ τσι του λά χι στον φαί νε ται στή ση με ρι νή εὐ αγ γε λι κή πε ρι κο πή–[ Ἰωάν. 17, 1-13] τήν ἑ νό τη τα τῶν πι στῶν «ἐν ἀ γά πῃ καί ἀ λη θεί ᾳ». Προ σέξ τε: τήν ἑνότητα «ἐν ἀ γά πῃ καί ἀ λη θεί ᾳ»!

Αὐ τό τό ἴ διο πρό βλη μα φαί νε ται ὅ τι ὑ πάρ χει πάν το τε μέ σα στήν Ἐκ κλη σί α, τό πρό βλη μα τῆς ἑ νό τη τος ἐν ἀ γά πῃ καί ἀ λη θεί ᾳ, ἀ κρι βῶς γιατί κα τά κά ποι ον τρό πο δέν εἶ ναι λί γοι ἐ κεῖ νοι πού διατα ράσ σουν αὐ τή τήν ἑ νό τη τα τῆς Ἐκ κλη σί ας, πάν το τε, φυ σι κά μέ χρι σή με ρα, ἀλ λά καί μέ χρι πού νά τε λει ώ σει ἡ Ἱ στο ρί α. 

Τό πρό βλη μα τῆς ἑ νό τη τος τῶν ἀν θρώ πων ἤ δη εἶ χε τε θεῖ καί με τά τόν κα τα κλυ σμό τοῦ Νῶε. Θά θυ μᾶ στε, ὅ ταν ἔ γι ναν πολ λοί οἱ ἀ πό γο νοι τοῦ Νῶ ε, θέ λη σαν νά δι α τη ρή σουν αὐ τήν τήν ἑ νό τη τα, πρίν ἀ κό μη δι α σπα ροῦν στά πέ ρα τα τῆς οἰ κου μέ νης, καί ἄν ἦ ταν δυ να τόν νά δι α τη ρή σουν αὐ τήν τήν ἑ νό τη τα καί με τά τήν δι α σπο ρά τους. Γι’ αὐ τό θέ λη σαν νά ἀ φή σουν ἕ να μνη μεῖ ο ἑ νό τη τός τους, πού θά ἦ ταν ἕ να ὑ λι κό μνη μεῖ ο, ἕ νας πλίνθι νος πύρ γος, ὁ ὁποῖος θά ἔ φθα νε ἕ ως τόν οὐ ρα νό –του λά χι στον τέ τοι α ἀν τί λη ψη μπο ροῦ σαν νά ἔχουν πε ρί οὐ ρα νοῦ! Ἦταν ὁ γνω στός μας πύρ γος τῆς Βα βέλ. Ὁ Θε ός ὅ μως, ὅ πως γνω ρί ζου με ἀ πό τήν Ἁ γί α Γρα φή, ἀ πό τό βι βλί ο τῆς Γε νέ σε ως, συ νέ χε ε τίς γλῶσ σες τους, μπέρ δε ψε τίς γλῶσ σες τους, γιά νά μήν πραγ μα το ποι η θεῖ αὐ τό τό μνη μεῖ ο.[ Γέν. 11, 1-9].

Αὐ τό βε βαί ως γι’ αὐ τούς ἦ ταν δεῖγ μα μιᾶς ἑ νό τη τος, ὅ πως ἤ δη σᾶς εἶ πα, ἀλ λά ἑ νό τη τος ἀν θρω πο κεν τρι κῆς, δη λα δή ἐ πα νά λη ψη τοῦ πρα πα το ρι κοῦ ἁ μαρ τή μα τος. Δι ό τι ποι ό ἦ ταν τό προ πα το ρι κό ἁ μάρ τη μα;

Ποιός τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ τήν πληγή του χωρίς ὑπομονή στόν πόνο

''Ποιός τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ την πληγή του χωρίς υπομονή στον πόνο και στα θεραπευτικά μέσα του γιατρού;

 Ποιός μπορεί να ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό χωρίς να σηκώσει στους ώμους τον σταυρό της υπομονής; 

Ὅ,τι κι ἄν κάνεις νά λές πάντα μέ τήν καρδιά σου: ''Κύριε ἐλέησον!

 

 Ότι κι αν κάνεις, ή κάθεσαι ή περπατάς ή εργάζεσαι, να λες πάντα με την καρδιά σου: ''Κύριε ελέησον!''. 

Όταν παρουσιάζονται βάσανα και δεν έχεις δύναμη να τα υποφέρεις, τότε να στρέφεσαι με όλη σου την καρδιά προς τον Κύριο, προς την Θεομήτορα, προς τον Άγιο Νικόλαο, προς τον Άγιο του οποίου έχεις το όνομα και θ' ανακουφισθείς από τα βάσανα.

Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα 

Η μνήμη του τελείται στις 29 Απριλίου/12 Μαΐου.

https://proskynitis.blogspot.gr/2018/05/blog-post_92.html?m=1

Ηχητικό Αγιολόγιο 20 Μαίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 20 Μαΐου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

20 Μαΐου Συναξαριστής. Θαλλελαίου τοῦ ἰατροῦ καὶ τῶν σύν αὐτῷ Ἀλεξάνδρου καί Ἀστερίου, Λυδίας τῆς Φιλιππησίας, Πλατίλλας τῆς Ρωμαίας, Ἀσκλᾶ Μάρτυρος, Βαυδελίου Ἱερομάρτυρα, Ζαωουλών καί Σωσσάνης, Ἱλαρίου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Μεμέλᾳ, Οὐτρίλλου Ἐπισκόπου, Θαλασσίου Ὁσίου, Μάρκου Ἐρημίτου, Θεοδώρου Ἐπισκόπου, τῶν Ὁσίων Ἰωάννου, Ἰωσήφ καί Νικήτα, Ἀνακομιδή καί Μετακομιδή ἱεροῦ Λειψάνου Νικολάου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ, Τιμοθέου ἡγεμόνος, Ανακομιδή ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Στεφάνου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Θαλλέλαιος ὁ ἰατρός καί οἱ σύν αὐτῷ μαρτυρήσαντες Ἀλέξανδρος καί Ἀστέριος
 

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπό τον Λίβανο καί ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ (283-284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καί ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί προσέφερε στούς πάντες ἀφιλοκερδῶς καί μέ ἀγάπη τίς ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτό καί ἐντάσσεται στήν κατηγορία τῶν γνωστῶν Ἀναργύρων.

Γιά τήν πίστη του στον Χριστό τον συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες στην Ἀνάζαρβο, πρωτεύουσα τῆς δεύτερης ἐπαρχίας τῆς Κιλικίας, κρυμμένο μέσα στο δάσος και τον ὁδήγησαν στον ἄρχοντα Τιβεριανό.
Ἐκεῖνος, ἐπειδή ὁ Ἅγιος δέν πειθόταν νά θυσιάσει στα εἴδωλα, πρόσταξε νά τοῦ τρυπήσουν τούς ἀστραγάλους και νά τον κρεμάσουν μέ το κεφάλι προς τά κάτω. Τόση δε ἦταν ἡ ὑπομονή τοῦ Ἁγίου, τήν ὁποία ἐπέδειξε  κατά το φρικτό αὐτό μαρτύριο, ὥστε δύο ἀπό τούς βασανιστές του στρατιῶτες, ὀνόματι Ἀλέξανδρος και Ἀστέριος, πίστεψαν και ἀφοῦ ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στον Χριστό, ἀποκεφαλίσθηκαν.

20 Μαΐου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. ζ΄ Πράξ. (Πρξ. κ΄ 16 - 18, 28 - 36).

Πραξ. 20,16       ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα.

Πραξ. 20,16             Ηλθομεν δε εκεί, διότι ο Παύλος απεφάσισε να προσπεράση με το πλοίον την Εφεσον και να μη αποβιβασθή εις αυτήν, δια να μη χρονοτριβήση εις την Ασίαν. Και τούτο, διότι εβιάζετο, εάν θα του ήτο δυνατόν, κατά την ημέραν της Πεντηκοστής να φθάση εις Ιεροσόλυμα.