Ἡ κατάκριση πρός τόν Πνευματικό μας ὁδηγό, (Εὐεργετινὸς,Τόμος Α΄, 'Υποθ. ΛΖ΄ ), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ κατάκριση πρός τόν Πνευματικό μας ὁδηγό, (Εὐεργετινὸς,Τόμος Α΄, 'Υποθ. ΛΖ΄ ), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-6-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Οἱ λογισμοί, Ἀρχ. Σεραφείμ Δημόπουλος

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ”

Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

«ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ»

Λογισμοί εἶναι πύρινα βέλη τά ὁποῖα ἐκτοξεύει ὁ διάβολος εἰς τήν διάνοια.

Λογισμοί εἶναι σκέψεις τίς ὁποῖες ὑποβάλλει ὁ διάβολος.

Αὐτοί οἱ λογισμοί μπορεῖ νά εἶναι σκέψεις μίσους, κακίας, μνησικακίας, ταραχής, ἐμπαθείας, ἐκδικητικότητος, ἀπεχθείας διά πρόσωπα, μνῆμες λυπηρῶν γεγονότων, καχυποψίας, ἐρωτισμοῦ, κοιλιοδουλείας, εὐδαιμονισμοῦ, μεγαλομανίας, φιλοδοξίας, ὑπερηφανείας, ἀπελπισίας, ἀλαζονείας, φιλαυτίας, ἀσεβείας, ὕβρεως, λιποψυχίας, βλασφημίας, περιφρονήσεως τοῦ πλησίον, καί ἄλλοι, ὅσες ἡ πονηρία καί ἡ κακότης τῶν πονηρῶν πνευμάτων μπορεῖ νά ἐφεύρη. Στούς λογισμούς διακρίνομε τήν κακότητα τῶν δαιμόνων. Ὅτι οἱ δαίμονες εἶναι παγκάκιστοι. Μισοῦν τόν ἄνθρωπον. Τόσον ὅσο ἀνθρώπινη διάνοια δέν δύναται νά συλλάβη.

Ἀποβλέπει νά, μᾶς φέρη εἰς τό μηδέν, τήν ἀνυπαρξία, νά μᾶς καταστρέψη ὁλοσχερῶς νά μᾶς κάμη στάχτη καί σκόνη. Δέν ἔχει ὅρια καί μέτρον τό μῖσος τῶν δαιμόνων. Δέν παύει ποτέ, δέν μειώνεται, δέν ἀργεῖ. Δέν λέει. Πολύ τόν ταλαιπώρησα, τώρα ἄς τόν ἀφήσω λίγο νά ξεκουραστῆ. Ἔ παραέγινε. Εἶναι τόσο τό μῖσος του, ὥτε ἐάν ἠδύνατο θά ἔκαμε στάχτη καί σκόνη ὅλη τή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Οἱ λογισμοί σάν βέλη πύρινα διαπερνοῦν τήν διάνοια. Τήν κάμουν νά καίεται. Νά πονάει. Ἕνα δυνατό σούβλισμα πύρινο, καί ἁλγῶδες διαπερνᾶ τόν νοῦν καί τήν καρδιά. Ὁ νοῦς ταράσεται, καί οἱ φρένες καί τό λογικό κινδυνεύουν νά διασαλευθοῦν, νά γίνη ὁ ἄνθρωπος φρενοβλαβής, ψυχοπαθής, παρανοϊκός.

Ἡ κακοπάθεια γιά τόν Χριστό μας

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894-1979 η μνήμη του τιμάται 14 Ιουνίου). κατά το έτος 1929, δηλαδή όταν ο Άγιος ήταν σε ηλικία 35 ετών, ξεκίνησε κάποια μέρα του καλοκαιριού από το Βράνιε με προορισμό το Μοναστήρι του Αγίου Προχόρου. Πήγαινε συχνά στο Μοναστήρι αυτό, με το οποίο και είχε ιδιαίτερο σύνδεσμο, γιατί είχε μεγάλη αγάπη στον Άγιο Πρόχορο, όταν ήταν ήδη καθηγητής Πανεπιστημίου στην Θεολογική Σχολή στο Βελιγράδι. 

Ο δρόμος μέχρι το Μοναστήρι ήταν δύσβατος και γι’ αυτό αρκετά κουραστικός. Ο Άγιος, για να υπερνικά αυτές τις δυσκολίες, χρησιμοποιούσε κάποιο απλό αυτοκίνητο (ταξί), για να διασχίσει τον βουνήσιο δρόμο που οδηγούσε στο Μοναστήρι. Σε εκείνη λοιπόν την επίσκεψή του, συνάντησε στο δρόμο του μια γερόντισσα και αμέσως κατάλαβε, ότι και αυτή κατευθυνόταν με τα πόδια προς το Μοναστήρι. 

Τότε ο Άγιος έκανε νόημα στον οδηγό να σταματήσει και προσκάλεσε την γριούλα να ανέβει στο αυτοκίνητο, γιατί, όπως τις εξήγησε και εκείνος πήγαινε όπου και αυτή. 

– Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου, του απάν­τη­σε η γριούλα, αλλά εγώ είμαι φτωχή. 

Ο Άγιος τότε τις χαμογέλασε και την διαβεβαίωσε, ότι δεν θα πλήρωνε τίποτε, μια και το αυτοκίνητο ήταν νοικιασμένο από εκείνον. 

Τότε η γερόντισσα του είπε: 

Ἡ τιμωρία τοῦ ἁγίου Σαμψών τοῦ Ξενοδόχου στόν ἀμελῆ νοσοκόμο!

  Ο κληρικός Γενέσιος, υπηρετούσε ως νοσοκόμος στο Πανδοχείον του Σαμψών στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή όμως ήταν αμελής και τεμπέλης και δεν φρόντιζε όπως έπρεπε τους αρρώστους, ο άγιος Σαμψών εμφανίστηκε αρχικά στον ύπνο του και τον παρακίνησε να επιμελείται καλά τους αρρώστους, για να μην υποφέρουν.

Επειδή όμως ο Γενέσιος δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις, που του έκανε ο άγιος, του εμφανίστηκε για δεύτερη φορά ολοζώντανος και του έδωσε τόσο ξύλο, ώστε τον έκανε κατάμαυρο και γεμάτο πληγές σε όλο του το σώμα.

 

Και μάλιστα, ο Γενέσιος, από τον φόβον του έχασε την λαλιά του και δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει.

 

Για να μάθουν, λοιπόν, τι έπαθε, του έδωσαν χαρτί και μολύβι για να γράψει τι ακριβώς συνέβη. Και τότε ο Γενέσιος έγραψε με λίγα λόγια τι έγινε.

 

Όταν έμαθε όλα αυτά ο Δρουγγάριος Λέοντας, ο οποίος είχε θεραπευθεί θαυματουργικά από τον άγιο Σαμψών, πήγε στο νοσοκομείο και διαπίστωσε και ο ίδιος ότι πράγματι ο Γενέσιος δεν μπορούσε να μιλήσει.

Ἔκκληση γιά ἐγρήγορση: “Νεοεποχίτικο” συνέδριο ἐντός τῶν τειχῶν (Ἱερά Μητρόπολις Γλυφάδας)

 

 Με μεγάλη έκπληξη διαβάσαμε περί του Διεθνούς Συμποσίου «Το Φως στη Ζωή», το οποίο διοργανώθηκε από τις 6-9 Ιουνίου 2018 στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, εντασσόμενο «στις επίσημες εκδηλώσεις της UNESCO, για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Φωτός».

Διακρίναμε έναν ενδιαφέροντα στόχο του συνεδρίου, δηλαδή την «επιστημονική θεμελίωση της έννοιας του “φωτός”», και κάποιους αξιόλογους εισηγητές από τον χώρο των λεγομένων θετικών επιστημών. Η επιστήμη, παρότι πεπερασμένη, είναι καθ᾿ όλα σεβαστή.

Η έκπληξή μας και η απορία μας είναι πώς σε ένα συνέδριο διοργανούμενο από έναν Ορθόδοξο φορέα εκλήθησαν ομιλητές από το Βατικανό, ένας «ιερέας» του φιλελεύθερου θρησκευτικού κινήματος που φέρει το όνομα Ουνιταριανισμός-Ουνιβερσαλισμός[1], ο οποίος παρουσιάστηκε μόνο με την ιδιότητά του ως συγγραφέας, καθώς και ένας Βουδιστής μοναχός, ο οποίος εμφανίστηκε με την πορτοκαλί βουδιστική ενδυμασία του.

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή τῶν ἁγίων Ἀναργύρων [:Α΄προς Κορινθίους, 12, 27- 31 και 13,1-8], Μέρος Δεύτερο

Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄ Κορ. 13,1-4 [Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, α΄]

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δε δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε, «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά « Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο.

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν »; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός».

« Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστίν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»

 

Ο Πατήρ Πέτρος ένας ασκητής «αγιορείτης είχε πολλή πτωχεία, μεγάλη απλότητα αλλά και δυνατή πίστη .Όταν κάποτε αρρώστησε ο Γέροντας του βαριά. στεναχωρήθηκε τόσο πολύ γιατί ένιωθε σαν το μικρό παιδί που κινδυνεύει να χάσει τη μάνα του, ενώ ακόμη θηλάζει. Δεν χασομεράει όμως πηγαίνει στον Ναό και με όλη την παιδική του απλότητα και ευλάβεια λέει στον Όσιο Νείλο:

- Να το ξέρεις Όσιε Νείλε, εάν δεν κάνεις αμέσως καλά τον Γέροντα μου, το κανδήλι σου θα το αφήσω σβηστό!

Και - Ω του θαύματος! Γύρισε πίσω και ο Γέροντας του έγινε αμέσως καλά, και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έτσι λοιπόν πήγε και αυτός στον Ναό να ευχαριστήσει τον Άγιο και άναψε όλα τα καντήλια  δοξολογώντας τον άγιο Θεό και τον Όσιο.

Οι Πατέρες γύρω του τον είχαν σε ευλάβεια γιατί ήταν όλος ευλάβεια και επειδή ήταν κοντός και αδύνατος και με παιδική απλότητα και ευαισθησία, όλοι τον φώναζαν "Πετράκη".

Ὅταν ἀκοῦμε νά κατηγοροῦν τόν Θεό γιά......

 

Όταν ακούμε να κατηγορούν τον Θεό για όλους τους πολέμους, τις αδικίες και όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο, με ερωτήσεις του τύπου ''πώς το επέτρεψε αυτό ο Θεός;'' και πάλι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: αντί να σταυρώνει ο άνθρωπος τον εαυτό του  μαζί με όλες τις αμαρτίες του, ξανασταυρώνει τον Χριστό. Και όμως, χάρη στον Πολυεύσπλαγχνο Κύριο ο άνθρωπος μπορεί να ελευθερωθεί από το αίσθημα ενοχής που του δημιουργούν οι αμαρτίες του.

Γέρων Γαβριήλ. Τά εἴδωλα...

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/06/blog-post_282.html

Ηχητικό Αγιολόγιο 1 Ιουλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 1 Ιουλίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

1 Ιουλίου Συναξαριστής. Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, Πέτρου Οσίου, των Αγίων 2000 Μαρτύρων, Μαυρικίου, των Αγίων 25 Μαρτύρων εν Νικομήδεια, Βασιλείου Οσίου, Κωνσταντίνου Θαυματουργού, Λέοντος Ερημίτου, Leonorus.

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς οἱ Ἀνάργυροι

Οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν τὴν ἐποχὴ ποὺ αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων ἦταν ὁ Κάρυνος, ἦταν γιατροὶ στὸ ἐπάγγελμα καὶ παρεῖχαν ἰάσεις σὲ ὅλους ὅσους εἶχαν ἀνάγκη, καὶ γιὰ ἀντάλλαγμα δὲν ἔπαιρναν χρήματα, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ ζητοῦσαν ἦταν νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Κάποιοι ὅμως καλοθελητὲς διέβαλαν τοὺς ἁγίους στὸν αὐτοκράτορα καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι οἱ θεραπεῖες καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσαν τὰ ἔκαναν μὲ μαγικὲς τέχνες.
Τότε οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ πᾶνε ἄλλους ἀντὶ αὐτῶν στὸν αὐτοκράτορα, προσῆλθαν μόνοι τους ἐνώπιόν του καὶ ὁ Καρίνος προσπάθησε νὰ τοὺς μεταπείσει νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό.
Ἐκεῖνοι ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους, ἀλλὰ κατάφεραν νὰ μεταπείσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν καὶ τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα, ἀφοῦ καὶ ὁ ἴδιος δέχθηκε τὶς θεραπευτικές τους ἰάσεις. Συγκεκριμένα, ὅταν ὁ Καρῖνος ἀνέκρινε τοὺς Ἁγίους, μετατοπίστηκε ἡ θέση τοῦ προσώπου του καὶ στράφηκε πρὸς τὴν ράχη του.

1 Ἰουλίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ♰ Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ τῶν άναργύρων τῶν ἐν Ῥώμῃ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῶν Ἀναργύρων. 1 Νοεμ. (Α΄ Κορ. ιβ΄ 27 - ιγ΄ 8).

Α Κορ. 12,27      Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.

Α Κορ. 12,27            Σεις, λοιπόν, οι Χριστιανοί είσθε σώμα Χριστού και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστήν θέσιν δι' αυτόν και δι' ολον το σώμα.