Ναζαρέτ-Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς σέ προσκυνητές στίς 19-7-2018 , Ναζαρέτ-Ἰσραήλ, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018
Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: “Ὁ Θεός προνοεῖ καί ἐνδιαφέρεται ὡς Πατέρας, ἀλλά σέβεται καί τήν ἐλευθερία μας”
“Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει. Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας.
Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο! Μεγάλο εργοστάσιο, πίνει νερό, πηγαίνει στο στομάχι, στα νεφρά, καθαρίζει το αίμα.
Η λειτουργία της καρδιάς, ολόκληρη αντλία, οι πνεύμονες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι αισθήσεις, η όραση, η ακοή… Τι να πούμε για τις πνευματικές δυνάμεις και πώς συλλειτουργούν όλ΄αυτά συγχρόνως αρμονικά κάτω από την προστασία και την πρόνοια του Θεού!
Όλα είναι στην πρόνοια του Θεού. Βλέπετε τα πεύκα; Πόσες βελόνες έχει το κάθε πεύκο; Μπορείτε να τις μετρήσετε;
Ο Θεός, όμως, τις γνωρίζει και χωρίς τη δική Του θέληση ούτε μια δεν πέφτει κάτω. Όπως και τις τρίχες της κεφαλής μας και αυτές όλες είναι ηριθμημένες. Εκείνος φροντίζει και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας, μας αγαπάει, μας προστατεύει.
Εμείς ζούμε σαν να μην αισθανόμαστε το μεγαλείο της Θείας πρόνοιας. Ο Θεός είναι πολύ μυστικός. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις ενέργειές Του. Μη νομίζετε ότι ο Θεός το έκανε έτσι και μετά το διόρθωσε. Ο Θεός είναι αλάθητος. Δεν διορθώνει τίποτε. Ποιος είναι, όμως, ο Θεός στο βάθος, στην ουσία, εμείς δεν το γνωρίζουμε. Τις βουλές του Θεού δεν μπορούμε να τις εξιχνιάσουμε.
Ἔβλεπε τίς σκέψεις μου
Μαρτυρία π. Ραφαήλ Σ.: «Πάντα ὅταν πήγαινα στόν Γέροντα εἶχε κόσμο καί δυσκολευόμουν νά τοῦ μιλήσω μέ ἄνεση. Τήν τελευταία φορά, πηγαίνοντας σάν διάκος, νομίζω τό 1991, φοβόμουν μήπως πάλι συμβῆ τό ἴδιο καί προσευχήθηκα σχετικά. Ὅταν ἔφθασα στήν “Παναγούδα”, ἔκπληκτος εἶδα ὅτι δέν ὑπῆρχε κανείς. Καί ἐπί πλέον ὁ Γέροντας μοῦ ἀφιέρωσε πολύ χρόνο, συμβουλεύοντάς με γιά τό κάθε τί. Καί ἐνῶ ἀπό μέσα μου δοξολογοῦσα τόν Θεό καί εὐχαριστοῦσα τόν Γέροντα, ἐπειδή περνοῦσε πολύ ἡ ὥρα καί ὁ Γέροντας συνέχιζε νά μέ νουθετῆ καί ἐγώ ἔπρεπε ὁπωσδήποτε... ἐκείνη τήν μέρα νά βγῶ ἀπό τό Ὄρος, ἄρχισα νά ἀνησυχῶ, μήπως δέν προλάβω τό λεωφορεῖο. Ἀλλά τόν λογισμό μου αὐτό, ὄχι μόνο νά τόν πῶ δέν τολμοῦσα, ἀλλά καί μόνο πού τόν σκεφτόμουν τό θεωροῦσα ἀσέβεια.
Ὁ Γέροντας τόν ἔπιασε καί διακόπτοντας γιά λίγο, μοῦ λέει: “Μήν στενοχωριέσαι. ∆έν τό χάνεις τό λεωφορεῖο”. Καί συνέχισε τίς συμβουλές.
Ἡ θεόσαρκη μερίδα
ΔΩΔΕΚΑ μίλια έξω από τη Δαμασκό ασκήτευε ένας στυλίτης.
Κάποτε σκανδαλίστηκε μ' έναν ιερέα της πόλης, για τον όποίο πληροφορήθηκε πώς έπεφτε σε σαρκική αμαρτία.
Σε λίγες μέρες ο ιερέας αυτός έτυχε νά πάει νά λειτουργήσει στο μοναστήρι, όπου βρισκόταν και ο στύλος του ασκητή.
Την ώρα του κοινωνικού, ο στυλίτης κατέβασε σ' ένα καλάθι το άγιο Ποτήριο πού είχε μαζί του, και μέσα σ' αυτό του έβαλαν τα άχραντα Μυστήρια.
Όταν όμως ανέβασε πάνω την θεία Κοινωνία, δίσταζε νά μεταλάβει.
Έφερνε στο νου του την κατηγορία πού είχε ακούσει για τον λειτουργό ιερέα, και συλλογιζόταν:
Άραγε, έχει αγιαστεί αυτή η μερίδα;
Επιφοίτησε σ' αύτή το άγιο Πνεύμα ή εμπόδισε τον ερχομό Του η αμαρτία του λειτουργού;
'Έτσι όπως είμαι σκανδαλισμένος με τον ιερέα, πρέπει νά μεταλάβω ή όχι;".
Ενώ συλλογιζόταν αυτά, ο Θεός οικονόμησε νά συμβεί κάτι φρικτό, για νά πληροφορηθεί ο
στυλίτης και συνάμα νά στηριχθεί κάθε χριστιανική ψυχή.
20 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ βιογράφου τοῦ ὁσίου Παϊσίου Ἱερομ. Ἰσαάκ τοῦ Λιβανέζου Ἁγιορείτη Πνευματικοῦ
1937–16/7/1998, ν.η
Ὁ κατά κόσμον Φάρες Ἀττάλα γεννήθηκε στό Ναμπάυ τοῦ πολύπαθου Λιβάνου τό 1937. Νέος μόνασε στήν πατρίδα του. Στή συνέχεια ἦλθε γιά σπουδές στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τήν περίοδο αὐτή γνωρίσθηκε καί συνδέθηκε πνευματικά μέ πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὅρους καί κυρίως μέ τόν μακαριστό Γέροντα Παΐσιο (+1994), τοῦ ὁποίου στάθηκε καλός βιογράφος.
Τό 1979 ἔλαβε τό μέγα καί ἀγγελικό σχῆμα καί ἀπό Φίλιππος ὀνομάσθηκε ‘Ἰσαάκ. Τό μοναχικό σχῆμα τοῦ τό ἔδωσε ὁ Γέροντας Παΐσιος. Διετέλεσε Πνευματικός τῶν μαθητῶν τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς καί πολλῶν ἀνθρώπων. Ἄφησε ἀγαθό παράδειγμα ἀγωνιστού στήν εὐλογημένη συνοδεία τοῦ Σταυρονικητιανοῦ Κελλιοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στήν Κάτω Καψάλα.
Ἄνθρωπος εὐφυής, γλυκομίλητος, φιλόπονος, φιλότιμος, ψάλλοντας θαυμάσια μέ τήν ὡραία φωνή του. Ὑπῆρξε ἀγαθός παρηγορητής Ἑλλήνων καί Ἀράβων. Γιά τούς δεύτερους εἶχε ἀρχίσει μεταφράσεις πατερικῶν βιβλίων πρός....πνευματική τροφοδοσία τους. Εὐλαβής, σεμνός καί μέ φόβο Θεοῦ. Ἀγάπησε τήν προσευχή, τήν ἄσκηση, τήν ἱεροσύνη, τόν μοναχισμό, τήν ἀρετή καί τήν ἐλεημοσύνη.
Ἔγραφε ὁ πάπα-Ἰσαάκ γιά τόν Γέροντα Παΐσιο στό ὡραῖο βιβλίο του. Βίος Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου: «Τούς Ἀσκητικούς Λόγους τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τούς εἶχε στό προσκέφαλό του καί τούς μελετοῦσε πάντοτε. Γιά μία περίοδο ἔξι ἐτῶν ἦταν ἡ μοναδική του πνευματική ἀνάγνωση. Ἔπαιρνε ἕνα στίχο καί ὅλη τήν ἡμέρα τόν ἐπανέφερε συχνά στόν νοῦ του. τόν μελετοῦσε βαθειά καί πρακτικά, “ὅπως τά ζῶα ἀναμηρυκάζουν τήν τροφή τους”, κατά τήν ἔκφρασή του. Μοίραζε εὐλογία ἕνα ἀπάνθισμα ἀπό τούς λόγους του, γιά νά παρακινήσει στή μελέτη τους. Πίστευε ὅτι “πολύ βοηθᾶ ἡ μελέτη στά Ἀσκητικά του ἀββᾶ Ἰσαάκ, διότι καί τό βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς δίνει νά καταλάβει κανείς καί κάθε εἴδους μικρό ἡ μεγάλο κόμπλεξ καί ἐάν ἔχει ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στόν θεό, τόν βοηθάει γιά νά τό διώξει. Ἡ ὀλίγη μελέτη στόν ἀββᾶ Ἰσαάκ ἀλλοιώνει τήν ψυχή μέ τίς πολλές της βιταμίνες”.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ: Γιά τήν Θεία Κοινωνία
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ (Συλλογή πνευματικῶν ὁδηγιῶν πρός κατόρθωση τῆς τελειότητος)
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ
Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι τό ὑπερφυέστερο ἀπό τά ἑπτά μηστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἑνωμένο μέ τήν Θεότητα.
Μέ τήν Θεία Κοινωνία γινόμαστε μέτοχοι τῆς Σαρκός καί τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ.
Ὀνομάζεται Εὐχαριστία, γιατί ἀποτελεῖ ἀνάμνηση πολλῶν εὐεργεσιῶν καί ἀνακεφαλαίωση τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ καί ἐπειδή μέ ὅλα προετοιμάζει νά εὐχαριστήσουμε.
Νά προετοιμαζόμαστε μέ τήν προσοχή τοῦ νοῦ, μέ τήν ἀποστροφή τῶν πονηρῶν καί ἀισχρῶν καί βλασφήμων λογισμῶν, μέ τήν ἀποχή τοῦ μίσους καί τῆς μνησικακίας, μέ τήν καθαρή συνείδηση, μέ τήν κατά δύναμη νηστεία, μέ τήν ἐξαγόρευση τῶν κρυπτῶν, καί ἔπειτα νά κοινωνοῦμε.
Ἡ Θεία Κοινωνία, ὅταν γίνεται μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης, ἀδιακρίτως, καθαρίζει ἀπό κάθε κηλίδα, ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος καί ἀπό κάθε ἔργο πονηρό. Εἶναι τό ὑπέρτατο μέσο οἰκείωσης τῆς λυτρωτικῆς χάριτος, πού ἀπορρέει ἀπό τόν Σταυρό.
Ὅταν ἕνας ἔχει πνευματικό, ἐξομολογεῖται, ἐκκλησιάζεται, κοινωνεῖ μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ, νηστεύει, πορσεύχεται, τότε ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, καί δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτε σ' αὐτή τήν ζωή.
Πρό τῆς Θείας Κοινωνίας νά καθαρίζουμε καλά τόν ἑαυτό μας πολλές μέρες πρίν, μέ τήν μετάνοια, τήν προσευχή, τήν ἐγκράτεια καί τήν ἐλεημοσύνη.
Θά σωθοῦμε, ὅταν κοινωνοῦμε ἐξομολοηγμένοι τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ὅταν ἔχουμε λατρευτική ζωή, ὅταν βαδίζουμε τήν ὁδό τῆς μετανοίας, ὅταν ὑμνοῦμε, δοξολογοῦμε τόν Κύριο, ὅταν ἐφαρμόζουμε τό νόμο Του· τότε θά ἐλπίζουμε στή σωτηρία.
Ἀρκεῖ νά κρούει κανείς καί ἡ πόρτα θά τοῦ ἀνοιχθεῖ!
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908).
[Διηγείται ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης]
Δύο μικρά παιδιά, ο Παύλος και η Όλγα, χάρις στο άπειρο έλεος του Κυρίου, που ανταποκρίθηκε στις προσευχές της αναξιότητος μου, έγιναν καλά από την αρρώστιά τους.
Στην περίπτωσι του Παύλου, η αρρώστια έφυγε μες από ένα ήσυχο ύπνο.
Εννέα φορές πήγα να προσευχηθώ με πίστι, ελπίζοντας ότι την πίστι μου δεν θα την απεδοκίμαζε ο Κύριος. Αρκεί να κρούη κανείς και η πόρτα θα του ανοιχθή.
Μπορεί εγώ να ήμουν ανάξιος, αλλά ο Κύριος χάρις στο άπειρό του έλεος θα με άκουε. Ο άδικος κριτής λύγισε τέλος στις επίμονες παρακλήσεις της γυναικός που τον ενωχλούσε με το αίτημά της.
Ὅταν ἦταν νά γράψει τόν βίο τῆς Ἁγίας Μαρίνας…
Διάβασε ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος στο αρχαίο κείμενο ότι ήταν η Αγία Μαρίνα, 15 ετών…
Σκέφτηκε:
«θα γράψω στον νεοελληνικό βίο της ότι ήταν 17…»
Πήγε η κοπέλα που δούλευε σπίτι του στην αγορά της Αθήνας να ψωνίσει.
Την πλησίασε μια κοπελίτσα με κοτσιδάκια και της είπε:
Αὐτή ἡ πλάκα ὑπάρχει στόν τάφο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
Ο Άγιος Παΐσιος στις 12 Ιουλίου 1994 εκοιμήθη εν Κυρίω και είχε ζητήσει να τοποθετηθεί στον τάφο του μία πλάκα με γραμμένα τα εξής:
20 Ιουλίου Συναξαριστής. Ἡλίου Προφήτου, Ἐγκαίνια Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς Μονῆς Στουδίου.
Ὁ Προφήτης Ἠλίας
Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἦταν γιὸς τοῦ Σωβὰκ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Θέσβη τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, καὶ ἀνῆκε στὴν φυλὴ τοῦ Ἀαρῶν.Ὅταν γεννήθηκε, ὁ πατέρας του εἶδε μία θεία ὀπτασία: Δυὸ ἄνδρες λευκοφορεμένοι τὸν ὀνόμαζαν Ἠλία, τὸν σπαργάνωναν μὲ φωτιὰ καὶ τοῦ ἔδιναν φλόγα νὰ φάει.
Τότε ὁ πατέρας του, πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀφοῦ περιέγραψε τὴν ὀπτασία στοὺς ἱερεῖς, ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν ἐρμηνεύοντας τὴν ὀπτασία, ὅτι ὁ γιὸς του θὰ γίνει προφήτης καὶ θὰ κρίνει τὸ Ἰσραὴλ μὲ δίκοπο μαχαίρι καὶ φωτιά.
Ὁ Προφήτης ἄσκησε τὸ προφητικό του χάρισμα ἐπὶ 25 ἔτη. Προεῖπε γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ 816 χρόνια πρίν. Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ πίστη του, ποὺ κατέβασε τρεῖς φορὲς φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, σταμάτησε τὴν βροχὴ καὶ ἀνάστησε νεκρούς. Μὲ τὴν φωτιὰ μάλιστα ἔκαψε τοὺς στρατιῶτες ποὺ εἶχε στείλει ὁ βασιλιὰς Ὀχοζίας γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν.
Στὸ ὅρος Χωρὴβ εἶδε τὸν ἴδιο τὸν Θεό, διέσχισε τὸν Ἰορδάνη μὲ τὴν μυλωτή του καὶ τέλος ἀνελήφθη μὲ ἅρμα πυρός.
Ἐπίσης παρέστη στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τὸν Μωϋσῆ.
20 Ἰουλίου. ♰ Ἠλιού προφήτου τοῦ Θεσβίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ προφήτου. Ἰουλίου 20. (Ἰακ. ε΄ 10-20).
Ιακ. 5,10 ὑπόδειγμα
λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς
μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι
Κυρίου.
Ιακ. 5,10 Παρετε, αδελφοί μου, ως παράδειγμα κακοπαθείας,
υπομονής και μεγαλοκαρδίας τους προφήτας, οι οποίοι σαν απεσταλμένοι και
πρεσβευταί του Θεού ελάλησαν προς τους ανθρώπους εξ ονόματος του Κυρίου.