ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3: 07/24/18

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

Καπερναούμ-Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης 19-7-2018

Καπερναούμ-Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 19-7-2018 (Ὁμιλία σέ προσκυνητές , Καπερναούμ -Ἰσραήλ) http://HristosPanagia3.blogspot.gr , http://www.hristospanagia.gr/ , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Πῶς πρέπει νὰ κυβερνᾶμε τὴ γλῶσσα μας. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου,

Πῶς πρέπει νὰ κυβερνᾶμε τὴ γλῶσσα μας

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ἀνάγκη μεγάλη εἶναι νὰ κυβερνᾷ κάποιος ὅπως πρέπει τὴν γλῶσσα του καὶ νὰ τὴν χαλιναγωγῇ. Γιατὶ, κάθε ἕνας κλίνει πολὺ στὸ νὰ τὴν ἀφήνῃ νὰ τρέχῃ καὶ νὰ ὁμιλῇ γιὰ ἐκεῖνα ποὺ δίνουν εὐχαρίστησι στὶς αἰσθήσεις μας· ἡ πολυλογία, τὶς περισσότερες φορές, προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀπὸ τὴν ὁποία, φανταζόμενοι ἐμεῖς πὼς γνωρίζουμε πολλά, καὶ ἰκανοποιώντας τὴ γνώμη μας, πιεζόμαστε μὲ πολλὲς ἐπαναλήψεις τῶν λόγων μας, νὰ τυπώσουε τὴν γνώμη μας αὐτὴ στὶς καρδιὲς τῶν ἄλλων, γιὰ νὰ τοὺς κάνουμε τὸν δάσκαλο, σὰν νὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ μάθουν ἀπὸ μᾶς· καὶ μάλιστα τὴν ἴδια ὑπερηφάνεια δείχνουμε ὅταν τοὺς διδάσκουμε χωρὶς αὐτοὶ νὰ μᾶς ρωτήσουν πρῶτα.

Τὰ κακὰ ποὺ γεννιοῦνται ἀπὸ τὴν πολυλογία, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ τὰ περιγράψουμε μὲ λίγα λόγια· ἡ πολυλογία εἶναι μητέρα τῆς ἀκηδίας· ὑπόθεσις ἄγνοιας καὶ ἀνοησίας· πόρτα τῆς καταλαλιᾶς, ὑπηρέτης τῶν ψεμμάτων καὶ ψυχρότητα τῆς εὐλαβοῦς θερμότητας· τὰ πολλὰ λόγια δυναμώνουν τὰ πάθη καὶ ἀπὸ αὐτὰ κινεῖται μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἡ γλῶσσα μὲ περισσότερη εὐκολία στὴν ἀδιάκριτη συζήτησι.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος, θέλοντας νὰ φανερώσῃ πόσο δύσκολο εἶναι τὸ νὰ μὴν ἁμαρτάνῃ κάποιος στὰ λόγια ποὺ λέει, εἶπε ὅτι αὐτὸ εἶναι χαρακτηριστικὸ τῶν τελείων ἀνδρῶν· «Ἂν κάποιος δὲν κάνῃ σφάλματα μὲ τὰ λόγια, αὐτὸς εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ἱκανὸς νὰ χαλιναγωγήσῃ ὅλο του τὸν ἑαυτό» (3).

Γιατὶ, ἀφοῦ ἡ γλῶσσα ἀρχίσει μία φορὰ νὰ μιλάει, τρέχει σὰν ἀχαλίνωτο ἄλογο, καὶ δὲν μιλάει μόνο τὰ καλὰ καὶ αὐτὰ ποὺ πρέπει, ἀλλὰ καὶ τὰ κακά· γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται αὐτὴ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀπόστολο, «μεστὴ ἀπὸ κακό, γεμάτη ἀπὸ δηλητήριο θανατηφόρο».

Ὅπως σύμφωνα καὶ ὁ Σολομώντας εἶπε, ὅτι ἀπὸ τὴν πολυλογία δὲν θὰ ἀποφύγῃς τὴν ἁμαρτία· «ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξη ἁμαρτίαν» (Παρ. 10,20). Καὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε γενικά, ὅποιος μιλάει πολύ, δείχνει ὅτι εἶναι ἀνόητος· «ὁ ἄφρων πληθύνει λόγους» (Ἐκκλ. 10,14).

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο - Πατήρ Εὐάγγελος Χαλκίδης

Πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης*

Εκ του βιβλίου
ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΜΟΣ Β'

Ο πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης γεννήθηκε το έτος 1923. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Περιπλανώμενοι μέχρι να εγκατασταθούν κάπου οριστικά, πέρασαν από την Λαμία, ενώ η μητέρα του ήταν έγκυος. Τότε γέννησε στον γυναικωνίτη του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας. Οι ιερείς του ναού, μη θέλοντας το παιδί να φύγη αβάπτιστο από εκεί, το βάπτισαν και του έδωσαν το όνομα «Ευάγγελος» από το όνομα του ναού.

Η μεγάλη του επιθυμία και ο ζήλος που πλημμύριζε την ψυχή του από μικρό παιδί, ήταν ν’ ακολουθήση το δρόμο του Χριστού και να υπηρετήση την Εκκλησία Του. Είχε Πνευματικό του τον εσχάτως ανακηρυχθέντα άγιον Γεώργιον Καρσλίδην, ο οποίος τον καθωδηγούσε και τον προετοίμαζε για την ιερωσύνη.

Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου ενυμφεύθη την Μικρασιατικής καταγωγής Μελαχροινή Μητράρα από την Μυτιλήνη, η οποία αργότερα ως πρεσβυτέρα σήκωσε μαζί του τον Σταυρό και ήταν γι’ αυτόν ο καλός Κυρηναίος. Ο Θεός του χάρισε έξι παιδιά. Πέντε αγόρια και ένα κορίτσι.

Στην αρχή εργαζόταν στο εργοστάσιο Σιδηροδρόμων (μηχανουργείο του ΣΕΚ). Όταν ανακοίνωσε στους συναδέλφους του ότι θα γίνη παπάς, τον ειρωνεύοντο, χτυπούσαν τενεκέδες σαν θυμιατήρι και του έκαναν και άλλα πειράγματα, αλλά δεν τον επηρέασαν αυτά. Ο πόθος και η αγάπη του για την ιερωσύνη, ωδήγησαν τα βήματά του στον τότε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονα Α’ (Παπαγεωργίου). Στον Μητροπολίτη παρουσιάσθηκαν μαζί με τον κουμπάρο του Στέφανο Γιαννουλίδη, που ήθελε κι αυτός να ιερωθή.

Ο Δεσπότης αρχικά ήταν πολύ διστακτικός μέχρι αρνητικός, γιατί, ενώ ήσαν και οι δύο αγνοί και ενάρετοι άνθρωποι, ήταν όμως εντελώς αγράμματοι. Βλέποντας όμως ο Αρχιερεύς την απλότητά τους, την επιμονή τους και τον φλογερό πόθο τους για την ιερωσύνη, άρχισε να προβληματίζεται. Σ’ αυτό πολύ βοήθησε και η μαρτυρία δύο σπουδαίων κληρικών: Του π. Λεωνίδα Παρασκευοπούλου (μετέπειτα Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης) και του π. Φωτίου Σταμοπούλου, του πνευματικού του Ευαγγέλου, που πήγαινε μετά την κοίμηση του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη. Ζήτησε, λοιπόν, ο Δεσπότης να του φέρουν ένα βιβλίο κι έβαλε τους δύο υποψηφίους να διαβάσουν. Αλλά τι να διαβάσουν, αφού δεν ήξεραν γράμματα;

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος, ὁ μεγάλος μου εὐεργέτης

Διήγηση Τσιαβέ Βασιλείου, Ἐλασσόνα

«Ἤμουν παντρεμένος 12 χρόνια. Εἶχα πρόβατα, ἤμουν καλός ἄνθρωπος ὅσο μποροῦσα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά παιδί δέν εἶχα. Στά 12 χρόνια τοῦ γάμου μου ἄκουσα, τό 1990, γιά τόν γέροντα Παΐσιο ὅτι εἶναι πολύ καλός ἄνθρωπος καί βοηθάει πολύ κόσμο. Ξεκίνησα, λοιπόν, νά τόν βρῶ. Δέν ἤξερα ἀπό Ἅγιον Ὄρος, ρωτοῦσα ἀπό ᾿δῶ, ἀπό ᾿κεῖ, μετά ἀπό κόπο τόν βρῆκα. Μέ ἄνοιξε καί μέ ἔβαλε νά προσκυνήσω στόν ναό. Ἀφοῦ προσκύνησα, τοῦ λέω:

- Πάτερ Παΐσιε, ἔχω ἕνα πρόβλημα καί ἦρθα νά μοῦ τό λύσης.

- Τό ξέρω τό πρόβλημά σου. Δέν ἔχεις παιδί.

- Ἔ…, πῶς τό ξέρεις;

- Τό ξέρω, ὅπως ξέρω καί πολλά γιά σένα πού ἐσύ δέν τά ξέρεις.

- Ναί, π. Παΐσιε, 12 χρόνια δέν ἔχω παιδί. Καί εἶμαι καλός ἄνθρωπος.

- Τό ξέρω ὅτι εἶσαι καί καλός ἄνθρωπος, τό βλέπω. Καί γνωρίζω ὅτι θά ἀποκτήσης παιδί μέσα σέ 9 μῆνες.

- Πῶς, π. Παΐσιε;

- Ἔχεις χρόνο νά πᾶς πρός τήν Ἁγία Ἄννα;

- Ὄχι δέν ἔχω, πρέπει νά βγῶ.

- Ἔ, τότε θά πᾶς στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στήν Σουρωτή. Ἐκεῖ ἔχουν τά Λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου πού εἶναι νουνός μου. Θά πᾶς ἐκεῖ καί θά πῆς τίς ἀδελφές, ὅτι μέ στέλνει ὁ π. Παΐσιος ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, νά μοῦ δώσετε μία ζώνη κυήσεως. Θά σοῦ τήν δώσουν καί ὅτι σοῦ ποῦν θά κάνης. »

Πράγματι πῆγα, μοῦ ἔδωσαν τήν ζώνη καί μοῦ εἶπαν τί νά κάνω. Στούς τρεῖς μῆνες κάτι κατάλαβε ἡ γυναίκα μου, ἀλλά δέν ἤθελε νά κάνη ἐξετάσεις γιά νά μήν ξανααπογοητευτῆ. Ἐν τῷ μεταξύ εἶδα ἕνα ὄνειρο. Μοῦ ἐμφανίστηκε ἕνας ἄνθρωπος πολύ ψηλός καί μοῦ εἶπε: «Ἑτοιμάσου νά γιορτάσης, σέ 24 ἡμέρες θά σοῦ τύχη τό λαχεῖο». Μοῦ τό εἶπε τρεῖς φορές καί ξύπνησα. Τό πρωΐ ξυπνῶ τήν γυναίκα μου καί τῆς τό λέω.

- Μήν πιστεύης στά ὄνειρα, μοῦ εἶπε.

- Μά, αὐτό δέν ἦταν κοινό ὄνειρο. Καθαρό, σαφές καί ἔντονο. »

Κολλυβάδες Πατέρες: Οἱ ἀναγεννητές τῆς Ἑλληνορθοδοξίας

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Τοῦ παπα-Γιώργη Δ. Μεταλληνοῦ

Στήν ἁγία μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Κολλυβᾶ († 14/7/1809) ἀφιερώνεται αὐτό τό σημείωμα. Ἡ ἐμφάνιση τῶν Κολλυβάδων τόν 18ο αἰώνα στόν ἁγιορειτικό, καί εὐρύτερα στόν ἑλλαδικό χῶρο σημειώνει μία δυναμική ἐπιστροφή στίς ρίζες τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Τό «κίνημά» τους, ὅπως ὀνομάσθηκε, ἦταν ἀναγεννητικό, ὡς παραδοσιακό καί προοδευτικό, ὡς πατερικό μέ μία λέξη: γνήσια ὀρθόδοξο. Στόν δύσκολο γιά τήν ἐθνική μας Ἱστορία 18ο αἰώνα θέλησαν οἱ Κολλυβάδες νά ἀντιτάξουν στό ρεῦμα τοῦ ἄθεου διαφωτισμοῦ τή μυστική ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς μόνης πού σώζει τόν ἄνθρωπο. Μία ὁμάδα μοναχῶν, πού ζεῖ μέσα στήν ἀποστολική καί στήν πατερική παράδοση τῆς νοερᾶς προσευχῆς, παίρνει τήν ἀφορμή ἀπό κάποιο συγκεκριμένο γεγονός (τήν τέλεση τῶν μνημοσύνων τό Σάββατο), ὄχι χωρίς θεολογικές προεκτάσεις, γιά νά φωτίσει τή σωστή πορεία τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄλλη ἀφορμή δόθηκε μέ τή δημοσίευση τό 1777 ἑνός βιβλίου, πού μιλοῦσε γιά τήν ἀνάγκη...

«περί συνεχοῦς θείας μεταλήψεως» καί προερχόταν ἀπό τόν κύκλο τῶν Κολλυβάδων. Τό βιβλίο καταδικάσθηκε ἀπό τό Πατριαρχεῖο (1785), γιατί δῆθεν δημιουργοῦσε σκάνδαλο καί διχόνοιες.

Ἀργότερα, ὅμως, τό ἴδιο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἦρε τήν καταδίκη. Τά ἴδια πρόσωπα, πού ὑποστήριζαν τήν τέλεση τῶν μνημοσύνων κατά τό Σάββατο (ἀπό τά «κόλλυβα» τῶν μνημοσύνων τούς ὀνόμασαν χλευαστικά οἱ ἀντίπαλοί τους τούς Κολλυβάδες), ὑποστήριζαν καί τή συχνή θεία μετάληψη, ἀντιτάσσοντας τήν ἀρχαία -καί ἐδῶ- ἐκκλησιαστική πράξη στήν ἐπηρεασμένη ἀπό τή Δύση συνήθεια τῶν ὀρθοδόξων νά κοινωνοῦν μερικές φορές τόν χρόνο. Οἱ Κολλυβάδες εἶχαν ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τους τήν πατερική παράδοση, πού εἶναι ἡ γνήσια παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Κατηγορήθηκαν ὡς «καινοτόμοι», ἀλλά ἡ «καινοτομία» τους δέν ἦταν παρά μία προσπάθεια ἐπιστροφῆς στή γνησιότητα καί κάθαρσης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ἀπό κάθε ξένο στοιχεῖο, πού νόθευε τήν ἀλήθειά της.

Σωτηρία μέ τήν ἀγάπη καί ὄχι μέ τόν πλοῦτο τῶν διανοητικῶν γνώσεων. Ἀρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ

Η σωτηρία αποκτάται με την Αγάπη. Ο τελευταίος λόγος του Γέροντα Σιλουανού. Η διαίρεση του Χριστιανισμού εξαιτίας της μη κατανοήσεως της εντολής της αγάπης. Ο μοναχισμός ως σχολή της αγάπης καί της σωτηρίας. Ή τήρηση των εντολών. Προφύλαξη από τήν αμαρτία. Οι εντολές του Χριστού είναι υπερκόσμιες. Ή εν Χριστώ αποκάλυψη της προαιώνιας ιδέας για τον άνθρωπο. Το απαραίτητο της γνώσεως του τελικού σκοπού του μοναχισμού.

Διαρκώς ευχαριστώ τον Θεό, πού μου δίνει τή χαρά να σάς συναντώ.

Όσο καλός και άν είναι ο δρόμος, ο οδηγός του αυτοκινήτου πρέπει συνεχώς να ρυθμίζει τη λειτουργία της μηχανής του: να αλλάζει τήν ταχύτητα, να προσαρμόζει λίγο τήν κατεύθυνση ή να κάνει κάποια στροφή κλπ. Έτσι και στή ζωή μας, αν και είναι χαραγμένη μπροστά μας η οδός από τούς Πατέρες, τούς Αποστόλους και τον Ίδιο τον Χριστό, οφείλουμε ωστόσο να οδηγούμε συνεχώς τη μηχανή προς τη γραμμή εκείνη πού πρέπει να κρατήσουμε, γιά να φθάσουμε στον τελικό προορισμό μας.

Γι’ αυτό σήμερα θέλω να πω στους νέους αδελφούς και στις αδελφές μας ότι η δύναμη της σωτηρίας δεν έγκειται στο πλήθος των γνώσεων άλλα στον τρόπο της ζωής. Αυτό πού σώζει δεν είναι η γνωστική άλλα η ηθική πλευρά της ζωής μας. Σώζει η Αγάπη εκείνη πού παρήγγειλε σε μάς ο Κύριος, όταν κατά τον Μυστικό Δείπνο είπε: «Αγαπάτε αλλήλους»1. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι εμείς είμαστε εναντίον των οποιωνδήποτε γνώσεων. Απεναντίας, η εντολή του Θεού μάς εξαναγκάζει να «ζητούμε» και να κατέχουμε το πλήρωμα της γνώσεως, εκείνο το πλήρωμα πού είναι ο Ίδιος ο Κύριος3. Ωστόσο, και αν ακόμη ήταν απόλυτη η γνώση μας, και πάλι η σωτηρία δεν έγκειται σε αυτό, αλλά βρίσκεται στήν ποιότητα της ζωής...

Σήμερα θέλω να σάς πω ότι, αν και μοιραζόμαστε τον φυσικό και διανοητικό κόπο, ωστόσο η ενότητα και η σωτηρία έρχονται μόνο με τήν Αγάπη.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 20-7-2018 ἕως 22-7-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί

Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων

Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο

http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 20-7-2018 ἕως 22-7-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼ 2018 (2496)

▼ Ιουλίου (261)

▼ 22 Ιουλ (11)

Γιά νά παίρνουμε θάρρος....

"H Aγία οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή καταπληγωμένη από τα βασανιστήρια και αλυσοδεμένη, βρισκόταν στην φυλακή για την πίστη της στον Χριστό. Ήταν μεσάνυχτα και η Αγία προσευχόταν, όταν της παρουσιάστηκε ένας άγγελος του Θεού, έχοντας στα χέρια του τα όργανα των παθημάτων του Χριστού: σταυρό, καλάμι, σφουγγάρι και στεφάνι. Αφού την έλυσε, της είπε να σηκωθεί και της γνωστοποίησε ότι ο Κύριος θα την εθεράπευε. Πράγματι. μόλις εκείνη σηκώθηκε, ο άγγελος άγγιξε όλες τις πληγές της με το σφουγγάρι και τότε όχι μόνο το σώμα της θεραπεύτηκε, αλλά και το πρόσωπό της έλαμψε από ουράνια ομορφιά. Ύστερα από αυτό ο άγγελος έγινε άφαντος. Και ο τρόπος και η αμεσότητα της θεραπείας είναι ασύλληπτα και ανεξήγητα από τον ανθρώπινο νου. Προφανώς όμως το μέσον της θεραπείας ήταν υλικό.

......

Ο όσιος Τίτος, ο πρεσβύτερος της Μονής των Σπηλαίων του Κιέβου ήταν ετοιμοθάνατος (12ος αι.). Οι πατέρες έπειτα από παράκλησή του οδήγησαν στο κρεβάτι του τον διάκονο Ευάγριο, με τον οποίο βρισκόταν σε έχθρα για να συγχωρεθούν και να συμφιλιωθούν.

Ἅγιος Ἀθηνογένης ἐπίσκοπος Πηδαχθόης και το Φως Ιλαρόν

Î‘Ï€Î¿Ï„ÎÎ»ÎµÏƒÎ¼Î± ÎµÎ¹ÎºÏŒÎ½Î±Ï‚ Î³Î¹Î± Ð¡Ð’Ð¯Ð¢Ð˜Ð¢Ð•Ð›Ð¬ ÐÐ¤Ð˜ÐÐžÐ“Ð•Ð ÐŸÐ˜Ð”ÐÐ¥Ð¤ÐžÐ™Ð¡ÐšÐ˜Ð™, Ð¡Ð•Ð’ÐÐ¡Ð¢Ð˜Ð™Ð¡ÐšÐ˜Ð™, Ð•ÐŸÐ˜Ð¡ÐšÐžÐŸ,

Ἅγιος Ἀθηνογένης ἐπίσκοπος Πηδαχθόης καί οἱ Δέκα Μαθητές του (16 Ιουλίου)Τοιχογραφία Μονής Ντετσάνι(1350)

Πατρίδα του ἦταν ἡ Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας. Ἡ μόρφωσή του, ἡ θερμὴ πίστη του, καθὼς καὶ ἡ γενναία φιλανθρωπική του δράση, τὸν ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Πηδαχθόης. Σὰν ἐπίσκοπος, ἦταν φωτεινὸ πνευματικὸ λυχνάρι γιὰ τὸ ποίμνιό του. Μάλιστα τόσο πολὺ ἤθελε νὰ συνεχιστεῖ τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ἰκανότατους βοηθούς του.

Σέ ὅλα ὑπάρχει ἕνα τέλος. Ἐκτός...

Σε όλα υπάρχει ένα τέλος. Εκτός, στο Έλεος του Θεού! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_389.html?m=1

24 Ιουλίου Συναξαριστής. Χριστίνας Μεγαλομάρτυρος, Καπίτων, Ὑμεναίου, Ἐρμογένους, Σαλομπτίνου, Θεοφίλου Νεομάρτυρα, Ἀθανασίου ἐκ Κίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μπορίσου, Γλιέβου, Συμεών Ὁσίου, Ἀθηναγόρα Ἀθηναίου, Ὅσιος Ἰλαρίων.

Ἡ Ἁγία Χριστίνα ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Χριστῖνα, καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Συρίας.
Ἦταν κόρη στρατηγοῦ. Ὁ πατέρας της, τῆς ἔχτισε ἕναν πύργο καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ’ αὐτόν.
Μάλιστα κατασκεύασε ἀγάλματα τῶν εἰδώλων καὶ τὴν διέταξε νὰ θυσιάσει σ' αὐτά. Ἐκείνη ὅμως τὰ ἔκανε ὅλα κομμάτια. Γιὰ αὐτές της τὶς πράξεις, ἡ Ἁγία ὑποβλήθηκε σὲ βασανιστήρια ἀπὸ τὸν ἴδιο της τὸν πατέρα καὶ μετὰ φυλακίστηκε.
Στὴν φυλακὴ τὴν ἄφησαν νηστικὴ γιὰ νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πείνα. Ὅμως, ἄγγελος Κυρίου τῆς πήγαινε τροφὴ καὶ τῆς θεραπεύτηκαν ὅλες οἱ πληγές της.
Μετὰ τὴν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ ἄγγελος Κυρίου τὴν ἔβγαλε στὴν στεριά. Μόλις ἔγινε γνωστὸ ὅτι εἶχε διασωθεῖ, ὁ πατέρας της πρόσταξε καὶ τὴν ἔκλεισαν πάλι στὴν φυλακή. Τὴν νύχτα ποὺ ἀκολούθησε ὁ πατέρας της πέθανε καὶ τὴν θέση του στὸ ἀξίωμα τοῦ στρατηγοῦ, πῆρε κάποιος ὀνόματι Δίων.

24 Ἰουλίου. Χριστίνης μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρίτης. θ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιβ΄ 12-26).

Α Κορ. 12,12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός·

Α Κορ. 12,12 Διότι όπως ακριβώς το σώμα ένα είναι και έχει πολλά μέλη, όλα δε τα μέλη του ενός σώματος, καίτοι είναι πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός μαζή με όλους τους πιστούς, ανεξαρτήτως των χαρισμάτων και δωρεών που έχουν, αποτελεί ένα πνευματικόν σώμα.

Σελίδες

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Σε όλα υπάρχει ένα τέλος. Εκτός, στο Έλεος του Θεού! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.