48. Περί Ἰννοκεντίου, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὀμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-7-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία , ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Σελίδες
▼
Τρίτη 7 Αυγούστου 2018
Γιά τούς 5 λόγους πού πρέπει νά ἐκκλησιάζονται οἱ Χριστιανοί
«Προλογίζει» ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Όπως ακριβώς ένα λιμάνι απαλλαγμένο από ανέμους και κύματα παρέχει μεγάλη ασφάλεια στα πλοία που αγκυροβολούν σ’ αυτό, έτσι είναι και ο Ναός του Θεού. Αυτός ο χώρος είναι η βάση της αρετής, το διδασκαλείο της φιλοσοφίας.
Μπες μέσα σ’ αυτόν και σαν κάποια πνευματική αύρα θα περικυκλώσει την ψυχή σου. Αυτή η ησυχία οδηγεί σε θρησκευτικό δέος και διδάσκει να φιλοσοφούμε· ανορθώνει το φρόνημα και δεν αφήνει να προσκολλάσαι στα γήινα· σε μεταφέρει από τη γη στον ουρανό.
Σαν λιμάνια στο πέλαγος λοιπόν εγκατέστησε ο Θεός τους Ναούς στις πόλεις ώστε, καταφεύγοντας σ’ αυτούς όταν είμαστε ζαλισμένοι από τις βιοτικές μέριμνες, να απολαμβάνουμε μεγάλη γαλήνη. Είναι λοιπόν λιμάνι πνευματικό για τις ψυχές ο ιερός Ναός.
Στη λατρευτική σύναξη της θείας Λειτουργίας όχι μόνον εμείς, αλλά και οι προφήτες και οι απόστολοι συμμετέχουν και το σπουδαιότερο βέβαια απ’ όλα,Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος όλων, ο Ιησούς Χριστός είναι ανάμεσά μας.
Αυτή την Εκκλησία δεν την καλλιεργεί ανθρώπινη δύναμη, αλλά η θεία Χάρη. Γιατί τέτοια είναι η φύση τού πνευματικού σπόρου· δεν περιμένει καιρό, δεν περιμένει μεγάλο αριθμό ημερών για να καρποφορήσει, αλλ’ είναι δυνατόν να σπείρει κανείς το σπόρο και μέσα σε μια μέρα να θερίσει πλούσια δεμάτια μεστωμένου καρπού.
Η Εκκλησία είναι πέλαγος ευσεβείας, γεμάτο όχι από κύματα αλλά από πίστη. Σε μας τους χριστιανούς δε ναυαγεί το σκάφος της ορθής διδασκαλίας, δε χτυπιέται, δεν ταράζεται, δε βασανίζεται από βαρυχειμωνιά, αλλά αγκυροβολεί σαν σε λιμάνι γαλήνιο στις ψυχές εκείνων που αγαπούν τον Κύριο.
Εκείνος που πορνεύει, αν εισέρχεται συνεχώς στο Ναό, καθώς και ο υπερήφανος και εκείνος που έχει οποιοδήποτε ελάττωμα, θα αποβάλει πολύ γρήγορα το πάθος και θα επανακτήσει την υγεία του.
Εκείνος όμως που αποκόπτει τον εαυτό του από τη σύναξη αυτή και απομακρύνεται από τη διδασκαλία των Πατέρων και αποφεύγει το ιατρείο της Εκκλησίας, κι αν ακόμη νομίζει ότι είναι υγιής, πολύ γρήγορα θα ασθενήσει πνευματικά.
Το σχολείο της Εκκλησίας είναι θαυμαστό ιατρείο· ιατρείο όχι σωμάτων αλλά ψυχών. Γιατί είναι πνευματικό ιατρείο και θεραπεύει τ’ αμαρτήματα του νου και της ψυχής και όχι τις σωματικές πληγές.
Εδώ στο Ναό υπάρχει ιατρείο και όχι δικαστήριο που να ζητεί ευθύνες για τ’ αμαρτήματά μας· αντίθετα, παρέχει συγχώρεση αμαρτημάτων.
Η Εκκλησία του Θεού είναι πνευματικό πανηγύρι και ιατρείο των ψυχών και πρέπει, σαν να έχουμε πάει σε πανηγύρι, αφού συγκεντρώσουμε πολλά εμπορεύματα από εκεί να επιστρέφουμε στο σπίτι μας, και σαν να πήγαμε σε ιατρείο, να βγαίνουμε αφού πάρουμε τα κατάλληλα φάρμακα για τα πάθη που μας έχουν υποδουλώσει.
Μη λοιπόν, αγαπητέ, δείχνεις αμέλεια για την εδώ ζωή σου, γιατί ίσως σε ενοχλεί κάποια λύπη. Εδώ, στο Ναό του Θεού, φεύγει· οι κοσμικές φροντίδες δραπετεύουν· τα παράλογα πάθη σβήνουν.
Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: Τί σημαίνει "ἡ ἐκ Θεοῦ τιμωρία"
Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας – Η εκ Θεού τιμωρία σημαίνει την εκ Θεού εγκατάλειψη.
(απόσπασμα από την Ερμηνεία εις τον Ησαΐαν)
Ερμηνεύοντας
το Ησαΐας 1.8: «ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιὼν ὡς σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι
καὶ ὡς ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυηράτῳ, ὡς πόλις πολιορκουμένη·»
ο Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει˙
Ελεεινή
η κατάσταση. Πως δηλαδή δεν είναι άξια για θρήνους και κραυγές; Γιατί
εκείνη που ήταν κόρη στο παρελθόν και είχε τιμηθεί με αυτή την ονομασία
και ήταν κατά κάποιο τρόπο κάτω από την προστασία του φιλοστοργότατου
Πατέρα, του Θεού, εκείνη που μεθούσε από την φροντίδα και την αγάπη του
και ήταν στεφανωμένη από αυτόν με ατέλειωτες τιμές και δόξες και νικούσε
εκείνους που την αντιμάχονταν και αποτελούνταν από το αμέτρητο πλήθος
εκείνων που κατοικούσαν σ’ αυτήν, η παμμακάρια και περιβόητη Σιών,
δηλαδή η Ιερουσαλήμ, λέγει ότι θα εγκαταλειφθεί, δηλαδή θα γίνει έρημη.
Τό παράλυτο καί κωφαλάλο παιδί ἔγινε ἀμέσως καλά!
Οσία Ευπραξία.
Στο μοναστήρι που βρισκόταν η οσία Ευπραξία, υπήρχε η εξής συνήθεια. Αυτοί που κατοικούσαν γύρω από αυτό έφερναν τα άρρωστα παιδιά του και μετά, οι μεγαλύτερες από τις μοναχές, τα πήγαιναν στην εκκλησία κάνοντας προσευχή γι αυτά, και έτσι θεραπεύονταν.
Μια γυναίκα που είχε ένα παράλυτο και κωφάλλαλο παιδί οκτώ χρονών, το πήγε κι αυτή, κουβαλώντας το σχεδόν σαν ένα άψυχο φορτίο. Η θυρωρός, όταν είδε τι έχει το παιδί, το ανήγγειλε στην ηγουμένη.
Και αυτή είπε στην Ευπραξία:
– Πήγαινε να πάρεις το παιδί και να το πας στην εκκλησία.
Η Ευπραξία πήγε, και όταν είδε το παιδί σχεδόν ακίνητο και αναίσθητο, το ευσπλαχνίστηκε και αφού το αγκάλιασε του είπε:
– Ο Θεός ο οποίος σε δημιούργησε μακάρι να σε θεραπεύσει.
Και τότε αμέσως, μετά τα λόγια αυτά, το παιδί άρχισε να φωνάζει και να καλεί την μητέρα του.
Όταν το άκουσε αυτό η ηγουμένη κάλεσε την μητέρα του παιδιού και της είπε:
Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν.
Θαυμαστές παρεμβάσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις ἀπόπειρας αἱρετικῶν νά μολύνουν τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Στίς ἡμέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.
Μᾶς λένε, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ''ἐκκλησίες''. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες ἔχουν ἱερωσύνη καί μυστήρια ἔγκυρα. Μᾶς λένε, νά κρατήσουμε καθαρή μονάχα τήν ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια νά τήν στρογγυλέψουμε. Μᾶς λένε, ὅτι μποροῦμε νά συμπροσευχόμαστε δημοσίως μέ τόν ὁποιοδήποτε αἱρετικό, ἀκόμη καί μέ ἀλλόθρησκο.
Δέν μᾶς λένε, ὅμως, γιά ὅλα τά παραπάνω, πρῶτον, τί λέει τό Εἀγγέλιο. Δεύτερον, τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Τρίτον, τί προβλέπεται, γιά ὅλες τίς παραπάνω δογματικές καί ἐκκλησιολογικές παρεκτροπές, τόσον ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες, ὅσον καί ἀπό τίς Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν μας Συνόδων.
Ὁ ἐχθρός, γιά ὅσους προσέχουν καί ἐνδιαφέρονται γιά τήν σωτηρία τους, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δέν βρίσκεται ἁπλά ἐντός τῶν τειχῶν, ἀλλά ἔχει πλέον θρονιαστεῖ στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας: στίς καρδιές τῶν περισσοτέρων ἀξιωματούχων της. Γι' αὐτό καί δέν τόν ὑποψιαζόμαστε, γι' αὐτό καί παρασυρόμαστε χωρίς τήν παραμικρή ἀντίσταση. Ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: Ζοῦμε στά χρόνια τοῦ ἀντιχρίστου καί κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια.
Ἡ ἀνθρωποκτόνος παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς) ἔχει διεισδύσει γιά τά καλά στίς περισσότερες ἐνορίες μας καί ἐμεῖς συνεχίζουμε νά ζοῦμε, σάν νά μή συμβαίνει ἁπολύτως τίποτε!
Κλῆρος καί λαός ἔχουμε πέσει σέ ὕπνο βαθύ, ὕπνο θανατηφόρο. Τό δηλητήριο τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχει δηλητηριάσει καί νοῦν καί καρδίαν. Μᾶς ἔχει ὑπνωτίσει καί μᾶς σπρώχνει κατευθεῖαν πρός τήν ὀλέθρια ἀθεΐα, τοὐτέστιν πρός τήν ἀπώλεια.
«Ἰσραήλ» σημαίνει «αὐτός πού βλέπει τόν Θεό». ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΟΦΑΝΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ.
Έγνω βούς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός με ου συνήκεν (ΗΣΑΙΑΣ 1,3)
Η αχαριστία του ανθρώπου κατ' εξοχήν αποκαλύπτεται, σε σχέση με την ευγνωμοσύνη των αλόγων ζώων. Όταν το βόδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του κι όταν το γαϊδούρι γνωρίζει από ποια φάτνη τρώει, πώς είναι δυνατόν ο λογικός άνθρωπος να μη γνωρίζει τον Θεό του, τον Πλάστη και Τροφέα του;
«Ισραήλ» σημαίνει «αυτός που βλέπει τον Θεό». Κάθε λογικός άνθρωπος θά έπρεπε, σύμφωνα με τήν έλλογη φύση του, να είναι «αυτός πού βλέπει τον Θεό» και γνωρίζει τον Θεό και αισθάνεται τήν παρουσία Του και Τον υπηρετεί, όπως έκανε άλλοτε ο πράος και μακάριος Ιακώβ.
Όταν όμως ο λογικός άνθρωπος, πού η όλη ευπρέπειά του έγκειται στή θεογνωσία του, δεν γνωρίζει τον Θεό – όταν «αυτός πού βλέπει τον Θεό» γίνεται τυφλός ενώπιον του Θεού - τότε η ευπρέπεια του βοδιού και τού γαϊδουριού υπερβαίνουν αυτήν του ανθρώπου. Διότι τα βόδια, όλα ανεξαιρέτως, αναγνωρίζουν τον κύριό τους- και οι όνοι, χωρίς εξαίρεση, αναγνωρίζουν εκείνον πού τις ταΐζει, ενώ ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν εξαιρέσεις.
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος – Τιμωρεῖ ὁ Θεός;
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ.
ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΑΣΤΗΚΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ! ΝΑΙ
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ !
«Ξέρετε, στην εποχή μας έχει
βγει το δόγμα ότι ο Θεός δεν τιμωρεί, όλο χαϊδεύει. Βλέπετε ότι φτιάχνομε έναν Θεόν συμφωνα με τα δεδομένα της παιδαγωγικής που μας
απασχολεί. Οι γονείς δεν τιμωρούν,
οι καθηγηταί δεν τιμωρούν, οι δάσκαλοι δεν τιμωρούν, η πολιτεία δεν τιμωρεί.
Σπάζουν τζάμια, προθήκες κλωτσάνε, γκρεμίζουν τα πάντα κι έρχεται η πολιτεία
και χαΐδεύει. Λεβέντες μου, λέει, λεβέντες μου παιδάκια μου σπάστε και τα
υπόλοιπα να ησυχάσομε. Κανείς δεν τιμωρεί σήμερα. Εκεί φτάσαμε. Κι εφόσον εκεί
φτάσαμε, μας είναι αδιανόητο ότι ο Θεός τιμωρεί.»
Ὁ ἄνθρωπος γεννιέται ὄχι γιά ν’ ἀναπαύεται, ἀλλά γιά ν’ ἀγωνίζεται
Σ’ όποιον παραπονιόταν για τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής και για τις συνεχείς ενοχλήσεις από τούς ανθρώπους, τούς δαίμονες, τά πάθη κ.λπ., αποκρινόταν:
- Μην περιμένεις άνεση και ανάπαυση σε τούτη τη ζωή. Ανάπαυση θα βρεις, ίσως, όταν θα ψάλουν για σένα: «Μετά των άγιων ανάπαυσον, Χριστέ, την ψυχήν του δούλου σου...».
Ό άνθρωπος γεννιέται όχι για ν’ αναπαύεται, αλλά για ν’ αγωνίζεται, να μοχθεί, να υπομένει πειρασμούς για χάρη της αιώνιας ζωής.
Ὅταν εἴμαστε δυσαρεστημένοι...
Όταν είμαστε δυσαρεστημένοι, ολόκληρη η ατμόσφαιρα τριγύρω μας ξινίζει, κι αρχίζουμε να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλο.
7 Αὐγούστου. Δομετίου ὁσιομάρτυρος τοῦ Πέρσου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρ. ια΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ β΄ 14 - γ΄ 3).
Β Κορ. 2,14 Τῷ δὲ Θεῷ
χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ
καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ
φανεροῦντι δι᾿ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·
Β Κορ. 2,14 Ας είναι δε ευλογημένον και δοξασμένον το όνομα του
Θεού, ο οποίος μας δίδει χάριν και δύναμιν και μας κάμνει να νικώμεν και να
θριαμβεύωμεν εν τω Χριστώ, και ο οποίος κάμνει φανεράν και αισθητήν δια μέσου
ημών εις κάθε τόπον την ζωογόνον ευωδίαν της αληθινής γνώσεως.