Ἡ αὐτοθυσία, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 11-9-2018

Ἡ αὐτοθυσία, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 11-9-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί Μνήμης Θανάτου, Κολάσεως καί Κρίσεως» [ἐπιστολή 1η - 27η]

Επιστολή 1η

 

Όσον περνά η ηλικία μου, τόσον και αισθάνομαι των επιγείων το άστατον, το μάταιον. Αχ, τι μάτην ταραττόμεθα; Βραχύς ο βίος μας, κόνις, τέφρα, όνειρον και εις ολίγον καιρόν αχρειούμεθα. Σήμερον έχεις υγείαν και αύριον την χάνεις.

Σήμερον γελά το πρόσωπον και εις ολίγον σκυθρωπάζεις. Τα μάτια από την πολλήν χαράν και αγάπην κλαίουν και εντός ολίγου κλαίουν από τον πόνον και την θλίψιν. Σήμερον ευσταθεί το οικονομικόν, αύριο δυστυχία. Σήμερον ειδήσεις ευχάριστοι και εντός ολίγου δυσάρεστοι τας αντικαθιστούν.

 

Μάτην ταραττόμεθα, ο βίος σκιά και ενύπνιον. Που είναι οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι παππούδες μας; Όλους ο τάφος τους εδέχθη, όλους η φθορά και οι σκώληκες τους αχρείωσαν. Ο τάφος και η φθορά αναμένει και ημάς! Ο Χριστός, μας έδωσε την εξουσίαν τέκνα Θεού να γίνωμεν, αρματώσας ημάς με τόσα θεϊκά όπλα, δια να πολεμήσωμεν τον άσπονδον εχθρόν μας, και ημείς, εγώ πρώτος, αμελήσαντες την οπλοφορίαν εγίναμεν αιχμάλωτοι εις τον εχθρόν μας και πλησιάζοντες τον θάνατον τρέμομεν και αγωνιούμεν και προσπαθούμεν με κάθε μέσον να παρατείνωμεν την ζωήν, διότι δειλιάζει η ψυχή να βγη.

Διατί δειλιάζει; Διότι δεν θαρρεί ως τέκνον του Θεού; Μα μήπως πηγαίνει εις βασιλέα ξένον; Μα ο βασιλεύς είναι ο πλάστης της, ο σωτήρας της, που έχυσε το Αίμα Του, δια να την εξαγοράση από τον εχθρόν της. Διατί δειλιάζει και δεν θαρρεί;

Φυσικώς είναι ψυχρόν ο θάνατος, «περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου» (Ματθ. 26,38), έλεγεν ο Ιησούς μας, ναι, φυσικώς. Δυστυχώς όμως το πλείστον της δειλίας είναι του συνειδότος. Δεν πληροφορεί η συνείδησις την ψυχήν ότι επολιτεύθη καθώς ήρμοζεν, δεν ετακτοποίησεν, δεν έπλυνεν το ένδυμα του γάμου και εντρέπεται να παρουσιασθή εις τον βασιλέα, στοχαζομένη τι άρα έσται. Ναι ή ου; Θα σωθώ ή όχι; Αν όμως η ψυχή φεύγη ανεξομολόγητη χωρίς τελείως να μετανοήση, ουαί τότε.

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ: Γιά τήν ἀδιάλειπτη καί νηφάλια προσευχή

  ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

Για την αδιάλειπτη και νηφάλια προσευχή

7. Είπε ο αββάς Ευάγριος:

“Είναι μεγάλη υπόθεση να προσεύχεται ο άνθρωπος χωρίς να περισπάται και μεγαλύτερη είναι να ψάλλει χωρίς να περισπάται”.

 

 

9. Είπε πάλι:

“Όταν εμφανισθεί στην καρδιά σου λογισμός πού σε καταπολεμεί, μη ζητάς στην προσευχή σου άλλα αντ΄άλλων,

αλλά ακόνιζε εναντίον του εχθρού το ξίφος των δακρύων”.

 

---

 

 

15. Ρώτησαν κάποιοι τον αββά Μακάριο:

- “Πώς πρέπει να προσευχόμαστε;”

Και ο Γέροντας τους είπε:

- “Δεν χρειάζεται να φλυαρούμε, αλλά να υψώνουμε τα χέρια και να λέμε:

"Kύριε, όπως θέλεις και όπως γνωρίζεις, ελέησέ με".

Και αν προμηνύεται πόλεμος:

"Κύριε, βοήθει με",

και γνωρίζει ο ίδιος τι μας συμφέρει και θα μας ελεήσει”.

 

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης – Λουκούμια ἀπό χιόνι

 Μαρτυρία π. Σ. Α., αποφοίτου Αθωνιάδος: 

«Ήταν 10 Φεβρουαρίου 1980. Τα χιόνια αργούν να λυώσουν, γι’ αυτό λίγοι κατηφορίζουν προς το οικειότερο Κελλί της αγιώνυμης πολιτείας, την “Παναγούδα”.

Το θεώρησα χρυσή ευκαιρία γιατί θα τον εύρισκα μόνο.

Έλαβα ευλογία από τον Σχολάρχη και κατηφόρισα προς την απέριττη καλύβη του π. Παϊσίου για να τρυγήσω λίγη πνευματική αμβροσία.

»Μόλις έφθασα στην αυλόπορτα τράβηξα το συρματόσχοινο και χτύπησε το καμπανάκι. 

Ο Γέροντας βγήκε, μου κατέβασε το κλειδί και άνοιξα την πόρτα.

 

Με υποδέχθηκε και μου είπε να καθήσω.

 

– Τι γίνεται, Γέροντα; Πως είσθε; τον ρώτησα.

– Τι να κάνω… είμαι κουρασμένος, είμαι και άρρωστος… (είχε γρίππη). Δεν μ’ αφήνει ο κόσμος να πεθάνω…

– Όχι, Γέροντα, σας χρειαζόμαστε, του είπα.

– Φαίνεται έχω αμαρτίες ακόμα, είπε, γραμμάτια… Δεν έχω και τίποτα να σε φιλέψω. Κάτι λουκούμια που είχα τάφαγαν οι τελευταίοι επισκέπτες που ήρθαν εδώ το μεσημέρι από τις Καρυές.

– Δεν θέλω τίποτα, Γέροντα, για συζήτηση ήρθα.

– Όχι, για στάσου, είπε.

 »Και χωρίς να χάση καιρό βγήκε έξω στο χιόνι.

Τον παρακολουθούσα από περιέργεια. Από την ολάνοιχτη πόρτα τον έβλεπα σκυφτό προς το χιόνι. Είχε την πλάτη προς εμένα και σαν να έκανε κάτι.

Ἡ ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἄνθρωπο στίς ἀφηγήσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς

 

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

Την πρώτην μνείαν περί της εισέτι ασαφούς επικλήσεως του Θεού συναντώμεν εις την Γένεσιν:

 

«Τω Σηθ εγένετο υιός, επωνόμασε δε το όνομα αυτού Ενώς. Ούτος ήλπισεν επικαλείσθαι το Όνομα Κυρίου του Θεού» (4,26). Έπειτα αποκαλύπτεται εις τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ εις ένα συνεχώς ευρυνόμενον ορίζοντα. 

«Εγώ Κύριος· ώφθην προς Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, Θεός ών αυτών, και το Όνομα μου Κύριος ουκ εδήλωσα αυτοίς» (Έξ. 6,3). Ο Θεός ωνομάζετο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Εις δε τον Μωυσήν «ώφθη … εν πυρί φλογός … και είπεν· Εγώ ειμι ο Ών (Γιαχβέ)» (Έξ. 3,2 και 14).

 

Ο Θεός επλήρωσε την περί Εαυτού αποκάλυψιν: «Και κατέβη Κύριος εν νεφέλη και παρέστη αυτώ (τω Μωυσή) εκεί· και εκάλεσε τω Ονόματι Κυρίου. Και παρήλθε Κύριος προ προσώπου αυτού και εκάλεσε· Κύριος ο Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλαιος και αληθινός, και δικαιοσύνην διατηρών και έλεος εις χιλιάδας, αφαιρών ανομίας και αδικίας και αμαρτίας, και ου καθαριεί τον ένοχον, επάγων ανομίας πατέρων επί τέκνα και επί τέκνα τέκνων, επί τρίτην και τετάρτην γενεάν» (Έξ. 34,5-7). Ούτως εξ αρχής ο Θεός απεκαλύφθη εις τον Μωϋσήν ως προσωπικός και μόνος εν αληθεία Ών μετ’ αγνώστων εισέτι ιδιωμάτων. Η επακολουθήσασα αποκάλυψις εφανέρωσε τας ιδιότητας τούτου του «Εγώ ειμι» ως Θεού οικτίρμονος και φιλανθρώπου. Αλλά και τούτο ήτο ασαφές και ο Μωϋσής ανεγνώρισε το ατελές της εις αυτόν δοθείσης γνώσεως.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος (Τσαλίκης) θεραπεύει σπάνια μορφή καρκίνου!

  Ένα ζευγάρι Ελλήνων που έμεναν στο Λονδίνο επισκέφθηκαν τον Γέροντα. Ο άνδρας είχε μια σπάνια μορφή καρκίνου στον οισοφάγο.

Ο Γέροντας τον διάβασε, τον σταύρωσε με την κάρα του Αγίου [οσίου Δαυίδ του Γέροντα] και τον άλειψε με λάδι.

«Ἀρχάγγελε Μιχαήλ, γενοῦ μοι βοηθός ταχύς καί ἐπάκουσον τῆς προσευχῆς μου ...»

 ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ

Κύριε Θεέ, Βασιλεῦ Μέγα, Ἄναρχε! Ἀπόστειλον, Κύριε, τόν Σόν Ἀρχάγγελον Μιχαήλ, ἐπί τόν δοῦλον Σου (ὄνομα) ίνα ρύσης με ἀπό ἐχθρῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων.

Ἀρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ, δός εἰρήνην καί εὐημερίαν τῷ Σῷ δούλῳ(ὄνομα).

Ἀρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ, τῶν δαιμόνων μαχητά, πολέμησον τούς ἐχθρούς τούς πολεμοῦντας με, ποίησον αὐτούς ὥσπερ ἀμνούς καί ἀπόστρεψον αὐτούς ὡς ὁ ἄνεμος τήν κόνιν.

 

Ὦ Μέγα Ἀρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ! Ἀρχιστράτηγε, Πρῶτε τῶν ἑξαπτερύγων Χερουβείμ καί Σεραφείμ καί πάντων τῶν Ἁγίων, γενοῦ μοι προστάτης καί βοηθός ἐν ταῖς θλίψεσι καί ταῖς στενοχωρίαις μου, ἐν τῇ ἐρήμῳ, εἰς τάς ὁδούς, εἰς τούς ποταμούς, καί ἐν τῇ θαλάσσῃ γενοῦ μοι γαλήνιος λιμήν. 

 

Σῶσον με, Ἀρχάγγελε Μιχαήλ, ἀπό τῶν πονηριῶν τοῦ διαβόλου, ὅταν ἀκούσης με, τόν ἁμαρτωλόν δοῦλον (ὄνομα), καλοῦντα τό ὄνομά Σου τό Ἅγιον. 

 

Γενοῦ μοι βοηθός ταχύς καί ἐπάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Νά μήν ἐνδιαφέρεσαι ἄν σέ ἀγαποῦν, ἀλλά ἄν ἐσύ ἀγαπᾶς τό Χριστό καί τούς ἀνθρώπους»

 

Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή. Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.

 

https://paraklisi.blogspot.com/2018/09/blog-post_59.html

16 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Εὐφημίας Μεγαλομάρτυρος, Μελιτίνης, Λουντμίλας, Δωροθέου ὁ ἐν Αἰγύπτω, Κυπριανοῦ Ὁσίου, Νινιᾶν, Editha.

Ἡ Ἁγία Εὐφημία ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἔζησε καὶ μαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ.
Γεννήθηκε στὴν Χαλκηδόνα ἀπὸ οἰκογένεια θεοσεβῆ καὶ εὐγενική. Οἱ γονεῖς της Ψιλόφρων καὶ Θεοδωριανὴ φρόντισαν ὥστε ἡ θυγατέρα τους νὰ ἀναπτύξει κάθε χριστιανικὴ ἀρετή.
Ἡ Εὐφημία ἐξελίχθηκε σὲ ἄνθρωπο μὲ σπάνια χαρίσματα καὶ δυνατὸ χριστιανικὸ φρόνημα, τὸ ὁποῖο ἐπέδειξε ὅταν ὁ εἰδωλολάτρης ἀνθύπατος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας Πρίσκος διέταξε νὰ παρευρεθοῦν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Χαλκηδόνας σὲ γιορτή, τὴν ὁποία ὀργάνωνε πρὸς τιμὴ τοῦ θεοῦ τῶν εἰδωλολατρῶν Ἄρη.
Τότε ἡ Εὐφημία ἀποφάσισε μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς νὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴ γιορτὴ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συνελήφθη καὶ φυλακίσθηκε. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς αἰχμαλωσίας της οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ προσπαθοῦσαν μὲ κάθε τρόπο νὰ πείσουν τὴν Ἁγία νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὰ εἴδωλα.

16 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ. Εὐφημίας μεγαλομάρτυρος τῆς πανευφήμου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. κα΄ ἐπιστολῶν. (Γαλ. β΄ 16-20). 

Γαλ. 2,16           εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.

Γαλ. 2,16                   Επειδή όμως εγνωρίσαμεν καλά ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωσιν ενώπιον του Θεού από τας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου, αλλά μόνον δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, και ημείς επιστεύσαμεν στον Χριστόν Ιησούν, δια να γίνωμεν δίκαιοι από την πίστιν και με την πίστιν στον Χριστόν και όχι από τα έργα του μωσαϊκού Νομου. Διότι, όπως άλλωστε έχει γραφή και εις την Παλαιάν Διαθήκην, “δεν θα δικαιωθή ποτέ κανείς από τα έργα του Νομου”.