Σελίδες

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

4. Οἱ κυριώτερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου -Δ΄, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 9-10-2018

4. Οἱ κυριώτερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου -Δ΄, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 9-10-2018, ζωντανή μετάδοση, (Ἱ.Ν. Τιμίου Σταυροῦ, Καλή Πέλλας), http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή ΣΤ Λουκᾶ:Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γαδαρηνῶν. Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας


ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ:

Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ.η΄(Λουκά 8, 26-39: Η θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών )

«Κα κατέπλευσεν ες τν χώραν τν Γαδαρηνν, τις στν ντίπερα τς Γαλιλαίας(:και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)»[Λουκ. 8, 26].
Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχθούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί
Ο Γαδαρηνός αυτός, δηλαδή η αγέλη των δαιμονίων που κρυβόταν μέσα του, έτρεχε πίσω από τον Χριστό και φώναζε τα εξής: «τί μο κα σοί, ησο, υἱὲ το Θεο το ψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσς(:Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε εμένα και εσένα και τι ζητάς από εμένα, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου; Σε παρακαλώ να μη με βασανίσεις, και να μην μου επιβάλλεις την τιμωρία να εγκλειστώ από τώρα στα σκότη του Άδου)». Πρόσεξε, σε παρακαλώ, εδώ δειλία περιπλεγμένη με πολύ θράσος και απόγνωση.

«– Ἐγώ, πάτερ Παΐσιε, τά περισσότερα χρόνια τῆς ζωῆς μου τά πέρασα στίς φυλακές ...»

 Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

 [Γράφει ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης]:

Κάποτε με επισκέφθηκε ένας νεαρός πρωί-πρωί, και χτυπούσε το σιδεράκι. Έριξα μια ματιά να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν η ώρα ν’ ανοίξω. Όταν είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο κατάλαβα ότι έχει πνευματικά ενδιαφέροντα και διέκοψα, διότι ήμουν απασχολημένος.
Του πρόσφερα ένα νερό, και με τρόπο τον ρωτούσα να μάθω γύρω από τη ζωή του, γιατί είχε πνευματικό περιεχόμενο, και μου άνοιξε απλά την καρδιά του.
– Εγώ, πάτερ μου, τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές, τώρα είμαι 26 χρονών.
 Τον ρωτάω:
– Καλά τι έκανες, παλικάρι;
 Και άρχισε να μου διηγήται:
– Από μικρός που ήμουν, πονούσα όταν έβλεπα δυστυχισμένους και τους ήξερα όλους, όχι μόνον της ενορίας μας, αλλά και από άλλες ενορίες. Ο Παπάς της ενορίας μας, επειδή συνέχεια μάζευε χρήματα και έφτιαχνε κτίρια, αίθουσες, οι φτωχές οικογένειες είχαν ξεχαστή. Εγώ δεν κρίνω αν ήταν απαραίτητα αυτά που φτιάχνει ή όχι, αλλά έβλεπα να είναι πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι.
 Πήγαινα λοιπόν κρυφά και έκλεβα χρήματα της Εκκλησίας, αγόραζα τρόφιμα και τα άφηνα κρυφά έξω από τα φτωχά σπίτια, και αμέσως πήγαινα στην Αστυνομία και τους έλεγα ότι εγώ έκλεψα τα χρήματα της Εκκλησίας, για να μην πιάσουν άλλον άδικα, χωρίς να τους πω τίποτε άλλο. Μετά, με άρχιζαν στο ξύλο και στο βρισίδι. «Αλήτη, κλέφτη, κτλ». Εγώ σιωπούσα και με έκλειναν στην φυλακή. Αυτή η δουλειά γινόταν για χρόνια.

Ὁ κεκοιμημένος πῆρε τό λάδι κι ἔχυσε στό πρόσωπο καί στό στῆθος …

Όσιος Μάρκος ο Σπηλαιώτης, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου.

  Κάποτε ο όσιος [όσιος Μάρκος ο Σπηλαιώτης, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου] έσκαψε ένα τάφο για κάποιο κεκοιμημένο αδελφό. Εξαντλημένος όμως καθώς ήταν από νυχτερινή αγρυπνία και ορθοστασία, δεν μπόρεσε να τον κάνη αρκετά ευρύχωρο.

Όταν έφεραν το σώμα του νεκρού και δοκίμασαν να το τοποθετήσουν στον τάφο, διαπίστωσαν ότι μόλις και μετά βίας χωρούσε μέσα. Άρχισαν τότε οι αδελφοί να παραπονούνται και να βαρυγγωμούν κατά το οσίου Μάρκου.
 
– Αδελφέ, του έλεγαν, τι μνήμα είν’ αυτό που έσκαψες; Ούτε νεκρό μπορούμε μπορούμε να θάψουμε καλά ούτε να τον περιχύσουμε με λάδι, όπως συνηθίζεται. Γιατί το ‘κανες τόσο στενό;
Ο όσιος έβαλε ταπεινά μετάνοια.
– Συγχωρέστε με, πατέρες, είπε, γιατί από σωματική αδυναμία δεν έκανα σωστά την εργασία.
Εκείνοι όμως δεν ησύχασαν, αλλά πολλαπλασίασαν τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ, ἀποστολική περικοπή: ἐπιστολή πρός Γαλάτας, κεφάλαιο 2, χωρία 16-20


Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ερμηνεία του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή της Κυριακής ΣΤ΄Λουκά [ομιλία στο κεφάλαιο Β΄από τον υπομνηματισμό του αγίου στην προς Γαλάτας επιστολή του αποστόλου Παύλου]
«εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ(:Επειδή όμως μάθαμε από τη δική μας πείρα ότι δε γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δε σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι' αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι όπως αναφέρεται και στους ψαλμούς,με τα έργα του νόμου δε θα δικαιωθεί και δε θα σωθεί κανένας άνθρωπος)»[Γαλ.2,16· ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα]. Πρόσεξε και εδώ πώς με ασφάλεια λέγει τα πάντα. «Διότι όχι όμως ως κακό αλλά ως ασθενή στο να μας εξασφαλίσει τη σωτηρία», λέγει, «εγκαταλείψαμε τον μωσαϊκό νόμο». Εάν λοιπόν ο μωσαϊκός νόμος δεν παρέχει δικαίωση και σωτηρία στον άνθρωπο, είναι περιττή η περιτομή. Αλλά εδώ μεν έτσι αναφέρει· προχωρώντας όμως δείχνει ότι όχι μόνο είναι περιττή η περιτομή, αλλά και επικίνδυνη· κάτι το οποίο είναι και περισσότερο αξιοπαρατήρητο, το ότι δηλαδή στην αρχή μεν λέγει ότι «δε δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου», προχωρώντας όμως ομιλεί και με πιο βαριές εκφράσεις.
« ε δ ζητοντες δικαιωθναι ν Χριστ ερθημεν κα ατο μαρτωλο, ρα Χριστς μαρτας δικονος;(: Αλλά όμως εάν υποθέσουμε ότι η τήρηση του μωσαϊκού νόμου είναι επιβεβλημένη, και συνεπώς εμείς που αφήσαμε τον νόμο αμαρτήσαμε και βρεθήκαμε να είμαστε αμαρτωλοί μόνο και μόνο επειδή ζητούμε να δικαιωθούμε και να σωθούμε με την πίστη και την κοινωνία μας με τον Χριστό, τότε γεννιέται το άτοπο ερώτημα: Άρα ο Χριστός είναι υπηρέτης της αμαρτίας, αφού Αυτός μας ώθησε να αφήσουμε τον μωσαϊκό νόμο;

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 16-10-2018 ἕως 18-10-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 16-10-2018 ἕως 18-10-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼  2018 (3576)

Κυριακή Στ Λουκᾶ:Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

  ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΩΤΗΣ

 ΜΑΡΤΥΡΙΣΕ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΣΤΙΣ 21-10-1773
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ : ΕΔΩ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ : ΕΔΩ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ  (β' 16-18)

 Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.
Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω.
Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Ἀδελφοί, ἐπειδὴ γνωρίζομεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν δικαιώνεται ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου ἀλλὰ διᾶ τῆς πίστεως εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐπιστέψαμε καὶ ἐμεῖς εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ δικαιωθοῦμε διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου, διότι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ δικαιωθῇ.
Ἀλλ’ ἐὰν ἐμεῖς ποὺ ἐζητήσαμε νὰ δικαιωθοῦμε διὰ τοῦ Χριστοῦ, εὑρεθήκαμε καὶ ἐμεῖς ἁμαρτωλοί, ἆραγε ὁ Χριστὸς ἐξυπηρετεῖ τὴν ἁμαρτίαν; Μὴ γένοιτο! Ἐὰν ὅμως οἰκοδομῶ πάλιν, ἐκεῖνα ποὺ ἐγκρέμισα, ἀποδεικνύω τὸν ἑαυτόν μου παραβάτην. Διότι ἐγὼ διὰ τοῦ νόμου ἐπέθανα ὡς πρὸς τὸν νόμον, διὰ νὰ ζήσω ὡς πρὸς τὸν Θεόν.
Ἔχω σταυρωθῆ μαζὶ μὲ τὸν Χριστόν. Δὲν ζῶ πλέον ἐγώ, ἀλλὰ ζῆ μέσα μου ὁ Χριστός, τὴν ζωὴν δὲ τὴν ὁποίαν τώρα ζῶ εἰς τὸ σῶμα, τὴν ζῶ μὲ πίστιν εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του πρὸς χάριν μου.

Εἶδα τήν Παναγία τήν Γοργοεπήκοο μέ ὁλόχρυσο φωτοστέφανο!

 12-01 02

Είχα καρκίνο πριν από 6 χρόνια. Η μητέρα μου Ελισάβετ μου είπε για την Παναγία την Γοργοεπήκοο και μου έστειλε την εικόνα της. Ένα χρόνο μετά από χημειοθεραπείες και καθώς περίμενα αποτελέσματα εξετάσεων, είδα μπροστά μου ολοζώντανη την Παναγία την Γοργοεπήκοο.
Την είδα μέσα στο σπίτι μου με ολό­χρυσο φωτοστέφανο και μου κρατούσε το χέρι και μου είπε: «Μη φοβάσαι».

Συμβουλές τοῦ στάρετς Νεκτάριου τῆς Ὄπτινα

 * «Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ’χει σ’ ὅλα τά πράγματα ὑπομονή καί ταπείνωση. 

* Ὅταν ζεῖς μοναχικά, στή μέλλουσα ζωή θά τ΄ ἀπολαύσεις ὅλα. Ἄν ὅμως λάβεις τό μοναχικό σχῆμα καί δέ ζεῖς μοναχικά, θά τά στερηθεῖς ὅλα. 
* Ἐργαστεῖτε, ἐργαστεῖτε. Ἡ δουλειά κάνει τά χρόνια νά περνοῦν γρήγορα, χωρίς νά νιώθετε βάσανα. 
* Ἡ ἐξομολόγηση δέν εἶναι κάτι περίπλοκο. Τό μόνο πού ἀπαιτεῖ εἶναι καρδιακή συντριβή. 

Γλυκύτατε Ἅγιε Ἰάκωβε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν

 Ο Άγιος Ιάκωβος φιλοξενούμενος στο σπίτι της ανηψιάς του, στην Αθήνα, με αφορμή την επίσκεψή του σε γιατρό (από το νέο βιβλίο της Μονής για τον Άγιο Ιάκωβο).

 

21 Οκτωβρίου Συναξαριστής Ιλαρίωνος του Μέγα, Γαΐου, Δασίου και Ζωτικού, Φιλόθεου Ασκητού, των Αγίων Ανδρέου, Στεφάνου, Παύλου και Πέτρου, Ζαχαρία Οσιομάρτυρα, Θεοδότης και Σωκράτους, Ευκράτη Οσιομάρτυρα, Βαρούχ, Αζή, Πλαντίνου, Ιακώβου, Σωκράτους Ιερομάρτυρα, Ιωάννη Νεομάρτυρα, Φιλίππου Οσίου, Βαρνάβα και Ιλαρίωνος Θαυματουργών, Ursula, Finan.

Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων ὁ Μέγας

Λίγα χιλιόμετρα πιὸ πάνω ἀπὸ τὴ δαντελωτὴ ἀκρογιαλιὰ τῆς Κερύνειας καὶ σὲ ὕψος δυὸ χιλιάδες περίπου πόδια ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας ὀρθώνεται ἕνα γιγαντιαῖο ὕψωμα ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη ὀροσειρὰ τοῦ Πενταδάκτυλου. Στὴν κορυφὴ τοῦ ὑψώματος αὐτοῦ μὲ τὴν πανοραμικὴ θέα εἶναι κτισμένο ἀπὸ χρόνια ἕνα φρούριο, τὸ γνωστὸ φρούριο τοῦ Ἁγίου Ἰλαρίωνα.
Γιὰ τὴν προσφορὰ τοῦ φρουρίου στοὺς ἀγῶνες τοῦ νησιοῦ γιὰ ἐλευθερία καὶ τὶς παραδόσεις καὶ τοὺς θρύλους ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ γύρω ἀπ’ αὐτό, πολλὰ εἰπώθηκαν καὶ γράφηκαν μέχρι σήμερα. Γιὰ τὸν Ἅγιο Ἰλαρίωνα ὅμως τὸν μεγάλο ἐρημίτη καὶ ἀσκητή, ποὺ μὲ τὸ ὄνομά του, τὸ ὕψωμα τοῦτο μπῆκε στὴν ἱστορία, πολὺ λίγα ἔχουν γραφεῖ καὶ σὲ πολὺ πιὸ λίγους εἶναι γνωστά.
Τὴν παράλειψη αὐτὴ, ἀπαράδεκτη γιὰ χριστιανοὺς ὀρθοδόξους ποὺ κατοικοῦν μία νῆσο μ’ ἕνα τόσο τιμητικὸ προσωνύμιο — «Νῆσος τῶν Ἁγίων» – ἐπιθυμοῦν νὰ θεραπεύσουν οἱ γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν.
Θεωροῦμε τὴν πράξη τούτη σὰν ἕνα χρέος. Χρέος ὄχι μονάχα σ’ ἐκείνους ποὺ ἔφυγαν. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς χρέος σ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν καὶ θέλουν καὶ ἀναζητοῦν γιὰ τὴν ζωὴ τοὺς πρότυπα. Ναί! Πρότυπα ἠθικὰ ποὺ νὰ τὰ πλησιάσουν καί, κατὰ τὸ μέτρο τοῦ δυνατοῦ, νὰ τὰ μιμηθοῦν.
Καὶ ὁ Ἅγιος Ἱλαρίων ποὺ μᾶς ἦρθε ἀπ’ ἔξω καὶ ἔζησε καὶ κοιμήθηκε στὸν τόπο μας, εἶναι ἕνα τέτοιο πρότυπο γιὰ ὅλους. Πρότυπο πίστεως καὶ ὑπακοῆς στὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ πρότυπο ἀγωνιστικότητας καὶ γνήσιας ἀρετῆς. Μιὰ γρήγορη ματιὰ στὶς κύριες πτυχὲς τῆς ζωῆς του θὰ μᾶς τὸ ἀποδείξει.
Ὁ ἰσάγγελος αὐτὸς ἅγιος, σύγχρονος τῶν Μεγάλων Βασιλέων καὶ Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καὶ

The church – a “funeral home”


ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH



The church – a “funeral home”

Unfortunately, this is the current state of our Church: a divorce office, a marriage and baptizing office! So, people come and say:
I want to get married. Let us set a date, Father.”
Alright, I am happy for you, but are you spiritually ready for that?...
If a couple comes across a pastorally responsible and spiritually healthy priest, who would ask if they confess regularly, they will ignorantly reply “But, Father, we just want to get married.”
Do they actually know what they are up to? If they never go to confession, how successful do they think their marriage would be? How are they going to enter into the mystery of this sacrament, if they have not yet entered the mystery of repentance (Metanoia) and purification from their sinful passions? They will get nothing at all. They will come and stand before the priest as Hollywood actors, having absolutely no clue about what they are supposed to do, and so will also their “best man” do. No clue, either! He thinks he will just have to change the position of the wedding wreaths over the heads of the newlyweds, smile at the photographer, and that’s all.
This way, they sadly fail to “enter” into the true theology of this Holy Sacrament (Mysterion).
How pitiful, our Holy Sacraments have ended up being just a means to show off our wealth and nothing more… Instead of being THE significant and spiritually shocking event of partaking of the Devine Grace, it is usually a cheap “fiesta”!!!
Sadly, nobody pays attention at what’s happening during the ceremony, this Holy Sacrament! An absolute disrespect… The priest and the attendants are just actors, who are needed to give life to this theatrical performance! What a disgrace…
It is often written in the wedding invitations: “You are kindly invited to the show etc. … that will take place in the church of … etc.…. with leading actors (mentioning the names of those to be married) and so forth…
The reason for turning the Sacraments of Baptism and Marriage into a stage performance is because we lost the real meaning of them and not consider them therapeutic anymore (healing methods of our Orthodox Church).

21 Ὀκτωβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ΄ (ς΄ ΛΟΥΚΑ). Ἱλαρίωνος ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. κα΄ ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 16-20).
Γαλ. 2,16           εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.
Γαλ. 2,16                   Επειδή όμως εγνωρίσαμεν καλά ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωσιν ενώπιον του Θεού από τας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου, αλλά μόνον δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, και ημείς επιστεύσαμεν στον Χριστόν Ιησούν, δια να γίνωμεν δίκαιοι από την πίστιν και με την πίστιν στον Χριστόν και όχι από τα έργα του μωσαϊκού Νομου. Διότι, όπως άλλωστε έχει γραφή και εις την Παλαιάν Διαθήκην, “δεν θα δικαιωθή ποτέ κανείς από τα έργα του Νομου”.