Τό γενετήσιο ἔνστικτο καί ὁ γάμος

ΤΟ ΓΕΝΕΤΗΣΙΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ

«Τό γενετήσιο ἔνστικτο δέν εἶναι προηγούμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά ἑπόμενο. Δέν εἶναι δηλαδή ἀρχική χορηγία τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς. Ὅπως λειτουργεῖ σήμερα μέσα στόν εὐλογημένο γάμο γίνεται θεραπευτικό μέσο, φάρμακο, καί ὄχι αἰώνιο γνώρισμα καί συστατικό τοῦ ἀνθρώπου. Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι «ἐν παραδείσῳ ἡ παρθενία ἐπολιτεύετο». Γι’ αὐτό καί ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, ὅπως καί ὁ πρῶτος Ἀδάμ, δέν γεννήθηκε ἀπό σπέρμα ἀνδρός, ἀλλά συνελήφθηκε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἀσπόρως καί ἄνευ μεσολαβήσεως ἀνδρός καί ἔμεινε διά βίου παρθένος, γιά νά ἀνοίξει τόν νέο αἰῶνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σ' αὐτόν τόν αἰῶνα τά πρωτεῖα δέν θά τά ἔχει ὁ γάμος, ἀλλά ἡ παρθενία, χωρίς βέβαια νά παραγνωρίζεται ὁ θεραπευτικός καί θετικός χαρακτήρας τοῦ γάμου γιά τούς ἀσθενεῖς στόν λογισμό καί τούς ἀδύνατους στή σάρκα. Ἑπομένως, γιά νά γίνουμε μέλη τῆς Θείας Βασιλείας ὅλοι ἀνεξαιρέτως πρέπει νά ὑπερβοῦμε τήν σάρκα.

Oἱ μοναχοί ἀγωνίζονται σ’ αὐτή τήν προοπτική μέ τήν ἀπόλυτη παρθενία. Oἱ ἔγγαμοι μέ τήν σωφροσύνη. Δηλαδή, παντρεύονται ὄχι γιά νά ἀφεθοῦν στήν ὁρμή καί στή δύναμη τῆς σάρκας καί νά γίνουν ὑπερ-κτηνώδεις, ἀλλά γιά νά χαλιναγωγήσουν μέ ἐγκράτεια, πειθαρχία καί φυσικό προσανατολισμό τήν σάρκα, ἐντάσσοντας τήν λειτουργία της, στούς σκοπούς γιά τούς ὁποίους τήν ἀποδέχθηκε στόν γάμο ὁ Θεός. Ὁ γάμος δηλαδή δέν εἶναι ἀνεξέλεγκτη καί ἀπειθάρχητη μορφή ζωῆς. Eἶναι τρόπος θεραπείας τοῦ σαρκικοῦ ἐνστίκτου μέ προοπτική ὑπερβάσεως. Ὅταν ἐπανέλθει ἡ ἡδονή ἀπό τήν σάρκα στόν νοῦ, καί ἐπιτευχθεῖ μεταξύ τῶν δύο ἠ πλήρης πνευματική συζυγία τότε ὁ γάμος ὁλοκλήρωσε τόν σκοπό του».

+ Γέρων Ἀναστάσιος Κουδουμιανός

(20/07/1927-02/12/2013)

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο