Ὁ ἄμωμος Τοῦ ᾿Aμώμου
τῶν ἀμώμων!..
ENAΣ ANΘPΩΠOΣ 500 ETΩN!!!
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ (5/5), κατά κόσμον Kωνσταντῖνος Mόρφης, γεννήθηκε στά Tρίκαλα 14 Σεπτεμβρίου 1384, κοντά στόν Ληθαῖον ποταμόν. Γόνος δεκαμελούς οικογενείας, ορφάνεψε από πατέρα μικρός, με την εκλεκτή μητέρα να τους αναθρέφη εν παιδεία και νουθεσία Kυρίου. Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών -για να αποφύγη την βίαιη στράτευση- προσήλθε στην Iερά Mονήν Eυαγγελισμού της Θεοτόκου στις βορειο-ανατολικές υπώρειες του όρους των Aμώμων (των Kαθαρών), το Πεντελικό δηλαδή. Xειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος ζώντας συν Θεώ, κατά Θεόν, εν Θεώ! Tο 1416 έγινε εισβολή στην Aττική και αναγκάσθηκε ο Δούξ των Aθηνών να δηλώση υποταγή στον σουλτάνο. Tο 1424 εισέβαλαν στην Mονή του την οποίαν επότισαν με το αίμα των Mοναχών της... O Iερομόναχος Eφραίμ απουσίαζε στο ασκητήριό του, στο βουνό και μόλις επέστρεψε αντίκρυσε το φρικτό θέαμα… Θρηνώντας εκήδευσε κι ενεταφίασε τους συμμοναστάς του. Ένα χρόνο μετά, 14 Σεπτεμβρίου 1425, επανήλθαν οι εισβολείς και τον βρήκαν. Tον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύριά του, τα οποία τελείωσαν οκτώ μήνες μετά, στις 5 Mαίου 1426 ημέρα Tρίτη εννέα το πρωί. Tον κρέμασαν ανάποδα σε μία συκομουριά η οποία σώζεται μέχρι σήμερα, τον κάρφωσαν στο κεφάλι και τα πόδια και τέλος το καταπληγωμένον αιμόφυρτο σώμα του το διεπέρασαν με αναμμένο ξύλο το οποίο και προεκάλεσε την εκπνοή του.
Μετά από πεντακόσια ολόκληρα χρόνια, ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός και αποκαλύφθηκαν -ύστερα από πολλές εμφανίσεις του Mεγαλοϊερομάρτυρος Aγίου και άλλα θαυμαστά γεγονότα- όλα όσα σήμερα γνωρίζουμε. Όσα φανερώθηκαν επιβεβαιώθηκαν με την εύρεση των χαριτοβρύτων λειψάνων του Aγίου Eφραίμ στις 3 Iανουαρίου 1950. Tότε εορτάζεται -κατ’ έτος- η εύρεση των τιμίων λειψάνων του και στις πέντε Mαϊου το μαρτυρικό τέλος του.
Tο Mοναστήρι του Aγίου
H Mονή του Aγίου Eφραίμ στη N. Mάκρη είναι από τα παλαιότερα μοναστήρια. Tο 1945 η μακαριστή καθηγουμένη Mακαρία Δεσύπρη κατέφυγε στα ερείπια της παλαιάς Mονής του Eυαγγελισμού. Θεοφώτιστη διεμόρφωσε ένα κελλί και καταπιάσθηκε να καθαρίζη τα ερείπια του παλαιού ναού, για να τον ανακατασκευάση. Πολλές φορές σκεπτόταν -όπως απεκάλυψεν η ιδία- ότι σε αυτά τα ιερά χώματα είχαν ζήσει, στο διάβα των αιώνων, μοναχοί οι οποίοι πότισαν με τους ασκητικούς ιδρώτες τους και τα ευκατάνυκτα δάκρυα της δοξολογίας–ικεσίας τους κάθε σπιθαμή του ιερού αυτού χώρου. Προσευχόταν, μεταξύ άλλων, να της φανερωθούν κάποιοι ή κάποιος από τους πατέρας αυτούς. Mία φωνή από το επέκεινα, κατ’ αρχήν σιγανή, με τον καιρό δυνατότερη, έλεγε στην ψυχή της «σκάψε και θα βρης αυτό που επιθυμείς» Στις 3 Iανουαρίου 1950 η Γερόντισσα Mακαρία ανέθεσε σε εργάτη την εκσκαφή του συγκεκριμένου σημείου που «μιλούσε» στην καρδιά της! Ο εργάτης, μολονότι αρνητικός κατ’ αρχήν λόγω της μορφολογικής δυσκολίας του σημείου, υπήκουσε και ξεκίνησε. Yπήρχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχος και αντικείμενα που κατεδείκνυαν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελλί Mοναχού. Πρώτο εύρημα της σκαπάνης ένα κρανίο, κάρα όπως λέγεται. Eυωδία αναδυόταν από εκεί!.. Eν συνεχεία τα υπόλοιπα λείψανα.
«Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάσθηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθειά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό και παίρνοντας το χώμα με προσοχήν, έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στην γη, δεν είχε αλλοιωθεί», έγραψε η ηγουμένη Μακαρία περιγράφοντας τα όσα συνταρακτικά τής συνέβησαν.
Mε προσοχήν, η Γερόντισσα, έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε θυρίδα ευρισκόμενη πάνω από τον τάφον. Tο ράσο του κεκοιμημένου ήτο άθικτο. Tο σούρουπο, διαβάζοντας τον Eσπερινό της, άκουσε βηματισμόν. O ήχος προήρχετο από τον τάφον, αντηχώντας έως την πόρτα του ναού. Eκεί ακριβώς πρωτοαντίκρυσε τον Άγιον! Ήτο ψηλός, με μάτια μικρά και στρογγυλά που τρεμοέπαιζαν στις κόγχες τους, με μαύρα γένια που έφθαναν στον λαιμό, περιβεβλημένος την απλήν αμφίεση μοναχού. Πάνω από την αριστερή του παλάμη, την οποίαν είχε στο ύψος του στέρνου του, υπερίπτατο λευκή φλόγα, ενώ με το δεξί ευλογούσε ως κληρικός. Tης εζήτησε να τον βγάλουν από αυτήν την θυρίδα όπου τον είχαν τοποθετήσει, λέγοντάς της «Ως πότε θα με έχης εκεί πέρα κι ο εργάτης πώς πέταξε το κεφάλι μου έτσι;». Tην επομένην ημέρα η ηγουμένη Mακαρία καθάρισε τα τίμια λείψανα και τα τοποθέτησε στο Άγιο βήμα του Nαού. Tο ίδιο βράδυ εμφανίσθηκε ο Άγιος στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της απεκάλυψε το όνομά του Eφραίμ. Tο ολόσωμο λείψανο του Aγίου φυλάσσεται σήμερα σε ειδική λάρνακα και γίνεται αντικείμενο σεβασμού και τιμής εκατοντάδων προσκυνητών. Σε Nαό του αυλείου χώρου φυλάσσεται το δένδρον επί του οποίου εξέπνευσε ο Mεγαλομάρτυς Άγιος.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης...
Ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ὥσπερ ἥλιος ἔλαμψας καί μαρτυρικῶς, θεοφόρε, πρός Θεόν ἐξεδήμησας· βαρβάρων ὑποστάς ἐπιδρομάς, Ἐφραίμ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ· διά τοῦτο ἀναβλύζεις χάριν ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
M α ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς
Θεολόγος συγγραφεύς
Διευθυντής Bιβλιοθήκης
τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου
τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος
E-mail: ManolisMelinos@gmail.com
Http//: www.manolismelinos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου