Ο Κληρικός και η αναβολή του θανάτου
Γράφει ο Χρήστος Αργυρόπουλος: «Συνήθιζε ο παπά - Ανάστασης Δραπανιώτης, ως εφημέριος του Λαϊκού Νοσοκομείου, νά περνά τακτικά από τούς θαλάμους των ασθενών. Τούς χαιρετούσε, έπιανε κουβέντα μαζί τους, τούς εξυπηρετούσε εάν είχαν κάποια ανάγκη και όταν η γνωριμία τους προχωρούσε, μιλούσε γιά τά Μυστήρια της Εξομολογήσεως και Θ. Κοινωνίας. Στο έργο αυτό είχε πολύτιμους συνεργάτες τις αδελφές.
Σέ κάποιο θάλαμο πρό αρκετών ετών υπήρχε Ασθενής, ο οποιος όχι μόνον δεν μιλούσε στόν παπά- Αναστάση όταν τόν έβλεπε νά μπαίνει στο θάλαμο, αλλά επιδεικτικά του γύριζε τίς πλάτες. Μιά νύκτα τον ξύπνησε μιά αδελφή και του είπε:
—Πάτερ, στό τάδε δωμάτιο ο τάδε ασθενής θέλει να κοινωνήσει.
—Αδύνατον τής είπε- κάποιο λάθος κάνεις. Αυτός συνεχώς με περιφρονεί.
—Όχι πάτερ, πεθαίνει και σέ παρακαλεί νά τόν κοινωνήσεις.
—Δέν μπορώ νά τόν κοινωνήσω, αν δέν εξομολογηθεί. Τέλος πάντων, πήγαινε στή δουλειά σου και θα ανέβω νά τόν δώ.
Ό άρρωστος τόν περίμενε.
—Πάτερ, πεθαίνω και θέλω νά κοινωνήσω.
—Δεν θά σέ κοινωνήσω αν δέν εξομολογηθείς. Και μόνο πού περιφρονούσες τόν ιερέα, δέν μου επιτρέπεται νά σέ κοινωνήσω.
Ό άρρωστος εξομολογήθηκε. Τόν βάραινε κάτι πολύ σοβαρό. Είχε πληρώσει κάποιον και σκότωσε τό γείτονά του γιά νά του πάρη ένα μικρό χωράφι, ενώ ο ίδιος ήταν πάμπλουτος. Στό δικαστήριο έφερε δύο ψευδομάρτυρες, οι οποιοι κατέθεσαν ότι τό φόνο τόν έκανε ένας άλλος γείτονας, παντρεμένος μέ δύο παιδιά, ο οποιος καταδικάσθηκε, ενώ ήταν τελείως άθώος και τήν εποχή εκείνη βρισκόταν φυλακισμένος στις φυλακές Αβέρωφ, ενώ ή γυναίκα του από τή στενοχώρια της νοσηλευόταν στό "Σωτηρία" μέ φυματίωσι. Ό παπά-Άναστάσης ήλθε σέ δύσκολη θέσι. Στάθηκε όρθιος και τόν κοίταζε αφηρημένος, ενώ στήν πραγματικότητα προσηύχετο. Ό άρρωστος αντιλαμβανόμενος τή δυσκολία τού παπά-Αναστάση νά τόν συγχωρέση, τόν ικέτευσε.
—Συγχώρεσέ με παπά μου, γιατί πεθαίνω.
—Δέν μπορώ νά σέ συγχωρέσω, αν δέν επανορθώσης.
—Λυπήσου με, ξαναφώναξε ο άρρωστος κλαίγοντας.
Ό παπά-Άναστάσης άπλωσε τό χέρι του, τόν κοίταξε στά μάτια και του ανακοίνωσε τήν άπόφασι του Θεού.
—Λοιπόν, θά σέ κοινωνήσω, αλλά δέν θά πεθάνης άπόψε. Αύριο θά βγής από τό νοσοκομείο, και θά πας κατευθείαν στό συμβολαιογραφείο. Θά γράψης τή μισή περιουσία σου στή γυναίκα εκείνου τόν όποιο σκότωσες και τήν άλλη μισή σ’ εκείνον πού βρίσκεται στή φυλακή και είναι αθώος. Ύστερα θά πάς στόν Εισαγγελέα, θά του δηλώσης τί έχεις κάνει γιά νά ελευθερωθή ο αθώος και νά πας εσύ στή θέσι του. Τό πότε θά πεθάνης θά τό κρίνη ο Θεός.
Του διάβασε τή συγχωρητική ευχή και άμέσως εφερε τά Τίμια Δώρα και τόν κοινώνησε. Ό άρρωστος κοιμήθηκε μέχρι τό άλλο άπόγευμα πού σηκώθηκε ευδιάθετος, υγιής και ζήτησε εξιτήριο.
Εγιναν τά πάντα όπως είχε δώσει εντολή ο παπα-Ανάστασης. Εγινε ξανά η δίκη, αποκαλύφθηκε η πλεκτάνη και ο πρώην ετοιμοθάνατος μπήκε στίς φυλακές. Εμεινε φυλακισμένος πέντε περίπου χρόνια και κατόπιν πέθανε. Στά χρόνια αυτά διατηρούσε αλληλογραφία μέ τόν παπά-Άναστάση. Ετσι δόθηκε ο χρόνος όχι μόνο νά αποκαταστήσει τίς αδικίες, αλλά νά ζήση τή ζωή τής μετάνοιας και νά φύγη γεματος κατά πάντα μέ τή συνεχή πνευματική καθοδήγησι του παπά-Άναστάση»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
ΑΡΧΙΜ Ιωάννου ΚΩΣΤΩΦ
ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/blog-post_547.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου