Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019
Περί ὑπακοῆς , 3ο μέρος, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, 18-3-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου
Περί ὑπακοῆς , 3ο μέρος, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, 18-3-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου,
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Συνομιλία γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο μέ τόν κ. Γεώργιο Ἀρβανίτη_mp3 (ἀποκλειστικό)
2015-02-17_Συνομιλία γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο μέ τόν κ. Γεώργιο Ἀρβανίτη_mp3 (ἀποκλειστικό, γιά πρώτη φορά στό διαδίκτυο)
Συνομιλία γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο μέ τόν κ. Γεώργιο Ἀρβανίτη στίς 17-02-2015 (Μήλεσι).
Ἡ συνομιλία ἔγινε στίς 17-2-2015 στό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου στό Μήλεσι Ἀττικῆς (Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος). Ὁ κ. Γεώργιος Ἀρβανίτης εἶναι ὁ τελευταῖος λαϊκός ἐπιζών ἀπό τούς στενούς συνεργάτες τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου. Στήν ἀρχή τῆς συνομιλίας γίνεται ἀναφορά στή στάση τοῦ Γέροντα ἀπέναντι στά ἠθικά ζητήματα ἐκτός καί ἐντός τοῦ Γάμου. Ἐπίσης γίνεται ἀναφορά στήν στάση τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ἀπέναντι στήν ἄσκηση, τόν Οἰκουμενισμό, τόν ἐγκεφαλικό θάνατο κ.λ.π.
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
Αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι μόνος
Μή φοβάσαι δέν εἶσαι μόνος. Μόνος εἶναι ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει τὸν Θεὸ ἄκομα καὶ ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι συναναστρέφονται μαζὶ του. Αὐτός, καὶ στήν πιὸ πολυάριθμη κοινωνία, θὰ ἔλεγε- ὅπως καὶ τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δέν ξέρω τί θέλω νά κάνω μὲ τὸν ἑαυτό μου, ὅλα εἶναι βαρετά».
Αὐτὲς εἶναι ψυχὲς ἄδειες ἀπὸ τὸν Θεό, φλοῖδες χωρὶς κουκούτσι, στάχτη χωρὶς κάρβουνο. Ἀλλὰ ἐσὺ δέν εἶσαι μόνος ἀφοῦ εἶσαι πλάι στόν Κύριο καὶ ὁ Κύριος δίπλα σου.
Ἄκουσέ πώς ὁ μεγάλος Παῦλος, ὁ ἀπόστολος τῆς οἰκουμένης, ἦταν κάποτε ἐγκαταλελειμμένος ἀπ’ ὅλους, καί πώς μιλᾶ: «᾿Εντῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵναδι’ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ).
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο ἅγια σκέφθηκε καὶ μίλησε ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ Παῦλος σ’ ἐκεῖνες τίς πρῶτες μέρες, ὅταν στόν κόσμο δέν ὑπῆρχε ἄκομα οὔτε ἕνας χριστιανικὸς Ναός, οὔτε ἔνας χριστιανὸς ἄρχοντας! Ἐνῶ σήμερα ὅλη ἡ γῆ εἶναι στολισμένη μὲ χριστιανικοὺς Ναοὺς καὶ οἱ χριστιανοὶ ἀπαριθμοῦνται σὲ κάτι ἐκατοντάδες ἐκατομμύρια.
Θαυμαστό γεγονός
ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ.
Ήταν στο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά· ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός , από το Πυργί, που λεγόταν Δημήτριος
και η μητέρα του Μαρία.
Κάποτε έλαβε ένα γράμμα ότι η μητέρα του εκοιμήθη.
Δεν είχαν τηλέφωνα τότε.
Πάει λοιπόν στον π. Κωνστάντιο και του λέει:
–Γερο-Κωνστάντιε, σε θερμοπαρακαλώ, κάνε ένα κομποσχοινάκι, ένα σαραντάρι (προσευχή για σαράντα μέρες) για την μητέρα μου.
–Θα κάνω, λέει αυτός, νά ’ναι ευλογημένο!
Αυτός ήταν αγωνιστής, όλη νύχτα τραβούσε κομποσχοίνι. Όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες,
εκεί που καθόταν και έκανε κομποσχοίνι λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον την δούλη Σου Μαρία», βλέπει μια γυναίκα να μπαίνει μέσα στο κελί του (ήταν η κεκοιμημένη Μαρία) και του λέει με ευγένεια πολλή:
Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. «Μνημονευτέον Θεοῦ μᾶλλον ἤ ἀναπνευστέον»
Ο π. Επιφάνιος ήταν μια προφητική και πατερική παρουσία στην εποχή μας που είχε σαν αποστολή να διακρατήσει ζώσα τη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας ότι πρέπει να αποβλέπει και να μιμείται τον της πίστεως Αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν, για να γίνει κοινωνός της Βασιλείας του Θεού.
Μια αποστολή που η εκπλήρωση της είχε σαν απαραίτητη προϋπόθεση τη συνεχή εν προσευχή επικοινωνία με την πηγή της Θείας Χάριτος, την Αγία Τριάδα για τη μέθεξη των υπερφυών χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, και την επίτευξη της καλής εν Χριστώ αλλοιώσεως.
Παράλληλα δηλαδή με την προσπάθεια μεθέξεως των διά μέσου των αιώνων καρπών του Αγίου Πνεύματος με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και της πατερικής θεολογίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση η επίτευξη της αδιαλείπτου προσευχής που αποτελεί την υψηλότερη από την μελέτη των Ιερών κειμένων έκφραση, απόδειξη και επισφράγιση της γνησιότητος της υψίστης αυτής αποστολής.
Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος προσδιορίζει την προσευχή «κατά μεν την αυτής ποιότητα συνουσίαν και ένωσιν του ανθρώπου και Θεού, κατά δε την ενέργειαν, κόσμου σύστασιν, Θεού καταλλαγήν, χαρισμάτων πρόξενον, νοός φωτισμόν, των μελλόντων αποκάλυψιν».
Είναι τοιαύτη η υπεροχή της υπερφυούς αυτής προσευχής έναντι της μελέτης των ιερών κειμένων, ώστε να καθίσταται αυτή περιττή, στην περίπτωση που ο πιστός διά της ασκήσεως και των εκ Θεού χαρισμάτων έφθανε με την προσευχή εις τοιαύτην καθαρότητα και αγνότητα που θα τον καθίστα άξιο να δεχθεί απ’ ευθείας την θεία έλλαμψη.
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 25-7-2019 ἕως 27-7-2019
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι μόνος
Μή φοβάσαι δέν εἶσαι μόνος. Μόνος εἶναι ἐκεῖνος πού δέν γνωρίζει τὸν Θεὸ ἄκομα καὶ ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι συναναστρέφονται μαζὶ του. Αὐτός, καὶ στήν πιὸ πολυάριθμη κοινωνία, θὰ ἔλεγε- ὅπως καὶ τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δέν ξέρω τί θέλω νά κάνω μὲ τὸν ἑαυτό μου, ὅλα εἶναι βαρετά».
Αὐτὲς εἶναι ψυχὲς ἄδειες ἀπὸ τὸν Θεό, φλοῖδες χωρὶς κουκούτσι, στάχτη χωρὶς κάρβουνο. Ἀλλὰ ἐσὺ δέν εἶσαι μόνος ἀφοῦ εἶσαι πλάι στόν Κύριο καὶ ὁ Κύριος δίπλα σου.
Ἄκουσέ πώς ὁ μεγάλος Παῦλος, ὁ ἀπόστολος τῆς οἰκουμένης, ἦταν κάποτε ἐγκαταλελειμμένος ἀπ’ ὅλους, καί πώς μιλᾶ: «᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵναδι’ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ).
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο ἅγια σκέφθηκε καὶ μίλησε ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ Παῦλος σ’ ἐκεῖνες τίς πρῶτες μέρες, ὅταν στόν κόσμο δέν ὑπῆρχε ἄκομα οὔτε ἕνας χριστιανικὸς Ναός, οὔτε ἔνας χριστιανὸς ἄρχοντας! Ἐνῶ σήμερα ὅλη ἡ γῆ εἶναι στολισμένη μὲ χριστιανικοὺς Ναοὺς καὶ οἱ χριστιανοὶ ἀπαριθμοῦνται σὲ κάτι ἐκατοντάδες ἐκατομμύρια.
Ποιός θά βρεθεῖ νά σηκώσει τό ἄδικο πού μάς κάνουν οἱ ἄλλοι Ἅγιε;...
«Μόνο αν βρεθεί κανείς με πολύ αγάπη, μαζεύει το άδικο,
σηκώνοντας και τον δικό μας σταυρό»...
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
«Βλέπεις, για τα ορφανά, για τους αρρώστους, για τους γέρους, για όλα υπάρχουν ιδρύματα.
Για το καημένο το άδικο, δεν έγινε ποτέ κανένα ίδρυμα. Καθένας το παίρνει και το πετά στην πλάτη του άλλου, γιατί το βλέπουν βαρύ και άσχημο...
Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
"Ο φόβος του Θεού είναι ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας.
31 Ιουλίου. Εὐδοκίμου δικαίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τετ. ζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ζ΄ 12-24).
Α Κορ. 7,12 τοῖς δὲ λοιποῖς
ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ Κύριος· εἴ τις ἀδελφὸς
γυναῖκα ἔχει ἄπιστον, καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ
οἰκεῖν μετ᾿ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν·
Α Κορ. 7,12 Εις δε τους άλλους εγγάμους, εγώ ως απόστολος του
Κυρίου, και όχι κατ' ευθείαν ο Κυριος, λέγω· εάν κανένας αδελφός Χριστιανός έχη
γυναίκα άπιστον, που την έλαβε ως σύζυγον, πριν και αυτός πιστεύση, και αυτή
συγκατατίθεται προθύμως να κατοική μαζή του, ας μη την απομπέμπη.
Τρίτη 30 Ιουλίου 2019
Περί ὑπακοῆς , 2ο μέρος, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, 11-3-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου
Περί ὑπακοῆς , 2ο μέρος, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, 11-3-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου,
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου: «Περί Ὑπακοῆς», Λόγος δεύτερος
Α΄
Από το παράδειγμα του Ιησού μας, ο Οποίος τόσο πολύ εταπείνωσε τον εαυτόν Του, διδασκόμεθα το μεγαλείο, που κρύβει μέσα της η υπακοή. Δεν είναι μονάχα υπακοή, όταν υπακούωμε στον Γέροντα, αλλά υπακοή είναι σε κάθε εντολή του Θεού.
Εδώ διατάζει ο Γέροντας, αλλά πρωτίστως ο Θεός διατάζει, με τις εντολές Του: «Ποίησον τούτο».
Ο άνθρωπος εάν κάνη, υπακοή, κατόπιν ακολουθεί η επικαρπία αυτής της υπακοής. Ο Χριστός εταπείνωσε τον Εαυτόν Του υπακούσας στον Ουράνιο Πατέρα Του.
Υπήκουσε σαν άνθρωπος για να διδάξη την υψίστη αρετή της ταπεινώσεως σε μας, διότι άνευ ταπεινώσεως δεν μπορεί να πλησιάση κανείς τον Θεό.
Υπήκουσε σαν άνθρωπος για να διδάξη την υψίστη αρετή της ταπεινώσεως σε μας, διότι άνευ ταπεινώσεως δεν μπορεί να πλησιάση κανείς τον Θεό.
Βλέπουμε ότι στον Παράδεισο, όταν ο Αδάμ και η Εύα εκτελούσαν υπακοή και φύλαγαν την εντολή του Θεού, το να μη φάγουν δηλαδή από τον καρπό, που τους απαγορεύθηκε, ήσαν ευτυχισμένοι. Ήσαν βασιλείς, των επί της γης δημιουργημάτων και πάντων εδέσποζαν και ευτυχούσαν και αισθάνονταν και έβλεπαν τον Θεό. Ήταν η πιο μακαρία ζωή που ζούσαν. Είχαν τη σκέπη του Θεού. Κανείς δεν τους ενοχλούσε, κανείς δεν τους κατεδίκαζε. Ήσαν ελεύθεροι να βαδίζουν μέσα στον Παράδεισο χωρίς φόβο, χωρίς έλεγχο συνειδήσεως.
Διατί; Διότι δεν είχαν πέσει σε κανένα πταίσμα έναντι του Θεού. Όταν κατόπιν, κάνοντας κακή χρήσι της ελευθερίας των, θέλησαν σαν ελεύθεροι να παραβούν την εντολή, την παρέβησαν και έσφαλαν στον Θεό. Αμέσως
μετά το σφάλμα των ξεπήδησε και ο έλεγχος. Αμέσως μετά την πτώσι, η συνείδησις άρχισε να δημιουργή ενοχλήσεις καταθλιπτικές μέσα στις ψυχές των. Είναι φανερό, ότι ο έλεγχος της συνειδήσεως ήταν αποτέλεσμα της παραβάσεως, της αμαρτίας.
Μετά την παράβασι, οι πρωτόπλαστοι βρέθηκαν προ αδιεξόδου. « Ήκουσαν του Θεού περιπατούντος
εν τω Παραδείσω, λέγει η Γραφή, και αυτοί εφοβήθησαν και εκρύβησαν»! Προηγουμένως όμως, όταν δεν είχαν πταίσει στο Θεό, γιατί δεν Τον εφοβούντο; Μήπως τότε μόνον περιεπάτησεν ο Θεός στον Παράδεισο; Τότε μόνο τους πλησίασε σαν παραβάτες; Σαν τέκνα που ήσαν γνήσια, δεν τους επισκεπτόταν ο Θεός και δεν περιπατούσε στον Παράδεισο; Δεν Τον εφοβούντο όμως τότε, διότι η συνείδησίς τους δεν είχε κανένα έλεγχο, ήταν πλήρης αναπαύσεως και ειρήνης, οπότε διατελούσαν και αυτοί εν ειρήνη. Λοιπόν « περιπατούντος του Θεού εν τω Παραδείσω εκρύβησαν αμφότεροι, διότι εφοβήθησαν τον Θεόν». Ο Θεός τους λέγει:
-- Αδάμ και Εύα, που είσθε; Που κρυφθήκατες;
Τι θα Του ειπούν του Θεού τώρα;
-- Αδάμ, γιατί κρύφθηκες;
-- Φοβήθηκα, λέγει ο Αδάμ. Άκουσα να περιπατής στον Παράδεισο και φοβήθηκα.
-- Μα γιατί να φοβηθής, τον Πατέρα σου φοβάσαι, τον Δημιουργός σου, τον Ευεργέτη σου; Εμένα που σου έδωσα ολόκληρο Παράδεισο, από απέραντη θεϊκή αγάθη, με φοβάσαι που σε πλησιάζω; Σε πλησιάζει η ευτυχία, η πηγή της ζωή, της χαράς και της ειρήνης και συ φοβάσαι;
Aν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις
-Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν καλά;
- Μα, αν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις;
Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πης στις χαρές; Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία. Για μένα είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται Για όλα γκρινιάζει, όλα του φταίνε. Στην πατρίδα μου, τα Φάρασα, χρησιμοποιούσαν πολύ το πετιμέζι. Ένα βράδυ μια κοπέλα έκλαιγε, γιατί ήθελε πετιμέζι. Η μάνα της - τι να κάνη; - πήγε και ζήτησε από την γειτονιά.
Αυτή, μόλις πήρε το πετιμέζι, έβαλε πάλι τα κλάματα. Χτυπούσε τα πόδια της κάτω και φώναζε: «Μαμά, θέλω και γιαούρτι». «Τέτοια ώρα, παιδάκι μου, που να βρω γιαούρτι;» της λέει η μάνα της. «Όχι, θέλω γιαούρτι». Πήγε, υποχρεώθηκε η καημένη σε μια γειτόνισσα, της έφερε και γιαούρτι. Το παίρνει η κόρη και βάζει πάλι τα κλάματα. «Τώρα γιατί κλαις;», την ρωτάει η μάνα της. «Μαμά, τα θέλω ανακατεμένα».
30 Ιουλίου. Σιλουανοῦ του καί Σίλα καλουμένου, Κρήσκεντος, Ἐπαινετοῦ καί Ἀνδρονίκου ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἀποστόλου Σίλα. Σαβ. ε΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιε΄ 35-41).
Πραξ. 15,35 Παῦλος δὲ καὶ
Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι
μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ
Κυρίου.
Πραξ. 15,35 Ο δε Παύλος και ο Βαρνάβας παρέμειναν εις την
Αντιόχειαν διδάσκοντες και κηρύττοντες το Ευαγγέλιον του Κυρίου μαζή και με
πολλούς άλλους κήρυκας.
Εἶμαι ἡ ἁγία Παρασκευή.
""....Μικρό παιδάκι έφευγε από το χωριό του και πήγαινε σ' ένα εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, στο χωριό του και έκανε όλη νύχτα μετάνοιες, όπως είχε διδαχθεί από την μάνα του.Και, κάποια μέρα, όπως βγήκε, είδε την Αγία μαυροφορεμένη, να στέκεται κάτω από ένα δένδρο και του φώναξε: -Ελα Ιάκωβε, παιδί μου , έλα.Ελα να σου πω ό, τι θέλεις , να μου το ζητήσεις.ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η σπιτονοικοκυρά εδώ του σπιτιού μου, που έρχεσαι , που το καθαρίζεις, που το συντηρείς, έλα να μου ζητήσεις ό,τι θέλεις.Κι εκείνος της είπε : - Θα ρωτήσω την μητέρα μου, εγώ δεν ξέρω, μικρό παιδί είμαι.Πήγε στη μητέρα του και εκείνη τον συμβούλευσε να της ζητήσει να του πει την τύχη του. Κι έτσι έγινε και η Αγία του απάντησε:
Περί σωφροσύνης καί ἁγνότητος. Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΟΥ
(1906-1982)
* Φρόντιζε, όσο το δυνατόν, ο νους σου να 'ναι καθαρός από ρυπαρούς και πονηρούς λογισμούς. Να βλέπης την κτίση και να δοξάζης τον Θεό, όπου από το χώμα έπλασε τα πάντα τόσο ωραία! Και, αντί να βλάπτεσαι από τη θεωρία των όντων, να χαίρεσαι και να δοξάζης τον Θεό, που τα έπλασε όλα με τόση αρμονία, και τα διοικεί με τόση σοφία.
* Δεν το γνωρίζεις ότι η πολυυπνία δεν ωφελεί; Γεννά την ακηδία, γεννά και πειρασμούς, κυρίως σαρκικούς.
* Πρέπει, παιδί μου, να χρησιμοποιής και κάποιες ειδικές καλές σκέψεις, ή μάλλον να τις μεταχειρίζεσαι κατάλληλα, ώστε ν’ αποδιώκης την ασθένεια της ψυχής σου. Όταν δηλαδή σου έλθη αισχρός λογισμός, εσύ να αντιτάσσης τα εναντία σ’ αυτόν και να φέρνης στον νου σου καλούς, δηλαδή ταπεινούς και άγιους λογισμούς.
* Αν έλθη στον λογισμό σου όμορφο πρόσωπο, και έρθουν μαζί αμαρτωλοί λογισμοί, τότε νοερώς να αφαιρής τα ωραία χαρακτηριστικά εκείνου του προσώπου, τα μάτια, τα χείλη κ.λπ., ώστε στη διάνοιά σου να απομένη ένα άσχημο κομμάτι σάρκας. Διευκολύνεις έτσι τον εαυτό σου να διώξη τον αμαρτωλό λογισμό.
«ΤΡΟΦΗ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ.
Ένας συγγραφέας, σε κάποια επίσκεψη του στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα γνώρισε έναν Αγιοταφίτη μοναχό ο οποίος, αναφερόμενος στους γονείς του, του είπε:« Ο πατέρας μου ήταν φτωχός αλλά πολύ ευσεβής. Όταν επρόκειτο να γίνει Θεία Λειτουργία, πρώτος έφτανε στην Εκκλησία και στεκόταν στην πόρτα περιμένοντας τον Ιερέα. Η μητέρα μου πάλι, ενώ δεν ήταν ασεβής, σπανίως εκκλησιαζόταν, προτιμούσε τις Κυριακές να κάθεται σπίτι, να μαγειρεύει για την οικογένεια, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, παρά να πηγαίνει στην Εκκλησία.
Όταν κοιμήθηκαν οι γονείς μου, τους είδα και τους δύο στον ύπνο μου. Και ο μεν πατέρας μου βρισκόταν σ’ ένα ωραιότατο, πανευφρόσυνο περιβόλι κι εκεί απολάμβανε την ευτυχία του Παραδείσου, η δε μητέρα μου, με μεγάλο πόνο, μου έλεγε: «Δος μου, παιδί μου, κι εμένα να φάω λίγο από το πιάτο σου, πεινάω!»
Την άλλη ήμερα, όταν ξύπνησα. Σκέφθηκα:
Ὅπως νικήθηκε αὐτός, ἔτσι κι ἐγώ
Κάποιος γέροντας είπε:"Αν δεις με τα μάτια σου κάποιον να πέφτει σε αμαρτία, αμέσως πες: "Ανάθεμα σ' εσένα σατανά. Αυτός δεν φταίει".Και φρούρησε την καρδιά σου να μην κρίνεις τον αδελφό σου, γιατί θα φύγει από σένα το Άγιο Πνεύμα. Επίσης να λες στον εαυτό σου:
Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας
"Όταν έχεις λογισμό που σε προτρέπει να ζητήσεις ανθρώπινη δόξα, να ξέρεις καλά, ότι σου προετοιμάζει αισχύνη."
Αγ. Μάρκος ο Ασκητής
https://epanosifi.blogspot.com/2019/07/blog-post_5.html
Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019
Περί ὑπακοῆς , 1ο μέρος, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, 4-3-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου
Περί ὑπακοῆς , 1ο μέρος, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, 4-3-2012, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου,
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Οἱ εἰρηνοποιοί (Δημήτριος Παναγόπουλος)
«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5:9)
Ο εργαζόμενος την αρετή της ειρήνης προς τον Θεό, τον πλησίον του και τον εαυτό του ονομάζεται ειρηνοποιός και μακαρίζεται από τον Θεό. Πρώτος Ειρηνοποιός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, διά του οποίου επέρχεται συνδιαλλαγή και συμφιλίωση μεταξύ ανθρώπων και Θεού. Το πρώτο και κύριο έργο του Χριστού στη γη ήταν να επιφέρει ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, οι οποίοι λόγω της αμαρτίας διέκειντο εχθρικά προς τον Θεό. Έφερε δε αυτήν διά της θυσίας Του επί του Σταυρού.
Και αν πρώτος Ειρηνοποιός υπήρξε ο Ιησούς Χριστός, αντίθετα πρώτος σκανδαλοποιός υπήρξε ο Διάβολος, διότι απέναντι μεν του Θεού είναι αποστάτης, απέναντι δε των Αγγέλων και των ανθρώπων είναι σκανδαλοποιός: απέσπασε και διαχώρισε από την υποταγή του Θεού το αγγελικό τάγμα, ενώ με το ψεύδος απάτησε τους πρωτοπλάστους και τους χώρισε από τον Θεό. Αλλά και εξακολουθεί να είναι τέτοιος φέρνοντας σύγκρουση και διαμάχη μεταξύ των ανθρώπων· γνωρίζει δηλαδή ότι αν ο άνθρωπος έχει με τον Θεό φιλία είναι μακάριος και προσπαθεί, με το ψεύδος και άλλα πονηρά μέσα, να τον αποπλανήσει γκρεμίζοντάς τον στην αμαρτία, για να παροργίσει τον Θεό εναντίον του. Ο θείος Χρυσόστομος λέει: «Όπου διαμάχη και φιλονικεία, εκεί ακαταστασία και κάθε κακό, εκεί ο Διάβολος».
*
Λέγεται ότι κάποιος νέος θέλησε να μονάσει κοντά στο κελλί ενός γέροντα και του υποτακτικού του. Οι ευρισκόμενοι γύρω μοναχοί προθυμοποιήθηκαν να τον φροντίσουν στις ανάγκες του με τρόφιμα κτλ.
Ἅγιος Παΐσιος: «Οἱ δοκιμασίες βοηθοῦν νά συνέλθουν οἱ ἄνθρωποι»
«Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία»
–Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
–Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό.
Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας.
Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι.
Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
–Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;
«Μανούλα μου μήν κλαίς, μέ ἔκανε καλά ὁ ἅγιος Ἰωάννης»
Μια οικογένεια στην Αθήνα δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα, το παιδί τους ο Βασιλάκης, Ε” Δημοτικού, ξαφνικά έχασε το κέφι του, κλείστηκε στο σπίτι, άρχισαν εξετάσεις και διαπιστώθηκε «μυελογενής λευχαιμία», μετά από παρακέντηση που έγινε στην σπονδυλική στήλη.Άρχισαν οι χημειοθεραπείες, πέφτουν τα μαλλιά του παιδιού και πρέπει να έχει μεγάλη αντοχή κανείς. Έχανε το παιδί τις δυνάμεις του.Μια βραδιά, μεσάνυχτα, φωνάζει την μητέρα του.Μανούλα θέλω μια χάρη. Να με πάτε στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο.– Πως, παιδί μου, σκέφθηκες τον Άγιον αυτόν ανάμεσα σε τόσους Αγίους;– Θυμάσαι που πήγαμε εκδρομή πέρσι; Είχαμε πάρει και το βιβλίο με την Ιστορία και τα θαύματά του. Απόψε, μόλις τελείωσα να το διαβάζω, άκουσα μέσα μου μια φωνή, σα να μου είπε’ έλα Βασιλάκη στην εκκλησία μου και θα σε κάνω καλά και σένα.Πήγανε… Το παιδί να βλέπατε πως προσπαθούσε να πιαστεί από τη ζωή. Πήγε κοντά, προσκύνησε. Άνοιξε τα χεράκια του, προσευχόταν, κατόπιν βάζει το σκουφάκι και τη ζώνη του Αγίου. Και το πιό απλό αντικείμενο μπορεί να μεταφέρει την δύναμη του Θεού. Η μάνα του να κλαίει κοντά στο άγιο λείψανο, και τότε της λέει το παιδί:
Κυριακή ΣΤ Ματθαίου: Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Τρίτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (:Προς
Ρωμ. 12,6-14)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Μέρος τρίτο: υπομνηματισμός των
χωρίων Ρωμ. 12,14-15 :
ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
«Εὐλογεῖτε τοὺς
διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε(:να εύχεστε για εκείνους που σας
καταδιώκουν· για όλους να εύχεστε και να λέτε καλά λόγια ζητώντας την ευλογία
του Θεού επάνω τους, και ποτέ να μην τους καταριέστε)»[Ρωμ.12,14].
Αφού
ο Παύλος τούς δίδαξε πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μεταξύ τους και αφού ένωσε
με ακρίβεια τα μέλη, έτσι τους οδηγεί πλέον προς την έξω από την εκκλησία
παράταξη, κάνοντάς την από εδώ πιο εύκολη. Γιατί, όπως ακριβώς εκείνος που δεν
πέτυχε τις υποχρεώσεις του προς τους συγγενείς, δυσκολότερα θα τακτοποιήσει τις
υποχρεώσεις του προς τους ξένους, έτσι εκείνος που άσκησε καλά τον εαυτό του σε
αυτό, ευκολότερα θα νικήσει και τους ξένους. Για αυτό λοιπόν και ο Παύλος
προχωρώντας σιγά σιγά, αναφέρει αυτά μετά από εκείνα, και λέγει: «εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας
ὑμᾶς(:Να εύχεστε και να παρακαλείτε τον Θεό για
εκείνους που σας διώκουν)». Δεν είπε
«να μη μνησικακείτε, ούτε να τους
πολεμείτε», αλλά ζήτησε το πολύ περισσότερο από αυτά. Γιατί εκείνο βέβαια
είναι γνώρισμα ανθρώπου πιστού, ενώ αυτό
είναι γνώρισμα πλέον αγγέλου.
Και αφού είπε «να ευλογείτε», πρόσθεσε,
«και
να μην καταριέστε», για να μην κάνουμε και αυτό και εκείνο, αλλά μόνο
εκείνο. Καθόσον εκείνοι που μας καταδιώκουν είναι πρόξενοι μισθών σε εμάς. Εάν όμως είσαι προσεκτικός, θα ετοιμάσεις
στον εαυτό σου και άλλο μισθό ύστερα από αυτόν. Γιατί εκείνος θα σου δώσει
τον μισθό από το διωγμό, ενώ εσύ θα δώσεις στον εαυτό σου τον μισθό από τον
καλό σου λόγο σε αυτόν, φανερώνοντας πάρα πολύ μεγάλο δείγμα της αγάπης σου
στον Χριστό. Όπως ακριβώς δηλαδή όποιος
καταριέται εκείνον που τον καταδιώκει, δείχνει ότι δε χαίρεται υπερβολικά που
παθαίνει αυτά για χάρη του Χριστού, έτσι όποιος ευλογεί αποδεικνύει μεγάλη την
αγάπη του.