Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ Μοναχοῦ

Κάτω από τον Άγιο Βασίλειο, εκεί που στρίβει ο Ζυγός για την Αγία Άννα, παλαιότερα έμενε ο Διακονητής της Μεγίστης Λαύρας, ο οποίος επέβλεπε τους τράγους που είχαν για πάχυνση.

Κάποτε, τις Αποκριές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ενώ ήταν πανσέληνος, και ο Διακονητής Πατήρ Εφραίμ, αδελφός της Μονής, έκανε κομποσχοίνι, άκουσε οχλαγωγία μεγάλη χωρίς φασαρίες, μόνο φωνές: «Ωχ! Ωχ! …»

«Θα είναι ξένοι αυτοί οι άνθρωποι και ευθυμούν», σκέφθηκε ο Πατήρ Εφραίμ.

Βγαίνει λοιπόν έξω στο φεγγάρι, αλλά τί να ιδή! Περίπου τριακόσιους δαίμονες να αδημονούν, και ο αρχηγός τους να λέη:

- Για δες! Ένας σκελετωμένος καλόγηρος να μας καθυστερή μέρες την φάλαγγα, και να μη μπορούμε να πάμε στον κόσμο τώρα για τα αποκριάτικα γλέντια και ξεφαντώματα!

Από το βιβλίο:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


https://paraklisi.blogspot.com/2019/09/blog-post_23.html