115. Προθυμία στήν προσευχή Δ΄, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Ι΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

115. Προθυμία στήν προσευχή Δ΄, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Ι΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 8-2-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἅγιον Ὅρος, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ποιά εἶναι τά θανάσιμα καί ποιά τά συγγνωστά ἁμαρτήματα (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

 Κάθε θανάσιμο αμάρτημα που διαπράττει ο ορθόδοξος χριστιανός, αν δεν θεραπευθεί με την πρέπουσα μετάνοια, γίνεται αιτία αιώνιου κολασμού του. Θανάσιμα αμαρτήματα για τον χριστιανό είναι η αίρεση, το σχίσμα, η βλασφημία, η εξωμοσία, η απόγνωση, η αυτοκτονία, η μοιχεία, κάθε παρά φύση σαρκική αμαρτία, η αιμομειξία, η μέθη, η ιεροσυλία, ο φόνος, η ληστεία και κάθε μεγάλη, σκληρή και απάνθρωπη αδικία. Απ’ αυτές μόνο μία, η αυτοκτονία, δεν μπορεί να θεραπευθεί με τη μετάνοια.

Όλες, πάντως, θανατώνουν την ψυχή, καθιστώντας την ανίκανη να κληρονομήσει την αιώνια μακαριότητα, ως την κάθαρσή της με ειλικρινή μετάνοια. Και μια φορά μόνο να πέσει ο άνθρωπος σε κάποια θανάσιμη αμαρτία, πεθαίνει ψυχικά. «Γιατί όποιος τηρήσει όλες τις διατάξεις του θείου νόμου και παραβεί μία, θεωρείται παραβάτης όλου του νόμου. Εκείνος, βλέπετε, που είπε «Μη μοιχεύσεις», είπε και «Μη φονεύσεις». Αν, λοιπόν, δεν μοιχεύσεις, αλλά φονεύσεις, είσαι παραβάτης του νόμου» (Ιακ. 2:10-11).

Όποιος αμάρτησε θανάσιμα, ας μην απελπίζεται. Ας καταφύγει στη θεραπευτική μετάνοια. Σ’ αυτήν τον καλεί ως την τελευταία στιγμή της ζωής του ο Σωτήρας, που διακηρύσσει μέσ’ από το ιερό Ευαγγέλιο: «Εκείνος που πιστεύει σ’ εμένα, και αν πεθάνει θα ζήσει» (Ιω. 11:26).

Μεγάλη συμφορά είναι η παραμονή του ανθρώπου σε θανάσιμη αμαρτία, μεγάλη συμφορά είναι η μετατροπή της θανάσιμης αμαρτίας σε συνήθεια! Δεν υπάρχουν καλές πράξεις, που θα μπορούσαν να λυτρώσουν από τον Άδη μια ψυχή, αν αυτή, πριν χωριστεί από το σώμα, δεν καθαριστεί από κάθε θανάσιμο αμάρτημά της.

Πότε ένα αμάρτημα είναι συγγνωστό; Όταν κανείς, για παράδειγμα, παρασυρθεί λίγο από τη γαστριμαργία και φάει κάτι παραπάνω από το αναγκαίο, όταν παρασυρθεί λίγο από τη φιληδονία και κοιτάξει φευγαλέα κάποιο πρόσωπο με πονηρή επιθυμία ή δεχθεί αισχρή φαντασία, όταν προφέρει απρόσεκτα κάποιον ανώφελο λόγο, όταν πει ένα μικρό ψέμα ή κλέψει ένα ευτελές πράγμα ή καυχηθεί ή θυμώσει για μια στιγμή, όταν πικραθεί ή μνησικακήσει για λίγο εναντίον του πλησίον.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤO ΠΑΤΕΡΑ ΙΓΝΑΤΙΟ ΤΟΝ ΡΩΣΟ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Κα. ALEXANDRA NIKIFOROVA , ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ .

 

 - Λειτουργία στο Χεβρώνα με τον  Ρώσο Πατέρα  Ιγνάτιο. 

Ήταν μια μεγάλη ευλογία για μένα να γνωρίσω  Άγίους άνθρωπους ,Ρώσους , Ρουμάνους  και Έλληνες. Οι παλαιότεροι Πατέρες μου είπαν πώς   τα  παλαιότερα χρόνια , οι Ρώσοι προσκυνητές  ερχόντουσαν  στους Αγίους Τόπους με τα πόδια. ( Σημ. δική μου εδώ , - γνώρισα  και ένα γκρούπ από Κίεβο   πρίν είκοσι πέντε   χρόνια και χωρίς νερό  μέχρι να έλθουν και να  προσκυνήσουν  τον Πανάγιο Τάφο .  ) 

Υπήρχε ένας   γνωστός γέροντας ,  ο Πατήρ Ιγνάτιος   στη  Χεβρώνα  (  στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος ).  ήταν   Ένας  Ρώσος  Άγιος. Πέθανε σε βαθιά γεράματα. Εκείνη την  εποχή  υπηρετούσα  ως διάκονος στη Βηθλεέμ και το 1975,  στήν εορτή του Αγίου Γεωργίου, παραβρέθηκα στην ολονυχτία   στη  Χεβρώνα και  διανυκτέρευσα   εκεί  .εκείνο το βράδυ . Στις 2:00 το πρωί, οι καμπάνες θα χτυπούσαν για τη λειτουργία  .  Στις τρεις θα άρχιζε  η   λειτουργία με το  "Ευλογημένος  ο Θεός ..."  μετά τον   Όρθρο και  εν συνεχεία ,  θα άρχιζε  η Θεία Λειτουργία . 

διάβασε τον  εξάψαλμο    στην εκκλησία  στην Σλαβική, και μετά ο π.  Ιγνάτιος  άρχισε την  Προσκομιδή . Δεν ήξερα Ρωσικά, αλλά εγώ απλά τον βοήθησα ως διάκονος.  Τη στιγμή που  πήρε το Πρόσφορο για τη Θεία  Ευχαριστία στα χέρια του για να κόψει τις  Μερίδες για το Δισκοπότηρο, δάκρυα  ασταμάτητα  άρχισαν να κυλούν    από τα μάτια του. Εγώ και άλλοι ιερείς ολοκληρώνουμε τη Πρσκομιδή  σε δεκαπέντε με είκοσι λεπτά.  Ο Πατήρ  Ιγνάτιος  αυτό θα του  έπαιρνε μια ολόκληρη ώρα! Όταν έκοψε τις μερίδες  στη μνήμη των Ταξιαρχών, στον Τίμιο Πρόδρομο  Πρόδρομο στους  ο Άγίους της ημέρας, και  στις χιλιάδες των    ( ! )      Άγιων , δάκρυα κυλούσαν  πάλι  από τα μάτια του. Έβλεπε κάτι !  Ήταν Άγιος. 

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ. Πρόβλεψε τήν ἱεροσύνη Ἀξιωματικοῦ

Πρόβλεψε τήν ιεροσύνη Αξιωματικού

Το καλοκαίρι τού 1979, ό Έπανωσηφίτης Ιερομόναχος π. Ιερόθεος, τότε Ιωάννης, υπηρετούσε ώς Έφεδρος Αξιωματικός στο Ρέθυμνο. Ό τότε Μητροπολίτης Ρεθύμνης Τίτος τον προόριζε γιά Διάκονο, αλλά ό νεαρός Ιωάννης σε εκείνη τήν περίοδο της ζωής του δέν σκεφτόταν νά Ακολουθήσει τον δρόμο της ίεροσύνης. Ό Μητροπολίτης συνήθιζε νά πηγαίνει τούς ύποψήφιους γιά χειροτονία σε έναν πνευματικό, γιά νά πάρει τήν γνώμη του.

Συνήθως τούς πήγαινε στά Ρούστικα, στον Γέροντα Εύμένιο, πού τον σεβόταν πάρα πολύ ώς πνευματικό. Δέκα συμμαρτυρίες νά είχε ό ύποψήφιος, έάν δέν έπαιρνε τήν συγκατάθεση τού πατρός Εύμενίου δέν προχωρούσε σε χειροτονία ό Δεσπότης.

Σε κάποια συνομιλία τους Αναφέρει ό Δεσπότης στον Ιωάννη γιά τον πατέρα Εύμένιο καί τού πρότεινε  νά τον πάρει μαζί του καί νά τον επισκεφτούν. Εκείνος μή γνωρίζοντας τόν άπώτερο σκοπό της συζητήσε- ως συμφώνησε νά πάνε, γιά νά γνωρίσει τόν Γέροντα. Ένα μεσημέρι του Ιουλίου, όταν τελείωσε τήν ύπηρεσία του ό Ιωάννης, τόν περίμενε έξω άπό τό στρατόπεδο ό Μητροπολίτης καί ξεκίνησαν γιά τά Ρούστικα, όπου καί τό Μοναστήρι του Προφήτη Ήλία.

Με τό πού άντικρύζειό Ιωάννης τόν πατέρα Εύμένιο ξαφνιάζεται τόσο πολύ με τό άγγελικό του πρόσωπο καί τήν φωτεινή του μορφή, όπου άναρωτιέται άπό μέσα του, «ύπάρχει τέτοιος καλόγερος στήν Κρήτη;», διότι είχε συνηθίσει τούς Γεροντάδες νά είναι άγρότες, στιβαροί... Τόν συστήνει ό Δεσπότης ώς Ιωάννη άπό τό Ηράκλειο καί εκείνος σκύβει καί παίρνει τήν εύχή τού Γέροντα. Τού ήρθε τότε ή επιθυμία νά εξομολογηθεί καί ρωτάει τόν πατέρα Εύμένιο άν θά μπορούσε νά τόν έξομολογήσει. Εκείνος, με τήν πατρική του στοργή, τόν παίρνει άμέσως καί πηγαίνουν στήν έκκλησία τού Προφήτη Ήλία.

Ή χαρά τού Μητροπολίτη δέν περιγραφόταν. Μέχρι νά τακτοποιήσει ό πατήρ Εύμένιος κάποια πράγματα στήν έκκλησία, άκούγεται ή φωνή της άδερφής του Ιωάννας πού τούς καλούσε γιά τήν τράπεζα. Τού λέει τότε ό Γέροντας:

-Παιδί μου θά χρειαστούμε άρκετό χρόνο καί καλό είναι νά μή μάς διακόπτουν! Πάμε νά κάτσουμε στήν τράπεζα νά ξεκινήσουμε νά τρώμε καί όταν σου κάνω νεύμα ερχόμαστε στήν εκκλησία».

Βγαίνοντας άπό τήν εκκλησία ρωτάει ό Δεσπότης  τον π. Εύμένιο, νομίζοντας ότι ό Ιωάννης έχει εξομολογηθεί:

Ἀναζητώντας τίς ἀνθελληνικές ρίζες σέ λάθος χῶρο! (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 7η Φεβρουαρίου 2019

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΧΩΡΟ!

Η αντιχριστιανική παραφιλολογία δεν είναι τωρινό εφεύρημα, αλλά είναι τόσο παλιά, όσο και η αγία μας Εκκλησία. Κάποιοι θεώρησαν και θεωρούν «χρέος» τους, να «διαφωτίσουν» τον κόσμο για τον «κακό» Χριστιανισμό, να καταδείξουν τις «συμφορές», που έφερε και συσσώρευσε στην ανθρωπότητα, ξοδεύοντας πολύτιμη φαιά ουσία, καταναλώνοντας τόνους γραφικής ύλης και συγγράφοντας, μάλλον αντιγράφοντας, παλαιότερα συγγράμματα, χωρίς όμως να μπορούν να εξαφανίσουν αυτό το «κακό», ή έστω να το θέσουν στο περιθώριο!

Ανατρέχοντας στην ιστορία της αντιχριστιανικής γραμματείας, διαπιστώνουμε ότι αυτή ξεκίνησε από την θρησκευτική ηγεσία του Ισραήλ, τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι απέρριψαν, εδίωξαν και θανάτωσαν τον αρχηγό της πίστεώς μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Οι ομόφυλοί του Εβραίοι θρησκευτικοί ηγέτες, όταν διαπίστωσαν την θεανδρική του δύναμη και εξουσία, τον εφθόνησαν με θανάσιμο μίσος και είδαν στο πρόσωπό του τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο, τον οποίο έπρεπε να εξοντώσουν πάσει θυσία. Τον παρουσίασαν στο λαό, ως ένα καινοτόμο μεταρυθμιστή, ο οποίος με τη  διδασκαλία του καταλύει και ανατρέπει την πατροπαράδοτη θρησκεία των προγόνων τους. Τα θαύματά Του τα απέδοσαν στη δύναμη των δαιμόνων και ότι ο ίδιος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα όργανο του σατανά. Για να τον θανατώσουν επεστράτευσαν ψευδομάρτυρες, στα ψεύδη των οποίων στηρίχτηκαν για να τον καταδικάσουν ως «ένοχο θανάτου»! Όταν διαπίστωσαν την Ανάστασή Του και πληροφορήθηκαν τις πάμπολλες μετα-αναστάσιμες εμφανίσεις του, μεταχειρίστηκαν το δόλο, την συκοφαντία, την απάτη και φυσικά την δωροδοκία, το διαχρονικό αυτό δοκιμασμένα αποτελεσματικό μέσο, για να αποτρέψουν την εξάπλωση της πίστης σ’ Αυτόν και να εξαφανίσουν την μνήμη του. Στη συνέχεια, μη μπορώντας να αναχαιτίσουν την ορμητική διάδοση της πρωτάκουστης στην ανθρωπότητα διδασκαλίας Του και την καταιγιστική αύξηση των πιστών της Εκκλησίας Του, εξαπέλυσαν άγριους διωγμούς, με πρώτο θύμα τον άγιο πρωτομάρτυρα και αρχιδιάκονο Στέφανο. Αλλά είδαν και πάλι ότι δεν είχαν αποτέλεσμα. Τότε σκέφτηκαν να επιστρατεύσουν την πέννα, να διαδώσουν φρικτές και ανυπόστατες συκοφαντίες και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για Εκείνον.

Ὁ γάμος καί ἡ ὑπέρβαση τῆς σαρκικότητας

 

Ὁ γάμος εἶναι τρόπος γιά τήν ὑπέρβαση τῆς σαρκικότητας καί τῆς φιληδονίας καί ὄχι πεδίο ἀχαλίνωτης σαρκικῆς ἱκανοποίησης τῶν συζύγων. Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας ὁρίζει: α) περιόδους ἐγκρατείας καί ἀποχῆς ἀπό τήν συζυγική σχέση, β) ἡ μίξη ὅταν γίνεται νά πραγματοιποιεῖται πάντοτε χωρίς προφύλαξη καί παρεμπόδιση τῆς παιδοποιΐας. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύοντας τήν σχετική μέ τίς συζυγικές σχέσεις ἀποστολική ἐντολή: «Μήν ἀποστερεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἐκτός ἄν γίνει ἀπό κοινή συμφωνία πρόσκαιρα, γιά νά ἀπασχοληθεῖτε στήν νηστεία καί στήν προσευχή καί πάλι νά εἶστε μαζί, γιά νά μή σᾶς πειράζει ὁ Σατανᾶς ἐξαιτίας τῆς ἀκράτειάς σας»^[1] παρατηρεῖ: «Τά ἀνδρόγυνα δέν πρέπει νά ἔρχονται σέ μίξη (συζυγική σχέση) κατά τόν καιρό πού πρέπει νά σχολάζουν στήν νηστεία καί μάλιστα κατά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστήν καθώς καί τίς Τετάρτες καί Παρασκευές ὅλου τοῦ χρόνου. Ἀλλά οὔτε πρέπει νά ἔρχονται σέ μίξη καί στόν καιρό πού πρέπει νά σχολάζουν, δηλαδή νά καταγίνονται ἐπιτεταμένα στήν προσευχή δηλαδή τά Σάββατα καί τίς Κυριακές καθώς καί τίς Δεσποτικές καί Θεομητορικές ἑορτές ὅλου τοῦ χρόνου, διότι γίνεται αὐτές τίς ἡμέρες ἡ Θεία Λειτουργία, ὅπως λέγει ὁ ε΄ καί ὁ ιγ΄ κανόνας τοῦ Ἁγίου Τιμοθέου καί διότι αὐτές τίς ἡμέρες ὅλοι οἱ Χριστιανοί σχολάζουν στήν προσευχή. Μάλιστα δέ καί προπάντων πρέπει νά ἀπέχουν τά ἀνδρόγυνα ἀπό τήν μίξη, ὅταν πρόκειται νά μεταλάβουν τῶν Θείων Μυστηρίων. Τότε, τρεῖς ἡμέρες τό λιγότερο θά πρέπει νά ἀπέχουν πρίν τήν Θεία Μετάληψη. Τό λέγω δέ αὐτό ὅταν τύχει νά μεταλάβουν ἐκτός τῶν νηστειῶν, διότι κατά τίς ἡμέρες τῶν νηστειῶν πού μεταλαμβάνουν, ἀπέχουν καί ἀπό τήν μίξη κατά τόν καιρό τῆς νηστείας. Ἀλλά καί καθ’ ὅλη τήν διακαινήσιμο ἑβδομάδα τῆς Λαμπρῆς πρέπει νά μήν ἔρχονται σέ συζυγική σχέση, διότι ὡς μία ἡμέρα θεωρεῖται ἐκείνη ἡ ἑβδομάδα, ὅπως ὁρίζει ὁ 66ος Κανόνας τῆς ἁγίας Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος δέν εἶπε μήν ἔρχεσθε σέ μίξη γιά νά προσεύχονται ἁπλῶς, ἀλλά γιά νά σχολάζετε καί νά καταγίνεσθε στήν προσευχή. Διότι ἄν ὁ Ἀπόστολος ἐμπόδιζε ἀπό τό νά προσεύχονται ἁπλῶς τά ἀνδρόγυνα πού ἔρχονται σέ μίξη τότε πῶς σέ ἄλλο μέρος ὁ ἴδιος παραγγέλλει οἱ Χριστιανοί νά προσεύχονται πάντοτε; «Διότι λέγει ἀδιάλειπτα νά προσεύχεσθε»[2]. Ἑπομένως, γιά νά γίνεται ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία μέ μεγαλύτερη φροντίδα καί προθυμία, γι’ αὐτό παραγγέλλει στά ἀνδρόγυνα ὁ Ἀπόστολος νά μήν ἔρχονται σέ μίξη, διότι ἡ μίξη των, ἄν καί νά μήν εἶναι ἀκάθαρτη καθ’ ἑαυτήν καί ὄχι γιά τήν ἐμπαθή ἡδονή, ὅμως προξενεῖ ἀσχολία καί ἐμπόδιο στήν νηστεία καί στήν προσευχή»[3].

Φώτης Μιχαήλ, Ὁ Μέγας Φώτιος ὡς γνώμονας χρηστῆς διοίκησης

Ὁ Μέγας Φώτιος ὡς γνώμονας χρηστῆς διοίκησης

( Πρός ὑποψηφίους γιά τό ''ἄθλημα τῆς πόλης'' )

Τοῦ Φώτη Μιχαήλ -Ἰατροῦ

            Τό «ἄθλημα τῆς πόλης», δηλαδή ἡ ὑπεύθυνη καί σοβαρή ἐνασχόληση μέ τά κοινά, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἀνθρώπους χαρισματούχους καί ἀξιόπιστους.

Τό ἐρώτημα εἶναι: Ποῦ θά ψάξουμε νά βροῦμε αὐτά τά πρόσωπα καί μέ ποιά κριτήρια ἀναζήτησης; Μέ ποιό μέτρο;

Τό μέτρο, πού μετράει μέ ἀκρίβεια τό μπόϊ μας τό πολιτικό, θά ἐπιχειρήσουμε νά τό δανειστοῦμε ἀπό μιά κορυφαία μορφή τῆς Βυζαντινῆς Ἀναγέννησης, τόν Μέγα Φώτιο.

Σέ παραινετική του ἐπιστολή, πού απευθύνεται, τόν Μάϊο του 861, πρός τόν τότε νεοφώτιστο χριστιανό ἄρχοντα τῆς Βουλγαρίας Βόγορι-Μιχαήλ, ὑποδεικνύει ὅλες τίς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις χρηστῆς καί ἐπιτυχημένης διοίκησης.

Ἡ παρουσίαση ὀλόκληρης τῆς ἐπιστολῆς, γιά λόγους πρακτικούς, δέν εἶναι ἐφικτή, γι' αὐτό καί θά περιοριστοῦμε μόνον σέ μιά σύντομη ἀλλά ἀρκούντως σαφή και διαφωτιστική ἀναφορά.

            Γράφει λοιπόν ὁ Ἅγιος καί Μέγας διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης Φώτιος:

1ον). «Ὁ τῶν ἀρχόντων τρόπος νόμος γίνεται τοῖς ὑπό χεῖρα».

Τό ἦθος τῶν ἀρχόντων γίνεται νόμος γιά τόν ἁπλό λαό. Πρῶτοι καί κύριοι ὑπεύθυνοι γιά τήν φαυλότητα (ἤ τήν σπουδαιότητα) μιᾶς χώρας εἶναι οἱ ἄρχοντές της, πού ἀποτελοῦν ''ὑπογραμμόν καί παράδειγμα''. Φαῦλοι ἄρχοντες διαπλάθουν φαύλους πολῖτες.

2ον). «Οἱ περί τόν ἄρχοντα φαῦλοι καί τόν ἐκείνου συνδιαβάλλουσι τρόπον».

Στόν ἐκφαυλισμό τῶν ἀρχόντων (καί συνακόλουθα τοῦ λαοῦ) συμβάλλει τά μέγιστα τό ''περιβάλλον'' τους.

Ὁ πρῶτος μαθητής πού τό αἷμα του πότισε τή γῆ τῆς Ἑλληνικῆς Κύπρου

Στις 6 Φεβρουαρίου 1956 οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με τον Αγγλικό στρατό και η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου.

Την επομένη, 7 Φεβρουαρίου 1956, μαθητές του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού .Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά εναντίον των μαθητών .

Παναγία ἡ Παυσολύπη

 

Παναγία η Παυσολύπη. Παλαιολόγεια αμφιπρόσωπη εικόνα του 14ου αιώνα στον ναό της Αγίας Τριάδας, καθολικό της ομώνυμης μονής και εκκλησία της Θεολογικής Σχολής στη νήσο Χάλκη.

https://proskynitis.blogspot.com/2019/02/blog-post_52.html?m=1

11 Φεβρουαρίου. Βλασίου ἱερομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. β΄ 21 - γ΄ 9).

Α Πε. 2,21          εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ·

Α Πε. 2,21                 Διότι εις αυτό ακριβώς έχετε κληθή, δια να εκτελήτε το καθήκον σας, και δια να πράττετε το αγαθόν και όταν ακόμη αδικήσθε και ταλαιπωρήσθε αδίκως. Διότι και ο Χριστός έπαθε προς χάριν ημών και υπέμεινε σταυρόν, δια να σώση ακόμη και αυτούς τους σταυρωτάς του, αφήσας εις σας τέλειον παράδειγμα προς μίμησιν, δια να ακολουθήσετε και βαδίσετε ακριβώς επάνω εις τα ίχνη του.