Δευτέρα 8 Απριλίου 2019
96. Πῶς πρέπει νά ἀγαπᾶμε τόν πλησίον μας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
96. Πῶς πρέπει νά ἀγαπᾶμε τόν πλησίον μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-3-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
95. Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
95. Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 28-3-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
94. Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ θεραπεύει τήν κατάθλιψη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
94. Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ θεραπεύει τήν κατάθλιψη, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 27-3-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Ὁ θυμός καί ἡ ὀργή
(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)
ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
“Ο θυμός και η οργή”
Ο θυμός μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός. Καλός είναι ο θυμός όταν εκδηλώνεται εξωτερικά μόνο, χωρίς εσωτερική εμπάθεια, για λόγους παιδαγωγικούς. Πρόκειται για το θυμό που συχνά παρατηρείται στους γονείς, τους δασκάλους, τους προϊσταμένους, τους πνευματικούς και άλλα υπεύθυνα πρόσωπα, και που έχει σκοπό να βάλει τέρμα σε αταξίες, να διορθώσει σφάλματα, να κατανικήσει πάθη. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει σε μια ομιλία του, πώς όποιος δεν θυμώνει όταν πρέπει, αμαρτάνει. Γιατί η άλογη ανοχή και μακροθυμίαπροξενεί εγκλήματα, συντηρεί κακίες, τρέφει την αμέλεια και παρακινεί στο πονηρό ακόμα και τους ενάρετους.
Κακός θυμός είναι ο άκαιρος, ο αναίτιος, ο εμπαθής και ο υπερβολικός. Δεν πρέπει να θυμώνει κανείς χωρίς αιτία, και μάλιστα σοβαρή, ούτε με εσωτερική ταραχή, ούτε περισσότερο απ΄όσο επιβάλλουν οι περιστάσεις. Ένας τέτοιος θυμός είναι αμαρτία, γιατί ξεφεύγει από τα όρια που επιβάλλει ο επιδιωκόμενος ηθικός σκοπός.
Ο θυμός γεννάει κι άλλες αμαρτίες, όπως την οργή, τη φιλονικία, την εκδίκηση, τη βλασφημία, τις βρισιές, τις κατάρες κ.τ.ό.
Όποιος είναι οξύθυμος και θέλει να λυτρωθεί απ΄αυτό το πάθος, ας διαβάσει όσα γράψαμε παραπάνω για την υπερηφάνεια, γιατί αυτή είναι η μητέρα του θυμού.
Οι υπερήφανοι άνθρωποι είναι συνήθως και θυμώδεις. Με την παραμικρή αιτία οργίζονται. Αν, λοιπόν, ταπεινωθούν, αυτόματα νικούν και το θυμό. Επιπλέον, όμως διάβασε και τις νουθεσίες που ακολουθούν.
Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρεις, ότι εκείνος που σ΄έβρισε ή σ΄έβλαψε, περισσότερο ζημίωσε τον εαυτό του παρά εσένα. Κι εσύ πάλι, αν θυμώσεις εναντίον του, τον εαυτό σου ζημιώνεις κι όχι εκείνον. Γιατί, όπως ξαναλέει ο μέγας Χρυσόστομος, κανένας δεν μπορεί να σε βλάψει, αν εσύ ο ίδιος δεν βλάψεις τον εαυτό σου. Μην τα βάζεις μ΄εκείνους που σε θλίβουν και μη θέλεις το κακό του, γιατί όλοι -καλοί και κακοί, ενάρετοι και αμαρτωλοί- είμαστε αδελφοί και μέλη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Α΄Κορ. 6:15, Εφ. 5:30). Το βρίσκεις λογικό, αν το χέρι σου χτυπήσει το πόδι σου -πράγμα που συμβαίνει συχνά από απροσεξία-, να πάρεις κι εσύ μια πέτρα και να χτυπήσεις το χέρι; Δεν θα ήταν ανόητο κάτι τέτοιο; Το ίδιο ανόητος και ασύνετος είναι εκείνος που τα βάζει με τον αδελφό του.
Τό γενετήσιο ἔνστικτο καί ὁ γάμος
ΤΟ ΓΕΝΕΤΗΣΙΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ
«Τό γενετήσιο ἔνστικτο δέν εἶναι προηγούμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά ἑπόμενο. Δέν εἶναι δηλαδή ἀρχική χορηγία τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς. Ὅπως λειτουργεῖ σήμερα μέσα στόν εὐλογημένο γάμο γίνεται θεραπευτικό μέσο, φάρμακο, καί ὄχι αἰώνιο γνώρισμα καί συστατικό τοῦ ἀνθρώπου. Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι «ἐν παραδείσῳ ἡ παρθενία ἐπολιτεύετο». Γι’ αὐτό καί ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, ὅπως καί ὁ πρῶτος Ἀδάμ, δέν γεννήθηκε ἀπό σπέρμα ἀνδρός, ἀλλά συνελήφθηκε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἀσπόρως καί ἄνευ μεσολαβήσεως ἀνδρός καί ἔμεινε διά βίου παρθένος, γιά νά ἀνοίξει τόν νέο αἰῶνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σ' αὐτόν τόν αἰῶνα τά πρωτεῖα δέν θά τά ἔχει ὁ γάμος, ἀλλά ἡ παρθενία, χωρίς βέβαια νά παραγνωρίζεται ὁ θεραπευτικός καί θετικός χαρακτήρας τοῦ γάμου γιά τούς ἀσθενεῖς στόν λογισμό καί τούς ἀδύνατους στή σάρκα. Ἑπομένως, γιά νά γίνουμε μέλη τῆς Θείας Βασιλείας ὅλοι ἀνεξαιρέτως πρέπει νά ὑπερβοῦμε τήν σάρκα.
Ὁ Ἅγιος Γέροντας τῆς Πάτμου Ἀμφιλόχιος καλεῖ τούς Ἱεράρχας μας νά ὑψώσουν τό ἀνάστημά των
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΤΩΝ
Γράφει ο Πρεσβύτερος Πασχάλης Γρίβας
Οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας, η αξιοποίηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας και η μισθοδοσία του κλήρου είναι μερικά από τα θέματα που συζητούν αυτήν την περίοδο εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Υπουργείου Παιδείας με πρωτοβουλία βέβαια της Κυβερνήσεως που προτείνει συγκεκριμένο σχέδιο συμφωνίας προκειμένου στο τέλος αυτού του διαλόγου να νομοθετήσει σχετικώς και να προχωρήσει και σε αλλαγές στο Σύνταγμα της Χώρας μας ενόψει της συνταγματικής αναθεωρήσεως.
Θα θέλαμε να συνεισφέρουμε στον διάλογο αυτό όχι δικές μας απόψεις, αλλά δύο πολύ σημαντικές αναφορές του αγίου Γέροντος της Πάτμου Αμφιλοχίου Μακρή. (1889 – 1970). Ο Γέροντας Αμφιλόχιος, όπως είναι γνωστό, ενετάχθη στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 29 Αυγούστου του 2018. Στο βιβλίο του Μητροπολίτου Βερατίου Αυλώνος και Κανίνης κ. Ιγνατίου Τριάντη: «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ: ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ», Πάτμος 1993, και συγκεκριμένα στην σελίδα 123, που αναφέρεται στο Εκκλησιαστικό ήθος του Γέροντα, διαβάζουμε:
Γνήσιος ομολογητής της αληθείας ο Γέροντας, χωρίς δισταγμόν, αλλά με παρρησίαν και αντικειμενικότητα, εκθέτει τας απόψεις του σχετικώς με την μέριμναν την οποίαν πρέπει ν’ αναλάβη η Πολιτεία δια τον εφημέριον της υπαίθρου, τον στυλοβάτην του έθνους, καθώς και την σθεναράν και ανιδιοτελή στάσιν των Ιεραρχών προς αποτροπήν πάσης υποδουλώσεως της Εκκλησίας εις την Πολιτείαν. Ιδού οι λόγοι του:
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Τά χαρακτηριστικά τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὁ Οἰκουμενισμός
π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο Οικουµενισµός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστο. Ναι, ναι! Και όµως το σύνθηµα, παρακαλώ, του Οἰκουµενισµού είναι: αγάπη! αγάπη!
ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ
Αν με ρωτήσετε όμως· σε τί θα μας χρησίμευε αυτή ακριβώς η περιγραφή του θηρίου, του Αντιχρίστου; Μα είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Η αστυνομία όταν αναζητεί κάποιον, κάποιον κακοποιόν, δίνει σ΄ όλους τους χωροφύλακες από μία φωτογραφία αν υποτεθεί ότι έχει τη φωτογραφία του, αν ήταν δυνατόν θα έδινε και στους πολίτες τη φωτογραφία του κακοποιού, ώστε, ή δημοσιεύεται η φωτογραφία, ώστε να δουν τα χαρακτηριστικά ο ι άνθρωποι και όπου τυχόν συναντήσουν να τον συλλάβουν. Αυτό σημαίνει · πρέπει να ξέρουμε μετ’ ακριβείας τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου, ώστε όταν θα εμφανιστεί να μην μας πλανήσει, αλλά να γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο Αντίχριστος.
Όταν επί παραδείγματι εμφανίζεται κάποιος με κουστούμι, με ρεπούμπλικα, με γραβάτα, «Κύριος» καθώς πρέπει – βάζω τη λέξη εντός εισαγωγικών-, και μας λέει ότι είναι σπουδαίος, τον κοιτάζουμε πάνω-κάτω και του λέμε · Φύγε απ’ εδώ απατεώνα! Για μια στιγμή θα τρόμαζε κανείς και θα ‘λεγε· Αυτόν τον κύριο, τον καθώς πρέπει, τον αποκαλείς απατεώνα; Ναι, όταν είναι τα χαρακτηριστικά του και μπορείς να βλέπεις τι σκοπούς έχει αυτός, γιατί δεν θα τον πεις απατεώνα, «φύγε απ΄εδώ απατεώνα»…
Και να φανταστείτε αγαπητοί μου ότι ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί άγιος, άκακος, αρνίον! θα εμφανιστεί φιλάνθρωπος! όταν θα αναλάβει την εξουσία θα πει· να δώσουμε ψωμί στους φτωχούς, να μην υπάρχει φτωχός στον κόσμο! θα κάνει θαύματα, θα θεραπεύει τους αρρώστους! Δεν θα έλεγε κανένας: τι άλλο υπολείπεται επιτέλους , τι άλλο υπολείπεται… αυτός είναι ο «Μεσσίας»! Και θα προσκυνήσουν το θηρίον, τον απατεώνα, τον ολετήρα των ψυχών.
Ἡ θεραπεία ἑνός πάθους. Γέρων Ἐφραίμ , Σκήτη Ἁγίου Ἀνδρέα
Η ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΕΝΟΣ ΠΑΘΟΥΣ. ΓΈΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΉΤΗ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΈΑ.
Η θεραπεία ενός πάθους, δεν έγκειται στο να φύγει το πάθος που υπάρχει, αλλά στο να αντικατασταθεί, από την αντίστοιχη αρετή.
Έχει κάποιος π.χ. το πάθος της κλοπής. Κάποια στιγμή αποφασίζει να εξομολογηθεί και σταματάει να κλέβει.
Αυτό δεν είναι η θεραπεία του πάθους της κλεψιάς, αλλά η παύση της πράξεως. Αν κάποιος μείνει μόνο στην παύση της πράξεως, υπάρχει κίνδυνος υποτροπής, διότι μέσα του θα νοσταλγεί την κλοπή. Θα ομοιάζει με κάποιον που κλαδεύει τα δέντρα και όχι τις ρίζες τους. Θα ξαναφυτρώσουν...
Με το να νοσταλγώ μία αμαρτία, έχω πέσει στην αμαρτία κατά το ήμισυ (πτώση εν τη προαιρέση) και ενώ θα είμαι εξομολογημένος, ουδέποτε θα είμαι μετανοημένος.
«Τά ξίφη στομώθηκαν, οἱ ξιφοφόροι ἔπεσαν, οἱ ξιφοποιοί κουράστηκαν, ἀλλα ὁ Σταυρός ὑψώθηκε ἀκόμη πιὀ ψηλά, περίλαμπρος ἀπό τό αἷμα τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ!»
Σε μια από τις καταγραφές μαρτυρίων αναφέρεται το έξης: «Τα ξίφη στομώθηκαν, οι ξιφοφόροι έπεσαν, οι ξιφοποιοί κουράστηκαν, αλλα ό Σταυρός υψώθηκε ακόμη πιο ψηλά, περίλαμπρος από το αίμα των μαρτύρων του Χριστού!».
Πόσες φορές, πόσες πολλές φορές οι διώκτες των χριστιανών νόμισαν αυτάρεσκα πώς τελείωσαν, μια για πάντα, με τους χριστιανούς! Οι βίοι τους τελείωσαν, άλλα ή χριστιανική Πίστη διαρκώς αναγεννάτε, αενάως θάλλει και άνθίξει.
Ὁ Γέροντας....
"Ο Γέροντας παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στη ζωή μας.
Όταν ζήτε μαζί μ' έναν άγιο Γέροντα, αγιοποιήσθε κι εσείς.
Παίρνετε κάτι απ' τις άγιες συνήθειές του, απ' τα λόγια του, τη
σιωπή του, την προσευχή του".
Άγιος Πορφύριος