Οἱ θυρίδες τοῦ θανάτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, (ἀπόσπασμα ὁμιλίας στήν Ἔδεσσα)

Οἱ θυρίδες τοῦ θανάτου, 15-11-2015, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα ὁμιλίας στήν Ἔδεσσα), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Οἱ Ἅγιες Μυροφόρες βεβαιώνουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ Ἅγιες Μυροφόρες βεβαιώνουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς (σχόλια στήν Ἀποστολική περικοπή), 12-5-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Οἱ ἀρετές

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Οι αρετές”

Με πολλή σοφία και γνώση ο προφήτης Δαβίδ ορίζει το διπλό περιεχόμενο της ενάρετης πολιτείας, όταν συμβουλεύει: “Φύγε μακριά από το κακό και κάνε το αγαθό” (Ψαλμ. 33:15). Για την αποφυγή του κακού γράψαμε αρκετά στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο θα γράψουμε για την τέλεση του αγαθού, την άσκηση των αρετών, καθώς και για την τελική Κρίση, τον παράδεισο και την κόλαση.

Θα ξεκινήσουμε, κάνοντας μια στοιχειώδη ιεράρχηση των αρετών, για να ξέρεις ποιες είναι οι ανώτερες και σπουδαιότερες.

Όλες οι αρετές χωρίζονται σε δύο τάξεις: Στις πνευμαιτκές και αόρατες, εκείνες δηλαδή που βιώνονται και καλλιεργούνται από τον άνθρωπο εσωτερικά, και στις εξωτερικές και ορατές, εκείνες που εκδηλώνονται και φαίνονται. Στην πρώτη τάξη ανήκουν οι τρεις θεολογικές αρετές -πίστη, ελπίδα και αγάπη, με κορυφαία την τελευταία, που είναι η βασίλισσα των αρετών -καθώς και άλλες όμοιες μ΄αυτές, όπως είναι η ταπείνωση, η υπομονή, η ευλάβεια, η διάκριση, η καταφρόνηση του κόσμου, η απάρνηση του ιδίου θελήματος κ.λ.π. Στη δεύτερη τάξη ανήκουν η νηστεία, η αγρυπνία, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η αναχώρηση (του μοναχού) κ.λ.π. Κι αυτές, βέβαια, πρέπει να τις ασκούμε με αγαθή προαίρεση και θεάρεστη ψυχική διάθεση, η επιτέλεσή τους όμως γίνεται με πράξεις κι εκδηλώσεις εξωτερικές, γι΄αυτό και είναι πολύ ευκολότερα αντιληπτές απ΄ό,τι οι πρώτες.

Όλες οι αρετές είναι ψυχωφελείς και αναγκαίες για τη σωτηρία μας, περισσότερο όμως οι πνευματικές, γιατί, όπως είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, “ο Θεός είναι πνεύμα, κι εκείνοι που τον λατρεύουν, πρέπει να τον λατρεύουν πνευματικά κι αληθινά” (Ιω. 4:24). Ο απόστολος Παύλος, επίσης, γράφει στον άγιο Τιμόθεο: “Να γυμνάζεσαι στην ευσέβεια. Γαιτί η εκγύμναση του σώματος λίγο ωφελεί, η ευσέβεια, όμως, είναι ωφέλιμη για όλα” (Α΄Τιμ. 4:7-8 ).

Τά θαυμάσια τῆς δημιουργίας:οἰκολογική ἰσορροπία

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ:

 

 ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

 

+Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη  

    Το πως βρίσκουν την αναγκαία τροφή και εξασφα­λίζουν την επιβίωσί τους επάνω στην γη τα αναρίθμη­τα είδη των φυτικών και ζωικών οργανισμών, αποτελεί θαύμα θαυμάτων. Από τον πάνσοφο νου τού Δημιουργού έχει καταστρωθή ένα σχέδιο που μας εκπλήσσει με την σοφία του.

 

Το πράγμα γίνεται πιο κατανοητό, αν σκεφθούμε ότι το κάθε είδος θέλει την δική του τροφή. Άλλες ουσίες χρειάζεται η χλόη, άλλες η μηλιά, άλλες η μέ­λισσα, άλλες η αράχνη, άλλες το περιστέρι, άλλες η αγελάδα, άλλες ο ελέφαντας, άλλες η φάλαινα. Και πρέ­πει όλα τα είδη να εξασφαλίζουν τα αναγκαία προς το ζην, και κανένα να μη μένη παραπονεμένο.

 

Ας αρχίσουμε από τα φυτά. Πως βρίσκουν την τρο­φή τους; Ποια κουζίνα τους ετοιμάζει τα γεύματά τους;

 

Ο φυτικός κόσμος τρέφεται από την ανόργανη φύσι. Πιο συγκεκριμένα για να συντηρηθή η ζωή των φυτών χρειάζεται βασικά άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, φώσφο­ρο, άζωτο και κάλιο. Επίσης κατά δεύτερο λόγο ασβέ­στιο, μαγνήσιο, σίδηρο, θειάφι, μαγγάνιο, ψευδάργυρο, χαλκό, χλώριο, μολυβδαίνιο και βόριο. Τα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία βρίσκονται στο έδαφος.

 

Το χώμα, οι πέτρες, το νερό και ο αέρας μεταβάλλονται σε ολόδροσα φύλλα, σε τρυφερούς βλαστούς, σε ό­μορφα άνθη, σε γλυκείς καρπούς. Σε μήλα, σε αχλάδια, σε σταφύλια.

 

Για να επιτευχθή όμως αυτό χρειάζεται να συνεργήση και το ηλιακό φως. Λαμβάνει χώρα μία θαυμαστή και καταπληκτική λειτουργία που ονομάζεται φωτοσύνθεσις. Αυτή μεταβάλλει τις ανόργανες ουσίες σε οργανικές. Αυτή κάνει το μεγάλο θαύμα.

 

Η διαδικασία έχει ως εξής: Τα φυτά που έχουν στα φύλλα τους την πράσινη χρωστική ουσία, την χλωροφύλλη, όταν βρίσκωνται στο φως, άμεσο ή διάχυτο, προσλαμβάνουν άνθρακα από το διοξείδιο του άνθρακος που υπάρχει στην ατμόσφαιρα. (Το διοξείδιο του άνθρα­κος εισέρχεται μέσα στα πράσινα φύλλα από τα στομάτια που αφθονούν στην κάτω επιφάνεια των φύλλων). Ο άνθρακας μαζί με το νερό που απορροφήθηκε από τις ρίζες και το ηλιακό φως μας δίνουν γλυκόζη και οξυ­γόνο.

 

Το οξυγόνο λοιπόν που απελευθερώνεται και κάνει αγαπητό στους ανθρώπους το πράσινο δεν προέρχεται από το διοξείδιο του άνθρακος, αλλά από το νερό.

 

Από την γλυκόζη θα σχηματισθή το άμυλο, η κυττα­ρίνη και άλλες ανθρακούχες ενώσεις, δηλαδή ουσίες οργανικές που συγκροτούν την ζωντανή ύλη.

 

Ο τρόπος όμως όλων αυτών των διαδικασιών παρα­μένει ανεξιχνίαστος. Για τους ερευνητάς η λειτουργία της φωτοσυνθέσεως παραμένει μυστηριώδης.

Ὁ «πλούσιος» παππούς (ἀληθινή ἱστορία)

 

Ο «πλούσιος» παππούς (Αληθινή ιστορία)

Συνάντησα κάποτε έναν παππού τόσο φτωχό που του έλειπαν ακόμη και τα απαραίτητα. Η γυναίκα του  είχε πεθάνει και ο γιος του που ζούσε στο εξωτερικό τον είχε ξεχάσει.

Ο παππούς είχε φωτεινό πρόσωπο και γελούσε καλόκαρδα, ενώ το σπιτάκι του ήταν ένα ημιυπόγειο κάτω από την σκάλα μιας πολυκατοικίας.

Ένα βράδυ μπήκα και εγώ στο σπίτι του, μια και η πόρτα ήταν συνεχώς ξεκλείδωτη.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Σέ ἕναν ἐπικείμενον πειρασμόν, θά προχωρήσουμε σέ ἕνα μαρτύριο ἤ σέ ἕναν κρυπτοχριστιανισμόν;

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

σ.σ. Βρισκόμαστε στις Πράξεις των Αποστόλων κεφ. 4. Οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης επιστρέφουν από ένα Συνέδριο στο οποίο κλήθηκαν να απολογηθούν επειδή θεράπευσαν έναν χωλό. Μήπως μας θυμίζει κάτι αυτό; Ας πιάσουμε όλοι μαζί το νήμα από την αρχή να δούμε τι έκαναν τότε οι Απόστολοι σ’ εκείνο το Συνέδριο και πως συμπεριφέρθηκαν στους πιστούς αμέσως μετά. Συγκλονίζει το πόσο έχουμε απομακρυνθεί από το ‘ήθος’ και τον ‘τρόπο’ της παλαιάς Εκκλησίας. Ποιο όμως πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς μας; Η σταυρική πορεία της Εκκλησίας μέσα εις τους αιώνες ή οι κοσμικές ‘προτεραιότητες’, ‘ανάγκες’ και ‘αντιλήψεις’ της δικής μας εποχής; Το ερώτημα, προφητικό θα έλεγε κανείς, που θέτει στο τέλος ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος πραγματικά προκαλεί ρίγος για την ακρίβειά του.

***

Αποσπάσματα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 23/03 του 1986.

Θα ενθυμείστε αγαπητοί ότι οι δύο Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης μετά από την θεραπείαν εκείνου του χωλού στις αυλές του ναού του Σολομώντος συνελήφθησαν και οδηγήθησαν εις το Συνέδριον. Είδαμε εκεί τι διημείφθη και πώς οι δύο αυτοί Απόστολοι ομολόγησαν τον Χριστόν και κατέστησαν τους κατηγόρους κατηγορουμένους. Εκείνοι μη έχοντες τι άλλο να κάνουν τους ηπείλησαν και τους απέλυσαν. Δηλαδή τους είπαν να μην ομιλούν δια το όνομα αυτό του Ιησού κι εκείνοι είπαν ότι αν πρέπει να μιλάμε ή να μη μιλάμε και αν πρέπει να πειθαρχούμε μάλλον στον Θεό παρά στους ανθρώπους, κρίνατε εσείς μόνοι σας.

Ευρισκόμενοι λοιπόν στο τέταρτον κεφάλαιον στίχος 23 σημειώνει ο Ιερός Ευαγγελιστής:

᾿Απολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπον.

Αφού απελύθησαν, λέγει, από το Συνέδριον, ήρθαν στους δικούς των και ανεκοίνωσαν ό,τι οι αρχιερείς τους είπαν και οι πρεσβύτεροι.

Βλέπουμε εδώ ότι η περιπέτεια των δύο Αποστόλων έληξε, ή μάλλον θα λέγαμε έγινε η αρχή, διότι όλη η ζωή των Αποστόλων δεν θα ήτο παρά μία περιπέτεια. Και τώρα επιστρέφουν οι δύο Απόστολοι από το Συνέδριον προς τους ιδίους, δηλαδή προς τους δικούς των, για να τους διηγηθούν όσα συνέβησαν.

Είναι αξιοπρόσεκτον ότι μετά από την απόλυσή τους δεν κρύβονται -κάτι που θα έκαναν ίσως κάποιοι άλλοι που θα έφευγαν από προσώπου δικαστηρίου- αλλά σπεύδουν εις την Εκκλησίαν διότι οι Απόστολοι έλαβαν πια γεύση της απειλής. Είναι εκείνο που λέμε στον στρατό ‘πήραν το βάπτισμα του πυρός’ και πλέον ο φόβος είχε εξοριστεί, δεν εφοβούντο πλέον. Πού σπεύδουν; Στους δικούς των, προς τους ιδίους και αυτοί είναι οι οικείοι της Πίστεως οι οποίοι αν το θέλετε, και αυτό αποδεικνύεται διαρκώς, είναι ανώτεροι από κάθε συγγενικό δεσμό. Μ’ εκείνον που συνδεόμεθα πνευματικά, συνδεόμεθα περισσότερο παρ’ ότι ίσως κάποτε και με τα ίδια μας τ’ αδέλφια, τα κατά σάρκα αδέλφια.

Κι εκεί αγαπητοί εις την Εκκλησίαν, εις τους πνευματικούς αδελφούς, εις τους οικείους της Πίστεως, διηγούνται ότι το Συνέδριο και τους είπε και τους επέβαλε. Και διηγούνται εκεί εις την Εκκλησίαν όχι βεβαίως δια να υπερηφανευθούν ή να ηρωποιήσουν τον εαυτόν τους και να πουν, ξέρετε εμείς τι τραβήξαμε, τι πάθαμε κτλ. Διότι συνηθίζουμε όταν περάσουμε μια περιπέτεια και διηγούμεθα την περιπέτειά μας να ηρωοποιούμε τον εαυτόν μας. Όχι. Καθόλου. Απλώς δείχνουν τί συνέβη εκεί για να αποκαλύψουνε τη Χάρη του Χριστού. Και δείχνει αυτό ότι μπορούμε κι εμείς να λέμε κάτι που μας συνέβη, μόνο και μόνο για να δείξομε πως εργάστηκε ο Θεός με τη Χάρη Του επάνω σε μας και συνεπώς με τον τρόπον αυτόν να δοξάζεται και να τιμάται ο Θεός.

Είναι ακόμη αξιοπρόσεκτον ότι οι Απόστολοι δείχνουν μίαν ανακοινωτικότητα εις την Εκκλησσίαν και δεν έχουνε οι ίδιοι προσωπικά μυστικά.

Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος: Λόγος πανηγυρικός τὴν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου καὶ μερικῶν θαυμάτων διήγησις τῆς Ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς

Πάλιν ἑορτὴ καὶ πάλιν πανήγυρις. Καὶ διὰ νὰ εἰπῷ καλύτερα, μέσα εἰς τὴν ἑορτὴν ἐπεφάνη ἡμῖν καὶ ἄλλη χαρμόσυνος ἑορτή, αὐξάνουσα τοῖς πιστοῖς τὴν χαράν, καὶ πληροῦσα τὰς καρδίας αὐτῶν ἀῤῥήτου ἀγαλλιάσεως. Διότι ἐνῷ πανηγυρίζομεν ἀκόμη τὴν λαμπροφόρον καὶ κοσμοσωτήριον Ἀνάστασιν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, ἰδοὺ ἐπέλαμψεν εἰς ἡμᾶς καὶ ἄλλη πανήγυρις τῆς Ἁγνῆς καὶ Ἀχράντου Αὐτοῦ Μητρός, τῆς Κυρίας ἡμῶν καὶ Δεσποίνης, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἡ ὁποία μὲ δίκαιον τρόπον παρακινεῖ ὅλους τοὺς πιστούς, νὰ ἑορτάσωμεν πάλιν καὶ σήμερον, καὶ νὰ εὐφρανθῶμεν ἅπαντες μίαν πνευματικὴν χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, δοξάζοντες μὲ ὕμνους καὶ δοξολογίας τὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τὴν Ὑπεραγίαν αὐτοῦ Μητέρα καὶ Δέσποιναν πάσης τῆς κτίσεως, τὴν εὐεργέτιδα καὶ μεσίτριαν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, διὰ νὰ λάβωμεν χάριν καὶ μισθὸν παρ᾿ Αὐτῆς πνευματικόν.

Ὅτι καθὼς οἱ ἀπερχόμενοι εἰς λουτρὸν καὶ λουόμενοι, ἐπανακάμπτουν καθαροὶ ἀπὸ ῥύπους σωματικούς, μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ κάθε πιστὸς ὁποῦ προστρέξει εἰς τὸν ἅγιον οἶκον τῆς Κυρίας ἡμῶν, καὶ μετὰ εὐλαβείας καὶ πίστεως πίη, καὶ ῥαντισθῇ ἐκ τοῦ τιμίου αὐτῆς ἁγιάσματος, λαμπρύνεται θαυμασίως καὶ καθαρίζεται μίαν παράδοξον κάθαρσιν, ἐλευθερούμενος ἀπὸ τοὺς ψυχικοὺς μολυσμούς, καὶ ἀπαλλαττόμενος πάσης νόσου ψυχῆς τε καὶ σώματος. Διὰ τοῦτο, ὦ ἀδελφοί μου, ἂς προσδράμωμεν πάντες μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας σήμερον εἰς τὸν δὲ τὸν χαριτωμένον Ναὸν τῆς Παρθενομήτορος· ἂς χαροῦμεν καὶ ἂς πανηγυρίσωμεν ὅλοι ὁμοῦ, νέοι καὶ γέροντες, καὶ ἂς εὐφρανθῶμεν πνευματικῶς κατὰ ταύτην τὴν νέαν Παρασκευήν.

Ὅτι εἰς μὲν τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευήν, τὴν Μεγάλην λέγω, προσηλωθεὶς ὁ Κύριος ἡμῶν εἰς τὸν Ζωοποιὸν Σταυρόν, καὶ διαῤῥήξας ἐν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον ἡμῶν, ἐδωρήσατο ἡμῖν ἐλευθερίαν ἐκ τῆς δουλείας τοῦ κοσμοκράτορος· εἰς δὲ τὴν παροῦσαν νέαν Παρασκευήν, μᾶς ἠξίωσεν ὁ φιλάνθρωπος νὰ ἑορτάσωμεν, ὄχι μόνον τὰ νικητήρια ἡμῶν, διὰ τὴν νίκην δηλαδή, καὶ τὰ τρόπαια ὅπου ἔστησεν ὁ Παντοδύναμος ὑπὲρ ἡμῶν κατὰ τοῦ Ἅδου ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, ἀλλὰ νὰ πανηγυρίσωμεν ἔτι καὶ ἄλλην θαυμαστὴν πανήγυριν, τὰ Ἐγκαίνια λέγω τοῦ πανσέπτου Ναοῦ τῆς Ἁγνῆς καὶ Παναχράντου αὐτοῦ Μητρὸς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καὶ Χαριτοβρύτου· ἡ ὁποία κοντὰ εἰς τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας εὐεργεσίας ὁποὺ ἔκαμεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, ὡσὰν ὁποὺ δι᾿ αὐτῆς ἐγένετο ἀπολύτρωσις, καὶ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, καὶ δι᾿ αὐτῆς σώζεται πᾶς πιστός, ἐχάρισε πρὸς τούτοις ἡμῖν καὶ τρόπον ἕτερον σωτηρίας ψυχικῶν τε παθῶν καὶ σωματικῶν ἀλγηδόνων, ὁποὺ διὰ τῆς εὐλογίας της νὰ ἁγιάζωνται ὕδατα καὶ γίνωνται ἰαματικὰ ἀσθενειῶν ἀνιάτων καὶ παθῶν χαλεπῶν.

Ὁ ἄμωμος Τοῦ ᾿Aμώμου τῶν ἀμώμων!.. ENAΣ ANΘPΩΠOΣ 500 ETΩN!!!

Ὁ ἄμωμος Τοῦ ᾿Aμώμου

τῶν ἀμώμων!..

ENAΣ ANΘPΩΠOΣ 500 ETΩN!!!

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ (5/5), κατά κόσμον Kωνσταντῖνος Mόρφης, γεννήθηκε στά Tρίκαλα 14 Σεπτεμβρίου 1384, κοντά στόν Ληθαῖον ποταμόν. Γόνος δεκαμελούς οικογενείας, ορφάνεψε από πατέρα μικρός, με την εκλεκτή μητέρα να τους αναθρέφη εν παιδεία και νουθεσία Kυρίου. Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών -για να αποφύγη την βίαιη στράτευση- προσήλθε στην Iερά Mονήν Eυαγγελισμού της Θεοτόκου στις βορειο-ανατολικές υπώρειες του όρους των Aμώμων (των Kαθαρών), το Πεντελικό δηλαδή. Xειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος ζώντας συν Θεώ, κατά Θεόν, εν Θεώ! Tο 1416 έγινε εισβολή στην Aττική και αναγκάσθηκε ο Δούξ των Aθηνών να δηλώση υποταγή στον σουλτάνο. Tο 1424 εισέβαλαν στην Mονή του την οποίαν επότισαν με το αίμα των Mοναχών της... O Iερομόναχος Eφραίμ απουσίαζε στο ασκητήριό του, στο βουνό και μόλις επέστρεψε αντίκρυσε το φρικτό θέαμα… Θρηνώντας εκήδευσε κι ενεταφίασε τους συμμοναστάς του. Ένα χρόνο μετά, 14 Σεπτεμβρίου 1425, επανήλθαν οι εισβολείς και τον βρήκαν. Tον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύριά του, τα οποία τελείωσαν οκτώ μήνες μετά, στις 5 Mαίου 1426 ημέρα Tρίτη εννέα το πρωί. Tον κρέμασαν ανάποδα σε μία συκομουριά η οποία σώζεται μέχρι σήμερα, τον κάρφωσαν στο κεφάλι και τα πόδια και τέλος το καταπληγωμένον αιμόφυρτο σώμα του το διεπέρασαν με αναμμένο ξύλο το οποίο και προεκάλεσε την εκπνοή του.

Μετά από πεντακόσια ολόκληρα χρόνια, ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός και αποκαλύφθηκαν -ύστερα από πολλές εμφανίσεις του Mεγαλοϊερομάρτυρος Aγίου και άλλα θαυμαστά γεγονότα- όλα όσα σήμερα γνωρίζουμε. Όσα φανερώθηκαν επιβεβαιώθηκαν με την εύρεση των χαριτοβρύτων λειψάνων του Aγίου Eφραίμ στις 3 Iανουαρίου 1950. Tότε εορτάζεται -κατ’ έτος- η εύρεση των τιμίων λειψάνων του και στις πέντε Mαϊου το μαρτυρικό τέλος του.

Tο Mοναστήρι του Aγίου

H Mονή του Aγίου Eφραίμ στη N. Mάκρη είναι από τα παλαιότερα μοναστήρια. Tο 1945 η μακαριστή καθηγουμένη Mακαρία Δεσύπρη κατέφυγε στα ερείπια της παλαιάς Mονής του Eυαγγελισμού. Θεοφώτιστη διεμόρφωσε ένα κελλί και καταπιάσθηκε να καθαρίζη τα ερείπια του παλαιού ναού, για να τον ανακατασκευάση.

14 Μαΐου. Ἰσιδώρου μάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρ. γ΄ ἑβδ. Πράξεων. (Πρξ. η΄ 5-17).

Πραξ. 8,5           Φίλιππος δὲ κατελθὼν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας ἐκήρυσσεν αὐτοῖς τὸν Χριστόν.

Πραξ. 8,5                 Ο δε Φιλιππος κατέβηκε εις κάποιαν πόλιν της Σαμαρείας και εκήρυττε στους κατοίκους τον Χριστόν.

Ἄν οἱ ἁμαρτίες τοῦ ἀδελφοῦ σου σέ ἐνοχλοῦν καί δέν μπορεῖς νά εὕρεις τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς σου, θυμήσου τά ἐξῆς:

ΌΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

 

Σε κάποια μοναχή ο Όσιος είπε τα ακόλουθα: «Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου σε ενοχλούν και δεν μπορείς να εύρεις την ειρήνη της ψυχής σου, θυμήσου τα εξής:

1. Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου που θέλεις να διορθώσεις σε ενοχλούν, σε εκνευρίζουν και χάνεις την ειρήνη σου, τότε αμαρτάνει και εσύ. Η αμαρτία δεν διορθώνεται με την αμαρτία, αλλά με την ταπείνωση.

2. Ο ζήλος που θέλει να καταστρέψει όλα τα κακά είναι από μόνος του ένα μεγάλο κακό.

3. Μέσα στο μάτι σου υπάρχει ένα μεγάλο δοκάρι και εσύ προσέχεις το κάρφος στο μάτι του αδελφού σου.

4. Υπάρχουν ατέλειες που είναι αναπόφευκτες και άλλες που μπορεί να είναι ευεργετικές. Το καλό δοκιμάζεται από το κακό.

5. Το παράδειγμα της μακροθυμίας του Θεού πρέπει να χαλιναγωγήσει την ανυπομονησία μας, που μας στερεί την ειρήνη.

Elder Ephraim of Arizona, Bright Week

 

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/elder-ephraim-of-arizona-bright-week.html