Πότε καί ποιοί ἀποκτοῦν τό Ἅγιο Πνεῦμα, Ἁγ. Ἰννοκεντίου Μόσχας, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πότε καί ποιοί ἀποκτοῦν τό Ἅγιο Πνεῦμα, Ἁγ. Ἰννοκεντίου Μόσχας, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-5-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία Κυριακῆς Πεντηκοστῆς), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ ὡφέλεια ἀπό τά μνημόσυνα, Ψυχοσάββατο, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ὡφέλεια ἀπό τά μνημόσυνα, Ψυχοσάββατο, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, http://HristosPanagia3.blogspot.gr, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἁμάρτησες; Ἕλα στήν ἐκκλησία!

ΑΜΑΡΤΗΣΕΣ; ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! 

Του Αγίου Ιωάννου, του Χρυσοστόμου

Aλήθεια, ποιό λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της Εκκλησίας; Ποιός παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μάς βλάψει, μόνο ο Xριστός που μάς οδηγεί μυστικά. … Γι' αυτό δεν θα 'ταν λάθος αν θεωρούσαμε την εκκλησία πιο σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα- η εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τα αλλάζει. Tί εννοώ μ' αυτό: Mπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι- μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. Eδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι- μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο- μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί΄ όχι επειδή μεταβάλλεται η φύση του, αλλά επειδή διώχνεται μακριά η κακία.

Γι' αυτό φέρνω το λόγο διαρκώς στη μετάνοια. Γιατί η μετάνοια, που στον αμαρτωλό φαντάζει φοβερή και τρομερή, γιατρεύει τα παραπτώματα- εξαφανίζει τις παρανομίες- σταματά το δάκρυ- δίνει παρρησία μπροστά στο Θεό- είναι όπλο κατά του διαβόλου- μαχαίρι που τού κόβει το κεφάλι- ελπίδα σωτηρίας- αφαίρεση της απελπισίας.

Aυτή ανοίγει στον άνθρωπο τον ουρανό. Aυτή τον οδηγεί στον παράδεισο. Aυτή νικά τον διάβολο. Γι' αυτό ακριβώς και σάς μιλώ συνέχεια γι' αυτήν. Όπως από την άλλη κι η υπερβολική αυτοπεποίθηση μάς οδηγεί στην πτώση. Eίσαι αμαρτωλός; Mήν απελπίζεσαι. Δεν σταματώ, σα φάρμακα αυτά τα λόγια συνεχώς να σάς τα δίνω. Γιατί ξέρω καλά τί όπλο δυνατό που είναι κατά του διαβόλου το να μη χάνεις την ελπίδα σου.

Aν έχεις αμαρτήματα, μην απελπίζεσαι. Δεν παύω διαρκώς αυτά τα λόγια να τά επαναλαμβάνω. Aκόμα και αν αμαρτάνεις κάθε ημέρα, κάθε ημέρα να μετανοείς. Ας κάνουμε ό,τι ακριβώς και με τα σπίτια τα παλιά που είναι ετοιμόρροπα: αφαιρούμε τα παλαιά και σάπια υλικά και τ' αντικαθιστούμε με καινούργια- και δε λησμονούμε διαρκώς να τα περιποιούμαστε. Πάλιωσες σήμερα από την αμαρτία; Γίνε πάλι καινούργιος με τη μετάνοια. Mα είναι στ' αλήθεια δυνατό, αυτός που θα μετανοήσει να σωθεί; - αναρωτιούνται μερικοί. Eίναι, και πολύ μάλιστα. Όλη μου τη ζωή μέσα στις αμαρτίες την πέρασα- και αν μετανοήσω, θα σωθώ; Nα είσαι απολύτως βέβαιος γι' αυτό. Kι από που φαίνεται αυτό; Aπ' τη φιλανθρωπία του Kυρίου σου.

Nομίζεις ότι από τη μετάνοιά σου μόνο παίρνω το θάρρος να μιλάω έτσι; Nομίζεις ότι από μόνη η μετάνοια έχει τη δύναμη να βγάλει από πάνω σου τόσα κακά;

Ἡ ζωή καί ἡ μαρτυρική ὁμολογία τοῦ π. Ἰλαρίωνος Fele 3 (τελευταῖο)

Ή τρίτη και τελευταία σύλληψη του έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου 1958. Αιτία στάθηκε μάλλον το γεγονός ότι γύρω του είχε συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός μαθητών, κάτι πού θεωρήθηκε ώς άμεσος κίνδυνος στα μάτια του αθεϊστικού καθεστώτος.

Στήν δίκη, πού έγινε, ό κύριος μάρτυρας υπερασπίσεως του ήταν ό πρώην μαθητής και επίσης βαπτιστικός του, ό όποιος διαβεβαίωσε, ότι ό π. Ιλαρίων ποτέ δεν μίλησε για την «ειρήνη» με τήν έννοια πού κατανοούσαν οι αρχές (εννοώντας την εξόντωση τού κομμουνισμού). 

Ό π. Ιλαρίων, επίσης, υπεράσπισε τον εαυτό του λέγοντας ότι απλώς ήθελε να «διαδώση τήν ειρήνη τού Χριστού».

Όπως προβλεπόταν, ή τελευταία άπόφασι τού δικαστηρίου ήταν 20 χρόνια φυλάκισι λόγω τής «εντατικής δραστηριότητός του εναντίον τού λαϊκού στρώματος και τής επαναστατικής του κινήσεως» και άλλα 20 χρόνια επειδή «συνωμοτούσε εναντίον τών άρχών». Μεταφέρθηκε πρώτα στις φυλακές τού GHERIA και μετά στο AIUD για να συμπληρώση τήν ποινή του.

Αφού άρνήθηκε να δεχθή όποιονδήποτε συμβιβασμό, σήκωσε τον σταυρό του μέχρι τέλους ώς αληθινός μαθητής τού Χριστού. Στις φυλακές τού AIUD ό π. Ιλαρίων έγινε ό κύριος καθοδηγητής και ό πνευματικός πατέρας τών φυλακισμένων μαζί μέ τον μεγάλο θεολόγο π. Δημήτριο SABAU Σύμφωνα μέ τον π. Ιωάννη 5303, ό όποιος βρισκόταν ήδη στή φυλακή, ό π. Ιλαρίων λειτουργούσε μέ απέραντο σεβασμό και εμφορούνταν τόσο πλούσια από τή χάρι τού Χριστού, ώστε ή προσευχή του ένέπνεε όλη τήν ομάδα τών φυλακισμένων να συμμετέχουν στήν ακολουθία μέ όλη τους τήν ύπαρξη, καρδιακά. 

"Έγινε λοιπόν το AIUD ένα αληθινό μοναστήρι, «το μεγαλύτερο επίτευγμα τής ρουμανικής πνευματικότητας».

Στον ίδιο τόπο, στις φυλακές τού AIUD, εξ αιτίας όλων των βασανιστηρίων και των στερήσεων πού υπέστη και επειδή τού αρνήθηκαν κάθε ιατρική περίθαλψη, έκοιμήθη ώς αληθινός μάρτυρας στις 18 Σεπτεμβρίου 1961. Έτάφη στους κοινούς τάφους των φυλακών χωρίς σταυρό.

"Ενας φυλακισμένος, ό π. Ιωάννη BARDAS, περιγράφει τήν ημέρα κατά τήν οποία όλοι έμαθαν στο AIUD, διά μέσου χτυπημάτων στους τοίχους των κελλιών των φυλακών και στους σωλήνες μέ σύστημα Μόρς, ότι ό π. Ιλαρίων έκοιμήθη•

«Όταν μάθαμε ότι έκοιμήθη έν Κυρίω, αγρυπνήσαμε δύο βραδιές, μέχρι πού τον μετέφεραν στο κοινό νεκροταφείο των πολιτικών φυλακισμένων. Τήν δεύτερη βραδιά αυτοί πού βρίσκονταν στον κάτω όροφο, κοντά στο νεκροτομείο, στον χώρο πού κρατούσαν τούς νεκρούς, έδωσαν σήμα• “Αυτή τή στιγμή παίρνουν τον π. Ίλαρίωνα”!

(Τό τί γινόταν κάτω ἀπό τό πετραχήλι δέν θά τό περιγράψω.)

 

1989. Προσπαθώντας να ξεφύγω από τα αδιέξοδα στα οποία έφτασα μετά από πέντε χρόνια διαλογισμού, από προτροπή φίλου αποφάσισα να γίνω Πεντηκοστιανός.

Βαπτίστηκα στις αλάνες της Ν Ηρακλείτσας Καβάλας .

Έμεινα κοντά τους πέντε περίπου μήνες.

Τα προβλήματα όμως παρέμειναν....

Μου μίλησαν για τον π. Βασίλη Καραγκιαούρη.

Τον επισκέφτηκα .

Από την πρώτη στιγμή δίχως να γνωρίζει το παρελθόν μου ,άρχισε να μου διαβάζει ευχές μπρος στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης.

(Το τι γινόταν κάτω από το πετραχήλι δεν θα το περιγράψω.)

Μετά από δέκα περίπου μέρες όταν ήδη άρχισα να νοιώθω καλύτερα μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να προετοιμαστώ και την επόμενη Κυριακή να κοινωνήσω.

Ήρθε η Κυριακή , μπήκα γεμάτος χαρά στην ουρά, άνοιξα το στόμα και μόλις κατάπια τη Θεία Κοινωνία.....

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ἀπειλεῖται ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀδύναμος κρίκος ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀδύναμος κρίκος ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος

Ἡ ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀπειλεῖται αὐτὴν τὴνπερίοδο σοβαρὰ ἀπὸ τὴν ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀντικανονικὴ ἀπόδοσηαὐτοκεφαλίας σὲ σχισματικὲς μερίδες Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων, μὲ ἀγνόηση τῆς κανονικῆςαὐτόνομης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, τῆς ὑπὸ τὸν μητροπολίτη Κιέβου Ὀνούφριο, ἡ ὁποίαὑπάγεται ἱστορικὰ καὶ κανονικὰ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

Τὸ Κίεβο εἶναι ἡ μήτρα, ἡ κολυμβήθρα τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων, ἀπὸ τὴν ἐπο­χὴ ποὺ ὁ Τσάρος Βλαδίμηρος τὸ 988 βαπτίσθηκε ὁ ἴδιος καὶ ἐβάπτισε καὶ τὸν λαὸ τῶν Ρὼς στὴν χριστιανικὴ πίστη μὲ ἐνέργειες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινου­πόλεως. Ἐπὶ πέντε αἰῶνες ἡ μητρόπολη Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας ὑπαγόταν ἄμε­σα στὴν δικαιοδοσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ξενικὲς κατακτήσεις καὶ δυτικὲς χριστιανικὲς ἐπιρροὲς ἐπεχείρησαν πολλὲς φορὲς νὰ διασπάσουν τὴν ἑνιαία μη­τρόπολη, τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων, καὶ νὰ δημιουργή­σουν δεύτερη μητρόπολη στὴν περιοχὴ τῆς Μικρῆς Ρωσίας, τῆς σημερινῆς Οὐκρα­νίας, ἀλλὰ πάντοτε εἰς αὐτὴν τὴν διαίρεση ἀντιδροῦσε σωστὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα­τριαρχεῖο, διότι διέβλεπε ὅτι ἡ ἀπεξάρτηση τῆς περιοχῆς ἀπὸ τὸν κορμὸ τῆς Ρωσι­κῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποία ἐπεδίωκαν ἡ παπικὴ Ρώμη καὶ οἱ παπικοὶ ἡγεμόνες τῆς Πολωνίας καὶ Λιθουανίας, θὰ ἐνίσχυε τὴν Οὐνία μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων, τὴν ἕνωσή τους δηλαδὴ μὲ τὴν Ρώμη καὶ τὴν ὑπαγωγή τους στὴν δικαιοδοσία τοῦ πάπα.

Ὅλα τά συμβάντα τῆς ζωῆς μας εἶναι μέρος τῆς παντελῶς ἄγνωστης οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ !

 Κάποιος Ἄλλος κυβερνάει τό σύμπαν καί ὄχι οἱ μεγάλοι του κόσμου τούτου… 

Ἀπόσπασμα ἀπό ἀνέκδοτες ἐπιστολές Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας πρός πνευματικό του παιδί

Θυμήσου, θυμήσου ἀγαπημένο μου παιδί ὅλα τά συμβάντα τῆς ζωῆς μᾶς εἶναι μέρος τῆς παντελῶς ἄγνωστης οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ. Τώρα δέν καταλαβαίνουμε τή σημασία τους, ἀλλά πιό ἀργά θά τά καταλάβουμε. Τώρα αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ἀδικημένοι καί λοιδορούμενοι. Ἀργότερα θά καταλάβουμε ὅτι ἀπό τά πάντα θά μπορούσαμε νά ἔχουμε ἕνα τεράστιο ὄφελος: τόν ταπεινό λογισμό. 

Ἐσύ τώρα νά προσπαθήσεις νά πλησιάσεις τό Θεό ὅσο πιό πολύ μπορεῖς μέ τή προσευχή καί τή ἄσκηση. Τήρησε τό κανόνα πού σου ἔχει δώσει ὁ πνευματικός σου καί προσπάθησε νά αἰσθανθεῖς τό Θεό. 

Κᾶνε ὁτιδήποτε γιά νά Τόν ζήσεις νά Τόν βάλεις στή καρδιά σου. Νά μαλακώσει ἡ καρδούλα σου, παιδί μου, ἀπό τό ἄγγιγμα τῆς χάρης, κάθε στιγμή ὅταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σέ ἀγαπάει ὁ Θεός καί πόσο σέ προστάτεψε ἀπό τό ψυχικό θάνατο, προστατεύοντας σέ ἀπό τίς βρωμιές πού φέρνουν οἱ δαίμονες στό μυαλό τῶν ἀνθρώπων…

Ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς νά εἶναι πάντα στίς σκέψεις σου, νά εἶναι ἕνα λιμάνι στό ὁποῖο θά ἐπανέρχεσαι ξανά καί ξανά ...

Δέν εἶναι κοροϊδία νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία καί τό μυαλό μας νά εἶναι «ἀλλοῦ»;

   Δεν είναι κοροϊδία να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και το μυαλό μας να είναι «αλλού»; Όσο βρίσκομαι στην εκκλησία την ώρα της λειτουργίας το μυαλό μου ταξιδεύει… δεν είναι κοροϊδία προς τον Θεό να πάω στην εκκλησία, αφού δεν επικεντρώνομαι στο μυστήριο;

 Η ώρα της λατρείας και της προσευχής είναι οι κατεξοχήν πιο ιερές και σημαντικές ώρες στη ζωή του πιστού. Είναι οι ώρες που ο άνθρωπος επικοινωνεί κι ενώνεται με τον Δημιουργό του. Γι’ αυτό κι ο διάβολος με πολλή μανία τον πολεμά ιδιαίτερα αυτές τις ώρες. Έτσι, ακόμα και στην εκκλησία την ώρα της λειτουργίας το μυαλό μας εύκολα αφαιρείται, «ταξιδεύει»…

 Ο διάβολος μας πολεμά σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο προσπαθεί να μας αποτρέψει εντελώς από την προσευχή και τη συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία με πολλές δικαιολογίες. Την κούραση, τη νύστα, το πρωινό ξύπνημα, το ότι δεν είναι τόσο σημαντικό κλπ. 

 Όταν αυτό δεν το καταφέρει πηγαίνει στο δεύτερο επίπεδο. Αν τελικά αρχίσουμε την προσευχή προσπαθεί να μας την χαλάσει με τους λογισμούς και τον περισπασμό. Πρέπει να τον πολεμούμε και στα δύο επίπεδα! Άλλωστε ποτέ καμία προσευχή δεν πάει χαμένη. Εμείς αδυνατούμε να καταλάβουμε την αξία και της πιο ψυχρής κατά τη γνώμη μας προσευχής.

 Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης μια μέρα προσευχόταν και ένας δαίμονας που τον παρακολουθούσε του ψιθύριζε: 

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - Νά μή βιαζόμαστε στά πνευματικά

 - Γέρoντα, τι θα γίνει με μένα, δε βλέπω προκοπή.

- Εσύ σήμερα φύτεψες την κληματαριά και θέλεις αμέσως να πιείς κρασί. 

Πρέπει να περιμένεις, να βγεί το σταφύλι, να ωριμάσει, να το ραντίσεις, να το κόψεις, να το πατήσεις, να το βάλεις στο βαρέλι, να γίνει καλό κρασί και μετά να πιείς.

Ἄν ὁ Χριστός εἶναι μέσα σου μέ τήν συχνή Θεία Κοινωνία, τότε πρέπει καί σύ νά γίνεις ὅπως Ἐκεῖνος

  Αν ο Χριστός είναι μέσα σου με την συχνή Θεία Κοινωνία, τότε πρέπει και συ να γίνεις όπως Εκείνος. 

 Να είσαι πράος και ταπεινός, μακρόθυμος, γεμάτος αγάπη, να μην έχεις προσκόλληση στα εγκόσμια αγαθά, ο νους σου να θεωρεί τα Ουράνια, να είσαι υπάκουος και λογικός.

16 Ιουνίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τῆς ἑορτῆς. Κυρ. η´ Πράξ. (Πρξ. β´ 1-11).

Πραξ. 2,1           Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. 

Πραξ. 2,1                  Καθώς δε επροχωρούσε να συμπληρωθή και να κλείση η ημέρα της Πεντηκοστής, η οποία είχε αρχίσει από την προηγουμένην εσπέραν, ήσαν όλοι οι πιστοί ομόψυχοι, συγκεντρωμένοι στο ίδιον μέρος.