Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019
Ἡ ἀλήθεια γιά τήν νέα ἐποχή, 1ο μέρος, 14-6-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἀλήθεια γιά τήν νέα ἐποχή, 1ο μέρος, 14-6-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς: Κεφάλαια Ἀσκητικά καί Θεολογικά
Ποῦ εἶναι ὁ Χριστὸς τῆς Εὐρώπης; Ποῦ θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός; Μήπως στὴν ἀτσαλένια κονίστρα ποὺ γεννήθηκε τὸ γερμανικὸ βρέφος, ὁ εὐρωπαϊκὸς πόλεμος; Χριστιανισμοὶ ἐδῶ, χριστιανισμοὶ ἐκεῖ, στὴν ἔρημο καὶ στὶς πόλεις, στὰ κανόνια καὶ στοὺς φόνους, μὰ ὁ Χριστὸς πουθενά:
«Ὅτι ἦραν τὸν Κύριον μου καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν» (Ἰω. 20, 13). Ἦρθαν πολλοὶ μὲ τὸ ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω τους καὶ τὸν λύκο μέσα τους. Ἦρθαν πολλοὶ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ λέγοντας: «Ἐγὼ εἰμὶ ὁ Χριστός», μὰ διέκρινα πὼς ἀγάπη Χριστοῦ δὲν εἶχαν μέσα τους…
Τροφή μου εἶναι τὰ βιβλία, γράμματα τρώω – μὲ τὰ γράμματα τρέφομαι. Βιβλιοφάγος καὶ γραμματοφάγος, γιὰ αὐτὸ εἶμαι μονίμως πεινασμένος καὶ διψασμένος. Σὰν νὰ μοῦ ἔχουν πέσει τὰ αὐτιὰ καὶ δὲν ἀκούω τοὺς λόγους Ἐκείνου: «Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν, ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με» (Ἰω. 4, 34). Τὸ γράμμα ἀποκτείνει, τὸ πνεῦμα ζωοποιεῖ. Ὅλη ἡ σοφία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅλη ἡ ἐπιστήμη δὲν εἶναι τάχα ἕνα κομποσκοίνι ἀπὸ γράμματα; Ὁ ἄνθρωπος ἔγινε γραμματισμένος, ἔγινε ὅλος ἕνα ἀλφάβητο καὶ νομίζει πὼς ἔγινε τὸ ἀλφάβητο ὅλου τοῦ κόσμου καὶ τοῦ Θεοῦ. Ὁ πολιτισμός μας γεννήθηκε μέσα στὰ τυπογραφεῖα, καὶ κάθε τί τὸ πολιτισμένο ὑποκλίνεται μπροστὰ στὰ γράμματα, σὲ αὐτὰ τὰ λεπτεπίλεπτα εἴδωλα. Ἔτσι, τὰ γράμματα ἔγιναν ὁ θησαυρὸς καὶ οἱ ἐκτιμητὲς κάθε ἀξίας. Ἀκόμα καὶ ὁ Θεὸς ἄρχισε νὰ ἐκτυπώνεται ἀφοῦ ἔπαψε νὰ βιώνεται καὶ νὰ ἐπιβιώνη. Τὰ τυπογραφεῖα μεταμορφώθηκαν σὲ ναούς, σὲ βασίλεια τῶν γραμμάτων· αὐτὸς εἶναι ὁ πολιτισμός μας. Βασίλευσε τὸ γράμμα καὶ σήμερα σκοτώνει τὴν Εὐρώπη, ἀφοῦ «τὸ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» (Β΄ Κορ. 3, 6).
Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ μόνο παρὰ φύσιν μέσα στὴν φύση καὶ μαζί της ὁ θάνατος καὶ ὁ διάβολος. Ἡ τριάδα αὐτὴ εἶναι τὸ μοναδικὸ ἀφύσικο πρᾶγμα μέσα στὴν φύση τοῦ Θεοῦ, τὸ μόνο ἐνάντιο στὴν φύση. Ἐδῶ τὸ ἀφύσικο αὐτοανακηρύχθηκε σὲ φυσικό. Ἐπιπλέον, ὁ θάνατος ἀνακηρύχτηκε σὲ ζωὴ καὶ ὁ διάβολος ἀνακηρύχτηκε σὲ Θεό.
Ὅταν μπαίνω σὲ αἴθουσα δίχως εἰκόνα, μοῦ μοιάζει τυφλή, ἀπρόσωπη, δίχως παράθυρο στὸν οὐρανό.
Ἡ προσευχὴ εἶναι πρόσφορο ζυμωμένο ἀπὸ δάκρυα καὶ καρδιά.
Ἡ δύναμη τοῦ κομποσχοινιοῦ καί τῆς εὐχῆς (Διήγηση Ἁγίου Παϊσίου)
~ Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλλονιά. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς» – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθεί από τον Άγιο Γεράσιμο.
Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό. το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
– Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
– Κάνε, αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς, για να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε:
«Μή προσκυνήσεις ποτέ ξανά αὐτήν τήν εἰκόνα κι ἐγώ…»
Υπήρχε κάποιος ασκητής, αφηγείται ο Αββάς Αϊλιώτης, έγκλειστος που δοκιμαζόταν χρόνια πολλά από το δαιμόνιο της πορνείας.
Κάποτε ο Γέροντας είπε στον διάβολο: «Γιατί με πολεμάς με τόσο μίσος;
Φύγε από δω, άφησέ με ήσυχο, γέρασες πιά μαζί μου».
Τότε το δαιμόνιο του είπε:
«Ορκίσου μου ότι δεν θα πείς πουθενά αυτό που θα σού πω και δεν θα σε ξαναπολεμήσω». Ο Γέροντας ορκίστηκε.
Τότε ο δαίμονας του λέει:
ΣτΕ ἢ Σόρος;
Γράφει ὁ Χαράλαμπος Μηνάογλου
Τὸ ἐρώτημα πλέον τίθεται ὠμὰ καὶ ξεκάθαρα: τὸ ἑλληνικὸ κράτος ὑπακούει στοὺς νόμους καὶ τὴν δικαιοσύνη πού τὸ ἴδιο ἔχει θεσπίσει ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ ἱδρύματος Σόρος; Πολὺ φοβοῦμαι ὅτι ἰσχύει τὸ δεύτερο. Δηλαδὴ ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων στὴν Ἑλλάδα γίνονται σεβαστὲς καὶ ἐφαρμόζονται μόνον ἐφόσον συμπίπτουν μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς Νέας Τάξης τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τοῦ Σόρος. Ὅταν ὅμως τύχει, ἀπὸ λάθος θές, ἀπὸ κακιὰ στιγμή, ἀπὸ τὴν τελευταία ρανίδα συνειδήσεως ποὺ ἔχει ἀπομείνει σὲ κάποιους δικαστὲς καὶ οἱ ἀποφάσεις δὲν συνάδουν μὲ τὶς ἀρχὲς τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, τότε τόσο τὸ χειρότερο γιὰ τὶς ἀποφάσεις: θὰ μείνουν ἀνεφάρμοστες. Γιά νὰ θυμηθοῦμε καλύτερα τὰ πράγματα, ἴδια ἀπόφαση εἶχε ἐκδώσει καὶ πρὸ διετίας περίπου τὸ ΣΤΕ ἀκυρώνοντας τὰ καμπαλιστικὰ θρησκευτικά τοῦ Φίλη. Τότε ὁ ντονμέδικης συνείδησης διάδοχός του τί εἶχε κάνει; Εἶχε μήπως ἐφαρμόσει τὴν ἀπόφαση; Ὄχι, βέβαια! Εἶχε βάλει τὰ ἴδια βιβλία, τὴν ἴδια προερχόμενη ἀπὸ τὴν καμπαλιστικὴ θεολογία ὕλη, σὲ ἄλλο ἀριθμὸ ΦΕΚ καὶ μὲ αὐτὸ τὸ νομικὸ τερτίπι ἐπέβαλε ξανὰ τὴν διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν ποὺ ἀπαγόρευε τὸ ΣΤΕ. Σήμερα λοιπὸν τὸ ΣΤΕ γιὰ δεύτερη φορὰ ἀπαγορεύει τὴν διδασκαλία αὐτῶν τῶν θρησκευτικῶν. Καὶ τί ἔγινε;
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 25-9-2019 ἕως 27-9-2019.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Κυριακή Β Λουκᾶ:«Ἡ χρηστότης».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 6,31-36]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Β΄ Λουκά με θέμα:
«Η ΧΡΗΣΤΟΤΗΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-10-1989]
Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, στην ευαγγελική περικοπή, που είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας, τον χρυσό κανόνα συμπεριφοράς προς τον πλησίον.
Είπε ο Κύριος: «Καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Πώς θέλετε να σας συμπεριφέρονται; Κατά τον ίδιο τρόπο και εσείς να συμπεριφέρεστε προς τους άλλους ανθρώπους. Και όπως ερμηνεύει ο Θεοφύλακτος: «Ὃ ἐάν θέλῃς σύ ἐπί σεαυτοῦ, τοῦτο ἒνδειξε καί τοῖς ἑτέροις». Ό,τι θέλεις να συμβεί στον εαυτό σου, αυτό να δείξεις και στους άλλους. Και συμπληρώνει ο αυτός πατήρ: «Ὁρᾶς νόμον ἒμφυτον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐγγεγραμμένον;». «Βλέπεις», λέγει, «έμφυτο νόμο στις καρδιές μας;»
Γιατί; Γιατί το κριτήριο του πώς να σταθείς απέναντι στους άλλους, είναι ο εαυτός σου. Δεν θέλω να μου το κάνουν αυτό. Δεν θα το κάνω κι εγώ. Θέλω να μου κάνουν αυτό. Να μ’ αγαπούν· θα αγαπώ και εγώ. Δεν θέλω να με κουτσομπολεύουν· δεν θα κουτσομπολεύω και εγώ. Δηλαδή βλέπει κανείς μία λογική και φυσική συνέπεια, ηθική συνέπεια. Δηλαδή με άλλα λόγια κριτήριο είναι ο εαυτός μας. Όπως ακόμα και εκείνη η λεγομένη δευτέρα εντολή, που μαζί με την πρώτη: «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου» κ.λπ. και που λέγει αυτή η δευτέρα «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» κι εδώ έχομε το κριτήριο του εαυτού μας. Τι λέγει; Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου, όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Οπότε, εάν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπάς τον άλλον. Εάν αγαπάς τον εαυτό σου νοσηρά, τότε νοσηρά θα αγαπάς και τον άλλον. Εάν αγαπάς τον εαυτό σου ορθά και υγιώς, σωστά, όπως πρέπει, τότε θα αγαπάς όπως πρέπει και τον αδελφό σου, και τον πλησίον σου. Μ’ άλλα λόγια, αντιλαμβάνεστε ότι ακραία περίπτωση, ακροτάτη και κορυφαία περίπτωση είναι να θέλω να σωθώ, τη σωτηρία μου. Άρα, τι θα πει «αγαπώ τον πλησίον μου»; Αφού εγώ επιθυμώ να σωθώ, τότε θα πρέπει να αγαπώ τον άλλον στον βαθμό να σωθεί. Θα ήθελα να δείτε δηλαδή ότι εδώ έχομε το κριτήριο του εαυτού μας. Γι' αυτό θα πρέπει ο εαυτός μας να είναι σε καλή κατάσταση, για να αποτελεί ένα σωστό κριτήριο.
Ἡ ἀξία τοῦ θυμιάματος
Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ.
Το θυμίαμα έχει ευλογία, έχει χάρη, έχει δύναμη εναντίον των δαιμόνων, θυμίαμα λοιπόν και θυμιατό, θυμιατήρι πως το λέτε… εκεί στο εικονοστάσι, πλάι στο καντήλι. Δεν πρέπει να το παίρνει μόνο η γιαγιά, και η μαμά και ο πατέρας και το παιδί.
Κατά την ώρα της Προσευχής, πρωί και βράδυ και μεσημέρι όταν υπάρχει ένταση στο σπίτι. Και το σπίτι αλλάζει ατμόσφαιρα, αλλάζει χρώμα, γίνεται ευωδιαστό, σοβαρό, γαλήνιο, αγαπητό, οι ψυχές ξανά αδελφωμένες.
Ενθυμούμαι κάποιο παιδί, παιδάκι 14 χρονών ήταν, 15 ήταν, αυτή ήταν ακριβώς η ηλικία του, όταν έβλεπε τους γονείς του να τσακώνονται πήγαινε αμέσως και άναβε θυμίαμα και τους θυμιάτιζε. Θυμιάτιζε το μπαμπά και τη μαμά!
Χριστιανός εἶναι ἡ ἀπομίμηση τοῦ Χριστοῦ
"Χριστιανός είναι η απομίμησις του Χριστού, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, και στα λόγια και στα έργα και στην σκέψι. Πιστεύει δε ορθά και αλάνθαστα στην Αγία Τριάδα.".
"Χριστιανὸς ἐστιν, μίμημα Χριστοῦ
κατὰ τὸ δυνατὸν ἀνθρώπων, λόγοις
καὶ ἔργοις καὶ ἐννοίᾳ εἰς τὴν Ἁγίαν
Τριάδα ὀρθῶς, καὶ ἀμέμπτως πιστεύων".
Εἷπε γέρων...
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για να κρατάτε τα πάντα υπό έλεγχο. Ο Θεός κυβερνά. Απλά πρέπει να μάθετε να τον εμπιστεύεστε σε εκείνες τις στιγμές που η κυβέρνησή Του δεν είναι προφανής.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/08/blog-post_433.html
29 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ´ (Β´ ΛΟΥΚΑ). Κυριακοῦ ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. ιε΄ ἐπιστ. (Β´ Κορ. δ´ 6 - 15).
Β Κορ. 4,6 ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Β Κορ. 4,6 Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.