Πῶς ἀρχίζει νά δημιουργεῖται μία οἰκογένεια, 3-9-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019
Γιὰ τὴν προσευχή Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Ὁ Θεὸς δὲν νοιάζεται γιὰ τὸν τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιᾶς καὶ ἁγνότητα ψυχῆς
Πολλοὶ μπαίνουν στὴν ἐκκλησία, λένε διάφορες προσευχὲς καὶ βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρὶς νὰ γνωρίζουν τί εἶπαν. Τὰ χείλη τους κινοῦνται, ἀλλὰ τ’ αὐτιά τους δὲν ἀκοῦνε. Ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν ἀκοῦς τὴν προσευχή σου, καὶ θέλεις νὰ τὴν ἀκούσει ὁ Θεός; “Γονάτισα”, λές. Γονάτισες, ἀλλά, ἐνῶ τὸ σῶμα σου ἦταν μέσα, ὁ νοῦς σου πετοῦσε ἔξω. Μὲ τὸ στόμα ἔλεγες τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴ σκέψη λογαρίαζες τόκους, ἔκανες συμβόλαια, πουλοῦσες ἐμπορεύματα, ἀγόραζες κτήματα, συναντοῦσες τοὺς φίλους σου. Γιατί ὁ διάβολος, ποὺ εἶναι πονηρὸς καὶ γνωρίζει ὅτι στὸν καιρὸ τῆς προσευχῆς μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ἀκριβῶς ἔρχεται καὶ σπέρνει λογισμοὺς μέσα μας. Νά, πολλὲς φορὲς εἴμαστε ξαπλωμένοι στὸ κρεβάτι, καὶ τίποτα δὲν συλλογιζόμαστε• πᾶμε στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε, καὶ τότε χίλιες σκέψεις περνοῦν ἀπὸ τὸ νοῦ μας. Ἔτσι χάνουμε τοὺς καρποὺς τῆς προσευχῆς, φεύγοντας ἀπὸ τὸ ναὸ μὲ ἄδεια χέρια. Τὸ ἴδιο, βέβαια, γίνεται καὶ ὅταν προσευχόμαστε στὸ σπίτι μας ἢ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ.
Κάθε φορά, λοιπόν, πού, καθὼς προσευχόμαστε, συνειδητοποιοῦμε ὅτι ὁ νοῦς μας ἔχει φύγει ἀπὸ τὸ Θεὸ κι ἔχει στραφεῖ σὲ βιοτικὰ πράγματα, ἂς τὸν φέρνουμε πίσω, ἀναγκάζοντάς τον νὰ μένει σταθερὰ καὶ προσεκτικὰ προσκολλημένος στὰ νοήματα τῆς προσευχῆς. Ἂς ἐπαναλαμβάνουμε, μάλιστα, τὴν προσευχὴ ἀπὸ τὴν ἀρχή. Κι ἂν παθαίνουμε πάλι καὶ πάλι τὸ ἴδιο, ἂς τὴν ἐπαναλαμβάνουμε καὶ γιὰ τρίτη καὶ γιὰ τέταρτη φορά. Ἂς μὴ σταματᾶμε, πρὶν ποῦμε ὁλόκληρη τὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὥς τὸ τέλος, μὲ ἄγρυπνη διάνοια καὶ ἀδιατάρακτο λογισμό. Καὶ ὅταν ὁ διάβολος ἀντιληφθεῖ ὅτι δὲν καταθέτουμε τὰ ὄπλα, θὰ σταματήσει πιὰ κι αὐτὸς νὰ μᾶς πολεμάει.
Θεραπεία ἀπό νευρικό κλονισµό. Γερο-Ἠσύχιος Κωνσταμονίτης
«Ο γερο-Ησύχιος Κωνσταμονίτης γεννήθηκε στην Προύσα και ήρθε στην Ελλάδα με την Ανταλλαγή. Ήταν τουρκόφωνος. Είχε διαβάσει μικρός τον βίο του Αγίου Αντωνίου στα Καραμανλίδικα (τουρκικά με ελληνικούς χαρακτήρες) και θέλησε να τον μιμηθεί.
Ήρθε στο Άγιον Όρος σε ηλικία περίπου 18 ετών στην Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου. Του άρεσε το απόμακρον και ησυχαστικό της. Άρχισε να μαθαίνει την ελληνική γλώσσα.
Χωρίς να έχει πνευματική καθοδήγηση, έκανε ακραία άσκηση κατά τον πόθο του για αγιότητα. Δεν άναβε σόμπα στο κελλί του, παρά το υγρό κλίμα, νήστευε και αγρυπνούσε. Έτσι έπαθε κλονισμό το νευρικό του σύστημα, έχασε τις δυνάμεις του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μιλήσει.
Ο γερο-Δοσίθεος, ένα ευλαβέστατο γεροντάκι, ανέλαβε να τον γυρίσει στα μεγάλα προσκυνήματα του Όρους, για να βρεί τη θεραπεία του. Το θαύμα έγινε προσκυνώντας την ζώνη της Παναγίας στο Βατοπαίδι.
Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης:Κάθε έργο, πρό τοῦ ὁποίου δέν ἁρμόζει ἡ ἀτάραχος προσευχή, καλύτερα νά μήν τελεῖται.
Κατά το έτος 1905 ο πατήρ Σιλουανός πήγε στην πατρίδα του τη Ρωσία για μερικούς μήνες και επισκεπτόταν πολλά από τα μοναστήρια της.
Σε ένα του ταξίδι με το τρένο καθόταν απέναντί του ένας έμπορος, ο οποίος άνοιξε την ταμπακιέρα του και του προσέφερε ένα τσιγάρο. Ο πατήρ Σιλουανός τον ευχαρίστησε και αρνήθηκε την προσφορά του. Τότε ο έμπορος άρχισε να του λέγει:
- Μήπως αρνείσθε, παππούλη, διότι θεωρείτε τούτο αμαρτία; Αλλά το κάπνισμα πολλάκις βοηθά στην πολυάσχολο ζωή, είναι καλό να διακόπτει κάποιος την ένταση στην εργασία και να αναπαύεται, διευκολύνει την επαγγελματική ή φιλική συνομιλία. ……
Και συνέχισε να εξυμνεί το όφελος του καπνίσματος
Τότε ο πατήρ Σιλουανός του είπε:
- Κύριε, πριν καπνίσετε προσευχηθήκατε, είπατε μια φορά το «Πάτερ ημών»;
Ο έμπορος απάντησε:
Δέν ὑπῆρξε ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῆς παλαιᾶς Ρώμης ὁ Πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος Πέτρος καί εἶναι κίβδηλο τό «Πέτρειο» δόγμα τοῦ Παπισμοῦ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 20ῃ Σεπτεμβρίου 2019
Δέν ὑπῆρξε ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῆς παλαιᾶς Ρώμης ὁ Πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος Πέτρος καί εἶναι κίβδηλο τό «Πέτρειο» δόγμα τοῦ Παπισμοῦ
Μέ ἀφορμή τήν πρόσφατη γνωστοποίηση ἀπό τό Βατικανό καί τόν διακατέχονταἀντικανονικῶς τό πάλαι ποτέ περίπυστο Πατριαρχεῖο τῆς Δύσεως «Πάπα Φραγκῖσκο» τῆςσυνοδευτικῆς ἐπιστολῆς του πρός τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό ΠατριάρχηΚωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης κ.κ. Βαρθολομαῖο διά τά «δωρηθέντα» καί φερόμενα ὡςἀποτμήματα Λειψάνων τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Πρωτοκορυφαίου Πέτρου ἐπισημαίνομε τό εἰς τό πόνημα μας «Αἱ Αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ», Ἀθήνα 2009, σχετικόκεφάλαιο (https://imp.gr/wpcontent/uploads/2019/04/002_ oi_aireseis_tou_papismou.pdf) πούκαταδεικνύει τήν σαθρότητα τῶν ἰσχυρισμῶν ὅτι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μετέβη στήν παλαιάΡώμη καί ἵδρυσε τήν ἐκεῖ Ἐκκλησία καί ὅτι δῆθεν ἐκεῖ μαρτύρησε καί ὅτι τοιουτοτρόπωςθεμελίωσε τό «Πέτρειο» δόγμα καί τήν ἐφ’ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἐξουσία τοῦ Ἐπισκόπου τῆςπαλαιᾶς Ρώμης. Ἡ δωρεά τῶν φερομένων ὡς ἀποτμημάτων τῶν λειψάνων τοῦ ἈποστόλουΠέτρου ὑποκρύπτει μία ἀκόμη προσπάθεια θεμελιώσεως τοῦ «Πετρείου» δόγματος πού κατάκαιρούς ἐπεδιώχθη νά θεμελιωθεῖ στά γνωστά πλαστογραφημένα κείμενα τῆςψευδοκωνσταντίνειας δωρεᾶς, τῆς ψευδοπιπίνειας δωρεᾶς, τῶν ψευδοϊσιδωρείωνδιατάξεων καί τῶν ψευδοκλημεντίων.
«... Ἀπεδείξαμεν διά τῆς ἑρμηνείας ὅλων τῶν σχετικῶν πρός τό ἡμέτερο ἐπίμαχον θέμα χωρίων τῆς Γραφῆς ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος οὐδέν «πρωτεῖον» διοικήσεως ἤ ἐξουσίας ἐπί τῶν λοιπῶν ἀποστόλων καί τῆς ὅλης Ἐκκλησίας ἔλαβε παρά τοῦ Κυρίου (κατά τήν σύμφωνον περί τῆς ἀληθοῦς ἐννοίας τῶν χωρίων τούτων γνώμην τῶν μεγάλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας), ὥστε νά δύναται νά μεταδώσῃ τοιαύτην ἐξουσίαν εἰς οἱονδήποτε πνευματικόν διάδοχόν του (καίτοι οἱ ἀπόστολοι δέν εἶχον προσωπικούς πνευματικούς διαδόχους, ὡς ἱδρυταί πολλῶν Ἐκκλησιῶν).
Δημιουργῆστε παρέες καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή.
ΟΡΓΑΝΩΘΗΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΖΗΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ· ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΤΑΘΗΤΕ. ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ: «ΟΠΟΥ ΕΙΣΙ ΔΥΟ Η ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΗΓΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΜΟΝ ΟΝΟΜΑ, ΕΚΕΙ ΕΙΜΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ» (ΜΑΤΘ. 18,20). ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙ. Η ΝΙΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 152
Δημιουργῆστε παρέες καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή.
«…Καὶ ἂν ἀκόμα μείνῃς ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶναι Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ κατακλυσμός, μπορεῖς ἂν θέλῃς, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσῃς ἠθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο.
Φτειάξτε παρέες, λέει ὁ Καρρέλ, δυὸ – δυό, τρεῖς – τρεῖς. Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό. Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὀλίγες αὐτὲς συντροφιὲς καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα ἰσχυρὸ ῥεῦμα ἀντιστάσεως.
Ἀλλὰ γιατί νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸ Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20).
Φτειάξτε τέτοιες ὁμάδες, ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστός· ἔτσι θὰ σταθῆτε. Τώρα παίζετε μιὰ μὲ τὸ Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.
Φτειάξτε παρέες, λέει ὁ Καρρέλ, δυὸ – δυό, τρεῖς – τρεῖς. Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό. Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὀλίγες αὐτὲς συντροφιὲς καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα ἰσχυρὸ ῥεῦμα ἀντιστάσεως.
Ἀλλὰ γιατί νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸ Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20).
Φτειάξτε τέτοιες ὁμάδες, ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστός· ἔτσι θὰ σταθῆτε. Τώρα παίζετε μιὰ μὲ τὸ Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.
Ὀργανωθῆτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
Νὰ κάνετε ἁλυσίδα. Τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ, τοὺς πρώτους αἰῶνας, οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἑνωμένοι, εἶχαν ἁλυσίδα· τρεῖς, τρεῖς, τρεῖς…, πρὸς τιμὴν τῆς ἁγίας Τριάδος. Ὅπως στὴ Ῥωσία· ἐκεῖ ἕνα μικρὸ ἀθῷο παιδάκι, χαριτωμένο, πῆγε στὸν παπᾶ καὶ τοῦ λέει·
—Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι στὸ αὐτί.
―Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; ρωτᾷ ὁ παπᾶς.
―Νά, λέει ὁ μικρός, τώρα γινήκαμε τρεῖς. Στὴ γειτονιά μου εἶνε ἄλλα δυὸ παιδιά, ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες τὶς χριστιανικές, καὶ γινήκανε τρεῖς.
—Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι στὸ αὐτί.
―Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; ρωτᾷ ὁ παπᾶς.
―Νά, λέει ὁ μικρός, τώρα γινήκαμε τρεῖς. Στὴ γειτονιά μου εἶνε ἄλλα δυὸ παιδιά, ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες τὶς χριστιανικές, καὶ γινήκανε τρεῖς.
Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ Μοναχοῦ
Κάτω από τον Άγιο Βασίλειο, εκεί που στρίβει ο Ζυγός για την Αγία Άννα, παλαιότερα έμενε ο Διακονητής της Μεγίστης Λαύρας, ο οποίος επέβλεπε τους τράγους που είχαν για πάχυνση.
Κάποτε, τις Αποκριές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ενώ ήταν πανσέληνος, και ο Διακονητής Πατήρ Εφραίμ, αδελφός της Μονής, έκανε κομποσχοίνι, άκουσε οχλαγωγία μεγάλη χωρίς φασαρίες, μόνο φωνές: «Ωχ! Ωχ! …»
«Θα είναι ξένοι αυτοί οι άνθρωποι και ευθυμούν», σκέφθηκε ο Πατήρ Εφραίμ.
(Epiphane [Theodoropoulos]),
Une certaine dame qui se confessait pour la première fois au Geronda (Epiphane [Theodoropoulos]), lui dit à la fin:
" Mon Père, je préfèrerais me confesser à un père spirituel âgé et aveugle…"
" Mon Père, je préfèrerais me confesser à un père spirituel âgé et aveugle…"
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Ὅταν μπαίνω σὲ αἴθουσα δίχως εἰκόνα, μοῦ μοιάζει...
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Ὅταν μπαίνω σὲ αἴθουσα δίχως εἰκόνα, μοῦ μοιάζει τυφλή, ἀπρόσωπη, δίχως παράθυρο στὸν οὐρανό»
https://paraklisi.blogspot.com/2019/09/blog-post_31.html
«Ἄς προλάβομε να δοῦμε το πρόσωπό του με ἑξομολόγηση»
'Ὁ τωρινὸς καιρὸς εἶναι καιρὸς μετάνοιας· γιατὶ εἶναι μεγάλος ὁ φόβος γιὰ τὰ ἁμαρτήματα πού διαπράξαμε, ἂν δὲν προλάβει ή μετάνοια τὴν τιμωρία.
«Ἄς προλάβομε νὰ δοῦμε τὸ πρόσωπό του μὲ ἑξομολόγηση»· (Ψαλμ. 94,2) ἃς σβήσομε τὴν πυρκαϊὰ τῶν ἁμαρτημάτων, ὄχι μὲ πολὺ νερό, ἀλλὰ μὲ λίγα δάκρυα.
3 Όκτωβρίου. Διονυσίου ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου καί πολιούχου Ἀθηνῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ ἁγίου. Ὀκτωβρίου 3. (Πρξ. ιζ´ 16 - 34).
Πραξ. 17,16 Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ Παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν.
Πραξ. 17,16 Ενώ δε ο Παύλος επερίμενε αυτούς εις τας Αθήνας, εξερεθίζετο το πνεύμα του, διότι έβλεπε την πόλιν να είναι γεμάτη είδωλα.