Μακάριος εἶναι ὅποιος ἔχει μετατρέψει ὅλες τίς σωματικές πράξεις σέ προσπάθεια προσευχῆς.

Εκείνοι πού νίκησαν στον εξωτερικό πόλεμο, απαλλάχτηκαν και από τον εσώτατο φόβο και τίποτε δεν τούς εξαναγκάζει ούτε τούς παρακινεί σε πόλεμο, ούτε κατά μέτωπο ούτε από πίσω. 'Όταν λέγω πόλεμο, εννοώ εκείνον πού εγείρεται κατά της ψυχής από τις αισθήσεις και την αμέλεια, όπως είναι οι δοσοληψίες της ακοής και της γλώσσας, οι όποιες επερχόμενες στην ψυχή της προκαλούν έπαρση, κι’ έτσι με την προσθήκη της εξωτερικής ταραχής δεν μπορεί να προσέχει τον εαυτό της κατά τον κρυφό πόλεμο πού κινείται εναντίον της και να νικήσει με την γαλήνη τούς κινουμένους από μέσα της λογισμούς. Όταν όμως κάποιος κλείσει τις θύρες της πόλεως, δηλαδή τις αισθήσεις, τότε πολεμά από μέσα και δεν φοβάται εκείνους πού ενεδρεύουν έξω από την πόλη. 

Μακάριος είναι εκείνος πού τα γνωρίζει αυτά, μένει στην ησυχία και δεν θορυβείται από το πλήθος των ασχολιών του, αλλά, έχοντας μεταστρέψει όλες τις σωματικές πράξεις σε προσπάθεια προσευχής και πιστεύοντας ότι, όσο εργάζεται με τον Θεό κι’ έχει την σκέψη του σ’ αυτόν νύκτα και ήμερα, δεν θα τού λείψει τίποτε από τα αναγκαία στην χρεία του· διότι γι’ αυτόν τον Θεό απέχει από τούς πε­ρισπασμούς και τα εγκόσμια έργα.

Προφητική ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου τοῦ Νεώτερου τῆς Ὄπτινα

Προφητική Επιστολή

του ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ του ΝΕΩΤΕΡΟΥ της Οπτίνα ( + 1927).

________________________________________

«…Απο αυτό θά εξαπλωθούν παντού αιρέσεις και θά πλανήσουν πολλούς ανθρώπους. Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θά ενεργει μέ πονηρία με σκοπό νά ελκύση εντός της αιρέσεως εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς. Δέν θά αρχίσει κατ' ευθείαν νά απορρίπτη τά δόγματα της Αγίας Τριάδος, την θεότητα του Ιησού Χριστού και την αρετή της Θεοτόκου, αλλά θα αρχίση ανεπαισθήτως να διαστρέφη τις διδασκαλίες και τούς θεσμούς της Εκκλησίας και τό πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν από τούς Αγίους Πατέρες εν Αγιω Πνεύματι. Ολίγοι θα αντιληφθουν αυτές τίς πανουργίες του εχθρου, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις τήν πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θά πάρουν τήν εξουσίαν επί της Εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς των υπηρέτας παντου, οι δέ πιστοί θά καταφρονώνται.

Ο Κύριος ειπεν: «από των καρπων αυτων επιγνώσεσθε αυτούς»' και έτσι από τούς καρπούς των, όπως επίσης και από τις ενέργειες των αιρετικων αγωνίσου νά διακρίνης αυτούς από τους αληθινούς ποιμένας. Αυτοί ειναι πνευματικοί ληστές, λεηλατουντες τό πνευματικόν ποίμνιον και θά εισχωρουν εις τήν αυλήν των προβάτων (την Εκκλησίαν) αναβαίνοντες αλλαχόθεν (και όχι απο την πύλην), όπως ακριβως προειπεν ο Κύριος. Θά εισχωρουν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν και καταπατουντες τους θείους θεσμούς. Ο Κύριος τους αποκαλεί κλέπτας (Ιω. ι', 1). Πράγματι, το πρώτο έργο που θά κάνουν θά είναι ο διωγμός των αληθινων ποιμένων, η φυλάκισις και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θά ειναι αδύνατον σ' αυτούς νά λεηλατήσουν τά πρόβατα. Γι' αυτό παιδί μου όταν ίδης την παραβίασιν της πατερικης παραδόσεως και της Θείας Τάξεως εις την Εκκλησίαν, της Τάξεως που εγκαθιδρύθη από τόν ίδιο τόν Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθει, αν και πρός το παρόν μπορει να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θά διαστρέφουν την Αγίαν Πίστιν (Ορθοδοξίαν) ανεπαισθήτως μέ σκοπό νά επιτύχουν, καλύτερα νά παραπλανήσουν και δελεάσουν τούς απείρους στά δίκτυα τους. Ο διωγμός δέν θά στρέφεται μόνον εναντίον των ποιμένων, αλλά εναντίον όλων των υπηρετων του Θεου, διότι όλοι εκεινοι πού θά κυβερνωνται από την αίρεσιν δέν θά ανέχονται την ευσέβειαν. Νά αναγνωρίζης αυτούς τούς λύκους μέ ένδυμα προβάτων, από τίς υπερήφανες διαθέσεις τους και την αγάπη τους για την εξουσία. Θα ειναι συκοφάντες, προδότες, ενσπείροντες πανταχου έχθραν και κακίαν. Οι αληθινοί υπηρέται του Θεου ειναι ταπεινοί, αγαπουν τόν πλησίον και ειναι υπήκοοι εις τήν Εκκλησίαν.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος θά μοιραστεῖ τήν εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ

Την εκτίμηση ότι η αναγνώριση της «νέας Εκκλησίας» της Ουκρανίας από την Εκκλησία της Ελλάδος θα εμβαθύνει το σχίσμα στην Ορθοδοξία, τονίζει ο Μητροπολίτης Ειρηναίος Μπάτσκας.

Οι πράξεις της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με την αναγνώριση της «νέας Εκκλησίας» της Ουκρανίας οδηγούν «στην άβυσσο ενός ακόμα βαθύτερου σχίσματος στην Ορθοδοξία». Αυτό ανέφερε σε δήλωσή του εκ μέρους της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Μητροπολίτης Ειρηναίος Μπάτσκας.

Στις 19 Οκτωβρίου, στον παλαιοχριστιανικό Ιερό Ναό της Παναγίας της Αχειροποιήτου της Θεσσαλονίκης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος συλλειτούργησε στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο.

Όπως αναφέρεται στη δήλωση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον επίσημο ιστότοπό της, «ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών αναγνώρισε στην ουσία την «νέα Εκκλησία» της Ουκρανίας χωρίς να συμβουλευτεί την κανονική Εκκλησία υπό την ηγεσία του Μητροπολίτης Κιέβου Ονούφριου».

Και συμπληρώνει:

Ὑπάρχουν Ἄγιοι ἐκτός τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Οκτωβρίου 2019

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

Ο οικουμενιστικός συγκρητισμός, ιδίως μετά την νομιμοποίησή του από την «Σύνοδο» της Κρήτης, (2016), καλπάζει κυριολεκτικά. Δεν είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε μια πληθώρα πράξεων, λόγων, διακηρύξεων και δημοσιεύσεων από κληρικούς όλων των βαθμίδων, καθηγητές θεολογικών Σχολών, κ.α. οι οποίοι συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον, ποιος θα πάρει τα πρωτεία σε οικουμενιστικές «επιδόσεις». Διαβρωμένοι από το δηλητήριο του Οικουμενισμού, δεν είναι πλέον σε θέση να κατηχήσουν τον λαό του Θεού με τα νάματα της Ορθοδόξου πίστεως, ζωής και Παραδόσεως. Αντίθετα τον ποτίζουν με το δηλητήριο της αιρέσεως, γενόμενοι αίτιοι απωλείας πολλών ψυχών. Με τις παράνομες συμπροσευχές, τις κοινές εμφανίσεις, τα κοινά ανακοινωθέντα, τους «εγκάρδιους» εναγκαλισμούς και τις ανούσιες «αγαπολογίες», όχι μόνο τον σκανδαλίζουν, αλλά κάνουν κάτι πολύ χειρότερο: του αμβλύνουν σιγά σιγά και προοδευτικά την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του και παγιώνουν σ’ αυτόν την αντίληψη, ότι οι ετερόδοξοι αιρετικοί είναι «Ορθόδοξοι» μεν, αλλά με «διαφορετική παράδοση»! Ότι δήθεν οι μικρές διαφορές που μας χωρίζουν από αυτούς δεν θα πρέπει να σταθούν εμπόδιο στην διαμυστηριακή ένωσή μας μ’ αυτούς, με βάση τον λόγο του Κυρίου «ίνα εν ώσιν» (Ιωάν.17,11), κατά στρέβλωση των χωρίων. Άλλωστε η «Σύνοδος» της Κρήτης, βαδίζοντας πάνω στα χνάρια της Β΄ Βατικανής Συνόδου, αναγνώρισε σ’ αυτούς εκκλησιαστική υπόσταση, πράγμα που σημαίνει ότι αναγνώρισε σ’ αυτούς αποστολική διαδοχή, έγκυρα μυστήρια, δυνατότητα σωτηρίας, αγιασμού και θεώσεως. Αυτές οι λίαν τραγικές διαπιστώσεις δεν είναι προϊόν «αχαλίνωτης φαντασίας» κάποιων ακραίων φανατικών, όπως θέλουν κάποιοι να μας βάζουν ετικέτες, αλλά στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα της καθημερινότητας. Μια ματιά στο διαδίκτυο αρκεί για να μας πείσει για του λόγου το αληθές. 

Γιά τήν Ἁγία Τριάδα (α) (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΙΕΡΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ἑβδομαδιαῖο φυλλάδιο

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

8. Γιά τήν Ἁγία Τριάδα (α)

1. Στά προηγούμενα μαθήματά μας ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς εἶπε ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἕνας καί τέλειος, πού ὅμως δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Αὐτός ὁ ἕνας καί μόνος Θεός, μᾶς εἶπε στήν συνέχεια ὁ ἅγιος, ἔχει Λόγο, γιατί δέν μποροῦμε νά νοήσουμε ἄ-λογο Θεό. Καί μᾶς ἀπέδειξε ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἀφηρημένος λόγος, σάν τόν δικό μας τόν ἀνθρώπινο λόγο, ἀλλά εἶναι λόγος μέ ὑπόσταση καί εἶναι ἄναρχος καί ἀτελεύτητος, σάν τόν Θεό. Καί στό προηγούμενο μάθημά μας ὁ ἅγιος διδάσκαλός μας μᾶς εἶπε ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει Πνεῦμα, ὅπως ἄλλωστε καί ὁ δικός μας λόγος ἔχει πνεῦμα. Τό Πνεῦμα ὅμως τοῦ Θεοῦ, πού συνοδεύει τόν Λόγο καί τόν φανερώνει («τό συμπαρομαροῦν τῷ Λόγῳ καί φανεροῦν αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν») ἔχει ὑπόσταση, ὅπως ὁ Ἴδιος ὁ Λόγος, καί εἶναι Θεός, ὅπως καί ὁ Λόγος.

2. Ἔτσι, κατά τά προηγούμενα, μᾶς λέγει στό σημερινό μας μάθημα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πιστεύουμε σέ ἕνα Θεό, μία ἀρχή ἄναρχη, ἄκτιστη καί ἀγέννητη καί ἀναλλοίωτη καί ἀτελεύτητη, ἀρχή, ἀπό τήν ὁποία ἔγιναν τά πάντα ὅσα ὑπάρχουν, ἀλλά ἡ ἀρχή αὐτή γνωρίζεται σέ τρεῖς τέλειες ὑποστάσεις. Οἱ ὑποστάσεις αὐτές εἶναι ἑνωμένες, χωρίς ὅμως νά συγχέονται ἡ μία μέ τήν ἄλλη, γιατί εἶναι χωριστές, ἄλλο πρόσωπο ἡ μία καί ἄλλο ἡ ἄλλη. Τό ὅτι ὅμως εἶναι χωριστές καί διάφορες oἱ θεῖες ὑποστάσεις δέν σημαίνει ὅτι εἶναι διηρημένες. Θά τό δεχθοῦμε αὐτό ὅπως μᾶς τό λέγει ὁ ἅγιος Δαμασκηνός: «Οἱ τρεῖς τέλειες θεῖες ὑποστάσεις εἶναι ἑνωμένες μέ ἀσύγχυτο τρόπο καί συνάμα διαιροῦνται ἀδιάστατα, πράγμα πού εἶναι καί παράδοξο». Δηλαδή πιστεύουμε στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού στό ὄνομά τους ἔχουμε βαπτιστεῖ. Γιατί ἔτσι δίδαξε ὁ Κύριος τούς ἀποστόλους νά βαπτίζουν, λέγοντάς τους: «Βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28,19).

3. Καί μᾶς τό λέγει καί ἀναλυτικά αὐτό ὁ ἅγιος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας: Πιστεύουμε σέ ἕνα Πατέρα, πού εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ αἰτία ὅλων. Αὐτός δέν γεννήθηκε ἀπό κανένα (γι᾽ αὐτό εἶναι «ἀναίτιος καί ἀγέννητος»), ἀλλά ἀπό αὐτόν δημιουργήθηκαν ὅλα. Δημιουργήθηκαν, ὄχι γεννήθηκαν! Ὁ Πατέρας Θεός εἶναι μόνο τοῦ Υἱοῦ του κατά φύσιν Πατέρας. Τοῦ μονογενοῦς του Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ Θεός Πατέρας πάλι εἶναι «προβολεύς» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ μία θεία ὑπόσταση, λοιπόν, εἶναι αὐτή τοῦ Πατέρα, ἀπό τήν ὁποία γεννήθηκε ὁ Υἱός καί ἐκπορεύθηκε («προβολεύς») τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος : '' Ὀρθόδοξη καί αἱρετική Ἀποτείχιση ''.

Είχε δυνατή πένα ο μακαριστός π. Επιφάνιος .

Αιωνία τού η μνήμη .

Οικουμενισμός - Ζηλωτισμός , τά δύο άκρα .

'' Επιστολή β΄ πρός π. Νικόδημον ''

Ἐν Ἀθήναις τὴ 22α Ἰουλίου 1971

Προσφιλέστατε μοὶ π. Νικόδημε ,

χαῖρε ἐν Χριστῷ Ἰησοὖ Τῷ Κυρίω ἠμῶν.

Παρῆλθε διάστημα πλέον τοὖ μηνὸς ἀφ' ἢς ἔλαβον τὴν ἐπιστολήν σου. Ἐβράδυνα νὰ ἀπαντήσω, λόγο φόρτου ἀπασχολήσεων. Παρακαλῶ σύγγνωθί μοι.

Ἀπαντῶ συνεπτυγμένως πως, ἐπιφυλασσόμενος νὰ ἐπανέλθω, ἅν ἡ Ὁσιότης σου θελήση νέας διευκρινήσεις.

Ἐν πρώτοις, φίλτατε π. Νικόδημε, ὀφείλω νὰ σοι εἴπω μίαν πικρᾶν ἀλήθειαν, ἤτις θὰ σοι φανῆ πλέον ἡ παραδόξως καὶ θὰ σὲ ἐκπλήξη. Μέχρι σήμερον ἀπέφευγον -οἰκονομία χρώμενος- νὰ διατυπώσω αὐτὴν τὴν θέσιν ἡ διετύπουν αὐτὴν συνεσκιασμένως, ἀλλ’ ἤδη, ὁπότε τὰ πράγματα ἔφθασαν εἰς τὸ μὴ περαιτέρω καὶ πρόσωπα ἐκλεκτὰ ἀλλ’ ἔχοντα ἀτυχῶς περιδεῆ συνείδησιν- προσχωροὖν εἰς τοὺς Παλαιοημερολογίτας, πίπτοντα θύματα μίας ἀδιστάκτου προπαγάνδας κατὰ τῆς ἐκκλησίας, εἶνε καιρὸς νὰ λεχθῆ ἡ ἀλήθεια ἄνευ περιστροφῶν καὶ ἄνευ ἐπιφυλάξεων.

Λοιπόν, π. Νικόδημε, ὅσοι, φοβούμενοι τὸν Οἰκουμενισμόν, προσχωροὖν εἰς τοὺς Παλαιοημερολογίτας, δὲν κερδαίνουν ἄλλο τί, εἰμή, φεύγοντες μίαν αἵρεσιν, προσχωροὖν εἰς μίαν ἄλλην. Βεβαίως, δὲν ἔχουσι συνείδησιν ὅτι προσχωροὖν εἰς αἵρεσιν, ἀλλὰ τοὖτο οὐδαμῶς μεταβάλλει τὰ πράγματα.

Ἄκουσον ἕνα διάλογον, τὸν ὅποιον εἶχον πρὸ καιροὖ μεθ' ἑνὸς ἐκλεκτοὖ νέου, προσχωρήσαντος εἰς τοὺς Παλαιοημερολογίτας:

—Διατί ἔφυγες ἐκ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας;

—Ἴνα μὴ κοινωνῶ μετὰ τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν.

—Πάντες οἱ Ἐπίσκοποι της Ἑλλάδος εἶνε οἰκουμενισταί;

—Ὄχι, ὄχι! Ἄλλα κοινωνοὖν μετὰ τοὖ οἰκουμενιστοὖ Πατριάρχου. Δὲν θέλω λοιπὸν νὰ ἔχω κοινωνίαν μετὰ προσώπων κοινωνούντων τοῖς αἱρετικοῖς οἰκουμενισταῖς.

—Πιστεύεις ὅτι τὸ ἡμερολόγιον εἶνε Δόγμα Πίστεως καὶ ὅτι οἱ Νεοημερολογίται εὑρίσκονται ἐκτὸς Χάριτος καὶ χρήζουσιν, ὡς οἱ ἐξ αἱρετικῶν ἐπιστρέφοντες, ἀναμυρώσεως;

—Θεὸς φυλάξαι! Ἐγώ οὐδαμῶς πιστεύω αὐτᾶς τὰς ἀνοησίας τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Ἐγώ προσεχώρησα εἰς αὐτοὺς μόνον καὶ μόνον ἴνα ἀποφύγω τὴν, ἔμμεσον ἔστω, κοινωνίαν μετὰ τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν.

Κερκύρας Νεκτάριος: «Μόνο ἐμεῖς ἀναγνωρίσαμε αὐτό τό σχισματικό μόρφωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας»

Δέκα Μητροπολίτες μαζί και ο Κερκύρας, κόντρα στον Ιερώνυμο για την Ουκρανία

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας μίλησε στην «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» για το «καυτό» θέμα της διένεξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου με αυτό της Ρωσίας ελέω αναγνώρισης της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

ΚΕΡΚΥΡΑ. Η μοναδική Ορθόδοξη Εκκλησία που προχώρησε σε αναγνώριση της Εκκλησίας της Ουκρανίας ως Αυτοκέφαλη αποδεχόμενη με αυτή την απόφασή της την απόσχισή της από το Πατριαρχείο της Μόσχας, ήταν η Εκκλησία της Ελλάδας. Ενώ το ίδιο ισχύει και με τα Πατριαρχεία, καθώς μόνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος, αναγνώρισε την Ουκρανική Εκκλησία ως Αυτοκέφαλη.

Ποιες οι «κυρώσεις» από τη Μόσχα...; Γίνεται λόγος για διακοπή μνημόνευσης του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και κοινωνίας της Εκκλησίας της Ελλάδας, αυτά όμως αφορούν εκκλησιαστικές «κυρώσεις». Διότι υπάρχουν και τα «κοσμικά αντίποινα», τα οποία μπορεί ν' αφορούν ταξιδιωτικές οδηγίες για «πάγωμα» των θρησκευτικών εκδρομών στη χώρα μας από τη Ρωσία και πολλά άλλα...

Η Κέρκυρα στο «μάτι του -εκκλησιαστικού- κυκλώνα»

Η Κέρκυρα θα μπορούσε να βρεθεί στο «μάτι του κυκλώνα» αυτής της διένεξης μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου της Μόσχας. Από τη μία διότι το νησί έχει εξαιρετικά μεγάλη εισροή επισκεπτών από τη Ρωσία χάρη στον θρησκευτικό τουρισμό, που κάθε χρόνο καταφθάνουν για να προσκυνήσουν τον Πολιούχο Άγιο Σπυρίδωνα, από την άλλη διότι ο Μητροπολίτης Νεκτάριος, είναι ένας εκ των δέκα Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, που διαφώνησε ανοιχτά με την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας.

Εξαιρείται των κυρώσεων

Η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Μόσχας, εξάλλου, ανακοίνωσε ότι θα συλλειτουργεί μόνο με τους Μητροπολίτες που διαφώνησαν με την απόφαση της Ιεραρχίας, δηλαδή με τους Καρυστίας, Ηλείας, Κονίτσης, Πειραιώς, Καισαριανής, Μεσογαίας, Κυθήρων, Αιτωλίας, Νέας Σμύρνης και φυσικά τον Κερκύρας, Νεκτάριο, διακόπτοντας την κοινωνία με όλους τους άλλους.

«Μόνο εμείς αναγνωρίσαμε αυτό το μόρφωμα»

Ἅγιος Παΐσιος Ἀγιορείτης: «Ἐγώ ἀγωνίζομαι ὅλο τό εἰκοσιτετράωρο, γιά νά κλείσω ὅλες τίς πόρτες τοῦ Σατανᾶ»

Να κλείνετε τις πόρτες και τα παράθυρα να μην μπαίνει απ' εκεί ο Διάβολος. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσεις μια σχισμή, μπορεί να μπει και να σου κάνει ζημιά. Εγώ αγωνίζομαι όλο το εικοσιτετράωρο, για να κλείσω όλες τις πόρτες του Σατανά («πόρτες και παράθυρα» είναι οι αισθήσεις).

https://paraklisi.blogspot.com/2019/10/blog-post_17.html

24 Όκτωβρίου. Ἀρέθα μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Πέμ. ιθ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. α´ 20 - 27).

Φιλιπ. 1,20         κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι, ἀλλ᾿ ἐν πάσῃ παῤῥησίᾳ, ὡς πάντοτε, καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου. 

Φιλιπ. 1,20               Η πρόοδός μου δε αυτή και η αιωνία σωτηρία μου είναι σύμφωνος προς την σφοδράν και φλογεράν προσδοκίαν, την προσμονήν και ελπίδα μου, ότι εις τίποτε δεν θα εντροπιασθώ, αλλά, όπως πάντοτε, έτσι και τώρα, με κάθε παρρησίαν και αφοβίαν θα δοξασθή ο Χριστός δια του φυλακισμένου και θλιβομένου αυτού σώματός μου είτε ζήσω είτε θανατωθώ.