ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ ὁσίου. Κυρ. ιε΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. δ΄ 6 - 15).
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Σαββάτου μετά τά Φῶτα. (Μτθ. δ΄ 1 - 11).
Β Κορ. 4,6 ὅτι ὁ Θεὸς
ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν
ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς
γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Β Κορ. 4,6 Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους
της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός
έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν
ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν
της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.
Β Κορ. 4,7 Ἔχομεν δὲ τὸν
θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ
ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ
μὴ ἐξ ἡμῶν,
Β Κορ. 4,7 Εχομεν δε αυτόν τον ανεκτίμητον θησαυρόν της ενδόξου
γνώσεως μέσα εις τα σώματα μας, τα αδύνατα και εύθραστα σαν όστρακα, δια να
φαίνεται έτσι καθαρά ότι ο υπεράφθονος πλούτος της δυνάμεως είναι και
προέρχεται από τον Θεόν και όχι από ημάς.
Β Κορ. 4,8 ἐν παντὶ
θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿
οὐκ ἐξαπορούμενοι,
Β Κορ. 4,8 Ετσι δε εξηγείται η υπερνίκησις των αναριθμήτων
εμποδίων και κινδύνων που συναντώμεν στο έργον μας. Διότι όντως ημείς οι
Απόστολοι παντού και πάντοτε θλιβόμεθα, χωρίς όμως να φθάνωμεν εις αδιέξοδον
και καταθλιπτικήν στενοχωρίαν. Περιπίπτομεν εις απορίαν και αμηχανίαν, χωρίς
ποτέ να αποθαρρυνώμεθα και να μη ευρίσκωμεν λύσιν και απάντησιν εις τας απορίας
μας.
Β Κορ. 4,9 διωκόμενοι ἀλλ᾿
οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι,
Β Κορ. 4,9 Διωκόμεθα από απίστους και ψευδαδέλφους, αλλά δεν
εγκαταλειπόμεθα από τον Θεόν. Φαίνεται μερικές φορές, ότι καταβαλλόμεθα και
ριπτόμεθα από τους εχθρούς μας κάτω ως ηττημένοι, αλλά δεν χανόμεθα.
Β Κορ. 4,10 πάντοτε τὴν
νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι
περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ
ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ.
Β Κορ. 4,10 Οπου και αν περιοδεύωμεν, φέρομεν στο σώμα μας πάντοτε
τας οδύνας και τον θάνατον του Κυρίου Ιησού, κινδυνεύοντες όπως εκείνος και να
αποθάνωμεν εις κάθε στιγμήν. Τούτο όμως, δια να φανερωθή εις την ζωήν και
ύπαρξιν μας, που πάντοτε διαφεύγει τον θάνατον, η ζωή και η δύναμις του Ιησού.
Β Κορ. 4,11 ἀεὶ γὰρ
ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ
Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ
φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν.
Β Κορ. 4,11 Διότι πάντοτε ημείς, που ζώμεν δια το έργον του
Κυρίου, παραδιδόμεθα εις θάνατον δια την δόξαν του Ιησού, ώστε η ζωή και η
δύναμις του Ιησού Χριστού να φανή στο θνητόν μας σώμα, το οποίον ο Κυριος κατά
θαυμαστούς τρόπους σώζει.
Β Κορ. 4,12 ὥστε ὁ μὲν
θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ
ἐν ὑμῖν.
Β Κορ. 4,12 Ωστε οι μεν καθημερινοί θανάσιμοι κίνδυνοι υπάρχουν εις
ημάς, η δε πνευματική ζωη, που προέρχεται από τον ιδικόν μας θάνατον,
ενεργείται και αυξάνεται εις σας.
Β Κορ. 4,13 ἔχοντες δὲ τὸ
αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ
γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς
πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν,
Β Κορ. 4,13 Επειδή όμως έχομεν το αυτό Αγιον Πνεύμα, που μας
χαρίζει και μας στερεώνει εις την πίστιν, σύμφωνα με εκείνο που είναι γραμμένον
εις την Παλαιάν Διαθήκην “επίστευσα και δι' αυτό ελάλησα”. και ημείς πιστεύομεν
κατά τρόπον ορθόν και σταθερόν στον Κυριον, δι' αυτό και με θάρρος κηρύττομεν
την διδασκαλίαν της πίστεώς μας.
Β Κορ. 4,14 εἰδότες ὅτι ὁ
ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ
Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν.
Β Κορ. 4,14 Από αυτήν δε την πίστιν αντλούμεν την βεβαίαν γνώσιν,
ότι ο Θεός και Πατήρ, ο οποίος ανέστησε το Κυριον Ιησούν, θα αναστήση και ημάς
δια μέσου του Ιησού και θα μας θέση κοντά του, μαζή με σας, ενδόξους εις την
βασιλείαν του.
Β Κορ. 4,15 τὰ γὰρ πάντα
δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν
πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν
τοῦ Θεοῦ.
Β Κορ. 4,15 Διότι όλα γίνονται δια σας, ώστε η ευεργεσία και η
δωρεά του Θεού, που γίνεται εις ημάς, να γίνη και ιδική σας ευεργεσία και να
πλεονάση εις όλους. Ετσι δε σεις και ημείς, που είμεθα οι ευεργετούμενοι, να
ευχαριστούμεν τον Θεόν, ώστε και η ευχαριστία να πλεονάζή και να περισσεύη προς
δόξαν του Θεού.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Σαββάτου μετά τά Φῶτα. (Μτθ. δ΄ 1 - 11).
Ματθ. 4,1 Τότε ὁ Ἰησοῦς
ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ
Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου,
Ματθ. 4,1 Τοτε ο Ιησούς ωδηγήθη από το Πνεύμα το Αγιον εις
κάποιο υψηλότερον μέρος της ερήμου, δια να πειρασθή ως άνθρωπος από τον
διάβολον (και νικήση εξ ολοκλήρου αυτόν).
Ματθ. 4,2 καὶ νηστεύσας ἡμέρας
τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα ὕστερον ἐπείνασε.
Ματθ. 4,2 Και αφού ενήστευσε κατά συνέχειαν τεσσαράκοντα
ημέρας και νύκτας, ύστερα (και ως άνθρωπος που ήτο) επείνασε.
Ματθ. 4,3 καὶ προσελθὼν
αὐτῷ ὁ πειράζων εἶπεν· εἰ υἱὸς εἶ
τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι
γένωνται.
Ματθ. 4,3 Τοτε ο διάβολος, που έχει ως έργον το να πειράζη
τους ανθρώπους, τον επλησίασεν υπούλως και του είπεν· “εάν είσαι Υιός του Θεού
(όπως είπεν η φωνή που ηκούσθη από τον ουρανόν στον Ιορδάνην) θαυματούργησε,
πες να γίνουν αυτοί οι λίθοι άρτοι, δια να φάγης”.
Ματθ. 4,4 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς
εἶπε· γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ
ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι
ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ.
Ματθ. 4,4 Ο δε Ιησούς απάντησεν· “είναι γραμμένον εις την
Παλαιάν Διαθήκην· Ο άνθρωπος δεν θα ζη με άρτον μόνον, αλλά και με κάθε λόγον
που βγαίνει από το στόμα του Θεού. (Οταν δε ο Θεός το είπη, ζη ο άνθρωπος και
χωρίς τροφήν).
Ματθ. 4,5 Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν
ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἵστησιν
αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ
Ματθ. 4,5 Τοτε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος και δια του αέρος
τον φέρνει εις την αγίαν πόλιν, την Ιερουσαλήμ, και τον τοποθετεί στο άκρο της
στέγης του ναού του Σολομώντος.
Ματθ. 4,6 καὶ λέγει αὐτῷ·
εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν
κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ
ἐντελεῖται περὶ σοῦ, καὶ ἐπὶ χειρῶν
ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα
σου.
Ματθ. 4,6 Και λέγει προς αυτόν· “εάν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε
τον εαυτόν σου κάτω· διότι είναι γραμμένον, ότι ο Θεός θα δώση εντολήν στους
αγγέλους προς χάριν σου και αυτοί θα σε σηκώσουν εις τα χέρια των αμέσως με
προσοχήν, μήπως τυχόν και κτυπήση το πόδι σου προς κάποιον λίθον. (Τα δε πλήθη,
που είναι συγκετρωμένα εις τας αυλάς του ναού, θα ίδουν το θαύμα και θα
πιστεύσουν)”.
Ματθ. 4,7 ἔφη αὐτῷ
ὁ Ἰησοῦς· πάλιν γέγραπται, οὐκ ἐκπειράσεις
Κύριον τὸν Θεόν σου.
Ματθ. 4,7 Απάντησεν εις αυτόν ο Ιησούς· “είναι επίσης
γραμμένον· Δεν θα εκθέσης τον εαυτόν σου εις κίνδυνον, δια να δικιμάσης τον
Θεόν” (και να πεισθής τάχα με χειροπιαστά γεγονότα, ότι πράγματι σε αγαπά και
σε προστατεύει).
Ματθ. 4,8 Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν
ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν καὶ
δείκνυσιν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ
τὴν δόξαν αὐτῶν
Ματθ. 4,8 Παλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος και δια του
αέρος τον μεταφέρει εις ένα πανύψηλον όρος και από εκεί του δικνύει
πανοραματικώς όλα τα βασίλεια του κόσμου, τα πλούτη, τα μεγαλεία και την άλλην
δόξαν των.
Ματθ. 4,9 καὶ λέγει αὐτῷ·
ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς μοι.
Ματθ. 4,9 Και του λέγει· “όλα αυτά είναι ιδικά μου και θα σου
τα δώσω, εάν με αναγνωρίσης ως κύριόν σου και πέσης κατά γης και με
προσκυνήσης”.
Ματθ. 4,10 τότε λέγει αὐτῷ
ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ·
γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ
μόνῳ λατρεύσεις.
Ματθ. 4,10 Τοτε λέγει με αγανάκτησιν ο Ιησούς· “φύγε αμέσως από
εμπρός μου, σατανά. Διότι έχει γραφή· Κυριον τον Θεόν σου θα προσκυνήσης και
αυτόν μόνον θα λατρεύσης”.
Ματθ. 4,11 Τότε ἀφίησιν αὐτὸν
ὁ διάβολος, καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ
διηκόνουν αὐτῷ.
Ματθ. 4,11 Τοτε ο διάβολος (έπειτα από την τριπλήν του ήτταν)
αφήκεν τον Ιησούν· και ιδού άγγελοι του Θεού ήλθαν πλησίον του Ιησού και τον
υπηρετούσαν ως νικητήν.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου