Παράνομη ἡ θρησκευτική Λατρεία;

Εκείνοι που μάχονταν πριν λίγες ημέρες για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της γυναίκας, ενάντια στο δικαίωμα της ζωής των αγέννητων παιδιών, σήμερα έγιναν υπέρμαχοι του δικαιώματος της υγείας ενάντια στο δικαιώμα της θρησκευτικής ελευθερίας των χριστιανών, οι οποίοι ούτως ή άλλως, συχνά αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, με μόνιμους συνοδούς τη χλεύη, την ειρωνεία, ακόμα και τις απειλές, κατά την υπόσχεση του Χριστού «ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου».

Έτσι, λοιπόν, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, εν προκειμένω δημοσίας υγείας, απαγορεύτηκε κάθε μορφή ιεροπραξιών στην πατρίδα μας, σε μία κίνηση που χειροκρότησαν οι γνωστοί εμμονικοί με την Εκκλησία, αλλά και οι επίσης γνωστοί θεολόγοι και κληρικοί του μοντέρνου ρεύματος, μόνιμα ομονοούντες σε όλα τα «καυτά» θέματα.

Το ερώτημα που γεννάται, είναι με ποιο τρόπο κινδυνεύει η δημόσια υγεία σε περίπτωση που γίνονται λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών, με την παρουσία του ιερέως, του ψάλτη και του νεωκόρου; Ακόμα πιο μεγάλο ερώτημα τίθεται με την απαγόρευση των ιεροπραξιών στις Ιερές Μονές. Μήπως οι μοναχοί δεν τηρούν το σλόγκαν των ημερών «μένουμε σπίτι μας»; Μα το σπίτι των μοναχών είναι το μοναστήρι τους, ο ναός τους.

Η κυβέρνηση έχοντας μπροστά της ένα όντως τεράστιο υγειονομικό πρόβλημα, λαμβάνει αυστηρά μέτρα και πήρε τόση φόρα, ώστε να στερεί από τους πολίτες βασικά ατομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της την αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή την προτίμηση των πιο ήπιων μέτρων για την επίτευξη του σκοπού, εν προκειμένω του περιορισμού της διάδοσης του ιού.

Η γενική απαγόρευση που επεκτείνεται και σε «ακίνδυνες» ακολουθίες, συνιστά εξόφθαλμη καταπάτηση του δικαιώματος του θρησκεύειν. Η χαιρεκακία με την οποία πολλοί συνάνθρωποί μας υποδέχθηκαν αυτή την αντισυνταγματική επιβολή, δημιουργεί την ψευδαίσθηση στην κυβέρνηση ότι η κίνηση αυτή θα έχει πολιτικό κέρδος. Ξέχασαν ότι και οι προηγούμενοι πόνταραν στην πολεμική κατά της Εκκλησίας που υποστηρίζουν συστηματικά τα ΜΜΕ, χωρίς όμως να εκφράζουν πάντα την πλειοψηφία. Και αυτή η πολεμική δεν έρχεται μόνο εναντίον των κληρικών, αλλά στρέφεται απ’ ευθείας κατά του πιστού λαού, ο οποίος στερείται το δικαίωμα στη λατρεία.

Είναι αποδεδειγμένο, ότι στις δυσκολίες οι Έλληνες, αλλά και άλλοι λαοί, στρέφονται πιο πολύ στο Θεό. Γι’ αυτό τόσο οι Γραφές όσο και οι Πατέρες, βλέπουν τις πληγές ως μια φιλάνθρωπη παιδαγωγία του Θεού προς τους ανθρώπους, σε καιρούς αποστασίας. Αυτή την αλήθεια που είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την πίστη μας και απαντά σε πολλά «γιατί», δυστυχώς ελάχιστοι κληρικοί μας παραδέχθηκαν. Αλλά και εκείνοι οι ελάχιστοι χλευάστηκαν με το χειρότερο τρόπο από τους αθέους, τους χλιαρούς και τους μοντέρνους θεολόγους. Κατά τον τρόπο που χλευάζονταν και διώκονταν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης που προειδοποιούσαν ότι η αποστασία θα φέρει δεινά.

Όπως όλα δείχνουν και όπως λένε οι ειδικοί επιστήμονες, θα ζήσουμε ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις. Η ανάγκη των ανθρώπων για συμμετοχή στα Μυστήρια θα είναι όλο και πιο επιτακτική. Αλλά η «ευσεβής» κυβέρνησή μας θεώρησε ότι είναι προτιμότερο να δώσει αυτή τη μάχη χωρίς το Θεό. Δεν τον έχει ανάγκη. Θεωρεί ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μπορούν να μεταφέρουν την ασθένεια. Αγνοεί ότι η Εκκλησία έχει εμπειρία δύο χιλιετιών και έχει επιβιώσει και σε λοιμούς και σε διωγμούς και σε κατακόμβες. Ας ευχηθούμε η αλαζονεία αυτή των αρχόντων μας να μη διογκώσει τα κακά που ήδη γευόμαστε. 

Βεβαίως, είναι καιρός να αναλογιστεί ο καθένας τη δική του ευθύνη, ιδιαίτερα εμείς οι χριστιανοί, που γνωρίζουμε καλά πόσο επηρεάζει η ζωή μας τα γεγονότα και πόσο άτεγκτος είναι ο πνευματικός νόμος. Και ας αναλογιστούμε όλοι, Αρχιερείς, Ιερείς, λαϊκοί πόσα συνέβησαν στην Εκκλησία τα τελευταία χρόνια, που μπορεί να προκάλεσαν τη φιλάνθρωπη παιδαγωγία του Θεού, ώστε να φθάσουμε να στερούμαστε και τα Άγια Μυστήρια.

ΥΓ: Οι Ιερές Μονές μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις ακολουθίες, όπως και οι Ιεροί Ναοί κεκλεισμένων των θυρών. Μπορεί, επίσης, να πραγματοποιέιται η εξομολόγηση με κάποια απόσταση του ιερέα από τον εξομολογούμενο. Οποιαδήποτε παρεμπόδιση αυτών των Μυστηρίων συνιστά αναίτια καταπάτηση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας και οι ιερείς, αλλά και οι μετέχοντες πιστοί, θα έχουν δικαίωμα αποζημίωσης από το Κράτος. Προσωπική μου επιθυμία είναι να λειτουργήσουν όλοι οι ναοί ανοιχτά και να προσέλθει όποιος μπορεί και θέλει, έτοιμος να αναλάβει και την ευθύνη έναντι του νόμου. Όμως κάτι τέτοιο, στην παρούσα φάση, μοιάζει ουτοπικό. Η ελπίδα μας ας είναι στο Χριστό, που «φανερώνεται» περισσότερο στους διωγμούς.

Χαράλαμπος Άνδραλης

πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο