Ἐπέμενε νά κάνουν τά «γυρίσματα» γλυκά καί νά σβήνουν τίς καταλήξεις ὁμαλά, ὄμορφα. Ἤθελε νά τό ψάλλουν μέ τόνο ἀλλά καί μέ ἁπαλάδα.

Αγγελικές ψαλμωδίες άκουσε και ένα απόγευμα την ώρα που γινόταν ο εσπερινός, στο ναό του Αγίου Αρσενίου. Ενώ εκείνος βρισκόταν στο κελί του στην αρχή νόμισε ότι οι ψαλμωδίες ακουγόταν από το Ναό. Αλλά όταν η ψαλμωδία αυτή δυνάμωσε άκουγε το αργό «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ...». Άγγελοι το έψαλλαν συνέχεια πολύ γλυκά, και ο Όσιος άκουγε εκστατικός και ένιωθε, όπως είπε, «ένα γλυκό βύθισμα και μία ουράνια μακαριότητα». Νόμισε μάλιστα ότι έχει έρθει η ώρα να φύγει από αυτή τη ζωή. Από εκείνη την ημέρα ζητούσε από τις αδελφές να ψάλλουν το «Ἅγιος, ἅγιος» και τους έδειχνε πως να το αρχίζουν απαλά και να το δυναμώνουν σταδιακά, όπως το είχε ακούσει από τους αγγέλους. Επέμενε να κάνουν τα «γυρίσματα» γλυκά και να σβήνουν τις καταλήξεις ομαλά, όμορφα. Ήθελε να το ψάλλουν με τόνο αλλά και με απαλάδα, και απαιτούσε μεγάλη ακρίβεια. Το παραμικρό λάθος γινόταν εμπόδιο στην καρδιακή προσευχή του, σαν να είχε τις νότες γραμμένες επάνω στην καρδιά του. Και όταν το έψαλλε ο ίδιος, δεν άκουγε κανείς ψαλτική, αλλά κάτι ουράνιο∙ ήταν ξεχείλισμα δοξολογίας από μία καρδιά που είχε γίνει Ουρανός.

Ο Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης 

σελ.547 - 548

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ 

ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

https://wra9.blogspot.com/2020/07/blog-post_70.html