ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 20.30-01.30
Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 20.30- 22.00.ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020
Τά πάθη εἶναι ἀλληλένδετα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τα πάθη είναι αλληλένδετα, 25-09-2020, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου (Απόσπασμα)
Ὁ Κύριος ἐν δόξῃ καί ὁ παράξενος λειτουργός, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Ὁ Κύριος ἐν δόξῃ καί ὁ παράξενος λειτουργός, 29-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη. Ἁγίου Κυρίλλου, 17η κατήχηση,5ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ__ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_17η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_5ο ΜΕΡΟΣ 10-11-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν.
Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνει ο διάβολος ό,τι θέλει. ‘Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. ‘Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο.
Ἡ γνήσια ἐκκλησιαστική ζωή τῶν Πράξεων, πρέπει νά ἀποτελέσει τὀ πρότυπο καί τῶν σημερινῶν ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων-ἐνοριῶν.
Ο αληθινά χριστιανός ζεί για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο, μιμούμενος τους χριστιανούς της πρώτης Εκκλησίας.
Τότε είναι, που ζούμε κατά το πρότυπο των πρώτων χριστιανών, όταν ζούμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα, κοινή ουσία, κοινή περιουσία, «άπαντα κοινά»)
Η γνήσια εκκλησιαστική ζωή των Πράξεων, πρέπει να αποτελέσει το πρότυπο και των σημερινών εκκλησιαστικών κοινοτήτων-ενοριών.
Ἀλλά κι ὁ καθρέφτης τῆς δικαιοσύνης θά λέγαμε πώς εἶναι πάλι ἡ γλώσσα.
Ἡ κατάκριση, ἡ συκοφαντία, ἡ δυσφήμιση, τό ψέμα, εἶναι ἀδικία τῆς γλώσσας, δηλαδή ἀδικοῦμε τόν ἄλλο μέ τά λόγια μας.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος λέει γιά τή γλώσσα: «καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ , ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας... ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου». Δηλαδή: Ἡ γλώσσα εἶναι φωτιά , ἕνας κόσμος πολλῆς ἀδικίας... ἕνα κακό πού δέν μπορεῖς νά τό περιορίσεις , γεμάτη ἀπό δηλητήριο θανατηφόρο. Εἶναι ἐκεῖνο πού λέει ὁ λαός, ὅτι ″ἡ γλώσσα κόκκαλα δέν ἔχει –εἶναι ἕνας μῦς, δέν ἔχει κόκκαλα– καί κόκκαλα τσακίζει″.
Ταυτότητα, προέλευση καί ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας:Ἡ Ἐκκλησία μᾶς κάνει ὅλους ἕνα.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ «χῶρος» καί ὁ «τρόπος», ὅπου γίνεται ἡ ἐν Χριστῷ ἕνωσις ὅλων διά τῆς μετοχῆς στήν ἄκτιστη Θεία δόξα. Στήν Ἐκκλησία - Παράδεισο «ὅλες οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἕνα»[1] . Ἑνώνονται διά τῆς ἄκτιστης ἀγάπης, μετέχοντες στήν ἄκτιστη δόξα τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή καί γνήσια ἀγάπη, ἡ μόνη ἀληθινή καί πραγματική δόξα. Αὐτήν τήν ἀγάπη, αὐτήν τήν μετοχή στήν ἄκτιστη δόξα, τήν δίδει ὁ Χριστός στούς ἀληθινούς μαθητάς Του. Στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή τό φανερώνει: «καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν»[2]. Ἐκεῖνο, πού μᾶς κάνει ὅλους «ἕνα» μέσα στήν Ἐκκλησία, (τόσο στήν ἐν οὐρανοῖς ὅσο καί στήν ἐπί γῆς) εἶναι ἡ μετοχή μας σ’ αὐτήν τήν ἄκτιστη Θεία δόξα. Αὐτήν τήν ὁποία δίδει ὁ Πατήρ στόν Υἱό καί ὁ Υἱός στούς ἀδελφούς Του, δηλ. σ’ ὅλους ἐκείνους πού Τόν ἀγαποῦν (τηροῦν τό θέλημά τοῦ Πατρός Του[3]).
«Παιδιά μου, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ἐκεῖ εἶναι παράδεισος, ὅπου λείπει ἡ ἀγάπη, ἐκεῖ εἶναι κόλασι.
Σήμερα ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής.
Τί ἦταν, ἀδελφοί μου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης; ἦταν κανένας ἐπιστήμονας, κανένας πλούσιος, κανένας ἐφοπλιστής; Τίποτε ἀπ᾽ αὐτά. Φτωχαδάκι ἦταν, ἕνας ψαρᾶς, ποὺ δὲν τοῦ ᾽δινε κανεὶς σημασία. Ὅσοι εἴμαστε ἀπὸ νησιὰ ξέρουμε πόσο σκληρὴ εἶνε ἡ ζωὴ τῶν ψαράδων.
Πατέρα εἶχε τὸ Ζεβεδαῖο καὶ ἀδελφό του τὸν Ἰάκωβο. Μαζὶ ἐργάζονταν, συντροφιὰ κοπίαζαν, εἶχαν ἀγάπη καὶ ὁμόνοια. Ζοῦσαν ἀπὸ τὸ ψάρεμα. Καὶ μιὰ μέρα πέρασε ἀπὸ κοντά τους – ποιός; Ἕνας ἄγνωστος, ὁ μέγας ἄγνωστος• ὁ Χριστός! Τοὺς κάλεσε. Κι ἀμέσως τὰ δύο ἀδέρφια ἄφησαν τὴ βάρκα καὶ τὰ δίχτυα, ἄφησαν καὶ τὸν πατέρα τους, καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Στὸ ἑξῆς ἦταν πλέον διαρκῶς κοντά του, κατατάχθηκαν στοὺς Δώδεκα μαθητάς του. Τοὺς δύο αὐτοὺς ἀδελφοὺς μαζὶ μὲ τὸν κορυφαῖο Πέτρο, αὐτὴ τὴν τριάδα τῶν μαθητῶν, ὁ Χριστὸς τοὺς ἀγαποῦσε ἰδιαιτέρως.
Καὶ ἀπὸ τοὺς τρεῖς πάλι ἐκεῖνον ποὺ ἀγαποῦσε ξεχωριστὰ ὁ Χριστὸς ἦταν ὁ Ἰωάννης, τὸν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα• ἦταν «ὁ μαθητὴς ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς»(Ἰω. 13,23• 19,26• 21,7,20), ὁ «ἠγαπημένος» ὅπως τὸν λέει τὸ συναξάρι του.
[…]
Θὰ τελειώσω, ἀγαπητοί μου, μὲ μιὰ συμβουλή, μιὰ τελευταία συμβουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ποὺ θέλω νὰ τὴν ἀκούσετε ὅλοι.
Πού πᾶς;;;
Ξέρεις τι θα πει να αφήνεις το Χριστό και να φεύγεις από την Εκκλησία πριν τελειώσει η Θεία Λειτουργία; Που θα πας;
Ο άλλος (ο διάβολος) σε περιμένει απ΄έξω ως λέων ορυόμενος να σε καταπιεί...
Που πας;;;
Υπάρχει ανώτερο πράγμα από το να είσαι μαζί με το Χριστό;
Όσο μπορείς περισσότερη ώρα να καθίσεις μαζί Του.
Δεν πρέπει να βγαίνουμε από την Εκκλησία, πριν ο παππάς πει το δι΄ευχών, γιατί αλλιώς ομοιάζουμε με τον Ιούδα που, και αυτός έφυγε από τον Μυστικό Δείπνο πριν ολοκληρωθεί.
''Δέν μπορῶ νά σιωπῶ''.
Στα χρόνια της πλήρους ασυδοσίας των αντιθρησκευτικών διαδηλώσεων και καρνάβαλων, όπου χλεύαζαν τον Κύριο Ιησού Χριστό, η καρδιά μου φώναξε: ''Δεν μπορώ να σιωπώ''.
Άγιος Λουκάς Κριμαίας.
30 Σεπτεμβρίου. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου, Ἐπισκόπου τῆς Μεγάλης Ἀρμενίας, τοῦ Φωτιστοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. γ΄ 8-21).
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Γ´ 8 - 21
8 ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ 9
καὶ φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ
τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 10 ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ, 11 κατὰ πρόθεσιν τῶν αἰώνων, ἣν ἐποίησεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, 12 ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ πίστεως αὐτοῦ. 13 διὸ αἰτοῦμαι μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσί μου ὑπὲρ ὑμῶν, ἥτις ἐστὶ δόξα ὑμῶν. 14 Τούτου χάριν κάμπτω τὰ γόνατά μου πρὸς τὸν πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 15 ἐξ οὗ πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ὀνομάζεται, 16 ἵνα δῷη ὑμῖν κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ δυνάμει κραταιωθῆναι διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἔσω ἄνθρωπον, 17 κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, 18
ἐν ἀγάπῃ ἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι, ἵνα ἐξισχύσητε καταλαβέσθαι
σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις, τί τὸ πλάτος καὶ μῆκος καὶ βάθος καὶ ὕψος, 19 γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ. 20 Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν, κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν, 21 αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν. Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020
ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ)
ΤΡΙΤΗ 29-9-2020
ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 20.30-01.30
Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 20.30- 22.00.ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)
Ἡ θαυμαστή κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν ἀπό τόν Κύριο (Ἁγ. Ἰ. Χρυσοστόμου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ θαυμαστή κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν ἀπό τόν Κύριο (Ἁγ. Ἰ. Χρυσοστόμου)27-9-20 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ αὐταπάρνηση ὁδηγεῖ στήν σωτηρία(Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν τοῦ Τ. Σταυροῦ),Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιρείτου
Ἡ αὐταπάρνηση ὁδηγεῖ στήν σωτηρία(Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν τοῦ Τ. Σταυροῦ)20-9-20,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιρείτου
Ἀποδείξεις περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, 16η Κατήχηση 4ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_4ο ΜΕΡΟΣ 06-10-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πνευματικοί λόγοι ἁγίου Μαξίμου (Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής)
Η ταπείνωση και η κακοπάθεια ελευθερώνουν τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία, κόβοντας τα πάθη της ψυχής η πρώτη και του σώματος η δεύτερη. Αυτό έκανε και ο μακάριος Δαβίδ, όπως φαίνεται από όσα λέει στην προσευχή του προς τον Θεό: «Δες την ταπείνωσή μου και τον κόπο μου και συγχώρησε όλες τις αμαρτίες μου» (Ψαλμ. 24:18).
*
Όπως ακριβώς τις μέρες τις διαδέχονται οι νύχτες και τα καλοκαίρια οι χειμώνες, έτσι και την ηδονή τη διαδέχονται λύπες και οδύνες, είτε σε αυτή τη ζωή, είτε στη μέλλουσα.
*
Η λύπη είναι ενωμένη με τη μνησικακία. Όταν ο νους φέρνει μπροστά του το πρόσωπο του αδελφού με λύπη, είναι φανερό ότι έχει μνησικακία προς αυτόν. Ο δρόμος των μνησίκακων όμως οδηγεί στον θάνατο (Παροιμ. 12:28), γιατί κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης του θεϊκού νόμου (Παροιμ. 21:24).
Αν εσύ νιώθεις μνησικακία για κάποιον, προσευχήσου γι’ αυτόν, και θα σταματήσεις την κίνηση του πάθους, καθώς με την προσευχή θα χωρίσεις το πάθος και τη λύπη από τη θύμηση του κακού που σου έκανε. Όταν μάλιστα αποκτήσεις αγάπη και φιλανθρωπία, θα εξαφανίσεις εντελώς το πάθος από την ψυχή σου.
Αν τώρα άλλος μνησικακεί εναντίον σου, γίνε συγχωρητικός και ταπεινός απέναντί του· να τον καλείς και να τρώτε μαζί, να συζητάτε και να συναναστρέφεστε, και έτσι θα τον απαλλάξεις από το πάθος.
*
Μην περιφρονήσεις τη συνείδησή σου που πάντοτε σου δίνει τις πιο καλές συμβουλές. Γιατί οι υποδείξεις της προς εσένα είναι θείες και αγγελικές, και σε ελευθερώνει από τους κρυφούς μολυσμούς της καρδιάς, και σου χαρίζει παρρησία προς τον Θεό την ώρα του θανάτου.
*
Τέσσερις είναι οι γενικοί τρόποι εγκατάλειψης από τον Θεό.
Ἅγιος Παΐσιος: "Βλέπω πὼς μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια..."
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ
– Γέροντα, πῶς μπορεῖς νὰ ἀντιμετωπίσεις τὸν ἄλλον, ὅταν εἶναι νευριασμένος;
– Μὲ τὴν ὑπομονή!
– Καὶ ἂν δὲν ἔχεις;
– Νὰ πᾶς νὰ ἀγοράσεις! Πουλᾶνε στὰ σοῦπερ-μάρκετ!… Κοίταξε, ὅταν ὁ ἄλλος εἶναι μπουρινιασμένος, ό,τι καὶ νὰ τοῦ πεῖς, δὲν γίνεται τίποτε. Καλύτερα ἐκείνη τὴν στιγμὴ νὰ σιωπήσεις καὶ νὰ λὲς τὴν εὐχή. Μὲ τὴν εὐχὴ θὰ καλμάρει ὁ ἄλλος, θὰ ἠρεμήσει καὶ θὰ μπορέσεις μετὰ νὰ συνεννοηθεῖς μαζί του. Βλέπεις, καὶ οἱ ψαράδες δὲν πᾶνε νὰ ψαρέψουν, ἂν δὲν ἔχει μπουνάτσα· κάνουν ὑπομονή, ὥσπου νὰ καλωσυνέψει ὁ καιρός.
– Ποῦ ὀφείλεται, Γέροντα, ἡ ἀνυπομονησία τῶν ἀνθρώπων;
– Στὴν πολλή… ἐσωτερική τους εἰρήνη! Ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων τὴν κρέμασε στὴν ὑπομονή. «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, σωθήσεται», λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Γι’ αὐτὸ δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, γιὰ νὰ ἀσκηθοῦν στὴν ὑπομονὴ οἱ ἄνθρωποι.
Ἡ ὑπομονὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Γιὰ νὰ ὑπομείνεις τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν πονέσεις. Καὶ βλέπω πὼς μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια. Εἶδα θηρία νὰ γίνονται ἀρνιά. Μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ τὰ πράγματα ἐξελίσσονται ὁμαλὰ καὶ πνευματικά. Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὴν Μονὴ Στομίου, εἶχα δεῖ στὴν Κόνιτσα μιὰ γυναίκα ποὺ ἔλαμπε τὸ πρόσωπό της. Ἦταν μητέρα πέντε παιδιῶν. Μετὰ θυμήθηκα ποιὰ ἦταν. Ὁ ἄνδρας της ἦταν μαραγκὸς καὶ ἔπαιρνε πολλὲς φορὲς δουλειὲς μαζὶ μὲ τὸν μάστορά μου.
Ἔρχεται διωγμός.Θέλουν νά ὑποτἀξουν τἠν ἐκκλησία.Πνευματική αὐτοκτονἰα ἀρχιερἐων καί κλήρου
ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΙΩΓΜΟΣ. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ & ΚΛΗΡΟΥ (Η ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ· ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ)
_______
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
‘Απόσπασμα Ιεραποστολικης συγκεντρώσεως γυναικῶν στην Φλώρινα, στις 10.5.1983
Δύο Ῥῶμαι…. Τώρα δὲν ἔχομε τέτοιο διαχωρισμό. Τώρα ζοῦμε ἀνακατεμένοι. Ὅπως λέγει ἡ παραβολὴ τῆς σαγήνης (βλ. Ματθ. 13,47-50)… Ἀλλὰ εἶνε ὅμως γεγονός, ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια, ἰδίως στὴν πατρίδα μας, ἀρχίζει νὰ γίνεται ἕνας διαχωρισμὸς τῆς χριστιανικῆς κοινωνίας ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη κοινωνία. Ἡ νέα θρησκεια ποὺ προετοιμάζεται εἶναι ὁ μαρξισμός, ὄχι ἀπλῶς οἱ κομμουνισταί, ἀλλὰ οἱ μαρξισταί και καυχόνται γι᾽αὐτό. Ἐδῶ σχήματι μὲν εἴμεθα Χριστιανοί, ἀλλὰ πράγματι ἔχουμε εἰδωλολατρία…
Ἔχουν τὸ ἐπιχείρημα αὐτοὶ οἱ κατ᾿ ὄνομα χριστιανοὶ καὶ λένε: ὅτι Ἐμεῖς βαφτιστήκαμε Χριστιανοί. Αὐτὸ εἶνε μόνο. Αὐτὸ βέβαια δείχνει, ὅτι κρατιῶνται μὲ κάποια «κλωστὴ» ἀπὸ τὸν χριστιανισμό, δὲν τὸ ἀρνοῦμαι. Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν ὅμως δεικνύουν, ὅτι αὐτοὶ πλέον διαχωρίζονται ἀπὸ τὸν χριστιανισμό. Καυχῶνται γιὰ τὴ νέα θρησκεία τους, ἡ ὁποία παρουσιάζεται μὲ τεραστίαν δύναμιν… Νέα θρησκεία εἶνε ὁ μαρξισμός, ἡ μαρξιστικὴ θρησκεία. Οἱ μαρξισταὶ εἶνε δυναμικοί. Αὐτοὶ πλέον διαχωρίζονται ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστι. «Εἶμαι μαρξιστής», σοῦ λέει. Ὑπερηφανεύονται, καυχῶνται γιὰ τὸ μαρξισμό τους. Καὶ ὁπωσδήποτε, τώρα μὲν ἔχομε ἔμμεσον διωγμόν, ἀλλὰ μετ᾿ ὀλίγον θά ᾿χωμε καὶ ἄμεσον διωγμόν. Ἔμμεσος διωγμὸς Ἔμμεσος διωγμὸς εἶνε τὰ διατάγματα, ποὺ βγάζουν συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως, διὰ τῶν ὁποίων προσπαθοῦν νὰ ἐξευτελίσουν τὴν Ἐκκλησία. Διατάσσουν καὶ ὁρίζουν ἄλλα πράγματα, τὰ ὁποῖα καταδικάζει ἡ Ἐκκλησία. Τὰ ἐγκωμιάζουν καὶ τὰ παρουσιάζουν ὡς ὡραῖα. Ὡς ἐπὶ παραδείγματι τὸ γυμνισμό.
«Ποιός ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας;»Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ποιός ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας;»
Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης 1-9-2011
Ακούστε όλη την ομιλία εδώ:
Λέγαμε την προηγούμενη φορά για την Δημιουργία, ποιος είναι ο σκοπός της Δημιουργίας. Λέγαμε ότι κάθε άνθρωπος, για να κάνει κάποιο έργο, προηγουμένως σκέπτεται για ποιο λόγο να το κάνει, ποιο ελατήριο υπάρχει. Και πάντα έχουμε ένα ελατήριο, έχουμε ένα κίνητρο, έχουμε ένα λόγο που κάνουμε κάτι. Άραγε ο Θεός ποιο λόγο είχε, για να φτιάξει το σύμπαν; Γιατί βεβαίως, ο Θεός δεν έχει καμιά ανάγκη. Εμείς ως άνθρωποι έχουμε πολλές ανάγκες, λόγω της φύσεώς μας και λόγω του ότι είμαστε κτίσματα, είμαστε κτιστοί. Ο Θεός είναι ανενδεής, δεν έχει καμία ανάγκη και από κανέναν και από τίποτα.
Ο σκοπός Του ήταν και είναι να δείξει την άπειρη αγάπη που έχει στον άνθρωπο και την αγαθότητά Του και την φιλανθρωπία Του. Και να κάνει έτσι τα δημιουργήματά Του και κυρίως τους ανθρώπους και τους αγγέλους μετόχους της δικής Του δόξας και της θείας μακαριότητας. Αυτός είναι ο λόγος που έφτιαξε ο Θεός το σύμπαν, να κάνει μετόχους της δικής Του μακαριότητας και τα δημιουργήματά Του που είναι εικόνες Του, τα κτίσματα που λέγονται άνθρωποι.
Γι’ αυτό ήρθαμε και εμείς στον κόσμο πλασμένοι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού, με σκοπό να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη δόξα του Θεού, τη μακαριότητα του Θεού, και όχι μόνο τώρα, αλλά εις τους αιώνες των αιώνων, δηλαδή πάντοτε. Και αυτό είναι η θέωση. Η θέα της δόξας του Θεού και η μετοχή στη δόξα αυτή του Θεού.
Αυτό βέβαια απαιτεί και από τους ανθρώπους μια ανάλογη προετοιμασία, δηλαδή μία, θα λέγαμε, συγκατάθεση σε αυτήν την προσφορά. Ο Θεός μάς προσφέρει τη δόξα Του, μάς προσφέρει το Φως Του, μάς προσφέρει τη μακαριότητά Του, αλλά δεν μάς αναγκάζει να τη δεχτούμε. Αν θέλουμε τη δεχόμαστε, αν θέλουμε την απορρίπτουμε.
Πώς θα δείξουμε ότι συγκατατιθέμεθα και λέμε ναι στο Θεό, λέμε ναι στην προσφορά του Θεού;
Το πρώτο που χρειάζεται είναι να πιστέψεις, δηλαδή να εμπιστευτείς τον Θεό, να αποδεχθείς αυτά που σου λέει ως νόμο για τη ζωή σου. Γιατί πολλοί ας πούμε λέμε ότι: «Ναι, θέλω τον Παράδεισο». Θέλεις τον Παράδεισο, και ποιος δεν τον θέλει; Αλλά τον Θεό δεν Τον θέλουμε. Μα ο Θεός είναι ο Παράδεισος. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Και πώς το δείχνουμε ότι δεν θέλουμε τον Θεό; Με το ότι βάζουμε δικούς μας νόμους, δικά μας θέλω, τα οποία είναι αντίθετα με το θέλω του Θεού.
29 Σεπτεμβρίου. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Κυριακοῦ τοῦ Ἀναχωρητοῦ. Πετρωνίας Μάρτυρος. Τοῦ Ἁγίου νέου Ὁσιομάρτυρος Μαλαχίου ἐκ Λίνδου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. β΄ 19 - γ΄ 7).
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Β´ 19 - 22
19 ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, 20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 21 ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· 22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι. ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Γ´ 1 - 7
1 Τούτου χάριν ἐγὼ Παῦλος ὁ δέσμιος τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ὑπὲρ ὑμῶν τῶν ἐθνῶν, 2 εἴγε ἠκούσατε τὴν οἰκονομίαν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τῆς δοθείσης μοι εἰς ὑμᾶς, 3 ὅτι κατὰ ἀποκάλυψιν ἐγνώρισέ μοι τὸ μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ, 4 πρὸς ὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Χριστοῦ, 5
ὃ ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων ὡς νῦν
ἀπεκαλύφθη τοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις αὐτοῦ καὶ προφήταις ἐν Πνεύματι, 6 εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἐν τῷ Χριστῷ διὰ τοῦ εὐαγγελίου, 7 οὗ ἐγενόμην διάκονος κατὰ τὴν δωρεὰν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι κατὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Ὁ 15 χρόνος Ἅγιος Νικόλαος ὁ παντοπώλης ὁ Νεομάρτυρας ἀπό τό Καρπενήσι.
«....Εγώ χριστιανός είμαι και τον Χριστό μου πιστεύω για αληθινό Θεό. Οι τιμές και τα οφίκια που μου τάζεις, δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι, τον Χριστό πιστεύω, για το όνομα του θα πεθάνω, Τούρκος δεν γίνομαι». Αυτή ήταν η δυναμική απάντηση του νεαρού Νικολάου στον κριτή, όταν με πλεκτάνη προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν.
Ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Καρπενήσι από γονείς ευσεβείς (ανήκε, κατά παράδοσιν σωζομένην προφορικώς μέχρι σήμερα, στην οικογένεια Καρανίκα), που φρόντισαν και για τη δική του ευσέβεια και μόρφωση. Σε ηλικία 15 χρονών βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο παντοπωλείο του πατέρα του, στο Ταχτά Καλέ. Κάποιος κουρέας Τούρκος όμως, που του μάθαινε την Τούρκικη γλώσσα, του έδωσε να διαβάσει την Τούρκικη ομολογία πίστης, μπροστά σε μάρτυρες, χωρίς ο Νικόλαος να γνωρίζει τίποτα.
Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, Ἁγίου Παισίου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορ.
Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, Ἁγίου Παισίου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορ. 27-09-2020 (ἀπόσπασμα ὁμιλίας)
Ταυτότητα, προέλευση καί ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας:Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Παράδεισος καί ὁ Χριστός.Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορεἰτης
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Παράδεισος καί ὁ Χριστός
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Παράδεισος. Ὅποιος ζεῖ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ζεῖ στόν ἐπι γῆς Παράδεισο, ὁ ὁποῖος «εἶναι ὁμοιότατος μέ τόν ἐν οὐρανοῖς»[1]. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός καί ὁ Παράδεισος, εἶναι ἡ ζωή μέσα στό φῶς καί στήν ἀγαλλίαση[2]. Στήν Ἐκκλησία «ζοῦμε τόν Χριστό»[3]. Ζοῦμε τήν Μία Ἀλήθεια, πού δέν εἶναι μία θεωρητική πρόταση - ἀξίωμα, ἀλλά εἶναι τό Ἕνα καί μοναδικό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό εἶναι καί ἡ βίωση τοῦ Παραδείσου, ἀφοῦ «ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παράδεισος»[4]. Γι’ αὐτό ὁ Παράδεισος εἶναι ὁ ἴδιος, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας, στόν οὐρανό καί στή γῆ[5].
Διαφορετικά θά καταντήσει ἡ προσευχή μας νά εἶναι ξηρή καί ἀνώφελη
Να προσευχόμαστε για τον εαυτόν μας από εσωτερική ανάγκη, ενώ για τον άλλον από πραγματική αγάπη.
Η μεγαλύτερη ελεημοσύνη που μπορείς να προσφέρεις σε έναν άνθρωπο, είναι να προσεύχεσαι για αυτόν. Βέβαια, όταν μπορούμε να τον βοηθήσουμε και έμπρακτα, θα το κάνουμε, γιατί διαφορετικά θα καταντήσει η προσευχή μας να είναι ξηρή και ανώφελη. Η προσευχή μας δηλαδή, να συνοδεύεται από έργα αγάπης, όταν αυτό είναι εφικτό από εμάς
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020
ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 20.30-01.30
ΔΕΥΤΕΡΑ 28-9-2020
ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)
ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 20.30-01.30
Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 20.30- 22.00ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/
Ὅτι δέν πρέπει νά καταφεύγουμε σέ κοσμικά δικαστήρια (Α΄ Κορ. 6, 1-11), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὅτι δέν πρέπει νά καταφεύγουμε σέ κοσμικά δικαστήρια (Α΄ Κορ. 6, 1-11), 27-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία & ποιοί τήν ἀποτελοῦν,Σάββα Ἁγιορείτου Συνέντευξη στόν Ὀρθόδοξο Τύπο
Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία & ποιοί τήν ἀποτελοῦν,Σάββα Ἁγιορείτου Συνέντευξη στόν Ὀρθόδοξο Τύπο 24-9-20
ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_3ο ΜΕΡΟΣ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη
ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_3ο ΜΕΡΟΣ 22-09-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη
Διδακτικά καί προφητικά ἀποφθέγματα τοῦ γέροντος Ἀμβροσίου Λάζαρη
Διδακτικά και προφητικά αποφθέγματα
του γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη
Πνευματικού της Ι. Μovής Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»
(21/12/1912 - 2/12/2006)
Από τον Β΄ τόμο1
Επιλογή και σχόλια υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου.
01. Το 1991 επισκέφθηκε ο Γέροντας το Άγιον Όρος μαζί με κάποια πνευματικά του παιδιά. Όταν επέστρεψαν, τον ρώτησαν μερικοί για τις εμπειρίες του από εκεί. Τους είπε, και τον ρώτησαν σε ποιο Μοναστήρι από αυτά που πήγε ευχαριστήθηκε. Εκείνος απάντησε ότι ευχαριστήθηκε σε δύο μέρη: στην Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας, όπου είδε τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη κατά την ημέρα της πανήγυρής του και του μίλησε, αλλά και κοντά στον πατέρα Αρτέμιο (κελί Αγίου Νικολάου της Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου2)
- Ο παπά - Αρτέμιος έδειξε αγάπη. Ο Χριστός είναι αγάπη! Κανείς άλλος δεν με ξεκούρασε. Εκεί, στον Πατέρα Αρτέμιο, φιλοξενηθήκαμε, μιλήσαμε, κάναμε χαρά. (σελ. 27)
02. Μία φορά, είχε πάει ο Γέροντας και δύο πνευματικά του παιδιά σε ένα Μοναστήρι, για να προσκυνήσουν, αφού διαπίστωσε ότι ο Ηγούμενος έλειπε - δεν ήθελε να γίνει γνωστός εκεί. Μετά από αρκετή ώρα, όταν ξεκίνησαν να φύγουν, είδε έναν Μοναχό, ο οποίος έκοβε άρτους.
- Πεινάμε, του είπε. Έχετε κάτι να μας δώσετε να φάμε;
- Δεν μπορώ να σας δώσω, Πάτερ μου, απάντησε εκείνος γιατί δεν είναι ο Γέροντάς μου εδώ και δεν έχω ευλογία.
- Ναι, αλλά εμείς πεινάμε, επέμενε ο Γέροντας με πόνο.
- Δεν μπορώ να σας δώσω, συνέχισε ο άλλος ανένδοτος.
Στην επιστροφή, είπε ο Γέροντας:
- είχε μέσα πολλά ψωμιά και άρτους και δεν έδωσε. Αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Αυτό δεν δείχνει φιλανθρωπία. Επίτηδες το έκανα εγώ, για να δω τη στάση του. (σελ. 32)
03. - Γέροντα, άμα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους, τι θα κάνουμε;
☦ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: “Οἱ Μαῦρες Δυνάμεις τοῦ Σκότους εἶναι Ἀδύνατες. Οἱ ἄνθρωποι τίς κάνουν Δυνατές μέ τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό Τόν Θεό, γιατί ἔτσι δίνουν δικαιώματα στόν Διάβολο”
-Επειδή πολλές φορές σας μίλησα γιά τον Παράδεισο, γιά τους Αγγέλους και γιά τούς Αγίους, γιά νά βοηθηθητε, τώρα θά σάς πώ και λίγα γιά τήν κόλαση και γιά τούς δαίμονες, ώστε νά γνωρίσετε μέ ποιους παλεύουμε, πάλι γιά νά βοηθηθητε.
Ήρθε στό Καλύβι ένας νεαρός μάγος άπό τό Θιβέτ και μοϋ διηγήθηκε πολλά άπό τήν ζωή του. Αυτό τό παιδί, μόλις άπογαλακτίστηκε, τό αφιέρωσε ό πατέρας του, σέ ηλικία τριών χρόνων, σέ μιά ομάδα τριάντα μάγων ανωτέρου βαθμού στό Θιβέτ, γιά νά τό μυήσουν στήν τέχνη τους. Έφθασε στον ενδέκατο βαθμό μαγείας-ό δωδέκατος είναι ό ανώτερος.
Δεκαέξι χρόνων έφυγε άπό τό Θιβέτ και πήγε στήν Σουηδία, γιά νά δη τον πατέρα του. Εκεί συνάντησε τυχαίως έναν ορθόδοξο Ιερέα, πολύ πιστό, και του ζήτησε νά συζητήσουν. Ό νεαρός μάγος δέν ήξερε καθόλου τί θά πή Ιερεύς ορθόδοξος. Στήν αίθουσα λοιπόν πού κάθησαν νά συζητήσουν, άρχισε νά τού κάνη μερικές άπό τις μαγείες του, γιά νά δείξη τήν δύναμη του. Κάλεσε ένα άρχικό δαιμόνιο, τον Μήνα, και του είπε: ¨Θέλω νερό. Σηκώνεται ένα ποτήρι από τήν κουζίνα, πηγαίνει μόνο του στην βρύση, ανοίγει ή βρύση, γεμίζει, περνάει από τήν κλειστή τζαμαρία και έρχεται στήν αίθουσα. Τό πήρε εκείνος και ήπιε. Μετά παρουσίασε στον ίερέα, μέσα στήν αίθουσα, όλο τό σύμπαν, τόν ουρανό, τά αστέρια. Χρησιμοποίησε μαγείες τετάρτου βαθμού και θά προχωρούσε μέχρι τόν ενδέκατο βαθμό. Ρώτησε τότε τόν ίερέα πώς τά έβλεπε όλα αυτά. ¨'Ήμουν έτοιμος, μού είπε, νά τόν σκοτώσω, άν μού έβριζε τόν σατανά. Ό ιερεύς όμωςδεν τού είπε τίποτε. Τότε τοϋ λέει ό νεαρός: ¨Γιατί δεν μού κάνεις κι εσύ σημεία;³. ¨Ό δικός μου Θεός είναι ταπεινός³, απάντησε ό ιερεύς και έβγαλε έναν σταυρό και τού τόν έδωσε νά τόν κράτηση. ¨Κάνε πάλι σημεία³, τού λέει. Ό νεαρός κάλεσε τόν Μήνα, τό αρχικό δαιμόνιο, άλλα ό Μήνας έτρεμε, δεν τολμούσε νά πλησίαση.
Γιατί μᾶς εἶναι ἄγνωστη ἡ ὤρα τοῦ θανάτου μας (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)
Πολλά πράγματα επιθυμεί να μαθαίνει και να κατανοεί ο νους μας, αγαπητοί μου προπάντων όμως το χρόνο που θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου. Γιαυτό ο Παύλος θέλοντας να περιορίσει την ασχολία των ανθρώπων με το πότε θα συμβεί αυτό, γράφει σε μία επιστολή του: «Δεν είναι ανάγκη σε σας, να σας γράψω το χρόνο κατά τον οποίο πρόκειται να γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου»!.[1]
Ποιο θα ήταν άραγε το κέρδος για μας αν γνωρίζαμε το πότε θα γίνει αυτό; Πέστε μου. Ας υποθέσουμε ότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα γίνει μετά από είκοσι ή τριάντα χρόνια, ή μετά από εκατό· ποια σημασία μπορεί να έχει αυτό για μας; Μήπως η συντέλεια του κόσμου δεν επέρχεται για τον καθένα με το τέλος της επίγειας ζωής του; Γιατί λοιπόν πονοκεφαλάς και στενοχωριέσαι διερωτώμενος πότε θα συμβεί το κοινό τέλος όλων μας; Αλλά όπως συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις, που αφήνοντας τα ζητήματα που μας αφορούν, ασχολούμαστε με τα ζητήματα των άλλων, και φροντίζουμε περισσότερο για τις ξένες υποθέσεις κι όχι για τις δικές μας, έτσι συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση· αντί καθένας μας να ενδιαφέρεται για το τέλος της ζωής του, θέλουμε να μάθουμε με κάθε λεπτομέρεια πώς και πότε θα έλθει το κοινό τέλος όλων μας.
Αν όμως θέλετε να μάθετε γιατί είναι άγνωστο για τον καθένα μας το τέλος της ζωής του, και γιατί ο θάνατος έρχεται ξαφνικά σαν τον κλέφτη μες στη νύχτα, θα σας το πω εγώ, εφόσον μάλιστα νομίζω ότι σωστά έχει το πράγμα. Αν ο καθένας μας γνώριζε το τέλος της ζωής του, κανείς μας δε θα φρόντιζε να κάνει ενάρετα έργα στη ζωή του, αλλά, αφού θα γνώριζε ποια είναι η τελευταία ημέρα της ζωής του και θα διέπραττε προηγουμένως άπειρα κακά, θα μετανοούσε λίγο πριν από το τέλος του και θα έφευγε απ’ την παρούσα ζωή απαλλαγμένος από τις αμαρτίες του. Γιατί, αν τώρα που ο φόβος της άγνοιας της ώρας του θανάτου συγκλονίζει όλων τις ψυχές και όλοι, αφού περάσουν όλη τους τη ζωή μες στην αμαρτία, μόλις τις τελευταίες τους στιγμές αποφασίζουν να μετανοήσουν, αν ήταν βέβαιοι για την ώρα που θα πεθάνουν, ποιος απ’ αυτούς θα φρόντιζε ποτέ για την αρετή; Άλλωστε, αν ο καθένας γνώριζε ότι αύριο σίγουρα θα πεθάνει, τίποτε δε θα δίσταζε να πράξει πριν από εκείνη την ημέρα, αλλά και όσους ήθελε θα φόνευε και θα ικανοποιούνταν εκδικούμενος τους εχθρούς του, και αφού προηγουμένως θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες του, τότε πλέον θα δεχόταν τον θάνατο.
Ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα» εἶναι τό ἀντιφάρμακο στήν κατάθλιψη.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁ καλλίτερος τρόπος καί ὁ πιό ἀποτελεσματικός γιά νά ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό ὥστε νά βγεῖ ἀπό τήν κατάθλιψη εἶναι, σύμφωνα μέ τόν πολυχαρισματοῦχο Γέροντα Πορφύριο, ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα».
Πρέπει ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, δίδασκε ὁ σοφός καθοδηγητής π. Πορφύριος, ὅπως ἡ μάννα τό παιδάκι της· νά Τόν ἀγαπήσουμε μέ ἔντονο πόθο καί βαθειά λαχτάρα.
Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, ὁ Θεῖος Ἔρωτας σύμφωνα πάλι μέ τόν Γέροντα Πορφύριο θεραπεύει τήν κατάθλιψη.
Ἡ προσευχή θεραπεύει τόν καταθλιπτικό διότι ὁδηγεῖ στήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη καί στήν γνήσια ταπείνωση. Στόν ταπεινό ἔρχεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή του στό καλό, ἐλευθερώνοντάς τον ἀπό τήν κατάθλιψη.
Οἱ πειρασμοί καί οἱ διάφορες θλίψεις καί ἀδικίες, πού μᾶς συμβαίνουν τείνουν νά ρίξουν τήν ψυχή σέ ἀκηδία. Τότε ἐπίσης θά πρέπει νά προσευχόμαστε.
Λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος ὅτι πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τό πρότυπο-πρακτική τοῦ Χριστοῦ μας πού ἀποτυπώνεται στό ψαλμικό: ««Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς... Σὺ δὲ͵ Κύριε͵ μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν σου ἀπ΄ ἐμοῦ». Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει μέσα ἀπό αὐτά ὅτι ὅταν πέφτουμε σέ πειρασμούς θά πρέπει νά ἐπικαλούμεθα τόν Θεό καί νά μήν καταπίπτουμε σέ ἀκηδία, οὔτε νά ἀποκάμνουμε ἀπό τίς ὅποιες θλίψεις»[1].
Ἀκόμη καί ἄν «διαμοιράζουν τά ἱμάτια μας», ἐσύ Κύριε μή μακρύνης τήν βοήθειάν Σου ἀπό ἐμᾶς.
Εἶναι ἑπομένως ἡ προσευχή σπουδαῖο μέσο πρόληψης τῆς ἀκηδίας καί τῆς κατάθλιψης στήν ὁποία τείνει νά μᾶς ρίξει ὁ πονηρός ὅταν μᾶς συμβαίνουν θλίψεις-ἀδικίες.
ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ 20.000 & 30.000 ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ...
Ἀθηνα 26.3.1978, ἀποσπάσματα τῆς ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, μὲ θέμα· «ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ»
Ἡ τηλεόραση χρησιμοποιεῖται ἀπό τοὺς ἐκάστοτε ἀθέους και μασόνους ποὺ κυβερνοῦν τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν μονόπλευρη ἐνημέρωση καὶ τὴν πλύση ἐγκεφάλου τοῦ λαοῦ, παραδείγματα…
Ο βόθρος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων διοχετεύεται με τέχνη μέσα στο σπίτι…
Μοναδικὸς δρόμος σωτηρίας εἶναι το κλείσιμο τῆς τηλεοράσεως, ἰδιαιτέρως τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή καὶ ἰσοδυναμεῖ μὲ 20.00 καὶ 30.000 μετάνοιες.
Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου – Ἡ πιό σύντομη καί εὔκολη ὁδός γιά τήν σωτηρία
Αγ. Σιλουανού του Αθωνίτου
Να η πιο σύντομη και εύκολη οδός για την σωτηρία:
Να είσαι υπάκουος, εγκρατής, να μην κατακρίνεις, και να φυλάγεις το νου και την καρδιά σου από τους κακούς λογισμούς.
Να σκέφτεσαι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί και τους αγαπά ο Κύριος. Για τις ταπεινές αυτές σκέψεις η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα κατοικήσει στην καρδιά σου και εσύ θα λες:«Ελεήμων ο Κύριος».
Αν, όμως, κατακρίνεις, αν είσαι μεμψοίμιρος και αγαπάς να κάνεις το θέλημά σου, τότε, έστω και αν προσεύχεσαι πολύ ,η ψυχή σου θα φτωχαίνει και θα λες: «Ο Κύριος με εγκατέλειψε».
Ἀπαντᾶ ἀκόμα καί μέ τή σιωπή του, ἄν τοῦτο εἶναι τό συμφέρον στήν ψυχή μας.
Ο Θεός απαντά στην προσευχή μας με πολλούς τρόπους. Κάποτε απαντά και με γεγονότα, που τα νομίζουμε συμπτώσεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι συμπτώσεις, αλλά έργο της θείας του πρόνοιας.
28 Σεπτεμβρίου. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν καί Ὁμολογητοῦ Χαρίτωνος. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀλκισῶνος, Μητροπολίτου Νικοπόλεως τῆς Παλαιᾶς Ἠπείρου. Βαρούχ τοῦ προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. α΄ 22 - β΄ 3).
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Α´ 22 - 23
22 καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, 23 ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου. ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Β´ 1 - 3
1 Καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι καὶ ταῖς ἁμαρτίαις, 2
ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν
ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν
τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· 3 ἐν οἷς καὶ ἡμεῖς
πάντες ἀνεστράφημέν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκὸς ἡμῶν, ποιοῦντες
τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, καὶ ἦμεν τέκνα φύσει ὀργῆς, ὡς
καὶ οἱ λοιποί· Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020
Τά πάθη καί πῶς θεραπεύονται σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες Β', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τά πάθη και πως θεραπευονται σύμφωνα μέ τούς Αγίους Πατέρες Β', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 25-9-2020
ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_2ο ΜΕΡΟΣ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_2ο ΜΕΡΟΣ 09-06-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κυριακή Α Λουκᾶ. «Κάνε ἀρχή». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά με θέμα:
«ΚΑΝΕ ΑΡΧΗ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-9-1990]
Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, κάνει αρχή ευαγγελικών περικοπών από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αλλά και το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής σήμερα αναφέρεται στην αρχή του δημοσίου έργου του Κυρίου μας και την εκλογή των πρώτων μαθητών Του. Γι' αυτό και εμείς σαν θέμα σήμερα να έχουμε τη σημασία ενός ξεκινήματος σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας. Και μάλιστα ιδιαίτατα στον τομέα της σωτηρίας μας.
Αλλά με δύο λόγια ας δούμε την ευαγγελική περικοπή για να έχουμε μία εικόνα. Ένα πρωινό, στην αμμουδιά της λίμνης Γενησαρέτ, είδε ο Κύριος δύο αραγμένα καΐκια, που οι νοικοκυραίοι τους ήταν ο Πέτρος, με τον αδελφό του τον Ανδρέα στο ένα και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ο αδελφός του στο άλλο. Ο Κύριος ζήτησε από τον Απόστολο Πέτρο για λίγο να του παραχωρήσει το καΐκι του, επειδή ήταν πολύ το πλήθος που ήλθε να ακούσει τον λόγο Του και δεν ήταν δυνατό να μπορέσει να μιλήσει, να οράται και να ακούεται, και ζήτησε από το καΐκι να μπορέσει να μιλήσει στα πλήθη.
Μετά από την ομιλία, προέτρεψε ο Κύριος τον Πέτρο να ανοιχτεί στη θάλασσα το καΐκι ,για ψάρεμα. Ήταν μεσημέρι. Παρά την ακαταλληλότητα του χρόνου, ο Πέτρος υπακούει. Και σε λίγο το δίχτυ σχιζόταν από το πλήθος των ψαριών τόσο, ώστε να φωνάξουν αι τους μετόχους αυτών, το άλλο καΐκι, του Ιακώβου και του Ιωάννου για να βοηθήσουν. Και τα πλοία και τα δύο κινδύνευαν να βυθιστούν από το πλήθος, το βάρος των ψαριών. Ο απόστολος Πέτρος, όπως και οι άλλοι συγκλονίστηκαν. «Θάμβος γὰρ»,λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς,-θάμπωμα, έκπληξις- «περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ».
Και ο Κύριος λέγει στον Πέτρο, στον Σίμωνα: «Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν (:από τώρα και εμπρός) ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν(:ανθρώπους θα ψαρεύεις).καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ».
Βλέπουμε λοιπόν, αγαπητοί, να ξεκινά ο Κύριος το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Είναι η αρχή του Ευαγγελίου. Όχι εκείνη η ημέρα. Εκείνες τις ημέρες. Αλλά και οι πρώτοι Του μαθητές. Αυτούς που κάλεσε. Τους τέσσερις πρώτους. Αφού και εκείνοι όλα τα άφησαν, αρχίζουν και εκείνοι το ιεραποστολικό τους έργο.
Έτσι αισθανόμαστε μία πνοή αρχής, μία πνοή ξεκινήματος, καθώς ακούμε τη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Αλλά και ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του έτους. Ναι. Πρωτοχρονιά έχουμε την 1η Σεπτεμβρίου. Και ο πρώτος μήνας προετοιμασίας της γης για τη χειμερινή της καλλιέργεια.
Όταν στέγνωσαν τα νερά του Κατακλυσμού και κατακάθισε η Κιβωτός του Νώε, ήταν Σεπτέμβριος! Μας το λέει σαφώς η Αγία Γραφή. Και με τη διάσωση του ανθρωπίνου γένους με την Κιβωτό, οκτώ ψυχές ήσαν, ξεκίνησε πάλι την ιστορική της πορεία η ανθρωπότητα. Πότε; Τον μήνα Σεπτέμβριο. Αλλά και ο κόσμος στη δημιουργία του είχε αρχή. Γράφει ο θεόπνευστος Μωυσής: « Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν». Και βέβαια αυτό το «ἐν ἀρχῇ» δεν σημαίνει παρά χρόνο και συνεπώς ξεκίνημα. Αλλά ο χρόνος, αν το θέλετε να σας πω κάτι πιο πολύ, δεν προϋπήρχε. Αλλά εκείνη τη στιγμή που ο Θεός δημιουργεί τον χώρο, την ύλη, δημιουργείται και ο χρόνος. Ταυτόχρονα. Ταυτόχρονα. Και όπως λέγει ο Ωριγένης: «Δύναται τό τῆς ἀρχῆς ὃνομα λαμβάνεσθαι καί ἐπί τῆς τοῦ κόσμου ἀρχῆς». Μπορεί να δοθεί, λέει, το όνομα της αρχής, ακόμα και στη δημιουργία του κόσμου. Και θα έλεγα, προπαντός στη δημιουργία του κόσμου.
Και, όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, λίγο ξεφεύγω από το κύριό μου θέμα, δεν πειράζει, είναι μία όμορφη θέση του αγίου Κυρίλλου που λέγει: «Ἀρχή τοῦ κόσμου τό ὓδωρ καί ἀρχή τῶν Εὐαγγελίων ὁ Ἰορδάνης». Βλέπετε λοιπόν; Η αρχή του κόσμου είναι το νερό. Η αρχή των Ευαγγελίων, δηλαδή του κηρύγματος, είναι ο Ιορδάνης. Διότι μετά το βάπτισμά Του ο Κύριος, άρχισε να κηρύττει. Αυτό που λέγει «ἀρχή τοῦ κόσμου» ότι είναι το «ὓδωρ», πάλι επιτρέψατέ μου μία μικρή παρέκβαση από το κύριό μου θέμα, γιατί είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον σημείο.
Αν διαβάσουμε τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, θα δούμε ότι ο καθένας που αυτοί βέβαια φιλοσόφησαν με αντικείμενό τους την κοσμολογία και τη θεολογία, δηλαδή περί Θεού και περί κόσμου. Ο Σωκράτης ξεκινάει περί ανθρώπου. Ανθρωπολογία. Αν λοιπόν δούμε τους φιλοσόφους τους προσωκρατικούς, θα δούμε ότι ο καθένας αποδίδει κάποιο ή κάποια στοιχεία ξεκινήματος της δημιουργίας. Άλλος λέει το πυρ, άλλος λέγει τούτο, άλλος λέγει εκείνο. Κάποιος λέγει και το νερό, εκ των φιλοσόφων. Η Αγία Γραφή μας λέγει ότι η αρχή της Δημιουργίας είναι το νερό. Κάνει εντύπωση, γιατί μοιάζει ότι είναι χοντροκομμένο το πράγμα. Επιτρέψατέ μου να σας το δείξω αυτό, πώς το λέγει ο Απόστολος Πέτρος. Σας είπα, παρέκβαση κάνω. Να έχετε μία γνώση. Λέγει ο απόστολος Πέτρος στη 2α του επιστολή, στο 3ο κεφάλαιο, στον 5ο στίχο: «Οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ(:από παλιά και οι ουρανοί και η γη) ἐξ ὕδατος καὶ δι᾿ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ Θεοῦ λόγῳ(:έγιναν με τον λόγο του Θεού εξ ύδατος και δι’ ύδατος. Από το νερό και με το νερό)». Είναι εκπληκτικό! Προσέξτε να δείτε. Ο αρχαίος κόσμος χρησιμοποιεί την Αγία Γραφή με τα δεδομένα τα γνωσιολογικά της κάθε εποχής. Δεν μπορούσε , για παράδειγμα, να ομιλεί περί οξυγόνου και υδρογόνου. Είναι πάρα πολύ φυσικό. Όταν όμως λέγει ότι «από το νερό έγινε η δημιουργία και με το νερό», λέει σαφώς ο Απόστολος Πέτρος, εννοούμε τούτο: Τι περιέχει το νερό; Υδρογόνο και οξυγόνο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το υδρογόνο είναι εκείνο που επαναλαμβανόμενο στον πυρήνα του, τα πρωτόνια, φτιάχνει τα στοιχεία του κόσμου. Να λοιπόν που το πρώτο στοιχείο, όντως το πρώτο στοιχείο είναι το υδρογόνο· που περιέχεται μέσα στο νερό και μάλιστα περισσότερο από το οξυγόνο. Λέμε: υδρογόνο δύο οξυγόνο, λέμε ότι είναι το νερό. Εκπληκτικό! Και κατοπινά, τι διαμορφώνει την επιφάνεια της γης; Πάλι το νερό. Τα νέφη, τα νερά, οι ωκεανοί. «Ἐξ ὕδατος καὶ δι᾿ ὕδατος». Είδατε ακρίβεια της Γραφής; Από το νερό και με το νερό. Είναι εκπληκτικό. Αλλά δεν θα μείνω πιο πολύ παρά το ενδιαφέρον του χωρίου, γιατί θα φύγει ο χρόνος μου, θα φύγει το θέμα μου.
Όλα τα κτιστά έχουν αρχή. Όλα τα κτιστά πράγματα. Και η ζωή είχε και έχει αρχή. Βεβαίως η ζωή ως φαινόμενο, είχε αρχή. Με τον Λόγο του Θεού έγιναν και το φυτικό και το ζωικό βασίλειο και ο άνθρωπος. Αλλά και κάθε φορά ο καθένας που πρέπει να έρθει στον κόσμο, να πάρω μόνο τους εαυτούς μας, έχουμε αρχή. Ο καθένας έχει αρχή της προσωπικής του υπάρξεως. Και η αρχή πάντοτε έχει μια γοητεία, μια ομορφιά. Γιατί; Γιατί μέσα της κλείνεται η ελπίδα της δημιουργίας και η επιτυχία. Γι' αυτό γοητεύει πάντα άνθρωπο που κάνει μία αρχή στα έργα του.
Και ο Θεός, ας μου επιτραπεί να μιλήσω με μία ανθρώπινη γλώσσα, δηλαδή ανθρωπομορφικά, όπως λέγει η Σοφία του Θεού, ευφραινόταν, ευφραινόταν όταν δημιουργούσε. Γιατί; Είναι η αρχή και υπάρχει αυτή η χαρά της Δημιουργίας. Και η ελπίδα το τι θα σταθεί και θα γίνει η Δημιουργία.
Η αρχή του ανθρώπου είναι ο Χριστός. Διότι την αρχή του την έχει,όπως λέγει ο άγιος Ιουστίνος, στην Εκείνου θέληση. Ήθελε και μας έκανε. Αλλά και την αρχή του ανθρώπινου σχήματός του ο άνθρωπος την ανάγει και αυτήν στον Χριστό. Λέγει ο Ωριγένης: «Χριστός ἀρχή τῶν κατ’εἰκόνα γενομένων Θεοῦ». Ό,τι έγινε, απ’ό,τι έγινε από τους ανθρώπους που αποτελούν την εικόνα του Θεού, η αρχή είναι ο Χριστός. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το πρότυπο ή το αρχέτυπο ήταν ο μέλλων να ενανθρωπίσει Λόγος του Θεού, βάσει του οποίου έγινε ο άνθρωπος. Δεν έγινε δηλαδή ο Ιησούς Χριστός βάσει του Αδάμ. Ο Αδάμ έγινε βάσει του Ιησού Χριστού. Γι' αυτό λοιπόν όντως αρχή του ανθρώπου, της υπάρξεως, του σχήματος, αυτό που λέμε «άνθρωπος», αυτό που είμαι, αυτό που με βλέπετε, αυτό που σας βλέπω, αρχή έχει όχι τον Θεό Λόγο, αρχή έχει τον Ιησού Χριστό. Γιατί άμα λέμε Ιησούς Χριστός, εννοούμε την Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου.
Και ο Θεός θέλει αυτή η αρχή, η κάθε αρχή να είναι αγαθή. Όπως και Εκείνος είναι Αγαθός, και ό,τι δημιουργεί είναι αγαθό. Όμως όταν έκανε αρχή ο Θεός στη δημιουργία του ανθρώπου, έκανε αρχή της ελευθερίας του ανθρώπου. Εδώ προσέξτε, γιατί εδώ μπαίνουμε σε μία περιπέτεια. Δηλαδή άφησε το ξετύλιγμα της ζωής του στην προαίρεσή του. «Πώς θέλεις εσύ να ξετυλίξεις τη ζωή σου; Να την εκτυλίσσεις; Πώς θέλεις; Αφήνω το πώς θέλεις στα χέρια τα δικά σου, ω άνθρωπε». Αυτό είναι το μυστήριο της ελευθερίας, που είναι εκπληκτικό. Εσείς συλλάβατε τι θα πει ελευθερία; Όλα μου τα χρόνια μελετώ το θέμα, από έφηβος, αγαπητοί μου, από έφηβος μελετώ το θέμα της ελευθερίας. Δεν το έχω πιάσει ακόμα. Δεν το έχω πιάσει ακόμα. Έτσι ο Θεός έβαλε στα χέρια του ανθρώπου, τι; Του έβαλε τη δυνατότητα να θέτει αρχή, στα χέρια του, να θέτει αρχή στα έργα τα δικά του. Λέμε: «Θα κτίσουμε ένα σπίτι». Λέμε: «Θα κάνουμε παιδιά». Λέμε: «Θα φυτέψουμε έναν κήπο». Και ο άνθρωπος τώρα έχει τη δικαιοδοσία, αλλά και την υποχρέωση να κάνει αρχή στη ζωή του σε όλα τα πράγματα.
Στον «Εκκλησιαστή» αναφέρεται κατά πλησμονήν: «Καιρός παντί πράγματι». Καιρός για κάθε πράγμα. Καιρός, λέει, να φυτέψεις, καιρός να ξεριζώσεις, καιρός να γκρεμίσεις, καιρός να κτίσεις κ. ο. κ. Αυτό το «καιρός παντί πράγματι» αφήνει να εννοηθεί ότι εκεί υπάρχει η αρχή του κάθε πράγματος· διότι αν λέγει περί καιρού, ομιλεί περί χρόνου. Και συνεπώς είναι η ώρα αυτό να κάνεις, είναι η ώρα εκείνο να κάνεις, είναι η ώρα εκείνο να κάνεις, αυτό να αρχίσεις, εκείνο να αρχίσεις. Και σημαίνει ότι πράγματι η αρχή ανήκει στα χέρια του ανθρώπου. Αρκεί ο άνθρωπος ό,τι κάνει, επειδή είναι δευτερογενής ύπαρξη, δεν είναι αυτογενής, ο Θεός είναι αυτογενής, ο Θεός είναι αυτοΰπαρξη, πρέπει να παίρνει την ευλογία του Θεού. Θα το πω άλλη μία φορά. Πρέπει να παίρνει την ευλογία του Θεού.
Το πρώτο όμως ξεκίνημα του ανθρώπου που έχει να κάνει είναι η σωτηρία του. Αυτό έθεσε και ο Θεός στον Αδάμ. Όταν του είπε να εργάζεται, ποιον του είπε να εργάζεται; Τον παράδεισο που απολάμβανε έτοιμο εκεί; Εννοούσε τον παράδεισο της ψυχής του. Και ποιους καρπούς έπρεπε να αποφέρει; Αφού μόνη της η γη ποτιζόταν, μας λέγει ο θεόπνευστος Μωυσής. Ποιους καρπούς έπρεπε να αποφέρει; Τους καρπούς των αρετών. Συνεπώς, επειδή δεν πρόσεξε και έχασε τον Παράδεισο, τώρα πρέπει να βάλει αρχή της επιστροφής του στον Παράδεισο. Πρέπει να γυρίσει πίσω.
Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο αρχίζει έτσι: «Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ». Αρχή του Ευαγγελίου. Τι θα πει αυτό; Ότι η αρχή αυτή ετέθη εκ μέρους του Θεού. Δηλαδή να σε βοηθήσει να μετανοήσεις. Δηλαδή σου δίνει τη δυνατότητα, σε ωθεί, σε σπρώχνει σε μια άλλη αρχή, την αρχή της μετανοίας. Βάζει ο Θεός αρχή να σώσει και εσύ πρέπει να βάλεις αρχή να μετανοήσεις. Λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους: «τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼν ὁ Θεὸς(:παρέβλεψε, ξεπέρασε ο Θεός τους χρόνους της αγνοίας, της ειδωλολατρίας κτλ) τανῦν(: και τώρα) παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν(: και τώρα παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους να μετανοούν, να γυρίσουν πίσω).
Κάποτε λοιπόν πρέπει να βάλουμε και εμείς αρχή μετανοίας. Θα το έλεγε καλύτερα, πρέπει να βάζουμε αρχή πάντοτε μετανοίας. Οι ασκητές έλεγαν: «Ἀρχήν βάλλω(:οριστική, α΄πρόσωπο, Ενεστώτας)». Λέγεται για τον άγιο Σισώη ότι όταν πέθαινε, μαζεύτηκαν όλοι οι μαθητές του κ.λπ. στο κρεβάτι το επιθανάτιο. Τους παρεκάλεσε να τον αφήσουν λίγο μόνο του για να βάλει αρχή μετανοίας! Και μόλις λίγο απεμακρύνθησαν, απέθανε, ξεψύχησε. Και έλαμψε ολόκληρος με το άκτιστο φως και γέμισε ο χώρος από ευωδία. Ήταν αγιασμένος. Και όμως έλεγε: «Αφήσατέ με λίγο, να βάλω αρχή μετανοίας». Αυτό πρέπει να λέμε. Ποτέ μη λέμε: «είμαι φτασμένος». Όχι. Αρχή μετανοίας, αγαπητοί μου.
Κάποτε κάναμε αρχή της πνευματικής ζωής μας με το Βάπτισμα. Όμως τον χιτώνα του Βαπτίσματος τον ρυπώσαμε, τον λερώσαμε, τον βρωμίσαμε. Πρέπει να βάλουμε αρχή καθαρμού του χιτώνος του βαπτίσματος, που είναι η μετάνοια και η εξομολόγηση. Πέσαμε; Αρχή ανορθώσεως. Ξαναπέσαμε; Αρχή επανορθώσεως. Ξαναπέσαμε; Όποτε πέφτουμε, θα σηκωνόμαστε. Κάθε στιγμή. Μόνο που δε μας συμφέρει να πέφτουμε κάθε στιγμή από αμέλειά μας. Δε μας συμφέρει. Δε μας συμφέρει. Πολλή προσοχή στο σημείο αυτό. Μην κανείς πονηρά και ανόητα το εκμεταλλευτεί. Και πει: «Ε, δεν πειράζει, θα ξαναπέσω, αφήνω τον εαυτό μου, δεν προσέχω». Κάποτε πάει η στάμνα στο πηγάδι και δε γυρίζει πίσω. Σπάζει. Αν σε βρει ο θάνατος; Πού ξέρεις; Ύστερα, πότε θα αποφέρεις, αδερφέ μου, καρπό; Πότε; Διότι δεν είναι η μετάνοια μόνο μία λέξις. Είναι η μετάνοια μία πράξις. Και η πράξις είναι όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, που σήμερα γιορτάζουμε τη θεία του σύλληψη, είναι καρπός. «Ποιήσατε οὖν καρπούς ἀξίους της μετανοίας». Βλέπετε λοιπόν ότι δε μας συμφέρει να πέφτουμε. Αλλά όταν πέσουμε μπορούμε να σηκωθούμε. Να λυπηθούμε, να σηκωθούμε, να κάνουμε πάλι αρχή. Ύστερα είναι ο εσωτερικός μας κόσμος, οι λογισμοί μας, τα αισθήματά μας. Να λέμε «τα αφήνω αυτά. Άστα. Μη με απασχολούν. Κάνω αρχή μετανοίας».
Όταν ο άνθρωπος ξεκινά τη ζωή του, του προβάλλεται η απόκτηση των ευαγγελικών αρετών. Μεγαλώνουμε το παιδί μας, του λέμε ότι πρέπει να ζήσει ευαγγελικά. Φαίνονται όμως πολλές οι αρετές και δύσκολες. Τι θα γίνει; Θα κάνει αρχή. Απλούστατα. Και η αρχή, είναι πασίγνωστο, είναι το ήμισυ του παντός. Έκανες αρχή; Είναι σαν να έκανες το μισό σου έργο. Αλλά ο διάβολος γνωρίζει πάρα πολύ καλά την αξία της αρχής ενός έργου. Γι’αυτό , το παν μηχανεύεται και το παν κάνει, για να ματαιώνει αυτήν την αρχή. Ότι να, τώρα, ξέρω ΄γω, τούτο ή εκείνο. Πάντα δημιουργεί ένα πρόσχημα, ένα πρόσκομμα. Προβάλλει μπροστά στην ανθρώπινη αρχή, την ακηδία. Αυτή την πνευματική τεμπελιά. Και η ακηδία, αγαπητοί μου, πρέπει να σας το πω, πολεμάται με τη βία. Η ακηδία είναι ό,τι η αδράνεια στα σώματα, όπως μας λέγει η Φυσική, που πρέπει να καταβληθεί περισσότερη ενέργεια για την κίνησή τους. Αυτό είναι στην πνευματική μας ζωή η ακηδία. Θα πω μία μεγάλη κουβέντα. Ακούσατέ την. Έτσι, η αρχή της αρχής είναι η βία! Θα βάλουμε βία στην αρχή του κάθε μας έργου. Και αυτή η βία είναι αγαθή και αναγκαία. Γι' αυτό λέγει ο Κύριος ότι «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται», υπόκειται σε βιασμό, «καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν».
Ακόμη ο διάβολος μετέρχεται και ένα ακόμη τέχνασμα. Έρχεται να παρουσιάσει στην αρχή του κάθε έργου, ότι αυτό είναι πελώριο και αδύνατο. Τόσο μεγάλο. Θα εφαρμόσω εγώ τις εντολές του Ευαγγελίου; Κάποτε ένας πατέρας έστειλε το παιδί του στο χωράφι να το σκάψει. Πήγε αυτό, είδε τη μεγάλη έκταση του χωραφιού, απογοητεύτηκε και γύρισε πίσω. «Καλά», του λέει ο πατέρας του. Την άλλη μέρα το πρωί πήγανε μαζί. Και του λέει: «Θέλω να μου σκάψεις, να, τόσο τετραγωνικά. Δεν θέλω άλλο. Και το βράδυ να έρθεις στο σπίτι». Με τον τρόπο αυτόν, με τη μέθοδο αυτή, σκάφτηκε ολόκληρο το χωράφι.
Είναι ακόμη και η αρχή της εξασκήσεως ενός ταλάντου. Το τάλαντο είναι χρυσάφι. Δεν αναλύω πιο πολύ, το ξέρετε. Νόμισμα της αρχαιότητας. Αλλά ακατέργαστο χρυσάφι. Πρέπει λοιπόν να γίνει η αρχή της κατεργασίας του. Κάνει εντύπωση αυτό που λέγει ο Θεός. «Πλάτυνον τό στόμα σου(λέγει στον 80όν Ψαλμό) καί πληρώσω αὐτό». Άνοιξε το στόμα σου κι εγώ θα το γεμίσω. Προσέξτε, ο Θεός θα βάλει το περιεχόμενο του λόγου Του, αλλά αφού όμως εγώ θα έχω ανοίξει το στόμα μου. Και μάλιστα, χαρακτηριστικά, δεν λέγει «ἂνοιξον» αλλά λέγει «πλάτυνον»· που σημαίνει ότι θα εργαστείς οριακά. Έρχεστε να κοινωνήσετε, ανοίγετε το στόμα και σας λέμε: «Πιο πολύ το στόμα». Οριακά, όσο παίρνει. Στα όριά του θα ανοίξεις το στόμα σου. Δηλαδή οριακά θα εργαστείς το τάλαντό σου. Και τότε ο Θεός θα στο αξιοποιήσει. Το ίδιο ισχύει και για το μολύβι. Λες: «Τι να γράψω;». Πάρε χαρτί και μολύβι, ξεκίνα και θα γράψεις. Βλέπετε ότι η αξία της αρχής είναι σπουδαιότατη για όλους. Είναι για τον μαθητή, είναι για τον επιστήμονα, είναι για εκείνον ο οποίος ξεκινάει την οικογένειά του. Είναι για εκείνον που ξεκινάει ένα επάγγελμα. Είναι σπουδαιότατη η αρχή.
Πολλές αρχές βέβαια μπορεί να βάλει ο άνθρωπος και να θεμελιώσει τη ζωή του, αλλά η σημαντικότατη είναι η αρχή της αγιότητος. Ο Θεός εντέλλεται: «Ἅγιοι γίνεσθε ὃτι Ἐγώ ἃγιος εἰμί». Αλλά η αγιότητα δεν σταματά στην επιθυμία, αλλά αρχίζει με τα μικροπράγματα. Αρχή σταματήματος μικρών κακών συνηθειών. Αρχή ξεκινήματος μικρών καλών συνηθειών. Να βάλουμε αρχή και στη θέληση. Ο Απόστολος Παύλος έλεγε: « Χωρίς ἀγιασμοῦ, οὐδείς ὃψεται τόν Κύριον». Χωρίς τον αγιασμό, κανείς δε θα δει τον Κύριο. Πρέπει λοιπόν να βάλουμε αρχή.
Αγαπητοί, ένα πρωινό στη λίμνη Γενησαρέτ ετέθησαν κάποιες χρονικές στιγμές. Ξεκίνησε το κήρυγμα ο Κύριος. Διάλεξε τους πρώτους μαθητές Του. Κήρυξε τη μετάνοια σαν την αρχή της επιστροφής μας στον Θεό. Κήρυξε την αρχή της καινούριας μας ζωής. Κήρυξε και ήθελε με τούτο να μας υπενθυμίσει ότι και εμείς πρέπει να βάλουμε αρχή. Αρχή σε όλα. Προπαντός στην αγιότητα. Ο Κύριος χώρισε για χάρη μας τον χρόνο σε μικρά κομματάκια, για να μας βοηθήσει. Όπως έκανε ο πατέρας στο παιδί του, που χώρισε μικρά κομματάκια το χωράφι, για να το καλλιεργήσει και να μη βλέπει τον όγκο της εργασίας. Τον χώρισε σε ημερονύκτιο, με μία δύση και με μία ανατολή. Βάζω πρώτα τη δύση και μετά την ανατολή, για να δείξω το ξεκίνημα. Χώρισε τον χρόνο σε έτη, για μετράμε το μήκος της ζωής μας. Τι έκανα πέρυσι, τι κάνω φέτος, τι μπορώ να κάνω φέτος. Τον χώρισε ακόμη και σε στιγμές. Για να Τον θυμόμαστε τον Κύριο, για να επιστρέφουμε σε Αυτόν και να μετανοούμε διαρκώς. Αδελφοί μου, ας κάνουμε αρχή σε όλα. Προπαντός όμως αρχή στη μετάνοια και στην αγιότητα. Και η αρχή θα μας χαρίσει το ήμισυ του παντός, το ήμισυ του έργου. Αλλά θα μας χαρίσει όμως ολόκληρη τη χαρά.
Ας κάνουμε λοιπόν αρχή και ο Κύριος Ιησούς, που για χάρη μας έγινε αρχή και χρόνος με την Ενανθρώπησή Του, σίγουρα θα μας βοηθήσει.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,
μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
· Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
· http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_483.mp3
«ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ» – «ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ…» (ΜΑΡΚ. 8, 34) – ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΗ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΘΗ Η ΑΜΑΡΤΙΑ & Ο ΣΑΤΑΝΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
Μάρκ. 8, 34 – 9, 1
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγυστίνου Καντιώτου
«ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ»
ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ b.«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου, ἀκολουθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν…» (Μάρκ. 8, 34)
ΟΛΟΙ, ἀγαπητοί μου, ὅλοι λεγόμαστε χριστιανοί. Ἀλλʼ ἐρωτοῦμε˙ Εἴμαστε πράγματι χριστιανοί; Γιὰ νὰ εἶνε κανεὶς χριστιανός, πρέπει νʼ ἀκούη καὶ νὰ κάνει ὅ,τι λέει ὁ Χριστός. Ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ Χριστό, ὑπακοὴ σʼ ὅλα ὅσα διατάζει, εἶνε τὸ γνώρισμα τοῦ άληθινοῦ χριστιανοῦ. Καὶ τί διατάζει ὁ Χριστός; Τὸ βλέπουμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Λέει ὁ Χριστός˙ «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι».
Ἀκούτε τί λέει; Τὸ νόημα τῶν λόγων του˙ Θέλεις, ἄνθρωπε, νὰ μὲ ἀκολουθήσης, νὰ γίνης ὀπαδὸς καὶ μαθητής μου; Σὲ καλῶ κοντά μου, ἀλλὰ δὲν σὲ βιάζω. Μπροστά σου εἶνε δυὸ δρόμοι. Ὁ ἕνας εἶνε ὁ δρόμος τοῦ σατανᾶ, ποὺ στὴν ἀρχὴ φαίνεται εὔκολος καὶ εὐχάριστος, ἀλλὰ στὸ τέλος, εἶνε γκρεμός, καταστροφή, κόλασις. Ὁ ἄλλος δρόμος εἶνε ὁ δικός μου. Εἶνε ὁ δρόμος ποὺ φαίνεται στενὸς καὶ δύσκολος. Δρόμος ἀνηφορικὸς καὶ κουραστικός, δρόμος στρωμένος μὲ ἀγκάθια, μὲ πολλὰ ἐμπόδια καὶ πειρασμούς, δρόμος ποὺ μοιάζει μὲ τὸ δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ. Ἀλλὰ ὁ δρόμος αὐτός, δρόμος τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς, εἶνε εὐλογημένος, καὶ στὸ τέλος τοῦ δρόμου ζωὴ αἰώνια. Ὦ ἄνθρωπε! Αὐτοὶ οἱ δυὸ δρόμοι εἶνε μπροστά σου. Διάλεξε ἕναν ἀπὸ τοὺς δυὸ. Εἶσαι ἐλεύθερος. Ἀλλʼ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ διαλέξης καὶ θʼ ἀποφασίσης τὸ δικό μου δρόμο, – λέει ὁ Χριστός –, πρέπει νὰ συμμορφωθῆς σὲ τρεῖς ὅρους.
Καὶ ποιοί εἶνε, Χριστέ, οἱ ὅροι μὲ τοὺς ὁποίους μᾶς δέχεσαι;
Καὶ ὁ Κύριος, ὁ ἐσταυρωμένος Κύριος, ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ σταυροῦ ἀπαντᾶ στὸν κάθε ἕνα ποὺ θέλει τὴ σωτηρία του˙ Οἱ ὅροι εἶνε τρεῖς. «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν» εἶνε ὁ πρῶτος ὅρος. «Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» εἶνε ὁ δεύτερος ὅρος. Καὶ «Ἀκολουθείτω μοι» εἶνε ὁ τρίτος ὅρος.
Τρεῖς ὅροι! Μὴ φοβηθῆς ἀκούγοντάς τους. Ἐκτέλεσέ τους καὶ θὰ βρῆς εἰρήνη καὶ ἀνάπαυσι.
Ἀλλὰ τί σημαίνουν οἱ τρεῖς ὅροι ποὺ προβάλλει ὁ Χριστός;
Γιά σκέψου… δύο Σπαρτιάτες μόνο μέ τήν παρουσία τους...
Όταν Ο Κολοκοτρώνης έλεγε
στους στρατιώτες του ότι,
“Οι Έλληνες και στους Θεούς ορθοί μιλούνε”
γνώριζε πολύ καλά την φάση
των δυο Σπαρτιατών!!!
Όταν οι Σπαρτιάτες επάνω στην οργή τους
θανάτωσαν τους δυο Πέρσες αγγελιοφόρους
που τους είχαν φέρει μήνυμα από τον μεγάλο Θεό
και Βασιλιά της Περσίας,
ζητώντας από τους Σπαρτιάτες
(Γη και ύδωρ)…
πετώντας τους μέσα στο βαθύ πηγάδι,
λέγοντάς τους, πάρτε και τα δυο,
και Γη και Ύδωρ.
Μετά που συνειδητοποίησαν
και τους έφυγε ο θύμος,
καταλάβαν ότι παραβιάσανε τον νόμο…
Ἄλλο κρούσμα καί ἄλλο φορέας-Ὁ παραλογισμός τοῦ ἀσυμπτωματικοῦ… κρούσματος
Άλλο κρούσμα και άλλο φορέας-Ο παραλογισμός του ασυμπτωματικού… κρούσματος
«Κρούσματα» του ιού; Ή «φορείς» τού ιού; Ξέρουμε πια τι λέμε; Μιλάμε …ελληνικά; Μπαμπινιώτης: Καταρρίπτει την ταύτιση “κρούσματος” και “φορέα”
Γράφει, σχολιάζει και υπογράφει ο Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός *
Ο Καθηγητής, Γιώργος Μπαμπινιώτης, καταρρίπτει τον μύθο τής ταύτισης “κρούσματος” και “φορέα”. Επίσης, ένας συμπολίτης μας καταρρίπτει τον γλωσσικό μύθο που χρησιμοποιούμε περί …“ασυμπτωματικών κρουσμάτων”!
Γλωσσικοί μύθοι εν μέσω κορωνοϊού.
Εδώ και μήνες ακούμε και διαβάζουμε για “κρούσματα” από τον κορωνοϊό. Αυτοί που μιλούν όμως για “κρούσματα”, ξέρουν τι σημαίνει αυτή η λέξη; Και έρχεται λοιπόν, για μια ακόμη φορά, ο Καθηγητής, Γιώργος Μπαμπινιώτης, για να καταρρίψει έναν ακόμη μύθο που κυκλοφορεί όχι μόνο μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων, αλλά και μεταξύ κάποιων επιστημόνων Ιατρών.
Άλλο είναι το κρούσμα και άλλο είναι ο φορέας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Γιώργο Μπαμπινιώτη, “ΚΡΟΥΣΜΑ” είναι “η εκδήλωση συμπτωμάτων προσβολής από μολυσματική νόσο”. “Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας”, Γ.Μπαμπινιώτη, β’ έκδοση, γ’ ανατύπωση, 2006, σ ε λ ί δ α _ 963.
Τὰ μπράβο-μπράβο, καταστρέφουν. Ἀπόσπασμα Όμιλίας , Ἀρχιμ. Σάββα Άγιορείτου
Τὰ μπράβο-μπράβο, καταστρέφουν. Ἀπόσπασμα Όμιλίας , Ἀρχιμ. Σάββα Άγιορείτου (172. Πότε καί πῶς πρέπει νά διορθώνουμε τούς ἄλλους Ε΄, 19-9-2020)
Κυριακή Α Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν κλήση τῶν πρώτων μαθητών.
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 5,1-11]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
«Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς.καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ(:Και ενώ περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυο αδελφούς, τον Σίμωνα, τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, οι οποίοι έριχναν δίχτυα στη θάλασσα, διότι ήταν ψαράδες. Και τους λέει: ‘’Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια ανθρώπους. Αυτούς θα ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος’’. Και αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυά τους και Τον ακολούθησαν)»[Ματθ.4,18-20].
(…) Βέβαια ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει ότι διαφορετικά προσκλήθηκαν αυτοί οι μαθητές από τον Κύριο. Επομένως, είναι φανερό ότι η παραπάνω πρόσκληση είναι δεύτερη. Αυτό επίσης μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από πολλά σημεία. Εκεί λοιπόν λέγει ότι προσκλήθηκαν προτού κλειστεί στη φυλακή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής[βλ. Ιω.1,35-36: «Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ(:την επόμενη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του. Κι αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που τη στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε: “Αυτός είναι το Αρνίο που παρέδωσε ο Θεός Πατέρας Του να θυσιαστεί για χάρη μας”)»], ενώ εδώ στον Ευαγγελιστή Ματθαίο αναφέρεται ότι προσκλήθηκαν μετά τη φυλάκιση του Ιωάννη [Ματθ. 4,12: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:Όταν άκουσε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή απ’ τον βασιλιά Ηρώδη Αντύπα, αναχώρησε και πήγε στη Γαλιλαία)»- Ματθ. 4,18-19: «Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»].
Ταυτότητα, προέλευση καί ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας: Ἐκκλησία εἶναι ἡ νέα ζωή πού κατήργησε τόν θάνατο.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ νέα ζωή πού κατήργησε τόν θάνατο
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ καινή-καινούργια ζωή πού μᾶς χάρισε ὁ Χριστός μας. Σύμφωνα μέ τόν μακαριστό Γέροντα Πορφύριο, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ νέα ζωή, «ἡ ζωή ἐν Χριστῷ». Στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει θάνατος, διότι ὁ Χριστός τόν καταργεῖ. Ὅποιος ζεῖ ἐντός Της, δέν φοβᾶται τό θάνατο[1], ἀλλά ἐπίσης οὔτε τόν διάβολο, οὔτε τήν κόλαση[2]. Ἡ αἰωνιότητα, ἡ μετοχή στήν ὄγδοη ἡμέρα τῆς Δημιουργίας, στήν αἰώνια μακαριότητα, εἶναι μιά πραγματικότητα, πού ἀρχίζει ἀπό ἐδῶ καί ἀπό τώρα, γι’ αὐτούς πού θέλουν, δηλ. γι’ αὐτούς πού ἐντάσσονται ὀργανικά στήν Ἐκκλησία[3].
Ἔχουν ὄρια ὅλα τά πράγματα.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ό,τι κάνουν και λένε, ότι στα τελευταία τους θα φέρουνε παπά για να εξομολογηθούν. Είναι λογικό αυτό;
Προ ημερών, ένας ανεξομολόγητος για 93 χρόνια πέθανε και ζητούσε επίμονα παπά την τελευταία στιγμή για να εξομολογηθεί, αλλά δεν βρέθηκε... και έφυγε ανεξομολόγητος.
Πού να βρεθεί παπάς τελευταία στιγμή, εφόσον δεν βρέθηκε στα 93 χρόνια;
Ὁ Τάφος τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτη
Ο Τάφος του Γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη στο περιβόλι της καλύβης του που το έσκαψε ο ίδιος με τα χέρια του.
27 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Ις΄ (Α΄ ΛΟΥΚΑ). Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου καί τῆς συνοδείας αὐτοῦ. Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀριστάρχου καί τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀκυλίνης. ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ις΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ς΄ 1-10).
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 1 - 10
1 Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· 2
- λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά
σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας - 3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, 4 ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, 7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, 8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, 9 ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, 10 ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες. Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020
Ἐρωτήματα πιστῶν πρός τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη
Ερωτήματα πιστών προς τον π. Σάββα Αγιορείτη, 20-09-2020
- 0:00 Η νύστα στις ακουλουθίες/προσευχές, είναι κάποιο πάθος; - 0:04:00 Αν έχει υπόσταση/ουσία ο διάβολος - 05:39 Για τους δυο πύρινους ποταμούς στην Δευτέρα Παρουσία - 0:08:08 Για το θυμό μου νιώθουμε για τις αποφάσεις των κυβερνώντων - 0:16:40 Τι πρέπει να κάνει ένας κληρικός όταν δέχεται πιέσεις, είτε από τους ανωτέρους του (τον επίσκοπο του), είτε από την αστυνομία, για να συμμορφωθεί με τα μέτρα - 0:22:59 Για την Θεία Κοινωνία στο σπίτι -0:26:24 Γιατί η εκκλησία δεν επισημαίνει το θέμα των εκτρώσεων; -0:32:27 Όταν επικαλούνται οι πρεσβύτεροι ότι κάνουν υπακοή. Είναι καλή η κακή υπακοή - 0:33:11 Αν μπορούμε να ελέγχουμε τους ποιμένες -0:33:52 Ερώτημα αν είναι δογματικό το θέμα της μάσκας -0:35:27 Για τα παιδιά στο σχολείο, πως πρέπει να συμπεριφερθούμε στην επιβολή της μάσκας - 0:37:00 Για την αιρετική σύνοδο στο Κολυμπάρι Λένε κάποιοι ότι δεν επιτρέπεται να μιλήσουμε για την Σύνοδο γιατί θα έρθουμε αντίθετοι με την εκκλησία
~Από την ομιλία στην Αθήνα (ΙΔΡΥΜΑ ΟΡΘ. ΤΥΠΟΥ- ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Θησέως 25 Νέα Ερυθραία) με τίτλο Κόβεις ἀμέσως τά πάθη σου; Ἀββᾶ Δωροθέου Ια΄ Διδασκαλία Κυριακή 20-9-2020
ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_1ο ΜΕΡΟΣ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_16η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_1ο ΜΕΡΟΣ 02-06-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κυριακή Α Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν κλήση τῶν πρώτων μαθητών. Μέρος Δεύτερο
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 5,1-11]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ. 4, 21-25]
Αφού λοιπόν τους έκανε μαθητές Του, τότε αρχίζει να θαυματουργεί ενώπιόν τους, βεβαιώνοντας με τα έργα Του ό,τι είχε πει γι’ Αυτόν ο Βαπτιστής Ιωάννης. Βρισκόταν αδιάκοπα στις συναγωγές και με την πράξη Του αυτή τους δίδασκε ότι δεν είναι κάποιος αντίθετος, ούτε πλάνος, αλλά έχει έρθει με το θέλημα του Θεού, κατόπιν κοινής Τους συμφωνίας. Και συχνάζοντας στις συναγωγές, δεν κήρυττε μόνο, αλλά και πολλά θαύματα επιτελούσε[βλ. Ματθ.23-25: «Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν Συρίαν, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους, καὶ δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς· καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν Συρίαν, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους, καὶ δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου(:και περιόδευε ο Ιησούς όλη τη Γαλιλαία διδάσκοντας στις συναγωγές τους, όπου κάθε Σάββατο μαζεύονταν οι Εβραίοι για να ακούσουν την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και να προσευχηθούν. Και κήρυττε εκεί το χαρμόσυνο άγγελμα ότι πλησίαζε ο χρόνος της πνευματικής βασιλείας, που θα έφερνε στους ανθρώπους την απολύτρωση και τη χαρά. Και θεράπευε κάθε είδους ασθένεια και αδιαθεσία στον λαό. Διαδόθηκε λοιπόν η φήμη Του σε όλη τη Συρία. Κι έφεραν μπροστά Του όλους όσους υπέφεραν από διάφορες αρρώστιες και κατέχονταν από βασανιστικές ασθένειες, δαιμονισμένους και σεληνιασμένους και παραλύτους, και τους θεράπευε. Τότε Τον ακολούθησαν πολλά πλήθη λαού από τη Γαλιλαία και από τις δέκα ελληνικές πόλεις που είχαν κτιστεί κυρίως στην ανατολική όχθη του Ιορδάνη, καθώς επίσης και από τα Ιεροσόλυμα και την Ιουδαία και τη χώρα που εκτείνεται πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό)»].
Ὁ Θεός εἶναι Αὐτός, που εἶναι, εἴτε ἐμεῖς Τόν μεγαλύνουμε εἴτε Τόν ὑποτιμοῦμε
Τὶ ἀξία ἔχει, ἀδελφοί μου, ἐὰν μιλῶ αἰώνια γιὰ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς αἰώνια σιωπᾶ;
Μπορῶ ἄραγε νὰ ὑπερασπιστῶ τὸ δίκαιο τοῦ Θεοῦ ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν τὸ θέσει ὑπὸ τὴν προστασία Του;
Μπορῶ νὰ ἀποδείξω τὸν Θεὸ στοὺς ἄθεους, ἐὰν ὁ Θεὸς κρύβεται;
Μπορῶ νὰ ἀγαπῶ τὰ παιδιά Του, ἐὰν Αὐτὸς εἶναι ἀδιάφορος ἀπέναντι στὰ παθήματά τους;Ὄχι.
Τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν μπορῶ.Οἱ λέξεις μου δὲν ἔχουν φτερά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ὑψώσουν στὸν Θεὸ ὅλους τοὺς πεσμένους καὶ ξεπερασμένους ἀπὸ τὸν Θεό.
Οὔτε ἔχουν φωτιά, γιὰ νὰ ζεστάνουν τὶς παγωμένες καρδιὲς τῶν παιδιῶν ἔναντι τοῦ Πατέρα τους.
Οἱ λέξεις μου δὲν εἶναι τίποτα, ἄν δὲν εἶναι ἀπήχηση καὶ ἐπανάληψη αὐτοῦ ποὺ ὁ Θεός, μὲ τὴ δική Του δυνατὴ γλώσσα λέει.
Τὶ εἶναι ὁ ψίθυρος στὰ βότσαλα τῆς ἁκτῆς, μπροστὰ στὸ φοβερὸ βουητὸ τοῦ ὠκεανοῦ;
Ἔτσι εἶναι καὶ οἱ λέξεις μου ἀπέναντι στοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ.
Πῶς μπορεῖ νὰ ἀκούσει κάποιος τὸν ψίθυρο στὰ βότσαλα τὰ σκεπασμένα ἀπὸ τὸν ἀφρὸ τοῦ μανιώδους στοιχείου,ὅταν εἶναι κουφὸς μπροστὰ στὸ βουητὸ τοῦ ὠκεανοῦ;
Ρώτησαν τόν Ἅγιο Γαβριήλ, ἄν μπορεῖ κανείς νά κλέψει τροφή, ὅταν δέ θά μπορεῖ νά τήν ἀγοράσει
-------- ------
Απάντησε έτσι:
Αν κλέψεις, θα παραβείς μία από τις δέκα εντολές.
Όποιος ενεργεί έτσι, ακόμη και έτσι δέχεται τον Αντίχριστο.
Ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ελπίζει στο Θεό.
Ο Κύριος στους έσχατους χρόνους θα ενεργεί τέτοια θαύματα, ώστε ένα φυλλαράκι από το δένδρο θα φθάνει για τροφή ενός μηνός.
Στ’ αλήθεια.
Ο πιστός άνθρωπος θα σταυρώνει τη γή, και εκείνη θα του δίνει ψωμί.
Αν βιάσουν ένα κορίτσι, το διακορεύσουν χωρίς τη θέληση του, αυτό ενώπιον του Θεού θα παραμείνει παρθένος.
Έτσι θα γίνει και με το χάραγμα του Αντιχρίστου.
Αν δώσουν το χάραγμα ενάντια στη θέληση του ανθρώπου, αυτό δεν θα ενεργεί επάνω του.
Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι παντού θα γίνονται διωγμοί αλλά και θλίψη σε όποιον προδίδει το Ευαγγέλιο.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ, ἀπό Δευτέρα 28-9-2020 καί μέχρι Κυριακή 4-10-2020
Δευτέρα
14. Ὁ Κύριος ἐν «δόξῃ» καί ὁ παράξενος λειτουργός- Θαύματα καί ἀποκαλύψεις στή Θ. Λειτουργία, Ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, 29-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τρίτη
15. α)Ἡ φλεγόμενη Ἁγία Τράπεζα καί β) «Ὁ Προσφέρων καί προσφερόμενος»- Θαύματα καί ἀποκαλύψεις στή Θ. Λειτουργία, Ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, 30-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τετάρτη
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΙΣ ΑΜΠΕΛΕΙΕΣ ΠΕΛΛΑΣ 19.00-20.00
Τίτλος 39. Ἄραγε ὅλα τά κακά πού μᾶς προξενοῦν οἱ ἐχθροί γίνονται μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ; Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (17η), 30-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας
Ἀγρυπνία
16. Ὁ λειτουργός ἅγιος καί λειτουργικές ἐμπειρίες - Θαύματα καί ἀποκαλύψεις στή Θ. Λειτουργία, Ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, 1-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου