του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Πολλαπλασιάζονται λοιπόν οι φωνές της βλασφημίας μέσα σ’ αυτή τη μαζική παράκρουση που έφερε στις ζωές μας η δήθεν πανδημία. Και εντείνονται δυστυχώς και μέσα στον επίσημο εκκλησιαστικό χώρο, καθώς όλο και περισσότεροι επίσκοποι και ιερείς μάς καλούν να υπακούσουμε στους φερόμενους ως «ειδικούς» και στα λεγόμενα «υγειονομικά μέτρα» ως προς τον μη ασπασμό των ιερών εικόνων ή τη βέβηλη μασκοφορία, ενώ πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε με αποτροπιασμό άλλη μία ελεεινή και απαράδεκτη εγκύκλιο της Δ.Ι.Σ.
Εμείς όμως συνεχίζουμε να απαντάμε σε όλους αυτούς ότι οι ειδικοί για όσα συμβαίνουν μέσα στις εκκλησίες δεν είναι ούτε τα μασονοκίνητα μαντρόσκυλα του αντίχριστου καθεστώτος, ούτε οι βλάσφημοι νεοταξικοί λακέδες των ΜΜΕ της καταισχύνης, αλλά ούτε και οι καθεστωτικοί λοιμωξιολόγοι που εδώ και οκτώ μήνες υποπίπτουν στη μία αντίφαση μετά την άλλη προκειμένου να στηρίξουν το ψευδαφήγημα, βιάζοντας κατάφωρα χιλιάδες (επίσημα κι ανεπίσημα) ιατρικά δεδομένα, πολύ δε περισσότερο την ίδια τη λογική.
Επειδή όμως επίσης μάς λένε να υπακούσουμε και στους ίδιους (τους αυτοφερόμενους ως πνευματικούς «ειδικούς», επειδή αυτοί δήθεν γνωρίζουν καλύτερα τα δογματικά από εμάς), τους απαντάμε επίσης ότι ειδικοί δεν είναι ούτε οι απερίγραπτοι μεταπατερικοί ψευτοθεολόγοι των πονηρών ημερών μας, ούτε ο κάθε πλανεμένος (αν)ιεράρχης που – μετά από όλες τις άλλες αιρετικές απόψεις του – βάλθηκε με αστεία επιχειρήματα να μας αποδείξει εσχάτως και την «κτιστότητα» και «φθορά» στην οποία υπόκειται ο ορθόδοξος ναός και άρα τη μεταδοτικότητα των ασθενειών, σε άλλη μια κακοδοξία μέσα στο πλαίσιο της καινοφανούς αυτής και εκτρωματικής ψευτοθεολογίας της μάσκας.
Κανείς λοιπόν από όλους αυτούς τους ανεκδιήγητους δεν είναι ειδικός. Ειδικοί για όσα συμβαίνουν μέσα στους ναούς μας και γενικότερα στον εκκλησιαστικό χώρο (σε καιρούς μάλιστα τέτοιας πλάνης και δογματικής εκτροπής των φερομένων ως εκκλησιαστικών ταγών) είναι αποκλειστικά και μόνο οι Άγιοι. Και αυτούς θα ακούμε.
Και ο λόγος βέβαια των Αγίων είναι καταλυτικός. Αδύνατη η μετάδοση ασθενειών και μολύνσεων μέσα στον ναό, γιατί εκεί όλα εξαγιάζονται από τη Θεία Χάρη, όλα τα κτιστά, όλα τα αντικείμενα, ακόμη και ο αέρας και η σκόνη. Μας το έχουν ξεκαθαρίσει οι Άγιοι σε όλες τις εποχές και σε όλες τις περιστάσεις. Και ναι, θα το επαναλάβουμε, όσο κι αν όχι μόνο οι βλάσφημοι καθεστωτικοί τζουτζέδες, αλλά και πολλοί «πιστοί» ακόμη θα το χλευάσουν, εμποτισμένοι από τα μεταπατερικά απόνερα: μιλάμε ακόμη και για τη σκόνη. Σαφής η ρήση του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης ότι και η σκόνη μέσα στον ναό χαριτώνει, γιατί τα πάντα εκεί μέσα καθαγιάζονται, σαφής η ρήση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ότι ακόμη και η σκόνη που βρίσκεται πάνω σε άγια λείψανα είναι θαυματουργή, ενώ φυσικά αξίζει να θυμηθούμε και την εντυπωσιακή ρήση του Αγίου Γαβριήλ του δια Χριστόν σαλού, που έλεγε ότι «εάν ξέρατε πόση ευλογία έρχεται στη Θεία Λειτουργία, τότε θα μαζεύατε μέχρι και τη σκόνη από το πάτωμα της εκκλησίας, για να πλύνετε με αυτήν το πρόσωπό σας».
Και ανάμεσα σε όλα αυτά, πραγματικά αξίζει να αναφέρω και κάτι λιγότερο γνωστό. Πρόκειται για ένα από τα θαύματα που είχε επιτελέσει ήδη εν ζωή ο σπουδαίος Γέροντας της Σίψας, ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, και το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικό (και αποστομωτικό προς τινάς βλασφήμους των ημερών μας), μαρτυρώντας και αυτό την εξαγιαστική δύναμη του ορθόδοξου ναού. Το καταγράφω αυτολεξεί (από το βιβλίο «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας», εκδ. Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Σίψας, Δράμα 2019, σελ. 217-218):
«Ο Αντώνης Δασκαλούδης, όταν ήταν περίπου έξι ετών, ενώ έβλεπε καλά και δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του, εντελώς ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Οι γονείς του ανήσυχοι τον πήγαν στους γιατρούς, αλλά το παιδί δεν γινόταν καλά, Αντιθέτως χειροτέρευε. Τότε άκουσαν για την αρετή και τα χαρίσματα του καλόγερου της Σίψας και μια που ήταν ευλαβείς και θεοφοβούμενοι, αποφάσισαν να το πάνε στον Γέροντα. Με τη συγκοινωνία κατέβηκαν στη Δράμα κι ύστερα συνέχισαν περίπου 13 χιλιόμετρα με τα πόδια. Όταν έφτασαν, ο Γέροντας τους περίμενε στην αυλή (σ. χωρίς να τον έχει κανείς ειδοποιήσει). Τους καλωσόρισε και είπε στο παιδί: «Έλα, Αντωνάκη, να δούμε τι έχουν τα ματάκια σου! Οι γονείς σου έκαναν τόσο κόπο να σε φέρουν ως εδώ, αλλά εσείς τον γιατρό τον έχετε δίπλα σας». Οι γονείς του με πόνο εξήγησαν ότι δυστυχώς οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν. «Όχι» είπε, «εσείς έχετε άλλο γιατρό. Τον δικό σας, τον Άγιο Δημήτριο. Εκεί να πάτε«.
Είναι αλήθεια ότι η οικογένειά του φρόντιζε ένα ξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, στο οποίο πήγαιναν πρωί και βράδυ κι άναβαν τα καντήλια. Στο εκκλησάκι αυτό λειτουργούσαν μια φορά τον χρόνο, του Αγίου Δημητρίου. Όταν τελείωνε η εορτή, οι χωρικοί μάζευαν τα καλύμματα της Αγίας Τράπεζας και όλα τα σκεύη και τα κλείδωναν σε ένα μπαούλο μέχρι την επόμενη εορτή του Αγίου Δημητρίου. Ο Γέροντας τους συμβούλεψε να μαζέψουν τη σκόνη που υπήρχε πάνω στην τσιμεντένια πλάκα της Αγίας Τράπεζας, να τη βάλουν σ’ ένα ποτήρι, να το γεμίσουν με νερό και με αυτό το αγίασμα να πλύνουν τα μάτια του παιδιού. Τούς είπε μάλιστα ότι μέχρι να τελειώσει το αγίασμα, το παιδί θα έχει ήδη θεραπευθεί. Πράγματι, οι γονείς του έκαναν όπως τους συμβούλεψε. Από τότε μέχρι σήμερα, δεν ξαναπαρουσίασε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του».
Χρειάζεται αλήθεια να προσθέσει κανείς κάτι και σε αυτό το τόσο εύγλωττο συμβάν; Ασφαλώς όχι. Είναι εντελώς περιττό. Καθότι είπαμε: στις απερινόητες βλασφημίες των μεταπατερικών (κληρικών και λαϊκών) θολολόγων και στην παράκρουση των τρομοκρατημένων από τη…μόλυνση των εκκλησιών «πιστών», απάντηση δίνουν τελικά οι ίδιοι οι Άγιοι. Όλοι αυτοί ας μην εμπιστεύονται τους Αγίους, αλλά τον πλανεμένο λογισμό τους…
https://tasthyras.wordpress.com/2020/10/23/ακόμα-και-η-σκόνη-του-ναού/#more-20754
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου