Θυμάμαι,ήμουνα πολύ μικρό παιδάκι, κάτω των 10 ετών.Είχαμε κάποιον γείτονα, ο οποίος έφτιαχνε, ένα παιχνιδάκι.Δηλαδή, μία έλικα, επάνω σε ένα στριμμένο σύρμα, και έκανε μία έτσι και έφευγε ο έλικας αυτός, και πετούσε.Ένα παιχνιδάκι, που νομίζω ότι τα προσελκύει τα παιδιά, τα εντυπωσιάζει.Του λέω, κάνε μου και 'μένα ένα, και μου λέει, φέρε μου σύρμα να σου το φτιάξω.Λέω στη μητέρα μου, βρήκα αυτό το σύρμα, να το δώσω να μου το φτιάξουνε;
Και τι μου είπε η ευλογημένη..
" ξέρεις όμως ότι πρέπει, να χρησιμοποιήσουμε σύρμα, για να το περάσουμε σαν γαντζάκι, σε μία εικόνα - χάρτινη - του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, διάλεξε και πάρε.."
Άν έπρεπε, να διαθέσω το σύρμα, για το παιχνιδάκι μου, ή για την εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Νά λοιπόν, εδώ τώρα, χρειάζεται ένας ηρωισμός, τι θα διαλέξω..;
Σας βεβαιώνω, δέν το λέω, για να με επαινεσετε, διάλεξα να βάλουμε - το γαντζάκι αυτό τέλος πάντων - στην εικόνα.
Το παιχνιδάκι αυτό, δέν το απέκτησα ποτέ!
π.Αθανάσιος Μυτιληναίος
Απόσπασμα από την 7η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου