Η Ηγουμένη Μαρία (Μικελάντζε) αναθυμάται:
– Λόγω της αμαρτωλότητάς μου, η στάση μου απέναντί του ήταν διφορούμενη: μερικές φορές ήμουν αδιάφορη και τον κατέκρινα, ακούγοντας τις απόψεις άλλων ανθρώπων. Και παρόλο που δεν του έδειχνα τον δέοντα σεβασμό, πάντα ένιωθα τη μεγάλη του αγάπη για μένα. Ήταν εύκολο να τον πλησιάσετε, να ζητήσετε συγχώρεση διότι πάντα συγχωρούσε όλους, ακόμα κι αν δεν το ζητούσαν. Σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές, μόνο ο Γέροντας Γαβριήλ μπορούσε να με καταλάβει και να με παρηγορήσει: ήταν γεμάτος θυσιαστική αγάπη, δεν ήταν ποτέ αδιάφορος. Το πιο σημαντικό πράγμα που μου προσέφερε ο Γέροντας ήταν ότι κατέστρεψε τις συγκεκριμένες ψεύτικες ιδέες που βρήκα στα βιβλία και τα «πλαίσια» μου για τη μοναστική ζωή. Οι ιδέες μου για το μοναχισμό είχαν στη βάση τους τις «ξηρές» θεωρίες και δημιουργούσαν μια συγκεκριμένη πνευματική άνεση για μένα – αυτό με κολάκευε πολύ. Αλλά ο Γέροντας σιγά σιγά τα κατέστρεψε όλα αυτά. Μερικές φορές η αγανάκτησή μου δεν είχε όρια:•ένιωθα έντονη οργή όταν ο Γέροντας Γαβριήλ παρενέβη στα σχέδιά μου. Για παράδειγμα, τη στιγμή που ήθελα να μείνω εντελώς μόνος με τις σκέψεις μου, στο κελλί μου, ξέσπαγε από μέσα και φώναζε δυνατά: «Έλα, μάτουσκα, η ιντελλιγκέντσια έφτασε στο μοναστήρι, φτιάξτε στα γρήγορα κάποια σούπα!».
Μια μέρα ενώ προσευχόταν, άρπαξε το προσευχητάριο από τα χέρια μου. Τότε αντιστάθηκα και μάλιστα τον καταδίκασα για τέτοια ενέργεια. Μόνο αργότερα κατάλαβα γιατί τότε είχε πει: «Γιατί ενοχλείς τον Κύριο!». Άλλωστε, εκείνο το διάστημα η προσευχή μου και οι πράξεις μου ήταν εντελώς τυπικές. Δεν είχαν αυτή την ειλικρίνεια που οδηγεί στη σωτηρία. Και ο Γέροντας Γαβριήλ αγωνίστηκε για τη σωτηρία κάθε ψυχής.
Οι γονείς μου ήταν κατά της παραμονής μου στο μοναστήρι. Ο πατέρας μου ερχόταν εκεί σχεδόν κάθε μέρα, προσπαθώντας να με πείσει για να αλλάξω την πορεία, αλλά εγώ – φυσικά, με τη βοήθεια του Θεού – υπερασπιζόμουν την επιλογή μου. Για αυτό ο πατέρας μου και εγώ είχαμε πολύ τεταμένες σχέσεις. Μια μέρα που με είχαν καλέσει και πάλι, είπαν ότι ο πατέρας μου με περίμενε στην εκκλησία. Πήγα και τι βρήκα μπροστά μου; – Ο Γέροντας Γαβριήλ να στέκεται με έναν πολύ εκφραστικό τρόπο, και ο πατέρας μου να είναι γονατισμένος μπροστά του. Τότε ο Γέροντας ζήτησε από τον πατέρα μου να τον προσκαλέσει σε ένα εστιατόριο. Ο πατέρας μου δέχτηκε την πρόταση με χαρά. Πέρασαν τόσο καλά το βράδυ που δεν έδωσαν καμία σημασία σε εμένα. Αργότερα έμαθα ότι στο εστιατόριο ο Γέροντας Γαβριήλ τραγούδησε το αγαπημένο τραγούδι του πατέρα μου «Κρασί του Καχέτι» και με αυτό το τραγούδι κέρδισε για πάντα την καρδιά του. Μετά από εκείνη την ημέρα, έγιναν φίλοι και σταμάτησα να ανησυχώ. Ο πατέρας μου και εγώ δεν είχαμε πλέον προβλήματα.
Κάθε λεπτό της ζωής του Γέροντος Γαβριήλ ήταν γεμάτο με αυτοθυσία και με τον Θεό. Μας βοηθά όλους και σήμερα, βρίσκεται αόρατος ανάμεσά μας.
Η παρουσία του Γέροντα Γαβριήλ ανάμεσα σε αυτούς που το έχουν ανάγκη είναι και πέρα μακριά εκτός των συνόρων της Γεωργίας. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν χωρικά και χρονικά όρια, και εγώ, ένας συνηθισμένος Γεωργιανός, συγκλονίζομαι με μεγάλη χαρά όταν βλέπω τον μεγάλο σεβασμό προς τον Άγιο μας στη Ρωσία. «Όταν δεν θα με περιμένετε, τότε θα έρθω σε εσάς…» – είναι η προφητεία του Γέροντος Γαβριήλ.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/urgebadze_14.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου