Ἀνοικτή ἐπιστολή γιά τήν νεοφανεῖσα δοξασία τῆς μολύνσεως ἐντός τῶν ἱερῶν ναῶν καί ἀπό τά ἐν αὐτοῖς.

Πρὸς

Τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κορίνθου κ.κ. Διονύσιον

4/10/2020, Κόρινθος

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κορίνθου κ.κ. Διονύσιε,

Ὡς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τέκνα τῆς ἐπισκοπικῆς-ποιμαντικῆς Σας εὐθύνης, ἀπευθυνόμαστε σὲ Ἐσᾶς ὡς πλέον ἁρμόδιο νὰ μᾶς καθοδηγήσετε καὶ νὰ μᾶς ἀναπαύσετε τὴν ἀνησυχία καὶ ἀγωνία μας, γιὰ τὴ νεοφανείσα δοξασία τῆς μολύνσεως τῶν ἱερῶν Ναῶν καὶ τὰ ἐντὸς αὐτῶν. Δὲν παραλείπουμε νὰ σημειώσουμε ὅτι συμμεριζόμαστε καὶ τὴ δικὴ Σας ἀγωνία καὶ τοὺς σοβαροὺς ἐνδοιασμοὺς καὶ τὶς ἐπιφυλάξεις Σας· ἄλλωστε πῶς θὰ τολμούσαμε ν’ ἀπευθυνθοῦμε καὶ νὰ ζητήσουμε τὴν καθοδήγησή Σας;

Καὶ ἐπὶ τοῦ ζέοντος θέματος: Ἡ λεγόμενη πανδημία τοῦ «κορωναϊοῦ» προκάλεσε τὴν ἐμφάνιση τῆς νέας δοξασίας, τῆς μολύνσεως ἐντὸς τῶν Ὀρθοδόξων Ἱερῶν Ναῶν ἀπὸ τὸ συγχρωτισμό, τὴ Θεία Κοινωνία, τὸν ἀσπασμὸ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων, τῶν ἱερῶν Εἰκόνων, Εὐαγγελίων καὶ τοῦ τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀκοῦμε διαφορετικὲς ἀπόψεις ἀπὸ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ θεολόγους· κάποιοι νὰ ὑποστηρίζουν τὴ δοξασία τῆς μολύνσεως κι’ ἄλλοι τὸ ἀντίθετο, ὥστε νὰ κλείσουν οἱ Ναοὶ καὶ νὰ παρεμποδιστεῖ ἡ θεία λατρεία γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα. Ὡς ἀποκορύφωμα τῶν θέσεων αὐτῶν ἦταν ἡ ἐφαρμογὴ χρήσεως «λαβίδας» μιᾶς χρήσεως κατὰ τὴ μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας σὲ κάποιες τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἡ ἀπαγόρευση τοῦ ἀσπασμοῦ τῶν ἱερῶν σεβασμάτων, τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων καὶ ἡ χρήση μάσκας ἐντὸς τῶν ἱερῶν Ναῶν, τὸ ὁποῖο-τελευταῖο- παρατηρεῖται σ’ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια.

Ὅλα τὰ ἀνωτέρω διετάχθησαν ἀπὸ τὴν Πολιτεία! Ἡ ἀγωνία μας, ἡ ἀνησυχία μας, τὰ ἀδυσώπητα ἐρωτήματά μας ἐδῶ ἐπικεντρώνονται: Ἡ Πολιτεία, ἐν πολλοῖς ἄσχετη μὲ τὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, νομοθετεῖ καὶ ἐπιβάλλει καὶ ὑπεισέρχεται σὲ καθαρὰ πνευματικὰ ζητήματα. Ὑπεισέρχεται στὰ ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, ὅταν καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα τῆς Πατρίδας μας τὰ δικαιώματά της σταματοῦν στὸ κατώφλι του. Ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ πιστοὶ τί πρέπει, ἀπὸ καθαρὰ πνευματική-ὀρθόδοξη ἄποψη νὰ κάνουμε; Αὐτὸ ποὺ μᾶς διδάσκατε μέχρι χθὲς «ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» σήμερα παύει νὰ ἰσχύει; ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ καταλύεται μὲ κοσμικὴ ἀπόφαση; Τελικὰ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μας περνάει στὰ ἀπορριπτέα τόσο ἀβασάνιστα; Ἰδοὺ μία, ἀπὸ τὶς πάρα πολλὲς ἀγωνίες μας, γιὰ τὴν ὁποία Σᾶς ζητᾶμε τὴν καθοδήγησή Σας στὴν πνευματικὴ πορεία μας γιὰ τὴ συνάντηση καὶ ἕνωσή μας μὲ τὸν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό.

Εἶσθε οἱ πνευματικοὶ Ποιμένες οἱ ορθοτομοῦντες τὸ λόγο τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας, ποῦ ἀλλοῦ ν’ ἀπευθυνθοῦμε; Ὅταν, στὸ παρελθόν, προέκυπταν προβλήματα καὶ ἀντίθετες μεταξύ τους δοξασίες, ἀναλάμβαναν οἱ ἱερὲς Σύνοδοι νὰ δώσουν λύσεις καὶ μὲ βάση τὶς ἀποφάσεις τους ἡ Ἐκκλησία μας πορεύθηκε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Σήμερα τί μπορεῖ νὰ γίνει; Ἡ Πολιτεία, ἤδη ξεκίνησε ἀλλοῦ νὰ ἐπιβάλλει τὴ χρήση μιᾶς λαβίδας γιὰ τὸν καθένα κατὰ τὴ Θεία Κοινωνία κι’ αὐτὸ μᾶς εἶναι ἀδιανόητο νὰ τὸ δεχθοῦμε. Γνωρίζουμε, οἱ περισσότεροι ἔχουμε ἱκανὴ ἡλικία, ὅτι μὲ τὴ Θεία Κοινωνία σωζόμαστε -εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου- ὅτι μὲ τὰ ἱερὰ σεβάσματα, ἅγιες Εἰκόνες κατατροπώνονται οἱ ἀσθένειες, οἱ ἐπιδημίες, τώρα τί ἄλλαξε καὶ δὲ μπορεῖ νὰ συμβαίνει τὸ ἴδιο;

Σύμφωνα μὲ τὴν Ζ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ ἱερὲς Εἰκόνες, ὁ τύπος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια, τὰ ἱερὰ λείψανα εἶναι μέτοχα τῆς θείας ἄκτιστης ἐνέργειας. Ἡ ἁγιαστικὴ χάρη τῶν ἁγίων Εἰκόνων καὶ τῶν λοιπῶν ἀναθημάτων διαπορθμεύεται λόγῳ τῆς σχέσεώς τους μὲ τὸ Θεὸ σ’ αὐτὸν ποὺ τὰ προσκυνᾶ. (Φανερὰ παραδείγματα εἶναι οἱ θαυματουργὲς Εἰκόνες τῆς Παναγίας Ἐσφαγμένης καὶ Παραμυθίας στὴν Ἱ.Μ.Μ. Βατοπαιδίου). Γι’ αὐτὸ προσκυνοῦνται τιμητικῶς καὶ χάριν σεβασμοῦ, ἀφοῦ μετέχουν τῆς ἁγιότητας τοῦ Θεοῦ καὶ ἁγιάζουν τοὺς προσκυνοῦντας αὐτά. Αὐτὸς ποὺ προσκυνᾶ μιὰ εἰκόνα προσκυνᾶ τὴν ὑπόσταση τοῦ πρωτοτύπου της. Κατὰ τὴν Ζ’ Οἰκ. Σύνοδο «ἡ γὰρ τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει, καὶ ὁ προσκυνῶν τὴν εἰκόνα προσκυνεῖ ἐν αὐτῇ τοῦ ἐγγραφομένου τὴν ὑπόστασιν». Ἄρα οἱ ἱερὲς εἰκόνες ἀποβαίνουν φορεῖς ἁγιασμοῦ καὶ χάριτος, συνδέοντας τοὺς προσκυνητὲς αὐτῶν μὲ τὰ πρωτότυπά τους καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲ μποροῦν νὰ μεταδώσουν ἀσθένειες. Εἶναι βιώματα καθημερινὰ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, πῶς νὰ τ’ ἀγνοήσουμε;

Ἅγιε Πατέρα, Σᾶς καθικετεύουμε μὴν ἀρνηθεῖτε τὴν ορθοτόμηση τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας στὰ παρόντα ζητήματα ποὺ προέκυψαν καὶ ποὺ εἶναι κατὰ τὴν ταπεινή μας ἄποψη καθοριστικά. Ἐμεῖς οἱ πιστοὶ πῶς νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν ἢ καὶ ἄλλα ποὺ θὰ συμβοῦν;

Ἡ θεωρία περὶ μετάδοσης νόσων μέσα στὸ Ναὸ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀνάλογη ἁγιογραφική, πατερικὴ καὶ λειτουργικὴ μαρτυρία κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ναὸς καὶ τὰ ἀναθήματα ἐντὸς αὐτοῦ εἶναι μέτοχα τῆς θείας χάριτος. Ἐὰν ὅλος ὁ Ναὸς καὶ τὰ ἐν τῷ Ναῷ εἶναι ἱερὰ καὶ μεταδίδουν Χάρη καὶ Ἁγιασμό, πῶς εἶναι δυνατὸν συνάμα νὰ μεταδίδουν φθορὰ καὶ θάνατο; Ἐνδεικτικῶς παραθέτουμε μόνο μιὰ πατερικὴ μαρτυρία τοῦ ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης:

«Ὁ ναὸς ἀφιέρωται τῷ Θεῷ, καὶ αὐτοῦ ἐστιν οἶκος· καὶ αὐτός ἐστιν ἐν αὐτῷ. Καὶ ὁ ἐπικληθεὶς δὲ δοῦλος αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει, ὡς ἐν οἰκείῳ σκηνώματι. Καὶ τῇ ψυχῇ μὲν ἐνδημεῖ ἀΰλως, πολλάκις δὲ καὶ τοῖς λειψάνοις ἐστὶ τεθειμένος ἐκεῖσε· καὶ θείᾳ δυνάμει καὶ χάριτι, ἐνεργεῖ· ὅτι καὶ διπλοῖ ὄντες ἡμεῖς καὶ τὰ δῶρα διπλῶς λαμβάνομεν. Ὅθεν καὶ ἐν τοῖς ὑλώδεσι τούτοις ἡ χάρις ἐφίσταται, καὶ ἐπιφοιτῶσα μένει, καὶ δι᾽ ἡμᾶς ἐνεργεῖ εὐδοκίᾳ Πατρός, καὶ ἐλέει τοῦ δι᾽ ἡμᾶς σαρκωθέντος καὶ διπλῶς ἡμᾶς ἀναπλάσαντος, καὶ ἐπιδημίᾳ καὶ οἰκτιρμοῖς τοῦ συνεργοῦ αὐτῷ καὶ ἀχωρίστου Πνεύματος.» (Περὶ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ τῆς τούτου καθιερώσεως, PG 155, 336)1 κ.λπ. ἤδη γνωστὰ σὲ Σας.

Τώρα πῶς γίνεται τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέσφατα τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ ἀντικαθίστανται μὲ τὶς ἀπόψεις κάποιων -ὄχι ὅλων- «εἰδικῶν»; Μὲ τὴν ἐπέλαση μιᾶς πανδημίας, κατὰ κάποιους ἐπιστήμονες δὲν εἶναι πανδημία, ἀλλάζει ἡ θεολογία μας καὶ στὴν οὐσία ἡ Πίστη μας; Ἀλλάζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων; Ποιὸς θὰ μᾶς καθοδηγήσει στὴ νέα κατάσταση ποὺ δημιουργεῖται;

Ἐπιτρέψτε μας σεβαστὲ Πατέρα νὰ διατυπώσουμε τὴν ἄποψη γιὰ τὴ σκέψη τῶν ἰσχυριζομένων τὴν καινούργια δοξασία, ὅτι σ’ αὐτὴν διαφαίνεται ὡς γενεσιουργὸς αἰτία τῆς ἀποκλίσεως ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ἡ ἀπουσία τῆς διάκρισης κτιστοῦ-ἀκτίστου. Αὐτὴ ἡ διάκριση εἶναι βασικὴ ἀρχὴ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας; ἢ δὲν εἶναι;

Μήπως, ἐφ’ ὅσον, συνεχίσει καὶ ἐπικρατήσει ἡ δοξασία τῆς μολύνσεως ἐντὸς τῶν ἱερῶν Ναῶν καὶ ἀπὸ τὰ ἐν αὐτοῖς, ὑπάρξουν θλιβερὲς ἐξελίξεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ὅπως συνέβη μὲ τὴ σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τὴν ἀναγνώριση τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Οὐκρανίας ποὺ ἔχουν πληγώσει τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα;

Σεβασμιώτατε,

«Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε» διαβάζουμε στὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἀπευθυνόμαστε σ’ Ἐσᾶς τὸν Ἐπίσκοπό μας, ποὺ κατέχετε τὸ διδασκαλικὸ ἀξίωμα καὶ Σᾶς θερμοπαρακαλοῦμε νὰ λάβετε ἄμεσα δημόσια θέση καὶ νὰ μᾶς κατηχήσετε καταλλήλως, ὥστε νὰ διασφαλισθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη στὸν χριστεπώνυμο λαό, ἀπὸ ἀλλότριες φωνές, ἐπιβεβαίωση τοῦ δικοῦ Σας ἄλλωστε ὀρθοῦ φρονήματος.

Ἐν ἀναμονῇ τῆς διδακτικῆς Σας ἐπεμβάσεως διατελοῦμε μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ.

Ὀμάδα ἀγωνιζομένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν

https://tasthyras.wordpress.com/2020/10/29/ανοικτή-επιστολή-για-την-νεοφανείσα-δ/