Ἦταν ὁλοφάνερη ἡ σκληρή πνευματική πάλη πού ἔκανε...

Μια πνευματική πάλη

Κάποιος Β. Ι. Ποπώφ, καθώς διηγείται το ταξίδι που έκανε με τον π. Ιωάννη της Κρονστάνδης το 1890 από τον Αρχάγγελσκ στην Μόσχα, αναφέρει ότι σ’ έναν από τους σταθμούς δύο ρωμαλέοι χωρικοί έφεραν πιασμένη από τα χέρια μια γυναίκα:

« Ήταν κυρτωμένη σαν τόξο και στριφογύριζε άγρια το ασπράδι των ματιών της. Μια φοβερή έκφρασις ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Μόλις την πλησίασαν στον π. Ιωάννη άρχισε να μιμήται το γαύγισμα του σκύλου. Εκείνος έβαλε το αριστερό του χέρι στο κεφάλι της και με το δεξί την σταύρωνε λέγοντας τον στίχο: ‘‘Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού’’. Ωστόσο το ούρλιασμα δυνάμωνε.

»Μας κατέλαβε τρόμος και έκπληξις. Το πρόσωπο του μπάτουσκα ήταν ξαναμμένο και φανέρωνε αλύγιστη δύναμι θελήσεως. Άφθονες σταγόνες ιδρώτος κάλυπταν το μέτωπο του. Ήταν ολοφάνερη η σκληρή πνευματική πάλη που έκανε.

»Οι κραυγές άρχισαν να κοπάζουν. Η άρρωστη αναστέναξε βαθειά. Ξαφνικά ίσιωσε το σώμα της, φωτίσθηκε το πρόσωπο της και με δάκρυα χαράς έπεσε στα πόδια του ιερέως ευχαριστώντας τον Κύριο. Λένε ότι βασανιζόταν επί επτά χρόνια».

( Ιωάννης της Κρονστάνδης)

( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ.216)

https://www.sostis.gr/blog/item/3512-mia-pneymatiki-pali