Γενηθήτω τό θέλημά Σου, 16-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη. Ἵδρυμα Ὀρθοδόξου τύπου, Θησέως 25- Ν. Ἐρυθραία.
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020
Ἐάν κάποιος δέν μπορεῖ νά μονάσει εἶναι δυνατόν νά σωθεῖ Γ΄ Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
Ἐάν κάποιος δέν μπορεῖ νά μονάσει εἶναι δυνατόν νά σωθεῖ Γ΄ Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=xQnB91EQCe0
https://www.youtube.com/watch?v=xQnB91EQCe0
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα. Μελέτη ΙΕ:Στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου.Μέρος Πρῶτο
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα
Μελέτη ΙΕ΄: Στην παραβολή του Ασώτου
Α΄: Αυτός αναχώρησε από τον οίκο του πατέρα του
Β΄: Ποια ζωή έζησε μετά την αναχώρηση
[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]
Α΄
Σκέψου, αδελφέ, την αναχώρηση, που έκανε εκείνος ο άσωτος υιός από τον οίκο του πατέρα του, όπως διηγείται ο ιερός Λουκάς[Λουκ. 15,11-32], με την οποία αναχώρηση φάνηκε στ’ αλήθεια σαν ένας νέος χωρίς μυαλό και νου, διότι τι του έλειπε, όταν ήταν στο πατρικό σπίτι και βρισκόταν κάτω από την προστασία του γλυκύτατου πατέρα του; Αυτός βρισκόταν κάθε ημέρα μέσα στην πατρική αγκάλη, είχε ό,τι χρειαζόταν, τον υπηρετούσαν όλοι οι δούλοι, είχε τα χάδια και τις τιμές ως κληρονόμος της πατρικής περιουσίας και σχεδόν αναγνωριζόταν ως κύριος και εξουσιαστής κάθε πράγματος, ώστε μπορούσε να έχει κάθε λόγο να λέει εκείνο το ψαλμικό: «Πλησθησόμεθα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οἴκου σου(:θα μας χορτάσουν τα πλούσια αγαθά του οίκου σου)»[Ψαλμ. 64,5].Αλλά η επιθυμία της πλανεμένης ελευθερίας, από εκεί που ήταν τέκνο και κληρονόμος, τον έκανε να επιθυμεί να γίνει δούλος και μισθωτός.
Άρχισε, λοιπόν, να ενοχλείται από τη βασιλική και ελεύθερη ζωή, που είχε κάτω από την υπακοή του πατέρα του· άρχισε να επιθυμεί να ζει σύμφωνα με το θέλημά του και να ικανοποιεί τη διάθεσή του, όπως την ικανοποιούν οι άλλοι, και αυτή η ενόχληση και επιθυμία, τον παρακίνησαν να ζητήσει συγκατάθεση από τον Πατέρα του, για να φύγει από τον πατρικό οίκο και τον συμβούλευσαν να ζητήσει το μερίδιο από εκείνη την κληρονομιά που αναλογούσε ολόκληρη σ’αυτόν: «Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας(:Πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας, που μου αναλογεί)»[Λουκ. 15,12]. Ο πατέρας δεν θέλησε να τον εμποδίσει από αυτήν την κίνηση, αλλά τον άφησε να αναχωρήσει, για να μάθει με τη δοκιμή και τη στέρηση, ποια αγαθά απολάμβανε, όταν ήταν στον οίκο του πατέρα του και τα καταφρόνησε, όπως ερμηνεύει ο θείος Χρυσόστομος: «Γι΄αυτό τον άφησε ο Πατέρας και δεν τον εμπόδισε να μεταβεί στην ξένη χώρα, για να μάθει με την πείρα καλά, πόσες ευεργεσίες είχε μένοντας στο πατρικό του σπίτι»(Λόγ. Α΄περί Μετανοίας). Και επειδή ο πατέρας του δεν μπορούσε να τον πείσει με τον λόγο, για να παραμείνει στον οίκο του, άφησε να τον πείσουν αυτά τα πράγματα και τα παθήματα· «Πολλές φορές ο Θεός, όταν με τα λόγια δεν πείθει, τότε αφήνει τη διδασκαλία στην εμπειρία των καταστάσεων», λέει ο Χρυσορρήμων (ό.π.), «όπως έχει γραφεί: «Παιδεύσει σε ἡ ἀποστασία σου, καὶ ἡ κακία σου ἐλέγξει σε(: η απομάκρυνσή σου από εμένα θα σε καταδικάσει και η ασέβεια θα σε τιμωρήσει)[Ιερ. 2,19], διότι και ο Αδάμ, όταν ήταν μέσα στον παράδεισο, δεν γνώριζε την ευδαιμονία που είχε, από τότε όμως που εξορίσθηκε από αυτόν, τότε τη γνώρισε.».
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 30-1-2020 ἕως 31-1-2020.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.
Ἡ Γερόντισσα Μακρίνα μέ τούς Ἁγίους Γέροντες Παΐσιο Ἁγιορείτη καί Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη
Ή Γερόντισσα Μακρίνα ευλαβείτο πολύ καί δύο άλλους συγχρόνους Αγίους Γέροντες Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη (1906- 1991) καί Παΐσιο 'Αγιορείτη (1924-1994).
Τον Άγιο Πορφύριο επισκέφτηκε τό 1984 στήν Αθήνα, μέ σκοπό να τού ζητήσει να «σταυρώση» τό χέρι της, όπου είχε πάθη κάταγμα, γιά να αποφυγή την επέμβαση, επικίνδυνη λόγω τού διαβήτου της. Εκείνος δεν έδωσε σημασία στο θέμα της υγείας της, μόνο της ζήτησε τά ονόματα των αδελφών της συνοδείας της.
Καθώς ή Γερόντισσα τις κατονόμαζε, ό Άγιος Πορφύριος μέ τό διορατικό του χάρισμα της ανέλυε την ψυχή της κάθε μιας μοναχής. Τον χειμώνα τού 1986 συνοδευομένη από την Γερόντισσα Φεβρωνία της Ιεράς Μονής Τίμιου Προδρόμου Σερρών καί άλλες μοναχές, επισκέφτηκε τό 'Ιερό Ησυχαστήριο τού 'Αγίου Ίωάννου τού Προδρόμου στήν Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, γιά να πάρουν την ευχή τού Αγίου Γέροντος Παϊσίου. Μόλις συναντήθηκαν, ή Γερόντισσα Μακρίνα έβαλε στρωτή μετάνοια στον Άγιο Παΐσιο καί αμέσως καί εκείνος έκανε τό ίδιο.
Θαῦμα Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου
Ἐκ τῆς ἐκδόσεως: Νεκταρίου Ἱερομονάχου, Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης, ὁ διὰ Χριστὸν πτωχός.
Ἱ. Ἡσυχαστήριον Ὁσίων 99 Πατέρων, Βουλευτήρια, Ἄγιον Ὄρος, 2010.
Ἤμουν τριῶν μηνῶν ἔγκυος καὶ μοῦ εἶχε συστήσει ὁ γιατρὸς μοῦ νὰ βρίσκομαι σὲ μιὰ σχετικὴ ἀκινησία μιὰ καὶ εἶχα προβλήματα αἰμόῤῥοιας καὶ ὑπῆρχε μεγάλος κίνδυνος νὰ ἀποβάλλω.
Αὐτὸ ἦταν τὸ δεύτερο παιδί μου οὐσιαστικά, μιὰ καὶ εἶχα χάσει τὸ πρῶτό μου ἀπὸ αὐτόματη ἐκβολὴ λίγους μῆνες πρίν.
Ἕνα βράδυ, ἀφοῦ κατάφερα νὰ κοιμηθῶ, μιὰ καὶ οἱ ἐνοχλήσεις ἦταν συχνὰ ἔντονες, καὶ ἔπαιρνα σπασμολυτικὰ χάπια, βλέπω στὸν ὕπνο μου τὸν ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου πλάϊ σὲ ἕναν νεαρὸ μοναχὸ κουκουλωμένο μὲ ἕνα μαῦρο μανδύα (ῥάσο).
Χαμογέλασε στὸν γέροντα Νεκτάριο κοιτάζοντάς τον καὶ μετὰ ἔστρεψε τὸ βλέμμα του σὲ μένα καὶ μοῦ εἶπε μὲ γαλήνιο ὕφος:
Ὁ ἀπόλυτος παραλογισμός! Μήπως δέν καταλάβατε; Λέμε «ΝΑΙ» στή ζωή καί ὄχι στόν θάνατο!
Με βαριά καρδιά, θα προσπαθήσω να πληκτρολογήσω δυο λόγια, με αφορμή το άρθρο: «Ορθοδοξία, Πατρίδα, Οικογένεια: Πώς χρηματοδοτήθηκε το κίνημα κατά των εκτρώσεων»[1], του insidestory.gr. Θα σταθώ στο βασικό θέμα που θίγει το άρθρο, για να μην πλατυνθεί το παρόν κείμενο. «Ορθοδοξία, Πατρίδα, Οικογένεια» λοιπόν, είναι, που, απ’ ότι φαίνεται, συνεχίζουν να ενοχλούν. Και φυσικά, το θέμα των εκτρώσεων, το οποίο συνδέεται και με τις τρεις αυτές «απαγορευμένες» αξίες.
Μεγάλη λοιπόν, αναταραχή προκάλεσε η αφίσα του κινήματος «Αφήστε με να ζήσω», «μότο» της οποίας «ήταν η προτροπή ‘‘διάλεξε τη ζωή’’»! Είναι πράγματι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο απόλυτος παραλογισμός! Να χαρακτηρίζονται αυτοί που επιλέγουν τη ζωή ή που προτείνουν την επιλογή της ζωής, ότι έχουν «αναχρονιστικό», «μεσαιωνικό» ή «ακραία συντηρητικό λόγο»! Και αυτή η παρότρυνση, στη ζωή και όχι στον θάνατο, να ενοχλεί, και να ενοχλεί τόσο πολύ, που πρέπει να απαγορευτεί. Πρέπει να φιμωθούν τα στόματα που υποστηρίζουν τέτοια «εγκληματικά» πράγματα, ενώ τα υπόλοιπα, που υποστηρίζουν την επιλογή του θανάτου, ή αν το πούμε με άλλα λόγια, την «διακοπή ανεπιθύμητης κύησης», για να μην καταλαβαίνουμε το τρομακτικό μέγεθος της πράξης[2], μπορούν να το διαλαλούν ελεύθερα, χωρίς να νοιάζονται πραγματικά, όπως υποστηρίζουν, για τον διχασμό της άλλης μερίδας των συνανθρώπων τους, που υποστηρίζουν το δικαίωμα στη ζωή.
Απ’ ότι γνωρίζω, στον μεσαίωνα η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμιά αξία. Ο παπισμός, με συνοπτικές διαδικασίες, καταδίκαζε τους πάσης φύσεως «αιρετικούς» στην πυρά! Αλλά, όπως έχω ξαναγράψει, οι λέξεις στην εποχή μας, που τελεί υπό σύγχυση, ή έχουν αλλάξει νόημα ή έχουν διαστραφεί. Ποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει, «μεσαιωνικές» απόψεις, αυτές που είναι τελείως αντίθετες με τις μεσαιωνικές;
Κυριακή τοῦ Ἀσώτου.Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ[:Λουκά 15,11-32]
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
«Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους(:Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Είπε λοιπόν ο μικρότερος γιος στον πατέρα του: “Πατέρα δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει”. Και ο πατέρας μοίρασε και στους δύο γιους την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο νεότερος γιος μάζεψε όλα όσα του έδωσε ο πατέρας του και ταξίδεψε σε χώρα μακρινή. Εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας μια ζωή άσωτη και ακόλαστη. Όταν ο νεότερος γιος ξόδεψε όλα όσα είχε, έπεσε μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, κι αυτός άρχισε να στερείται. Και ο άσωτος γιος εξαιτίας των στερήσεων και της πείνας του πήγε σ’ έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον προσέλαβε ως δούλο. Και τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους)»[Λουκ.15,11-15].
Ο άσωτος υιός ζήτησε το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε, το πήρε, έφυγε στην ξενιτειά και το δαπάνησε. Έπειτα βρέθηκε σε απόλυτη στέρηση κάθε αγαθού, αλλά και σε έλλειψη των χαρισμάτων που του έδωσε ο Θεός, και κατά κάποιο τρόπο σαν να πέθαινε από πνευματική πείνα, μην έχοντας τον ουράνιο άρτο· γιατί λέγει ο Κύριος: «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ(:είναι γραμμένο στο Δευτερονόμιο ότι ο άνθρωπος δεν θα διατηρηθεί στη ζωή μόνο με τον άρτο, αλλά με κάθε προσταγή που θα εξέλθει από το στόμα του Θεού. Όταν το πει ο Θεός, και χωρίς τροφή ακόμη θα ζήσει ο άνθρωπος)»[Ματθ.4,4].
Θα μπορούσε όμως κανείς να εφαρμόσει την παραβολή και στους προερχόμενους από τον πρώην ειδωλολατρικό κόσμο πιστούς. Γιατί είπε: «Κάποιος άνθρωπος απέκτησε δύο υιούς, από τους οποίους ο ένας ήταν ενάρετος και συνετός, ενώ ο άλλος άσωτος· ο ασύνετος και άσωτος λοιπόν γιος κατασπατάλησε το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε και του παραχωρήθηκε από τον πατέρα του, και έπειτα πιεζόμενος από την πείνα, κατέφυγε στα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι». Κάτι τέτοιο θα βρούμε να έχουν πάθει και εκείνοι που πλανήθηκαν.
Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος : Οἱ αἱρετικοί μεταβάλλονται, ὅταν ἐμεῖς ἁγιασθοῦμε
«…Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι περνούσαμε έξω από τις κτιριακές εγκαταστάσεις των χιλιαστών. Αισθάνθηκα να με κατακλύζει η θλίψη και η αγανάκτηση για το ψυχοφθόρο έργο των αιρετικών αυτών οι οποίοι αντί να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους αγωνίζονται να κλονίσουν την πίστη στο Χριστό, ψυχών, υπέρ ων Χριστός απέθανε και ανέστη.
Ο γέροντας σιωπούσε. Κάποια στιγμή συλλογίστηκα: Τι να σκέφτεται άραγε ο γέροντας· δεν αγανακτεί βλέποντας σε αυτούς τους ανθρώπους και τα έργα τους; Αλλά αμέσως άκουσα τον Γέροντα να λέει: «Ε, και αυτοί οι ταλαίπωροι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, ο Θεός να τους ελεήσει.
Μερικοί χριστιανοί αγανακτούν εναντίον τους, άλλοι πάλι τσακώνονται μαζί τους και τους βρίζουν, άλλοι τους καταδιώκουν στα δικαστήρια. Όμως δεν καταπολεμείται έτσι ο χιλιασμός. Ξέρετε πώς καταπολεμείται; όταν εμείς αγιασθούμε»».
(Ανθολόγιο συμβούλων γέροντος Πορφυρίου,σελ.444)
Ἡ τελευταῖα προσευχή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου
Η τελευταία προσευχή του Αγίου Γεωργίου,όταν έφτασε πλέον στον τόπο της καταδίκης, παρακάλεσε τους δήμιους να του αφήσουν λίγο χρόνο, καί αφού ύψωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό, αναφώνησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς του:
«Κύριε καί Θεέ μου, Εσύ, στον οποίο εκ γενετής ανήκω καί στον οποίο έχω στηρίξει τις ελπίδες μου’ Εσύ που μου έδωσες θάρρος καί με ετοίμασες γι’ αυτόν τον αγώνα’ Εσύ που είσαι η γλυκιά μου ελπίδα, η αψευδής υπόσχεση, ο αναλλοίωτος έρωτας των ιερών ψυχών’
Ἀπό τί ἤ ἀπό ποιόν ἐξαρτᾶται ἡ ἀπελευθέρωση ἑνός λαοῦ ἀπό τή σκλαβιά;
Με ρωτάτε, στρατηγέ, από τι ή από ποιον εξαρτάται η απελευθέρωση ενός λαού από τη σκλαβιά;....
Ως αιτία της απελευθέρωσης αναφέρεται ο στεναγμός του λαού προς τον Κύριο, δηλαδή η μετάνοια και ως Αίτιος της απελευθέρωσης ο ίδιος ο Ύψιστος Κύριος που τους σπλαχνίζεται....
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
(Πόλεμος και Βίβλος)
16 Φεβρουαρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ). Τοῦ ἁγίου μάρτυρος Παμφίλου καί τῶν σύν αὐτῷ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. λδ΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ς΄ 12-20).
Α Κορ. 6,12 Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿
οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ
ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.
Α Κορ. 6,12 Ολα μου επιτρέπεται να τα κάμω, όπως π.χ. να τρώγω και
να πίνω χωρίς διακρίσεις, αλλά δεν είναι συμφέρον να πράττω όλα. Ολα μου
επιτρέπονται, αλλ' εγώ δεν θα εξουσιασθώ και δεν θα υποδουλωθώ εις τίποτε.