Ἡ ὠφέλεια τῆς ἐξομολόγησης Δ΄ 29 5 2019 Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 7-2-2020 ἕως 9-2-2020.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.
Ἅγιος Πορφύριος: Κρίμα νά χαθή κι αὐτός ὁ καημένος
Μαρτυρία Γερόντισσας Στυλιανής, Ι. Μονή Παντοκράτορος Ταώ (Νταού Πεντέλης)
Ήμασταν στο αυτοκίνητο και ανεβαίναμε την ανηφόρα για το Μοναστήρι του Γέροντα Πορφυρίου στο Μήλεσι. Έκπληκτες είδαμε τον Παππούλη, παρ’ όλο που δεν μπορούσε, να κατεβαίνη τον δρόμο σχεδόν τρέχοντας μαζί με δύο κυρίες. Του είπα:
– Παππούλη, ήρθαμε να σας δούμε.
– Αύριο αύριο ελάτε στις 10.00′, μου απάντησε.
Κάναμε με το αυτοκίνητο στην άκρη. Σε λίγο είδαμε ένα ταξί να σταματά και να μπαίνη μπροστά ο Γέροντας και πίσω οι κυρίες.
Την επόμενη μέρα, τον ρωτάω:
– Παππούλη, τι έγινε χθες;
Και ο Άγιος Πορφύριος με απλότητα, απάντησε: «Εκεί που εξομολογούσα τις δύο κυρίες, ξαφνικά βλέπω από μακρυά να έρχεται ένα ταξί. Παίρνω τις κυρίες και τις λέω “πάμε να προσκυνήσουμε ένα Μοναστήρι”. Στον δρόμο, τις είπα, “ό,τι και να λέη ο ταξιτζής εσείς μην μιλήσετε καθόλου”. Κάθησα μπροστά και πίσω εκείνες.
Μπήκαμε μέσα κι άρχισε ο ταξιτζής να λέη στις κυρίες:
– Γυναικούλες που σας παρασέρνουν οι παπάδες και τρέχετε από πίσω τους για να σας τραβούν τα χρήματα να σας αδειάζουν τις τσέπες.
Κι έλεγε, έλεγε. Γύριζε πίσω κατά χρονικά διαστήματα και ρωτούσε:
– Τα λέω καλά;
Μιλιά οι κυρίες. Ο ταξιτζής συνέχιζε να λέη εις βάρος των ιερέων. Γυρνούσε πίσω, ρωτούσε, ξαναρωτούσε αν τα λέη καλά, εκείνες τίποτα, καμμία ανταπόκριση. Αφού είδε κι αποείδε ότι δεν του μιλούσαν, στράφηκε σε μένα και μου λέει:
– Ρε, παπά, δεν τα λέω καλά;
Και του απαντώ: “Θα σου πω αν τα λες καλά, αν πρώτα ακούσης μία ιστορία”.
Παπα-Φώτης ὁ διά Χριστόν σαλός: Μέ τά ἄμφια σέ οἶκο ἀνοχῆς!
 |
Ο Ιερομόναχος, Παπα-Φώτης Λαυριώτης,
ο διά Χριστόν σαλός (1912-2010).
|
Ο παπα-Φώτης ο Λαυριώτης, ο διά Χριστόν σαλός, δεν άφησε έξω από το πλαίσιο της ποιμαντικής του τους οίκους ανοχής, στους οποίους έσπευδε με θάρρος, καλωσύνη και γενναιότητα, ντυμένος ακόμη και με τα άμφια του, για να προτρέψει σε μετάνοια, να εξομολογήσει και να κοινωνήσει ετοιμοθάνατες γυναίκες που ζούσαν εκεί.
Ας δούμε ένα τέτοιο περιστατικό και τι έλεγε ο ίδιος για την ποιμαντική του αυτή αποστολή.
Κάποια φορά, αργά τη νύχτα επισκέφθηκε [ο Ιερομόναχος παπα-Φώτης] ένα από τα σπίτια της πόλης μας στο οποίο βρήκε κατάλυμα.
Πριν κοιμηθεί, έδωσε την εξής εντολή στον οικοδεσπότη:
Αύριο χαράματα, εσύ κι εγώ έχουμε μια δουλειά.
Ξύπνησαν, έφυγαν από τη Μυτιλήνη, πήγαν στο Ησυχαστήριό του. Πήρε γρήγορα- γρήγορα ιερά σκεύη και την ιερατική του στολή και κατευθύνθηκαν στο γραφικό ξωκλήσι της Παναγίας της Γαλατούσας στο κάστρο της πόλης μας.
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁ Μέγας Ἀντώνιος γιά τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
1. Μίξη τῶν ἀμίκτων
Μὲ πολλὴ σοφία ἡ Ἐκκλησία, διὰ τῶν φωτισμένων Ἁγίων Πατέρων, ὅρισε νὰ ἐπαναλαμβάνουμε κάθε ἔτος τὶς ἑορτὲς τῶν Ἁγίων, ὥστε, ἀσχολούμενοι μὲ τὸν βίο καὶ τὴν διδασκαλία τους καὶ ἐγκωμιάζοντες τὴν θεοσέβεια καὶ τὴν ἀρετή τους, νὰ δυναμώνουμε καὶ ἐμεῖς στὰ Ὀρθόδοξα δόγματα καὶ νὰ μιμούμαστε τὴν ἁγία βιοτή τους.
Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν τὴν πρόσφατη ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, στὸν ναὸ τοῦ ὁποίου στὴν Θεσσαλονίκη διακονήσαμε ἐπὶ ἕνα τέταρτο αἰῶνος (1993-2017) καὶ διωχθήκαμε, γιατὶ θελήσαμε στὴν πράξη νὰ ἐφαρμόσουμε ὅσα λέγει γιὰ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς τότε καὶ τοὺς τώρα, σκεφθήκαμε ὅτι χρήσιμο καὶ ὠφέλιμο εἶναι νὰ ξεναθυμίσουμε τὴν σχετικὴ διδασκαλία του, ἀλλὰ καὶ τὴν στάση ποὺ κράτησε ὄχι μόνο ἀπέναντι στὴν πανίσχυρη αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ ἀλλὰ καὶ στοὺς σχισματικοὺς Μελιτιανούς. Τώρα μάλιστα αὐτὸ εἶναι περισσότερο ἀναγκαῖο, διότι ἡ Ἐκκλησία ταλαιπωρεῖται καὶ σχίζεται ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χειρότερη ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμό, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα, τὸ ὁποῖο μὲ μαγικὴ ράβδο ἀποκατέστησε καὶ νομιμοποίησε ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὄχι μόνο χωρὶς μετάνοια καὶ ταπείνωση τῶν σχισματικῶν, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν ἔχουν Ἱερωσύνη, ὡς ἀχειροτόνητοι καὶ αὐτοχειρόνητοι, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀντικανονικὴ εἰσπήδηση στὰ ὅρια δικαιοδοσίας ἄλλης ἐκκλησίας, τῆς Ρωσίας, ἐνεργώντας μοναρχικὰ καὶ τυραννικὰ ὡς πάπας τῆς Ἀνατολῆς.
Στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (2016) δὲν τόλμησαν νὰ ὁμιλήσουν γιὰ τὸν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων, ὅπως ἔπρατταν πάντοτε οἱ Πατέρες στὶς ὄντως ἅγιες συνόδους, ἰδιαίτερα γιὰ τὴν μεγάλη καὶ ἐπικίνδυνη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία διαβρώνει τὸ φρόνημα κληρικῶν καὶ θεολόγων καὶ μέσῳ αὐτῶν ἐξαπλώνεται ὡς λοιμικὴ νόσος καὶ στὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν.
Ὑπνωτισμός, Αὐτοΰπνωσις, Φαντασία, Διαλογισμός
Tοῦ κ. Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ
Ὁ ὅρος ὑπνωτισμὸς προῆλθε ἀπὸ τὴ σύντμηση τοῦ ὅρου «νεῦρο-ὑπνωτισμὸς», ποὺ εἰσήγαγε ὁ Σκωτσέζος χειρουργὸς Τζέϊμς Μπρέϊντ (James Braid) (1843), κι ὁ ὁποῖος σήμαινε «τὸν ὕπνο τοῦ νευρικοῦ συστήματος»[1].
Ἕνα πρόσωπο ποὺ βρίσκεται σὲ ὕπνωση ἐπιδεικνύει ὁρισμένα ἀσυνήθιστα χαρακτηριστικὰ καὶ ροπές, ἔναντι ἑνὸς μὴ ὑπνωτισμένου, εἰδικότερα ὑπερβολικὴ δεκτικότητα στὶς ὑποβολές.
Οἱ πρόγονοι τῆς σύγχρονης ὕπνωσης θὰ πρέπει πιθανῶς νὰ ἀναζητηθοῦν στοὺς «Ναοὺς τοῦ Ὕπνου» τῶν ἀρχαίων Ἀσκληπιείων καὶ στὶς μυστηριακὲς τελετὲς τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς καὶ ρωμαϊκῆς ἐποχῆς, ὅπου οἱ ἐκστασιακὲς τελετουργίες κάλλιστα μποροῦν νὰ παραλληλιστοῦν μὲ τὶς σύγχρονες ὑπνωτιστικὲς πρακτικές.
Σήμερα διὰ τῆς ἐπιστήμης καταβάλλεται προσπάθεια νὰ ἐφαρμοσθοῦν τὰ εὑρήματα περὶ τὴν ὕπνωση γιὰ τὴν θεραπεία διαφόρων ἕξεων καὶ παθολογικῶν καταστάσεων, γιὰ τὶς δυνατότητες τῶν ὁποίων ὅμως ὑπάρχουν παράλληλα καὶ σοβαρὲς ἐπιφυλάξεις.
Ἡ ὑπνοθεραπεία, ὡς λέγουν, ἐφαρμόζεται προκειμένου νὰ τροποποιηθεῖ ἡ συμπεριφορὰ ἑνὸς ἀνθρώπου, τὸ συναισθηματικὸ περιεχόμενο καὶ οἱ στάσεις τῆς ζωῆς του, καθὼς ἐπίσης καὶ ἕνα εὐρὺ φάσμα συνθηκῶν, ποὺ συμπεριλαμβάνουν δυσλειτουργικὲς συνήθειες, ὅπως ἀνησυχία, ἀσθένειες ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ στρές, τὴν διαχείριση τοῦ πόνου καὶ -καθὼς ἰσχυρίζονται- τὴν προσωπική του ἀνάπτυξη.
Ἡ ἀλκυὼν
Ἡ ἀλκυὼν εἶναι ένα πουλὶ θαλασσινό. Αὐτὴ συνηθίζει νὰ κλωσσάει στὶς παραλίες καί νὰ τοποθετεῖ τά αὐγὰ της πάνω στὴν ἄμμο. Καὶ κλωσσάει στὴ μέση περίπου τοῦ χειμῶνα, ὅταν ἡ θάλασσα ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καί βίαιους ανέμους χτυπάει μέ ὁρμὴ πάνω στὴν ξηρά. 'Αλλ' ὅμως τὶς ἡμέρες που κλωσσάει ἡ άλκυών ηρεμούν ὅλοι οί ἄνεμοι καί ησυχάζει τό κῦμα τῆς θάλασσας. Διότι ἑπτὰ μόνο ήμέρες θέλει, γιά νά βγάλει τά πουλάκια της άπό τό τσόφλι. Ἐπειδὴ ὅμως χρειάζονται καί άνατροφή, ό μεγαλόδωρος Θεὸς ἔδωσε στὸ μικρότατο αὐτὸ ζῶο ἄλλες ἑπτὰ ήμέρες, γιά νά μεγαλώσουν οί νεοσσοί.
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Μὴν μένεις σὲ ἀνόητη συντροφιά! Φύγε
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2020/01/blog-post_848.html
«Τό χάρισμα τῆς εὐωδίας καί μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντος Παϊσίου δέν ἐξαφανίστηκε. Πολλοί αἰσθάνονται εὐωδία, ὅταν προσκυνοῦν τόν τάφο του»
Το χάρισμα της ευωδίας και μετά την κοίμηση του Γέροντα δεν εξαφανίστηκε. Πολλοί αισθάνονται ευωδία, όταν προσκυνούν τον τάφο του, όταν επισκέπτωνται το Κελλί του στο Άγιον Όρος, ή άλλοι αισθάνονται ευωδία εξερχόμενη από προσωπικά αντικείμενα ή ρούχα του.
Όπως μαρτυρούν οι πατέρες που διαδέχθηκαν τον Γέροντα στο Κελλί του, «τον πρώτο καιρό μετά την κοίμησή του σχεδόν όλοι οι επισκεπτόμενοι το Κελλί αισθάνονταν αυτή την ξεχωριστή ευωδία.
Ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ ἐν Καλύμνω ὁ Ἡγιασμένος.
Ήταν επιεικής και εύσπλαχνος με τις αμαρτίες των άλλων, δεν ανεχόταν όμως την βλασφημία και την κατάκριση, πολλές φορές δάκρυζε και με πόθο παρακαλούσε για την μετάνοια των πνευματικών του τέκνων, κατά δε τη Θεία Λειτουργία είχε τέλεια προσήλωση στο συντελούμενο μυστήριο.
19 Φεβρουαρίου. Τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀρχίππου και τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τετ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἰω. γ΄ 21 - δ΄ 11).
Α Ιω. 3,21 ἀγαπητοί, ἐὰν
ἡ καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν παῤῥησίαν
ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν,
Α Ιω. 3,21 Αγαπητοί, εάν η συνείδησίς μας δεν μας κατηγορή,
τότε έχομεν θάρρος προς τον Θεόν,